|
ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ |
|||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||
|
Ο Θεός μίλησε μέσω του Υιού του |
|||||||||||||||||
|
Εβρ. 1,1 Πολεμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς
πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις, ἐπ᾿ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν
υἱῷ,
Εβρ. 1,1 Κατά τους παλαιοτέρους χρόνους, κατά την προ
του Χριστού δηλαδή περίοδον, εις πολλάς περιστάσεις και με πολλούς τρόπους
ωμίλησε και εφανέρωσεν ο Θεός το θέλημά του στους προγόνους μας δια μέσου
των προφητών. Κατά δε τας τελευταίας αυτάς ημέρας ελάλησε προς ημάς δια
μέσου του μονογενούς αυτού Υιού,
Εβρ. 1,2 ὃν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι᾿ οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας
ἐποίησεν·
Εβρ. 1,2 τον οποίον ο Θεός Πατήρ κατέστησε κληρονόμον,
κύριον και βασιλέα όλης της κτίσεως, ουρανίων και επιγείων και δια του
οποίου εδημιούργησε όλα όσα έγιναν εν χρόνω.
Εβρ. 1,3 ὃς ὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως
αὐτοῦ, φέρων τε τὰ πάντα τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, δι᾿ ἑαυτοῦ καθαρισμὸν
ποιησάμενος τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τῆς μεγαλωσύνης ἐν ὑψηλοῖς,
Εβρ. 1,3 Αυτός είναι προαιωνίως ολόλαμπρος ακτινοβολία
της απείρους δόξης του Πατρός, ακριβέστατον και απαράλλακτον και ενυπόστατον
αποτύπωμα του Πατρός, της αυτής ουσίας και απείρου τελειότητος, όσος με
Εκείνον, κρατών και κυβερνών τα πάντα με τον παντοδύναμον λόγον του. Αυτός
ενανθρωπήσας εκαθάρισεν ημάς από τας αμαρτίας μας, δια της θυσίας του εαυτού
του επάνω στον σταυρόν, και εκάθισε και ως ο υιός του ανθρώπου δια της
αναλήψεώς του εκ δεξιών της μεγαλειότητος του Πατρός στον ίδιον με Εκείνον
θρόνον υψηλά στους ουρανούς.
Εβρ. 1,4 τοσούτῳ κρείττων γενόμενος τῶν ἀγγέλων, ὅσῳ διαφορώτερον
παρ᾿ αὐτοὺς κεκληρονόμηκεν ὄνομα.
Εβρ. 1,4 Ανεδείχθη δε τόσον πολύ υπεροχώτερος και
ανώτερος από τους αγγέλους, όσον διαφορετικώτερον και ενδοξότερον από αυτούς
έχει κληρονομήσει όνομα (εκ παραλλήλου προς τον Υιόν μονογενής ονομασθείς
και Κυριος των επουρανίων, των επιγείων και των καταχθονίων).
|
|||||||||||||||||
|
Ο Υιός είναι ανώτερος από τους αγγέλους |
|||||||||||||||||
|
Εβρ. 1,5 τίνι γὰρ εἶπέ ποτε τῶν ἀγγέλων· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ
σήμερον γεγέννηκά σε; καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται
μοι εἰς υἱόν;
Εβρ. 1,5 Διότι εις ποίον ποτέ από τους αγγέλους είπεν ο
Θεός· “συ είσαι Υιός μου, εγώ σήμερα σου έδωκα την ανθρωπίνην φύσιν, εκ
Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου;” Και πάλιν εις άλλο χωρίον της
Γραφής είπε· “Εγώ θα είμαι πατήρ στον ενανθρωπήσαντα Ιησούν και αυτός θα
είναι εις εμέ Υιός, υπό εντελώς ειδικήν σημασίαν;”
Εβρ. 1,6 ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην,
λέγει· καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι Θεοῦ.
