|
Ο ΜΩΥΣΗΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ
ΣΙΝΑ
ΤΟ
ΧΡΥΣΟ ΜΟΣΧΑΡΙ
|
 |
|
Το χρυσό
μοσχάρι |
O
Κύριος είπε στο Μωυσή ν' ανέβει πάλι στο βουνό για να του δώσει τις λίθινες
πλάκες, το νόμο και τις εντολές. Επειδή θα έλειπε για πολύ καιρό όρισε
τον Ααρών ως υπεύθυνο απέναντι στο λαό. Όταν ανέβηκε στο βουνό ο Μωυσής, το
βουνό καλύφθηκε από ένα σύννεφο. Η δόξα του Κυρίου ήρθε και σκέπασε βουνό
για έξι μέρες. Στα μάτια των Ισραηλιτών φαινόταν σαν φωτιά που λαμπάδιαζε
στην κορυφή του βουνού. Την έβδομη μέρα κάλεσε ο Κύριος το Μωυσή μέσα από το σύννεφο.
Ο Μωυσής μπήκε στο σύννεφο κι ανέβηκε στο βουνό, όπου και έμεινε σαράντα
μερόνυχτα.
Ο Μωυσής επειδή
αργούσε να
κατεβεί, οι Ισραηλίτες είπαν στον Ααρών πως ο Μωυσής θα χάθηκε και δεν ήταν
ανάγκη πια να τον περιμένουν. Ζήτησαν λοιπόν από αυτόν να τους φτιάξει ένα
θεό είδωλο, όπως ήξεραν από την Αίγυπτο, για να κάνουν σ' αυτό τη λατρεία
τους και να τους οδηγήσει στην πορεία τους.
Ο
Ααρών αναγκάστηκε να δεχτεί. Τους διάταξε κι έφεραν όλοι τα χρυσά τους
κοσμήματα και μ' αυτά έφτιαξε ένα χρυσό μοσχάρι. Το έστησε σ' ένα μέρος ψηλό
και οι Ισραηλίτες έρχονταν και το προσκυνούσαν.
Ο
Μωυσής όμως, με εντολή του Κυρίου, κατέβηκε από το βουνό Σινά, κρατώντας δυο
πέτρινες πλάκες, όπου του είχε δώσει ο Θεός τις δέκα εντολές χαραγμένες.
Καθώς είδε όμως
τους Ισραηλίτες να προσκυνούν το χρυσό μοσχάρι, τόσος θυμός τον έπιασε, που
του έπεσαν οι πλάκες κι έσπασαν. Έπειτα προχώρησε, κατάστρεψε το χρυσό
μοσχάρι και τιμώρησε με θάνατο όσους αμάρτησαν μπροστά στον Κύριο.
Ανέβηκε τότε πάλι
στο βουνό Σινά και ζήτησε συχώρεση από τον Κύριο και πήρε δυο νέες πλάκες με
τις δέκα εντολές, που τις έβαλε μέσα σ' ένα κιβώτιο φτιαγμένο από πολύτιμο
ξύλο, που ονομάστηκε Κιβωτός της Διαθήκης. Την Κιβωτό της Διαθήκης την έβαλε
μέσα σε μια σκηνή, που την είπαν Σκηνή του Μαρτυρίου και σ' αυτήν πρόσφερε
θυσία στον Κύριο.
Την ημέρα αυτή,
που οι Ισραηλίτες πήραν τις δέκα εντολές, την εορτάζουν εφτά εβδομάδες μετά το
Πάσχα, με την γιορτή της Πεντηκοστής
(Σαβουώτ).
Η
ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ
ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΝΑ
ΝΕΑ ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ
ΑΠΙΣΤΙΑΣ
Το δεύτερο μήνα
του δεύτερου χρόνου της πορείας στην έρημο, η νεφέλη σηκώθηκε πάνω από τη σκηνή του Μαρτυρίου. Τότε
ξεκίνησαν κι οι Ισραηλίτες από την έρημο Σινά και πάντα
προπορευόταν η
Κιβωτός της Διαθήκης.
Ο λαός άρχισε πάλι να
παραπονιέται στον Κύριο για τα βάσανα του. Όταν ο Κύριος τους άκουσε,
εξοργίστηκε κι έστειλε εναντίον τους φωτιά, η οποία έκαψε μια άκρη του
στρατοπέδου. Τότε ο λαός φώναξε στο Μωυσή για βοήθεια. Εκείνος προσευχήθηκε
στον Κύριο και η φωτιά έσβησε.
