ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ ΚΕΦ. 20-24

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ


ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ- ΚΕΦ. 20-24

Η ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΧΑΝΑΑΝ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΤΟΥ ΝΑΥΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20- Ο ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΚΑΤΑΦΥΓΗΣ

Οι πόλεις καταφυγής

ΙτΝ. 20,1 Καὶ ἐλάλησε Κύριος τῷ Ἰησοῖ λέγων·

ΙτΝ. 20,1 Επειτα από αυτά ωμίλησεν ο Κυριος προς τον Ιησούν λέγων·

ΙτΝ. 20,2 λάλησον τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ λέγων· δότε τὰς πόλεις τῶν φυγαδευτηρίων, ἃς εἶπα πρὸς ὑμᾶς διὰ Μωυσῆ.

ΙτΝ. 20,2 “ειπέ προς τους Ισρσηλίτας τα εξής· Δωσατε τώρα τας πόλεις που θα χρησιμεύσουν ως άσυλα, όπως σας διέταξα άλλοτε δια του Μωϋσή.

ΙτΝ. 20,3 φυγαδευτήριον τῷ φονευτῇ τῷ πατάξαντι ψυχὴν ἀκουσίως, καὶ ἔσονται ὑμῖν αἱ πόλεις φυγαδευτήριον, καὶ οὐκ ἀποθανεῖται ὁ φονευτὴς ὑπό τοῦ ἀγχιστεύοντος τὸ αἷμα, ἕως ἂν καταστῇ ἐναντίον τῆς συναγωγῆς εἰς κρίσιν [( Ἐκ τοῦ κώδ. Α)

ΙτΝ. 20,3 Καθε μία από τας πόλεις άσυλα θα είναι καταφύγιον δια τον φονέα ο οποίος ακουσίως εφόνευσεν άνθρωπον. Αι πόλεις αυταί θα είναι απαραβίαστα καταφύγια όπου δεν έχει το δικαίωμα ο συγγενής του φονευθέντος να εκτελέση τον φονευτήν, μέχρις ότου αυτός προσαχθή ενώπιον του λαού και εισαχθή εις δίκην.

ΙτΝ. 20,4 Καὶ φεύξεται εἰς μίαν τῶν πόλεων τούτων καὶ στήσεται ἐπὶ τὴν θύραν τῆς πόλεως καὶ λαλήσει ἐν τοῖς ὠσὶ τῶν πρεσβυτέρων τῆς πόλεως ἐκείνης τοὺς λόγους τούτους καὶ ἐπιστρέψουσιν αὐτὸν ἡ συναγωγὴ πρὸς αὐτοὺς καὶ δώσουσιν αὐτῷ τόπον καὶ κατοικήσει μετ᾿ αὐτῶν

ΙτΝ. 20,4 Ο φονεύς θα τρέξη εις μίαν από τας πόλεις αυτάς, θα σταθή εις την θύραν της πόλεως και θα αναφέρη στους πρεσβυτέρους της πόλεως εκείνης τους λόγους που τον ηνάγκασαν να καταφύγη εις αυτήν. Οι δε πρεσβύτεροι θα δεχθούν πλησίον των τον ακούσιον φονέα και θα παραχωρήσουν εις αυτόν τόπον, δια να κατοικήση μαζή των,

ΙτΝ. 20,5 καὶ ὅτι διώξεται ὁ ἀγχιστεύων τὸ αἷμα ὀπίσω αὐτοῦ καὶ οὐ συγκλείσουσι τὸν φονεύσαντα ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ εἰδὼς ἐπάταξε τὸν πλησίον αὐτοῦ καὶ οὐ μισῶν αὐτὸς αὐτὸν ἀπ᾿ ἐχθὲς καὶ τῆς τρίτης

ΙτΝ. 20,5 διότι ο συγγενής του φονευθέντος θα καταδιώξη τον φονέα. Δεν θα παραδώσουν οι πρεσβύτεροι τον φονέα εις τα χέρια του συγγενούς του φονευθέντος, διότι εκείνος εφόνευσε χωρίς να το θέλη τον πλησίον του, χωρίς να έχη κανένα μίσος και καμμίαν αφορμήν μαζή του κατά τας προηγουμένας ημέρας.