Εβρ. 1,6 Οταν δε πάλιν θα επαναφέρη και θα εισαγάγη εις
την οικουμένην ως κριτής ένδοξον τον Υιόν, ο οποίος εγεννήθη ανάρχως προ
πάσης κτίσεως από τον Πατέρα θα είπη· “και ας προσκυνήσουν αυτόν όλοι οι
άγγελοι του Θεού”.
Εβρ. 1,7 καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει· ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους
αὐτοῦ πνεύματα, καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα·
Εβρ. 1,7 Και κάμνουν διάκρισιν μεταξύ των αγγέλων και
του Υιού του Θεού λέγει χαρακτηριστικώς δια μεν τους αγγέλους· “ο Θεός είναι
αυτός που κάμνει τους αγγέλους του νοεράς και αΰλους υπάρξεις, ταχείς και
λεπτούς σαν τους ανέμους, και αυτούς που τον υπηρετούν αΰλους με δραστικήν
ενέργειαν και φωτεινήν λαμπρότητα σαν την φλόγαν του πυρός”.
Εβρ. 1,8 πρὸς δὲ τὸν υἱόν· ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα
τοῦ αἰῶνος· ῥάβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου.
Εβρ. 1,8 Προς δε τον Υιόν λέγει· “ω Θεε, ο βασιλικός και
ένδοξος θρόνος σου μένει ασάλευτος στους αιώνας των αιώνων· το βασιλικόν σου
σκήπτρον είναι σκήπτρον και εξουσία ευθήτητος και δικαιοσύνης.
Εβρ. 1,9 ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίμησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο
ἔχρισέ σε, ὁ Θεός, ὁ Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου·
Εβρ. 1,9 Εχεις αγαπήσει την δικαιοσύνην και εμίσησες
πάντοτε την ανομίαν. Δια τούτο, ω Θεε, ο Θεός και Πατήρ σου σε έχρισε με το
χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, που φέρει αγαλλίασιν και χαράν, ασύγκριτα
παραπάνω από όσον έχρισεν εκείνους, που μετέχουν στο ίδιο χρίσμα με εσέ,
(δηλαδή τους προφήτας, τους ιερείς και βασιλείς της Π. Διαθήκης. Εκείνοι
έλαβον εν μέρει το Αγιον Πνεύμα, συ το έλαβες ολόκληρον).
Εβρ. 1,10 καὶ σὺ κατ᾿ ἀρχάς, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα
τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί·
Εβρ. 1,10 Και, πάλιν η Γραφή άλλου λέγει· “συ, Κυριε, εις
την αρχήν της δημιουργίας εστερέωσας την γην επάνω εις ασφαλές θεμέλιον και
έργα των ιδικών σου χειρών, είναι οι ουρανοί·
Εβρ. 1,11 αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον
παλαιωθήσονται,
Εβρ. 1,11 αυτοί θα χαθούν από την σημερινήν των μορφήν
και θα αλλάξουν, συ όμως παραμένεις πάντοτε αιώνιος και αναλλοίωτος· τα
πάντα σαν ένδυμα θα παληώσουν
Εβρ. 1,12 καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται·
σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι.
Εβρ. 1,12 και σαν εξωτερικόν ένδυμα θα τους περιτυλίξης
και θα αλλάξουν μορφήν, συ όμως είσαι ο ίδιος πάντοτε και τα έτη σου δεν θα
λάβουν ποτέ τέλος”.
Εβρ. 1,13 πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν
μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;
Εβρ. 1,13 Προς ποίον δε από τους αγγέλους είπεν ποτέ ο
Θεός και Πατήρ· “κάθισε εις τα δεξιά μου έως ότου βάλω τους εχθρούς σου κάτω
από τα πόδιά σου, σαν υποπόδιον, επάνω στο οποίον θα πατάς;”
Εβρ. 1,14 οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν
ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;
Εβρ. 1,14 Ολοι οι άγγελοι είναι πνεύματα υπηρετικά, τα
οποία αποστέλλονται από τον Θεόν, δια να εξυπηρετούν αυτούς, που μέλλουν να
κληρονομήσουν την σωτηρίαν.
|
|||||||||||||||||