Άλλη φορά πάλι άρχισαν να γκρινιάζουν και να
ζητάνε κρέας. Ο Μωυσής άκουσε το λαό που
γκρίνιαζε καθώς στέκονταν κατά ομάδες μπροστά στις σκηνές τους, και
λυπήθηκε γιατί ο Θεός είχε θυμώσει πολύ μαζί τους.
Στο μεταξύ, ο Κύριος σήκωσε
έναν αέρα που παρέσυρε από τη θάλασσα ορτύκια και τα έριξε γύρω από το
στρατόπεδο. Ο λαός σηκώθηκε και μάζευε ορτύκια όλη εκείνη την ημέρα. Την ώρα
που ο λαός ακόμη έτρωγε ο
Κύριος χτύπησε με θάνατο όσους είχαν
καταληφθεί από έντονη επιθυμία να φάνε κρέας.
Κατά το δεύτερο
χρόνο της πορείας στην έρημο, ο Μωυσής παντρεύτηκε μια Αιθιόπισσα, γεγονός
που προκάλεσε τη ζηλοφθονία του Ααρών και της Μαριάμ. Ο Κύριος οργίστηκε εναντίον
τους και τότε η Μαριάμ γέμισε λέπρα. Ο Ααρών ζήτησε συγχώρεση από το Μωυσή
για την ανοησία
τους.
Τότε ο Μωυσής ζήτησε από τον Κύριο
να την θεραπεύσει. Ο Κύριος του απάντησε ότι η Μαριάμ θα πρέπει να σηκώσει το βάρος
της ντροπής της για εφτά μέρες. Στο διάστημα αυτό θα είναι περιορισμένη έξω
από το στρατόπεδο. Έμεινε λοιπόν η Μαριάμ εφτά
μέρες έξω από το στρατόπεδο, και ο λαός δεν ξεκίνησε ως την ημέρα που την
έφεραν πάλι μέσα.
ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΕΞΩ
ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΝΑΑΝ
Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ:
40 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ
Ο Μωυσής, σύμφωνα με
εντολή του Κυρίου, έστειλε από την έρημο Φαράν δέκα Ισραηλίτες για να
κατασκοπεύσουν τη Χαναάν. Ανάμεσά τους ήταν ο Χάλεβ και ο Ιησούς του Ναυή.
Αυτοί μπήκαν στη Χαναάν και την εξερεύνησαν
για σαράντα μέρες. Όταν επέστρεψαν έδωσαν την αναφορά τους στο Μωυσή και σ'
ολόκληρη την ισραηλιτική κοινότητα και τους έδειξαν τους
καρπούς της χώρας που είχαν πάρει μαζί τους. Είπαν ότι είναι πράγματι μια χώρα όπου ρέει γάλα και μέλι.
Αλλά οι λαοί που κατοικούν εκεί ήταν πολύ δυνατοί. Οι πόλεις τους ήταν οχυρωμένες
και πολύ μεγάλες. Ακόμη ανέφεραν ότι είδαν και τους απογόνους του Ανάκ, που
αποτελούνταν από φυλές γιγάντων.
Εκτός από τον Χάλεβ και τον
Ιησού του Ναυή, οι υπόλοιποι άρχισαν να διαδίδουν στους Ισραηλίτες φοβερά
πράγματα σχετικά με τη χώρα που είχαν εξερευνήσει.
Τότε ολόκληρη η
κοινότητα άρχισε να φωνάζει και να οδύρεται ενάντια στο
Μωυσή και στον Ααρών, και τους έλεγαν: «Μακάρι να 'χαμε πεθάνει στην Αίγυπτο
ή σ' αυτήν εδώ την έρημο. Γιατί μας έφερε ο Κύριος σ'
αυτή τη χώρα; Για να σκοτωθούμε στον πόλεμο; Για να αιχμαλωτιστούν οι
γυναίκες μας και τα παιδιά μας; Καλύτερα να γυρίσουμε στην Αίγυπτο!»
Τότε ο Μωυσής κι ο Ααρών έπεσαν
με το πρόσωπό τους στη γη, ενώ ο Ιησούς του Ναυή κι ο Χάλεβ προσπάθησαν να ενθαρρύνουν το λαό και να μην επαναστατήσει
εναντίον του Κυρίου.
Κι ενώ ολόκληρη η κοινότητα
σκεφτόταν να τους λιθοβολήσει, φάνηκε η δόξα του Κυρίου πάνω από τη Σκηνή
του Μαρτυρίου και απειλούσε με καταστροφή τους Ισραηλίτες. Ο Μωυσής ζήτησε από τον Κύριο
να φανερωθεί η δύναμή του και η μεγαλοσύνη του και να
συγχωρήσει την ανομία και την αμαρτία του λαού, αλλά και να μην αφήσει
τίποτε ατιμώρητο.