ΙτΝ. 20,6 καὶ κατοικήσει ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ ἕως στῇ κατὰ πρόσωπον τῆς συναγωγῆς εἰς κρίσιν ἕως ἀποθάνῃ ὁ ἱερεὺς ὁ μέγας, ὃς ἔσται ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις· τότε ἐπιστρέψει ὁ φονεύσας καὶ ἐλεύσεται εἰς τὴν πόλιν αὐτοῦ καὶ πρὸς τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ πρὸς πόλιν ὅθεν ἔφυγεν ἐκεῖθεν.].

ΙτΝ. 20,6 Ο φονεύς θα παραμείνη εις την πόλιν εκείνην, μέχρις ότου εμφανισθή ενώπιον του λαού, δια να δικασθή νομίμως η μέχρις ότου αποθάνή ο αρχιερεύς, ο οποίος ήτο κατά την περίοδον εκείνην. Τοτε θα επιστρέψη ο ακούσιος φονεύς και θα έλθη εις την πόλιν αυτού, στον οίκον του, εις την πόλιν από όπου έφυγε”.

ΙτΝ. 20,7 καὶ διέστειλε τὴν Κάδης ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ ἐν τῷ ὄρει τῷ Νεφθαλὶ καὶ Συχὲμ ἐν τῷ ὄρει τῷ Ἐφραὶμ καὶ τὴν πόλιν Ἀρβὸκ (αὕτη ἐστὶ Χεβρών) ἐν τῷ ὄρει τῷ Ἰούδα.

ΙτΝ. 20,7 Ο Ιησούς εξεχώρισεν ως άσυλον πόλιν την Καδης εις την Γαλιλαίαν, εις την ορεινήν περιοχήν της φυλής Νεφθαλί· την Συχέμ, εις την ορεινήν περιοχήν της φυλής Εφραίμ, και την πόλιν Αρβόκ (αυτή είναι η Χεβρών) εις την ορεινήν περιοχήν της φυλής του Ιούδα.

ΙτΝ. 20,8 καὶ ἐν τῷ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἔδωκε Βοσὸρ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐν τῷ πεδίῳ ἀπὸ τῆς φυλῆς Ῥουβὴν καὶ Ἀρημὼθ ἐν τῇ Γαλαὰδ ἐκ τῆς φυλῆς Γάδ, καὶ τὴν Γαυλὼν ἐν τῇ Βασανίτιδι ἐκ τῆς φυλῆς Μανασσῆ.

ΙτΝ. 20,8 Ανατολικώς δε του Ιορδάνου ώρισε την Βοσόρ, η οποία ευρίσκεται εις την έρημον περιοχήν της πεδιάδος επί της φυλής Ρουβήν, την Αρημώθ εις την περιοχήν Γαλαάδ της φυλής του Γαδ και την Γαυλών εις την περιοχήν Βασάν της φυλής Μανασσή.

ΙτΝ. 20,9 αὗται αἱ πόλεις αἱ ἐπίκλητοι τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ καὶ τῷ προσηλύτῳ τῷ προσκειμένῳ ἐν αὐτοῖς καταφυγεῖν ἐκεῖ παντὶ παίοντι ψυχὴν ἀκουσίως, ἵνα μὴ ἀποθάνῃ ἐν χειρὶ τοῦ ἀγχιστεύοντος τὸ αἷμα, ἕως ἂν καταστῇ ἔναντι τῆς συναγωγῆς εἰς κρίσιν.

