|
ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΦΟΙΝΙΚΗΣ |
|||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||
|
ΣΙΔΩΝΑ |
|||||||||||||||||||||||
|
Η ΣΙΔΩΝΑ
Η Σιδώνα ήταν αρχαία πόλη της Φοινίκης και η τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Λιβάνου (200.000 κατ.). Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, νότια της Βηρυτού και στις ακτές της Μεσογείου. Διαθέτει αξιόλογο λιμάνι και είναι σημαντικό εμπορικό κέντρο. Χάρτης C1. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή ο Σιδώνας ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Χαναάν, γιου του Χαμ και εγγονού του Νώε (Γένεση 10,15). Από τον Χαναάν προήλθαν οι Σιδώνιοι (Φοίνικες), οι Χετταίοι, οι Ιεβουσαίοι, οι Αμορραίοι, οι Γεργεσσαίοι, οι Ευαίοι, οι Αρουκαίοι, οι Ασενναίοι, οι Αραδαίοι, οι Σαμαραίοι και οι Αμαθαίοι που ταξίδεψαν προς το νότο και εγκαταστάθηκαν στην Χαναάν (Γένεση 10,16). Τα όρια των Χαναανιτικών φυλών έφταναν από τη Σιδώνα έως τα Γέραρα και τη Γάζα, έως τα Σόδομα και τα Γόμορα, την Αδαμά τη Σεβωΐμ έως τη Δασά (Γένεση 10,16). Οι ξυλοκόποι της Σιδώνας ήταν ξακουστοί και ικανότατοι (Γ' Βασιλέων 5,20).
|
|||||||||||||||||||||||
|
ΤΥΡΟΣ |
|||||||||||||||||||||||
|
Η ΤΥΡΟΣ
Η Τύρος ήταν αρχαία φοινικική πόλη, η οποία βρισκόταν στα νότια της Φοινίκης. Σήμερα αποτελεί πόλη του Λιβάνου. Χάρτης C2. Οι Ισραηλίτες όταν εγκαταστάθηκαν στη γη της Επαγγελίας, τα όρια της φυλής Ασήρ έφταναν μέχρι την περιοχή της Σιδώνας. Έπειτα τα όρια γύριζαν στη Ραμά, μέχρι την Τύρο και κατέληγαν στη Μεσόγειο θάλασσα (Ιησούς του Ναυή 19,28-29). Η Τύρος ήταν μια από τις οχυρωμένες πόλεις της φυλής Νεφθαλείμ (Ιησούς του Ναυή 19,35). Η Τύρος αναφέρεται στους Ψαλμούς (Ψαλμοί 44,13. 82,8. 86,4). Στο βιβλίο των Ψαλμών η Τύρος αναφέρεται ως εχθρός των Ισραηλιτών (Ψαλμοί 82,8).
|
|||||||||||||||||||||||
|
ΒΥΒΛΟΣ (ΓΕΒΑΛ) |
|||||||||||||||||||||||
|
Η ΒΥΒΛΟΣ (ΓΕΒΑΛ)
Η Βύβλος ή Τζουμπάϊλ είναι πόλη του Λιβάνου, στις ακτές της Μεσογείου. Είναι πιο αρχαία φοινικική πόλη και πιστεύεται ότι πρωτοκατοικήθηκε μεταξύ 8800 και 7000 π.Χ.. Κατά τους φοινικικούς χρόνους ήταν μεγάλο ναυτιλιακό, θρησκευτικό και εμπορικό κέντρο, κυρίως λόγω της επεξεργασίας και εξαγωγής παπύρου. Χάρτης C2. Στο βιβλίο των Ψαλμών οι κάτοικοι της Βύβλου αναφέρονται ως εχθροί των Ισραηλιτών (Ψαλμοί 82,8).
|
|||||||||||||||||||||||
|
Η ΘΑΡΣΕΙΣ
Η Θαρσείς (Θαρσίς) ήταν βιβλική πόλη και λιμάνι. Την αναφέρουν και ως Θάρσεις ο Ιεζεκιήλ, ο Ιερεμίας, το Βασιλειών Γ’ της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ησαΐας κ.ά. Από τις πηγές συνάγεται ότι η πόλη ήταν φημισμένη για την κατασκευή χρυσών και ασημένιων σκευών και αποτελούσε σπουδαίο κέντρο του φοινικικού εμπορίου. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, πρόκειται για τη φοινικική αποικία Ταρτησσό που βρισκόταν στις νότιες ακτές της Ιβηρικής χερσονήσου, κοντά στις Ηράκλειες Στήλες (Γιβραλτάρ). Άλλοι ερευνητές, βασισμένοι στο απόσπασμα του βιβλίου Γ’ Βασιλειών, το οποίο αφήνει να εννοηθεί ότι ο στόλος του βασιλιά Σολομώντα απέπλευσε για τις Θαρσείς από το λιμάνι της Αιλώθ της Ερυθράς θάλασσας, υποστήριξαν ότι η πόλη πρέπει να βρισκόταν στον Περσικό κόλπο ή στην Ινδική χερσόνησο. Τέλος, άλλα κείμενα, όπως αυτό του Ησαΐα, μπορούν να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι με την ονομασία Θαρσείς ήταν γνωστή στους Ισραηλίτες η Καρχηδόνα. Κατά καιρούς εκφράστηκαν και άλλες απόψεις οι οποίες ταυτίζουν τις Θαρσείς με την Ταρσό της Κιλικίας ή τοποθετούν την πόλη στις ακτές της Φοινίκης. Επίσης εικάζεται ότι με αυτήν την ονομασία εννοούσαν ολόκληρη την Ισπανία ή και το σύνολο των φοινικικών αποικιών, Δυτικά της Παλαιστίνης.