Τότε ο Κύριος είπε στο Μωυσή: «Ως
πότε θα παραπονιέται εναντίον μου αυτός ο διεφθαρμένος λαός; Αρκετά άκουσα
τα παράπονα τους!
Τους συγχωρώ, όπως το ζήτησες.
Αλλά, επειδή όλοι αυτοί είδαν τη δόξα μου και τα θαύματα, που έκανα στην
Αίγυπτο και στην έρημο κι ωστόσο έβαλαν επανειλημμένα σε δοκιμασία την
υπομονή μου κι αρνήθηκαν να με υπακούσουν, κανένας απ' αυτούς που με
περιφρόνησαν δε θα δει τη χώρα που υποσχέθηκα με όρκο στους προγόνους τους.
Τα κορμιά τους
θα μείνουν σ' ετούτη εδώ την έρημο, όλοι όσοι έχουν καταχωρηθεί από είκοσι
ετών και πάνω και δυσανασχέτησαν εναντίον μου. Όλοι εκτός από το Χάλεβ, γιο
του Ιεφοννή και τον Ιησού, γιο του Ναυή. Τα παιδιά σας όμως, θα τα φέρω εκεί και θα γνωρίσουν τη
χώρα που εσείς περιφρονήσατε. Αλλά μέχρι τότε θα περιπλανιέστε για σαράντα χρόνια.
Τα παιδιά σας θα τιμωρούνται
για τη δική σας απιστία, ώσπου όλοι εσείς να πεθάνετε στην έρημο. Όπως
κάνατε σαράντα μέρες για να εξερευνήσετε τη χώρα, έτσι θα πληρώνετε τις
αμαρτίες σας σαράντα χρόνια, ένα χρόνο για κάθε μέρα. Και έτσι θα μάθετε τι
σημαίνει να σας εγκαταλείψω εγώ.
Αύριο, λοιπόν,
σηκωθείτε και γυρίστε πίσω στην έρημο προς την κατεύθυνση της Ερυθράς
θάλασσας».
Από τους άντρες που είχε
στείλει ο Μωυσής για να κατασκοπεύσουν τη χώρα, επειδή διέδιδαν συκοφαντίες
γι' αυτήν και τη δυσφημούσαν, κι έτσι έκαναν όλη την κοινότητα να
παραπονιέται εναντίον του Θεού, ο Κύριος τους χτύπησε με θανατικό και πέθαναν. Από τους κατασκόπους εκείνους, οι μόνοι που επέζησαν
ήταν ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ.
Ο Μωυσής τα διαβίβασε όλα αυτά
στους Ισραηλίτες και ο λαός έπεσε σε βαρύ πένθος. Παρά τις προειδοποιήσεις
του Μωυσή,
προσπάθησαν να μπουν μόνοι τους στη γη της Επαγγελίας. Τότε κατέβηκαν οι
Αμαληκίτες και οι Χαναναίοι, που κατοικούσαν σ' εκείνα τα μέρη, τους χτύπησαν και τους καταδίωξαν.
|
 |
|
Η τιμωρία
των Κορέ, Δαθάν και Αβειρών |
Ο Κορέ, απόγονος του Λευΐ, μαζί με το Δαθάν και τον Αβειρών, απογόνους του
Ρουβήν, επαναστάτησαν εναντίον του Μωυσή και του Ααρών, αμφισβητώντας
την αγιότητά τους απέναντι του Κυρίου. Μαζί τους ήταν και διακόσιοι
πενήντα ονομαστοί άντρες από τους Ισραηλίτες, αρχηγοί της κοινότητας και
εκπρόσωποι του λαού. Μαζεύτηκαν λοιπόν εναντίον του Μωυσή και του Ααρών.
Τότε παρουσιάστηκε η
δόξα του Κυρίου μπροστά σ' όλη την κοινότητα, και ο Κύριος είπε στο Μωυσή και
στον Ααρών, να πουν στην κοινότητα να φύγουν μακριά από τις κατοικίες του Κορέ, του Δαθάν
και του Αβειρών.
Κατόπιν σκίστηκε γη κάτω απ' τα πόδια
των οικογενειών του Κορέ, του Δαθάν και του Αβειρών και τους κατάπιε,
αυτούς, τις οικογένειες τους και όλα τα υπάρχοντά
τους. Κατέβηκαν στον άδη ζωντανοί και η γη έκλεισε
από πάνω τους. Όλοι οι Ισραηλίτες που ήταν γύρω τους έφυγαν γιατί φοβήθηκαν
μήπως τους καταπιεί κι αυτούς η γη.
