ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

 

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΚΡΙΤΕΣ

 

Ο ΗΛΙ 

 

Η Κιβωτός της Διαθήκης

Έπειτα από το Σαμψών έγινε Κριτής στους Ισραηλίτες ο Ηλί. Ο Ηλί ήταν πάρα πολύ ευσεβής, αλλά δυστυχώς είχε δύο γιους, τον Οφνί και τον Φινεές, οι οποίοι ήταν αχρείοι άνθρωποι και ασεβείς. Αυτοί δε σέβονταν τον Κύριο και δεν έδιναν καμιά σημασία στις εντολές του και φέρονταν πολύ άσχημα σ' όλους.

 

Για την ασέβεια αυτή των γιων του ο Κύριος θύμωσε με τον Ηλί και έστειλε έναν προφήτη που του ανακοίνωσε ότι θα τιμωρούσε την οικογένεια του και θα πέθαιναν οι δύο γιοι του. Η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε λίγο αργότερα.

Σε μια μάχη οι Φιλισταίοι νίκησαν τους Ισραηλίτες και αυτοί προβληματισμένοι από την ήττα έστειλαν ανθρώπους στη Σηλώ και έφεραν από κει την Κιβωτό της Διαθήκης του Κυρίου, που τη συνόδευαν οι δυο γιοι του Ηλί.

Στη μάχη όμως που ακολούθησε οι Φιλισταίοι, νίκησαν τους Ισραηλίτες και έγινε πολύ μεγάλη σφαγή, καθώς από τους Ισραηλίτες σκοτώθηκαν 30.000 πολεμιστές.  Οι Φιλισταίοι άρπαξαν την Κιβωτό του Κυρίου και οι δυο γιοι του Ηλί σκοτώθηκαν.

 

Όταν ο Ηλί έμαθε ότι η Κιβωτός του Κυρίου έπεσε στα χέρια των Φιλισταίων, συγκλονίστηκε τόσο πολύ, που έπεσε από το κάθισμα που καθόταν προς τα πίσω και έσπασε τον τράχηλό του και πέθανε. Ο Ηλί ήταν 98 χρονών όταν πέθανε και είχε κυβερνήσει τον Ισραήλ για 40 χρόνια.

 

 

ΟΙ ΦΙΛΙΣΤΑΙΟΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ 

 

Οι Φιλισταίοι πήραν την Κιβωτό του Κυρίου και την τοποθέτησαν στην Άζωτο (Ασδώδ), στο ναό του θεού τους, πλάι στο άγαλμα του Δαγών. Την άλλη μέρα το πρωί, όταν σηκώθηκαν οι κάτοικοι της Αζώτου, είδαν το Δαγών να είναι πεσμένος με το πρόσωπο καταγής, μπροστά στην Κιβωτό του Κυρίου. Τον πήραν, λοιπόν, και τον έστησαν πάλι στη θέση του. Την άλλη μέρα το πρωί, όταν σηκώθηκαν, πάλι ο Δαγών ήταν πεσμένος με το πρόσωπο καταγής, μπροστά στην Κιβωτό του Κυρίου. Το κεφάλι του ήταν κομμένο, το ίδιο και οι δυο παλάμες των χεριών του. Μόνο το σώμα του είχε μείνει σώο.

 

Ο Κύριος έκανε τους κατοίκους της Αζώτου να νιώσουν βαριά τη δύναμη του πάνω τους. Χτύπησε τους ίδιους και τους κατοίκους των γύρω περιοχών με πρηξίματα. Όταν οι κάτοικοι της Αζώτου είδαν αυτό που τους συνέβη, φοβήθηκαν, κατάλαβαν την αιτία και μετέφεραν την Κιβωτό στη Γαθ.

Αλλά όταν τη μετέφεραν εκεί, ο Κύριος, έκανε τους κατοίκους της πόλης να νιώσουν βαριά τη δύναμη του πάνω τους. Τους χτύπησε όλους με πρηξίματα και πανικοβλήθηκαν τρομερά. Γι' αυτό μετέφεραν την Κιβωτό του Κυρίου στην Ασκάλωνα (Εκρών).

