ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

 

 

ΑΡΧΙΚΗ

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΙΣΤΟΡΙΑ Π.Δ.

ΠΡΟΣΩΠΑ Π.Δ.

ΔΙΚΑΙΟΙ Π.Δ.

ΑΓΙΟΛΟΓΙΑ

ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ Π.Δ.

ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ'

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ Β'

ΛΑΟΙ & ΦΥΛΕΣ

ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ & ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ Π.Δ.

ΑΡΧ. ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΟΡΩΝ

ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ

 

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ABIA

  

Ο ABIΑ (ΑΒΙΟΥ)
 

Ο βασιλιάς Αβιά
el.wikipedia.org

Ο Αβιά (Αβιού) ήταν γιος και διάδοχος του Ροβοάμ, βασιλιά του Ιούδα (Γ' Βασιλειών 14,31. 15,1-2. Β' Παραλειπομένων 11,22-23. 12,16. 13,1-2. Ματθαίος 1,7), και της Μααχά, κόρης του Ουριήλ από τη Γαβαών (Β' Παραλειπομένων 13,2) και όχι του Αβεσσαλώμ, όπως λέγεται σε άλλο σημείο (Β' Βασιλειών 14,27. Γ' Βασιλειών 15,2. Β' Παραλειπομένων 11,20. 11,22). Ήταν εγγονός του Σολομώντα και απόγονος του Βασιλιά Δαβίδ. Ο Αβιά είχε τρία αδέλφια από την ίδια μητέρα, τον Ιετθί (Αταΐ), τον Ζηζά (Ζιζά) και τον Σαλημώθ (Σελωμείθ) (Β' Παραλειπομένων 11,20). Σύζυγος του Αβιά ήταν η Ανά, απόγονη του Αβεσσαλώμ (Γ' Βασιλειών 15,10), κι όχι η Μααχά όπως αλλού αναφέρεται ' Παραλειπομένων 15,16). Γιος και διάδοχος του Αβιά από την Ανά ήταν ο Ασά (Γ' Βασιλειών 15,8-9. 15,28. Β' Παραλειπομένων 14,1. Ματθαίος 1,7). Βασίλευσε στην Ιερουσαλήμ για 3 χρόνια, το 914-911 π.Χ. περίπου (Γ' Βασιλειών 14,31. 15,1-2. Β' Παραλειπομένων 11,22-23. 12,16. 13,1-2).

 

 

 

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ABIA ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑ

 

Ο πατέρας του ο Ροβοάμ από τους γιους του ανέδειξε τον Αβιά, γιο της Μααχά, ως αρχηγό μεταξύ των αδερφών του και ως διάδοχό του. Ο Ροβοάμ ανέθεσε στους άλλους γιους του αρμοδιότητες και τους εγκατέστησε σ' όλες τις οχυρωμένες πόλεις του Ιούδα και του Βενιαμίν. Τους εξασφάλισε άνετη διαβίωση και βρήκε γι' αυτούς πολλές γυναίκες (Β' Παραλειπομένων 11,22-23).

Έτσι ο Αβιά ανέβηκε στο θρόνο μετά το θάνατο του πατέρα του, κατά το 18ο έτος της βασιλείας του Ιεροβοάμ στο Ισραήλ, και βασίλεψε για 3 έτη στην Ιερουσαλήμ (Γ' Βασιλειών 14,31. 15,1-2. Β' Παραλειπομένων 11,22-23. 12,16. 13,1-2).

 

Ο εμφύλιος πόλεμος που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στο Ροβοάμ και στον Ιεροβοάμ, συνεχίστηκε και σε όλη τη διάρκεια της βασιλείας του Αβιά (Γ' Βασιλειών 15,7. Β' Παραλειπομένων 13,2). Κάποτε ο Αβιά παρατάχθηκε στη μάχη εναντίον του Ιεροβοάμ με 400.000 άντρες, εμπειροπόλεμους πολεμιστές. Αλλά και ο Ιεροβοάμ αντιπαρατάχθηκε με 800.000 άντρες, επίσης εμπειροπόλεμους πολεμιστές. Ο Αβιά ανέβηκε στο όρος Σομόρων (Σεμαραΐμ), που βρίσκεται στην ορεινή περιοχή της φυλής Εφραίμ, και φώναξε στους Ισραηλίτες: «Ακούστε με, εσύ Ιεροβοάμ και όλοι οι Ισραηλίτες! Γνωρίζετε ότι ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ έδωσε με διαθήκη αμετάκλητη στο Δαβίδ και στους απογόνους του την εξουσία να βασιλεύουν για πάντα σε όλο τον Ισραηλιτικό λαό. Αλλά ο Ιεροβοάμ, δούλος του Σολομώντα, ξεσηκώθηκε κι επαναστάτησε εναντίον του κυρίου του. Μαζί του συντάχθηκαν άνθρωποι διεφθαρμένοι και παράνομοι. Ο Ροβοάμ ήταν ακόμα νέος και άπειρος και δεν μπορούσε να τους αντισταθεί. Τώρα εσείς θέλετε ν' αντισταθείτε στη βασιλεία του Κυρίου, που είναι στα χέρια των απογόνων του Δαβίδ. Είστε πάρα πολλοί και έχετε μαζί σας τους ψεύτικους θεούς, που σας έφτιαξε ο Ιεροβοάμ. Διώξατε τους ιερείς του Κυρίου, που ήταν απόγονοι του Ααρών, και τους λευίτες, και καθιερώσατε δικούς σας ιερείς, σαν αυτούς των άλλων λαών της γης. Εμείς όμως δεν εγκαταλείψαμε τον Κύριο και τηρούμε τις εντολές του. Οι αληθινοί ιερείς και οι λευίτες που τον υπηρετούν, προσφέρουν θυμίαμα και θυσίες στον Κύριο καθημερινά. Τώρα, λοιπόν, ο Κύριος είναι μαζί μας, όπως και οι ιερείς του, για να σαλπίζουν με τις ιερές σάλπιγγες. Μην πολεμάτε, λοιπόν, εναντίον του Κυρίου, του Θεού των προγόνων σας, γιατί δε θα πετύχετε τίποτα» (Β' Παραλειπομένων 13,3-12).