Μετά ο
Κύριος έστειλε φωτιά και κατάκαψε τους διακόσιους πενήντα άντρες που είχαν
πάει μαζί τους.
Την άλλη μέρα, ολόκληρη η
ισραηλιτική κοινότητα δυσανασχέτησε εναντίον του Μωυσή και του Ααρών για το θάνατο
που προκάλεσαν ανάμεσα στο λαό. Αλλά καθώς η
κοινότητα ήταν συγκεντρωμένη για να διαμαρτυρηθεί εναντίον του Μωυσή και του
Ααρών είδαν ότι η νεφέλη σκέπαζε τη Σκηνή του Μαρτυρίου και είχε φανεί η
δόξα του Κυρίου. Ο Κύριος είπε στο Μωυσή: «Φύγετε μέσα απ' αυτή την κοινότητα! Θα την
καταστρέψω σε μια στιγμή».
Αυτοί τότε έπεσαν με
το πρόσωπο τους στη γη και ο Μωυσής είπε στον Ααρών να πάρει το θυμιατήρι,
και να κάνει γρήγορα για το λαό την τελετή του εξιλασμού.
Ο Ααρών πήρε το θυμιατήρι, όπως
του είπε ο Μωυσής, έτρεξε στο μέσο της κοινότητας και έκανε για το λαό την
τελετή του εξιλασμού.
Επειδή η
συμφορά είχε αρχίσει ανάμεσα στο λαό,
στάθηκε ανάμεσα στους
νεκρούς και στους ζωντανούς και σταμάτησε η συμφορά. Δεκατέσσερις χιλιάδες
εφτακόσιοι πέθαναν από την συμφορά, εκτός από εκείνους που πέθαναν εξαιτίας
του Κορέ.
Ολόκληρη
η ισραηλιτική κοινότητα έφτασε στην έρημο Σιν και στρατοπέδευσαν στην Κάδης.
Εκεί πέθανε η Μαριάμ και ενταφιάστηκε.
Στην περιοχή δεν υπήρχε καθόλου
νερό και όλοι ξεσηκώθηκαν εναντίον του Μωυσή και του Ααρών. Τότε ο Μωυσής πήρε το ραβδί και
σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, πήγε
μπροστά σ' ένα βράχο. Σήκωσε το χέρι του, χτύπησε το βράχο με το ραβδί του
δύο φορές και τότε ξεπήδησε άφθονο νερό και ήπιε η κοινότητα και τα ζώα
τους.
Εκεί στις πηγές της Μεριβά φαίνεται ότι ο Μωυσής και ο Ααρών
εναντιώθηκαν στον Κύριο και τον παρόργισαν, γι' αυτό ο Κύριος τους είπε: «Επειδή
εναντιωθήκατε στην εντολή μου και δε μου δείξατε αρκετή εμπιστοσύνη και δεν προβάλατε στα
μάτια των Ισραηλιτών την αγιότητα και τη δύναμή μου. Γι' αυτό δε θα φέρετε
εσείς αυτή την κοινότητα στη χώρα που εγώ τους δίνω».
Η απόφαση αυτή του Κυρίου είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει ο Μωυσής το προνόμιο
να οδηγήσει το λαό στη γη της Επαγγελίας.
Όταν η ισραηλιτική κοινότητα έφυγε
από την Κάδης και έφτασε στο όρος Ωρ, στα σύνορα με την Εδώμ, εκεί στην κορυφή πέθανε ο
Ααρών. Η κοινότητα κήρυξε επίσημο πένθος
τριάντα ημερών, στο οποίο συμμετείχαν όλοι οι Ισραηλίτες.
Όταν οι Ισραηλίτες έφυγαν από
το όρος Ωρ πήραν την κατεύθυνση της Ερυθράς θάλασσας, για να παρακάμψουν τη
χώρα των Εδωμιτών. Αλλά στη διάρκεια της πορείας, άρχισαν πάλι να χάνουν την
υπομονή τους και να τα βάζουν με το Θεό και με το Μωυσή.
|
 |
|
Το χάλκινο φίδι |
Τότε ο Κύριος έστειλε στο λαό
φίδια φαρμακερά που τους δάγκωναν και πολλοί απ' αυτούς πέθαιναν. Πήγαν
λοιπόν στο Μωυσή και του ζήτησαν συγχώρεση.
Ο Μωυσής, σύμφωνα με την εντολή
του Κυρίου, κατασκεύασε ένα
χάλκινο φίδι και το έβαλε πάνω σ' ένα κοντάρι. Κι όταν ένα φίδι δάγκωνε
κάποιον, αυτός κοιτούσε το χάλκινο φίδι και δεν πέθαινε.