 

Όταν η Κιβωτός έφτασε στην Ασκάλωνα, ο Κύριος, έκανε τους κατοίκους της πόλης να νιώσουν βαριά τη δύναμη του πάνω τους. Τους προκάλεσε πανικό θανάτου σ' ολόκληρη την πόλη και όσοι από τους κατοίκους δεν πέθαναν, χτυπήθηκαν με πρηξίματα και οι κραυγές τους έφτασαν ως τον ουρανό. Έτσι οι κάτοικοι φοβήθηκαν μήπως η Κιβωτός του Κυρίου τους θανατώσει όλους. 

 

 Η Κιβωτός του Κυρίου έμεινε στην περιοχή των Φιλισταίων εφτά μήνες. Οι Φιλισταίοι κάλεσαν τους ιερείς και τους μάγους τους και αποφάσισαν να στείλουν την Κιβωτό πίσω στον τόπο της. Έτσι, σύμφωνα με τη γνώμη των ιερέων και των μάγων, έβαλαν την Κιβωτό πάνω σε μια καινούρια άμαξα που την έσερναν δύο αγελάδες που δεν είχαν ακόμα μπει σε ζυγό. Και δίπλα στην Κιβωτό μέσα σ' ένα κιβώτιο τοποθέτησαν τα χρυσά αντικείμενα που θα έδιναν στον Κύριο για προσφορά επανόρθωσης. Μετά άφησαν την άμαξα να φύγει. Αν η άμαξα έπαιρνε το δρόμο προς τη χώρα των Ισραηλιτών, τότε θα καταλάβαιναν ότι ο Κύριος είναι αυτός που τους έκανε το μεγάλο αυτό κακό. Αν όχι, τότε ότι συνέβη ήταν εντελώς τυχαίο.

 

Οι Φιλισταίοι ακολούθησαν αυτές τις συμβουλές. Άφησαν λοιπόν την άμαξα να φύγει και αυτή πήρε το δρόμο προς τη χώρα των Ισραηλιτών, χωρίς να ξεφύγουν τα ζώα δεξιά ή αριστερά, ενώ οι ηγεμόνες των Φιλισταίων βάδιζαν πίσω τους, μέχρι τα σύνορα.

Οι κάτοικοι της Βαιθσαμύς, μιας Ισραηλιτικής πόλης, θέριζαν τα σιτάρια στην πεδιάδα χάρηκαν πολύ όταν αντίκρυσαν την κιβωτό. Η άμαξα μπήκε στο χωράφι του Ωσηέ του Βαιθσεμίτη, και σταμάτησε κοντά σ' ένα μεγάλο βράχο. Οι Λευίτες της πόλης κατέβασαν την Κιβωτό του Κυρίου και το κιβώτιο με τα χρυσά αντικείμενα και τα τοποθέτησαν πάνω στο βράχο. Μετά έσχισαν τα ξύλα της άμαξας και πρόσφεραν τις αγελάδες ολοκαύτωμα στον Κύριο. Οι κάτοικοι της πόλης πρόσφεραν κι αυτοί ολοκαυτώματα και άλλες θυσίες στον Κύριο. Μνημείο αυτού του γεγονότος είναι το μεγάλο λιθάρι που πάνω του τοποθέτησαν την Κιβωτό του Κυρίου.

 

Από τους κατοίκους όμως της Βαιθσαμύς ο Κύριος θανάτωσε 50.070 άντρες, γιατί κοίταξαν την κιβωτό του Κυρίου. Ο λαός πένθησε για τη μεγάλη συμφορά που τους έφερε ο Κύριος και έλεγαν: «Ποιος μπορεί να σταθεί μπροστά στον Κύριο;». Και επειδή φοβήθηκαν μήπως πεθάνουν όλοι, γι' αυτό οι Ισραηλίτες μετέφεραν την Κιβωτό του Κυρίου στην Καριαθιαρίμ (Κιριάθ-Ιαρίμ) στο σπίτι του Αμιναδάβ, το οποίο βρισκόταν πάνω σ' ένα λόφο. Μετά καθιέρωσαν το γιο του τον Ελεάζαρ να φυλάει την κιβωτό. Από την ημέρα που τοποθετήθηκε ή κιβωτός στην Καριαθιαρίμ πέρασαν είκοσι χρόνια κι όλοι οι Ισραηλίτες άρχισαν να μετανοούν για τις προηγούμενες πράξεις τους και να ζητούν απελπισμένα τον Κύριο.