Ο Ιεροβοάμ δεν συγκινήθηκε από τα λόγια του Αβιά και του έστησε ενέδρα πίσω από το στρατό του, ενώ ο υπόλοιπος στρατός του Ισραήλ θα τους αντιμετώπιζε από μπροστά. Όταν οι άνδρες του Ιούδα γύρισαν και είδαν ότι τους χτυπούσαν από μπροστά κι από πίσω, φώναξαν δυνατά στον Κύριο για βοήθεια και οι ιερείς σάλπισαν με τις σάλπιγγες. Τότε οι στρατιώτες του Ιούδα φώναξαν δυνατά με πολεμικές κραυγές και ο Κύριος χτύπησε τον Ιεροβοάμ και τους Ισραηλίτες μπροστά από τον Αβιά και το στρατό του Ιούδα.

Οι Ισραηλίτες τράπηκαν σε φυγή κι έτσι ο Θεός τους παρέδωσε στα χέρια των Ιουδαίων. Οι Ιουδαίοι τους χτύπησαν και τους επέφεραν μεγάλη καταστροφή, ώστε έπεσαν στο πεδίο της μάχης 500.000 Ισραηλίτες. Έτσι ο Ιεροβοάμ με το στρατό του ταπεινώθηκε εκείνη την ημέρα, επειδή οι Ιουδαίοι στηρίχτηκαν στον Κύριο, το Θεό των προγόνων τους.

Ο Αβιά καταδίωξε τον Ιεροβοάμ και πήρε απ' αυτόν τις πόλεις Βαιθήλ, Ισανά και Εφρών, κι όλες τις γύρω κωμοπόλεις. Σε όλη τη διάρκεια της βασιλείας του Αβιά, ο Ιεροβοάμ δεν απόκτησε ποτέ πια την αρχική του δύναμη. Τελικά ο Κύριος τον χτύπησε και πέθανε. Αντίθετα, ο Αβιά γινόταν ολοένα και πιο ισχυρός (Β' Παραλειπομένων 13,13-21).

 

Ο Αβιά έκανε κι αυτός τις αμαρτίες που είχε κάνει ο πατέρας του και η καρδιά του δεν ήταν αφοσιωμένη στον Κύριο. Παρ' όλα αυτά, για χάρη του Δαβίδ, ο Κύριος του έδωσε γιο να τον διαδεχτεί, για να μη σβήσει η κληρονομική διαδοχή και για να σταθεροποιηθεί η Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του βασιλείου (Γ' Βασιλειών 15,3-6).

 

Ο Αβιά πήρε 14 συζύγους και απέκτησε 22 γιους και 16 κόρες (Β' Παραλειπομένων 13,21). Όλη η υπόλοιπη ιστορία του Αβιά (Αβιού) βρίσκεται στο βιβλίο του προφήτη Αδδώ και στο βιβλίο των «Χρονικών των Βασιλειών του Ιούδα» (Γ' Βασιλειών 15,7. Β' Παραλειπομένων 13,22). Όταν ο Αβιά πέθανε, τον έθαψαν μαζί με τους προγόνους του, στην Πόλη Δαβίδ, στην Ιερουσαλήμ. Στο θρόνο τον διαδέχτηκε ο γιος του ο Ασά (Γ' Βασιλειών 15,8-9. Β' Παραλειπομένων 14,1). Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον έχει αναγνωρίσει Άγιο, την μνήμη του οποίου εορτάζει την Κυριακή των Προπατόρων, πριν τα Χριστούγεννα.

 

 

ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ

 

Κοντάκιον

Ἦχος β’. Αὐτόμελον.
Χειρόγραφον εἰκόνα μὴ σεβασθέντες, ἀλλ' ἀγράφῳ οὐσίᾳ θωρακισθέντες τρισμακάριοι, ἐν τῷ σκάμματι τοῦ πυρὸς ἐδοξάσθητε, ἐν μέσῳ δὲ φλογὸς ἀνυποστάτου ἱστάμενοι, Θεὸν ἐπεκαλεῖσθε· Τάχυνον ὁ Οἰκτίρμων, καὶ σπεῦσον ὡς ἐλεήμων, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, ὅτι δύνασαι βουλόμενος.

 

Κάθισμα


Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Ὑμνήσωμεν πιστοί, τοὺς Προπάτορας πάντας, Χριστοῦ τοῦ δι' ἡμᾶς, ἐπὶ γῆς ὁραθέντος, δοξάζοντες ἐν ᾄσμασι, τὸν αὐτοὺς θαυμαστώσαντα, ὡς τὴν ἔλευσιν, προεκτυπώσαντας τούτου, καὶ τὴν γέννησιν, τὴν ἐκ Παρθένου ἀφράστως, τῷ κόσμῳ κηρύξαντας.