Από 'κει οι Ισραηλίτες έφυγαν
και αφού περιπλανήθηκαν, στρατοπέδευσαν στην κοιλάδα που βρίσκεται στην
περιοχή της Μωάβ.
Ζήτησαν από τους Αμορραίους να
τους επιτρέψουν να περάσουν ειρηνικά μέσα από τη χώρα τους. Οι
Αμορραίοι αρνήθηκαν και συγκέντρωσαν όλο το στρατό τους
εναντίον των Ισραηλιτών. Οι Ισραηλίτες όμως τους νίκησαν σε μάχη και
κυρίεψαν τη χώρα τους. Κυρίεψαν όλες τις πόλεις των Αμορραίων και εγκαταστάθηκαν σ' αυτές.
Κατόπιν ο βασιλιάς
της Βασάν, βγήκε με το στρατό του να τους πολεμήσει. Οι Ισραηλίτες, με τη
βοήθεια του Κυρίου, χτύπησαν τη Βασάν και το στρατό της. Δεν άφησαν
κανέναν ζωντανό και κυρίεψαν τη χώρα.
Οι Ισραηλίτες έφυγαν από 'κει
και κατασκήνωσαν στις στέπες της Μωάβ, πέρα από τον Ιορδάνη, απέναντι από
την Ιεριχώ. Εκεί
ο λαός του Ισραήλ άρχισε να πορνεύεται με τις Μωαβίτισσες. Αυτές τους προσκάλεσαν να συμμετάσχουν στις θυσίες των θεών
τους κι εκείνοι έφαγαν απ' τις θυσίες και λάτρεψαν το Βάαλ, το θεό των Μωαβιτών. Ο
Κύριος οργίστηκε πάρα πολύ και είπε στο Μωυσή να συλλάβει και να θανατώσει τους υπεύθυνους κι έτσι
να πάψει ο θυμός του Κυρίου εναντίον του λαού.
Κι ενώ η οργή του Κυρίου άρχισε
να θανατώνει τους Ισραηλίτες, ο Φινεές, γιος του Ελεάζαρ και εγγονός του
Ααρών, πήρε ένα δόρυ και μ' αυτό σκότωσε ένα Ισραηλίτη που είχε φέρει μια
Μαδιανίτισσα. Τότε σταμάτησε η συμφορά του Κυρίου ανάμεσα στους Ισραηλίτες.
Αυτοί που πέθαναν από τη συμφορά ήταν είκοσι τέσσερις χιλιάδες.
Κατόπιν οι Ισραηλίτες
επιτέθηκαν στους Μαδιανίτες, προκειμένου να πάρουν εκδίκηση για την
απιστία του λαού.
Οι Ισραηλίτες
πολέμησαν εναντίον των
Μαδιανιτών και σκότωσαν όλους τους άντρες τους. Στη συνέχεια σκοτώσανε και τις
γυναίκες, γιατί αυτές ήταν που παρέσυραν τους Ισραηλίτες να απιστήσουν στον
Κύριο και ξέσπασε η συμφορά πάνω στην κοινότητα, εκτός από τις νεαρές κοπέλες.
ΤΟ
ΙΕΡΟ ΥΠΟΛΕΙΜΜΑ
Κατά την πορεία τους προς τη Γη
της Επαγγελίας, οι Ισραηλίτες πολλές φορές δείλιασαν, φοβήθηκαν, νόμισαν πως
ο Θεός τους ξέχασε. Η εκπλήρωση της αποστολής τους τους φάνηκε
απραγματοποίητη και νοστάλγησαν την εποχή της δουλείας στην Αίγυπτο.
Έφτασαν, μάλιστα, να λατρέψουν τα είδωλα, αυτοί που είχαν το ξεχωριστό
προνόμιο να είναι ο λαός του αληθινού Θεού.
Όμως, ανάμεσά
τους υπήρχαν πάντοτε λίγοι, δίκαιοι και ευσεβείς, οι οποίοι, κράτησαν
αμετακίνητη την εμπιστοσύνη τους στο Θεό, διατήρησαν ακέραιη την ελπίδα της
σωτηρίας και υπενθύμιζαν στο λαό, με λόγια και με έργα, την ευθύνη που είχαν
όλοι απέναντι στο Θεό και την υπόσχεση που του είχαν δώσει. Αυτοί
ονομάστηκαν "ιερό υπόλειμμα" ή "ιερό υπόλοιπο " και είναι συνεργάτες του
Θεού στην πραγματοποίηση του σχεδίου της σωτηρίας.
|