Η ιστορία της επιστροφής της Κιβωτού περιγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη, στο βιβλίο Α' Βασιλειών και στα κεφάλαια 5 και 6.

 

 

Ο ΣΑΜΟΥΗΛ 

 

Ο Κριτής Σαμουήλ

Ο Σαμουήλ ήταν ο τελευταίος και ο πιο σπουδαίος Κριτής του Ισραήλ και ο πρώτος από τους προφήτες. Η μητέρα του από μικρό παιδί τον είχε αφιερώσει στο Θεό, κάτω από την επίβλεψη του ιερέα Ηλί. Ήταν πάρα πολύ ευσεβής και γι' αυτό κυβέρνησε με σοφία και σύνεση για είκοσι χρόνια τον ισραηλιτικό λαό. Ο Κύριος ήταν μαζί του και του αποκάλυπτε το λόγο Του.

 

Μετά την επιστροφή της Κιβωτού, ο Σαμουήλ ζήτησε από τους Ισραηλίτες να εγκαταλείψουν τα είδωλα και να λατρέψουν τον αληθινό Θεό. Έτσι οι Ισραηλίτες πέταξαν τα είδωλα του Βάαλ και της Αστάρτης, και λάτρευαν μόνο τον Κύριο.

 

Όταν έμαθαν οι Φιλισταίοι ότι οι Ισραηλίτες ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στη Μισπά, αποφάσισαν να πάνε να τους χτυπήσουν. Οι Ισραηλίτες, όταν τ' άκουσαν αυτό, φοβήθηκαν τους Φιλισταίους, και ζήτησαν από το Σαμουήλ να προσευχηθεί στον Κύριο, για να τους σώσει από τους Φιλισταίους.  Ο Σαμουήλ πρόσφερε θυσία στον Κύριο και τον παρακάλεσε για τους Ισραηλίτες, κι ο Κύριος τον άκουσε.

Την ώρα που ερχόντουσαν οι Φιλισταίοι για να πολεμήσουν τους Ισραηλίτες, ο Κύριος βρόντηξε με δυνατό θόρυβο πάνω στους Φιλισταίους και τους προκάλεσε σύγχυση και άρχισαν να υποχωρούν. Τότε οι Ισραηλίτες τους καταδίωξαν και τους νίκησαν.

 

Ο Σαμουήλ κυβέρνησε τον Ισραήλ σ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. Κάθε χρόνο περιόδευε κι απέδιδε δικαιοσύνη στους Ισραηλίτες σ' όλα τα μέρη.

Όταν ο Σαμουήλ γέρασε, τοποθέτησε τους δύο γιους του Κριτές στον Ισραήλ. Αλλά οι γιοι του Σαμουήλ δεν ακολούθησαν το θέλημα του Θεού. Παραδόθηκαν στο άνομο κέρδος, εξαγοράζονταν με δώρα και έκριναν άδικα το λαό. Τότε συγκεντρώθηκαν όλοι οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ και ήρθαν στο Σαμουήλ και του ζήτησαν να τους ορίσει έναν βασιλιά να τους κυβερνάει, όπως γίνεται σ' όλα τα άλλα έθνη. Αυτό δεν άρεσε στο Σαμουήλ και προσευχήθηκε στον Κύριο.

Ο Κύριος τον πληροφορεί ότι αυτή η απαίτηση των Ισραηλιτών, είναι περιφρόνηση προς το πρόσωπό του. Ο Σαμουήλ προειδοποίησε τους Ισραηλίτες για τα δεινά του θεσμού της βασιλείας, αλλά παρά τις συμβουλές και τις παραινέσεις του ο λαός αρνήθηκε ν' ακούσει αυτά που του έλεγε ο Σαμουήλ.

Ο Σαμουήλ άκουσε αυτά που του είπε ο λαός και τα ανέφερε στον Κύριο.  Ο Κύριος του είπε να κάνει ότι του ζητούν και να τους δώσει ένα βασιλιά. Έτσι ο Σαμουήλ αναγκάστηκε να δεχτεί. Με τη βοήθεια του Κυρίου, βρήκε ως τον πιο κατάλληλο βασιλιά το Σαούλ, που έγινε ο πρώτος βασιλιάς στους Ισραηλίτες.