Η ΘΑΡΣΕΙΣ (ΘΑΡΣΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
Στους Ψαλμούς του αναφέρεται, ότι οι βασιλιάδες των εθνών, όταν έφτασαν απέναντι από την Ιερουσαλήμ, ταράχθηκαν και φοβήθηκαν, και ο Κύριος θα τους συντρίψει, όπως συντρίβει τα πλοία στις Θαρσίς (Θαρσείς) (Ψαλμοί 47,5-8). Σε άλλο Ψαλμό ο Δαβίδ αναφέρει, ότι οι βασιλιάδες από την πόλη Θαρσίς και των άλλων νησιών θα φέρουν δώρα υποτέλειας στο γιο και διάδοχό του Σολομώντα (Ψαλμός 71,10). Το ναυτικό του Σολομώντα, μαζί με το ναυτικό του Χιράμ, βασιλιά της Τύρου, έφερνε κάθε τρία χρόνια στο Σολομώντα, από την Θαρσίς και από άλλα μέρη, χρυσό, άργυρο, πολύτιμους λίθους, εκλεκτή ξυλεία, ελεφαντόδοντο και πιθήκους (Γ' Βασιλέων 10,22. Β' Παραλειπομένων 9,21). Επειδή στην Εδώμ (Εδέμ) δεν υπήρχε βασιλιάς μόνιμος και σταθερός, ο Ιωσαφάτ, βασιλιάς του Ιούδα, ναυπήγησε στη Θαρσίς (Θαρσείς) μεγάλο πλοίο για να πλεύσει στη Σωφίρ (Οφείρ, Ωφέρδε), όπου υπήρχε χρυσάφι. Μάλιστα ο βασιλιάς του βασιλείου του Ισραήλ πρότεινε στον Ιωσαφάτ να του στείλει ανθρώπους για το ναυτικό του, όμως ο Ιωσαφάτ αρνήθηκε αυτή την πρόταση. Το πλοίο όμως δεν πήγε ποτέ στη Σωφίρ (Ωφέρδε), γιατί συνετρίβη στη Γασιών Γαβέρ (Ασεών Γαβέρ) (Γ' Βασιλέων 16,28ζ-η. 22,48-49). Κατά μία δεύτερη εκδοχή το πλοίο ναυπηγήθηκε στη Γασιών Γαβέρ και θα πορευόταν στη Θαρσίς (Θαρσείς) (Γ' Βασιλειών 16,28ζ-η. 22,48-50. Β' Παραλειπομένων 20,35-37).
|
|||||||||||||||||||||||
|
ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ |
|||||||||||||||||||||||
|
Η Σαρεπτά ήταν πόλη της Φοινίκης, κοντά στη Σιδώνα (Γ' Βασιλειών 17,9). Όταν ξεράθηκε ο χείμαρρος Χορράθ, όπου ο προφήτης Ηλίας είχε καταφύγει για να γλιτώσει από την οργή του Αχαάβ, επειδή είχε προαναγγείλει ότι θα έρθει αναμβρία στη χώρα, πήρε εντολή από τον Κύριο, να πάει στη Σαρεπτά, στην περιοχή της Σιδώνας, και να μείνει εκεί στο σπίτι μιας φτωχής χήρας. Εκεί ο προφήτης Ηλίας, με τη βοήθεια του Θεού, έκανε το λιγοστό αλεύρι και το λιγοστό λάδι να μην τελειώνουν, ώσπου να περάσει η ανομβρία και ο Κύριος να στείλει βροχή ξανά στη γη. Κι έτσι τρώγανε για πολλές ημέρες. Έπειτα ο προφήτης Ηλίας ανέστησε το γιο της χήρας, που είχε αρρωστήσει βαριά και είχε πεθάνει (Γ' Βασιλέων 17,8-24).
|
|||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||
