|
ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ |
|||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||
|
Ο Ιησούς είναι ο μέγας Αρχιερέας |
|||||||||||||||||
|
Εβρ. 5,1 Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων
καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν,
Εβρ. 5,1 Διότι κάθε αρχιερεύς, που λαμβάνεται και
ξεχωρίζεται από τους ανθρώπους, όπως συμβαίνει μεταξύ των Ιουδαίων, γίνεται
και εγκαθίσταται αρχιερεύς υπέρ των ανθρώπων, δια να προσφέρη δώρα και
θυσίας προς συγχώρησιν των αμαρτιών του λαού.
Εβρ. 5,2 μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις,
ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν·
Εβρ. 5,2 Και ημπορεί αυτός να συμπαθή και να φέρεται με
μετριοπάθειαν προς αυτούς, που παρασύρονται εις την αμαρτίαν από άγνοιαν και
πλάνην, διότι και αυτός σαν άνθρωπος περιβάλλεται και διαποτίζεται και φέρει
την ανθρωπίνην ασθένειαν.
Εβρ. 5,3 καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ
περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν.
Εβρ. 5,3 Ακριβώς δε εξ αιτίας αυτής της ασθενείας και
ενόχης του ως ανθρώπου έχει καθήκον να προσφέρη θυσίας και δια τον εαυτόν
του, δια την συγχώρησιν των αμαρτιών του, όπως προσφέρει υπέρ του λαού.
Εβρ. 5,4 καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος
ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών.
Εβρ. 5,4 Και κανείς δεν παίρνει μόνος του και αυθαιρέτως
την μεγάλην τιμήν του αρχιερατικού αξιώματος, αλλά την λαμβάνει, όταν
προσκαλήται από τον Θεόν, όπως είχε προσκληθή και ο Ααρών.
Εβρ. 5,5 οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι
ἀρχιερέα, ἀλλ᾿ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά
σε·
Εβρ. 5,5 Ετσι και ο Χριστός, ο μέγας Αρχιερεύς, δεν
εδόξασε μόνος του τον εαυτόν του στον να γίνη Αρχιερεύς, δεν απέμεινε αυτός
στον εαυτόν του το αξίωμα, αλλ' ο Θεός, ο οποίος ελάλησε προς αυτόν και του
είπε· “συ είσαι Υιός μου, εγώ σε εγέννησα σήμερα, που σου έδωκα την
ανθρωπίνην φύσιν”.
Εβρ. 5,6 καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ
τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.
Εβρ. 5,6 Καθώς και εις άλλο χωρίον της Γραφής λέγει· “συ
είσαι ιερεύς στον αιώνα, έχεις αιωνίαν και ακατάλυτον την αρχιερωσύνην,
σύμφωνα με τον τύπον, που προφητικώς εδόθη εν τω προσώπω του Μελχισεδέκ εις
την Π. Διαθήκην”.
Εβρ. 5,7 ὃς ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς σαρκὸς αὐτοῦ δεήσεις τε καὶ
ἱκετηρίας πρὸς τὸν δυνάμενον σῴζειν αὐτὸν ἐκ θανάτου μετὰ κραυγῆς ἰσχυρᾶς
καὶ δακρύων προσενέγκας, καὶ εἰσακουσθεὶς ἀπὸ τῆς εὐλαβείας,
Εβρ. 5,7 Αυτός ο Ιησούς Χριστός κατά τας ημέρας της
ενανθρωπήσεώς του και της επιγείου σωματικής ζωής προσέφερε προς τον Θεόν
και Πατέρα, ο οποίος ηδύνατο να τον σώση από το φρικτόν μαρτύριον της
αγωνίας και του σταυρικού θανάτου, θερμάς δεήσεις και ικεσίας με κραυγήν
ισχυράν και με δάκρυα, και εισηκούσθη, χάρις εις την άπειρον αυτού ευλάβειαν
(ώστε καρτερικώς να πίη το ποτήριον του σταυρικού θανάτου του).
Εβρ. 5,8 καίπερ ὢν υἱός, ἔμαθεν ἀφ᾿ ὧν ἔπαθε τὴν ὑπακοήν,
Εβρ. 5,8 Ετσι δε, καίτοι ήτο Υιός του Θεού, ο μονογενής
και ομοούσιος του Πατρός, έμαθε εκ προσωπικής πείρας ως άνθρωπος από όσα
έπαθε την υπακοήν.
Εβρ. 5,9 καὶ τελειωθεὶς ἐγένετο τοῖς ὑπακούουσιν αὐτῷ πᾶσιν
αἴτιος σωτηρίας αἰωνίου,
Εβρ. 5,9 Και αφού έγινε τέλειος κατά πάντα και ως
άνθρωπος, έγινεν αίτιος αιωνίου σωτηρίας εις όλους όσοι τον υπακούουν.
Εβρ. 5,10 προσαγορευθεὶς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἀρχιερεὺς κατὰ τὴν τάξιν
Μελχισεδέκ.
Εβρ. 5,10 Και ωνομάσθη και προσεφωνήθη από τον Θεόν αιώνιος
Αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.
|
|||||||||||||||||
|
Συμβουλές για εμμονή στην πίστη |
|||||||||||||||||
|
Εβρ. 5,11 Περὶ οὗ πολὺς ἡμῖν ὁ λόγος καὶ δυσερμήνευτος λέγειν,
ἐπεὶ νωθροὶ γεγόνατε ταῖς ἀκοαῖς.
Εβρ. 5,11 Δι' αυτόν δε τον Μελχισεδέκ, τον τύπον και το
προεικόνισμα της αρχιερωσύνης του Χριστού, πολλά ημπορούμεν να είπωμεν, τα
οποία όμως δύσκολα ερμηνεύονται, μάλιστα δε εις σαν, επειδή έχετε γίνει
βραδείς και δυσκίνητοι στο να ακούετε και να εννοήτε τας μεγάλας αληθείας
της πίστεως.
Εβρ. 5,12 καὶ γὰρ ὀφείλοντες εἶναι διδάσκαλοι διὰ τὸν χρόνον,
πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν ὑμᾶς τίνα τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λογίων
τοῦ Θεοῦ, καὶ γεγόνατε χρείαν ἔχοντες γάλακτος καὶ οὐ στερεᾶς τροφῆς.
Εβρ. 5,12 Και ενώ σεις θα έπρεπε να είσθε διδάσκαλοι των
άλλων, αφού επί τόσον χρόνον ακούετε τα λόγια του Χριστού, εν τούτοις έχετε
ανάγκην να σας διδάσκουν ποίαι είναι αι στοιχειώδεις και θεμελιώδεις
αλήθειαι των λόγων του Θεού, αι οποίαι διδάσκονται στους νεοφωτίστους κατά
την αρχήν της πίστεώς των στον Χριστόν. Και έτσι παρουσιάζεσθε σαν νήπια,
που έχουν ανάγκην από γάλα και δεν είναι εις θέσιν να πάρουν και να
αφομοιώσουν στερεάν τροφήν. Είσθε νήπιοι κατά την πίστιν και όχι ώριμοι.
Εβρ. 5,13 πᾶς γὰρ ὁ μετέχων γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης·
νήπιος γάρ ἐστι·
Εβρ. 5,13 Διότι καθένας που τρέφεται με γάλα, που
εξακολουθεί δηλαδή να παίρνη μόνον τας στοιχειώδεις αληθείας της πίστεως,
δεν έχει λάβει ακόμη πείραν και δεν γνωρίζει την διδασκαλίαν, η οποία οδηγεί
εις την δικαίωσιν και την ενάρετον ζωήν. Είναι ακόμη από πνευματικής απόψεως
νήπιον.
Εβρ. 5,14 τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ
αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ.
Εβρ. 5,14 Η στερεά τροφή, η βαθεία και φωτισμένη πνευματική
διδασκαλία, είναι δια τους τελείους, δι' εκείνους οι οποίοι έχουν με την
πνευματικήν εργασίαν και συνήθειαν γυμνασμένα και ικανά τα αισθητήρια της
ψυχής, ώστε να διακρίνουν εύκολα μεταξύ καλού και κακού.
|
|||||||||||||||||