ΙτΝ. 20,9 Αυταί είναι αι καθρρισθείσαι ως ασυλα-πόλεις δια τους Ισραηλίτας, όπως και δια κάθε ξένον που θα έμενε πλησίον των, δια να κοααφεύγη εκεί κάθε ακούσιος φονεύς και να μη φονευθή από το χέρι συγγενούς του φονευθέντος μέχρις ότου εμφανισθή ενώπιον του λαού και δικασθή νομίμως.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21- ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΩΝ ΛΕΥΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ

Οι πόλεις των Λευιτών

ΙτΝ. 21,1 Καὶ προσήλθοσαν οἱ ἀρχιπατριῶται τῶν υἱῶν Λευὶ πρὸς Ἐλεάζαρ τὸν ἱερέα καὶ Ἰησοῦν τὸν τοῦ Ναυὴ καὶ πρὸς τοὺς ἀρχιφύλους πατριῶν ἐκ τῶν φυλῶν Ἰσραὴλ

ΙτΝ. 21,1 Προσήλθον οι αρχηγοί των οικογενειών της φυλής Λευί προς τον Ελεάζαρ, προς τον Ιησούν υιόν του Ναυή και προς τους άρχοντας των οικογενειών το Ισραήλ,

ΙτΝ. 21,2 καὶ εἶπον πρὸς αὐτοὺς ἐν Σηλὼ ἐν γῇ Χαναὰν λέγοντες· ἐνετείλατο Κύριος ἐν χειρὶ Μωυσῆ δοῦναι ἡμῖν πόλεις κατοικεῖν καὶ τὰ περισπόρια τοῖς κτήνεσιν ἡμῶν.

ΙτΝ. 21,2 εις Σηλώ της γης Χαναάν και είπαν προς αυτούς· “ο Κυριος έδωκεν εντολήν δια του Μωϋσέως να δώσετε και εις ημάς πόλεις δια να κατοικούμε και βοσκησίμους περιοχάς δια τα κτήνη μας”.

ΙτΝ. 21,3 καὶ ἔδωκαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τοῖς λευίταις ἐν τῷ κατακληρονομεῖν διὰ προστάγματος Κυρίου τὰς πόλεις καὶ τὰ περισπόρια αὐτῶν.

ΙτΝ. 21,3 Οι αρχηγοί του Ισραήλ παρεχώρησαν πράγματι στους Λευίτας απ την ιδικήν των κληρονομίαν, όπως είχε διατάξει ο Κυριος, πόλεις και βοσκησίμους περιοχάς.

ΙτΝ. 21,4 καὶ ἐξῆλθεν ὁ κλῆρος τῷ δήμῳ Καάθ, καὶ ἐγένετο τοῖς υἱοῖς Ἀαρὼν τοῖς ἱερεῦσι τοῖς Λευίταις ἀπὸ φυλῆς Ἰούδα καὶ ἀπὸ φυλῆς Συμεὼν καὶ ἀπὸ φυλῆς Βενιαμὶν κληρωτὶ πόλεις δεκατρεῖς·

ΙτΝ. 21,4 Ο πρώτος κλήρος που εβγήκε ήτο δια τον δήμον Καάθ. Οι υιοί του αρχιερέως Ααρών, οι ιερείς μεταξύ των Λευιτών, επήραν από την φυλήν Ιούδα, από την φυλήν Συμεών και από την φυλήν Βενιαμίν δια κλήρου δέκα τρεις πόλεις.

ΙτΝ. 21,5 καὶ τοῖς υἱοῖς Καὰθ καταλελειμμένοις ἐκ τῆς φυλῆς Ἐφραὶμ καὶ ἐκ τῆς φυλῆς Δὰν καὶ ἀπὸ τοῦ ἡμίσους φυλῆς Μανασσῆ κληρωτὶ πόλεις δέκα·

ΙτΝ. 21,5 Οι άλλοι, οι υπόλοιποι απόγονοι του Καάθ έλαβον από την φυλήν Εφραίμ, από την φυλήν Δαν και από το ήμισυ της φυλής Μανασσή, δια κλήρου, δέκα πόλεις.

ΙτΝ. 21,6 καὶ τοῖς υἱοῖς Γεδσὼν ἀπὸ τῆς φυλῆς Ἰσσάχαρ καὶ ἀπὸ τῆς φυλῆς Ἀσὴρ καὶ ἀπὸ τῆς φυλῆς Νεφθαλὶ καὶ ἀπὸ τοῦ ἡμίσους φυλῆς Μανασσῆ ἐν τῇ Βασὰν πόλεις δεκατρεῖς·

ΙτΝ. 21,6 Οι απόγονοι του Γεδσών επήραν δια κλήρου από την φυλήν Ισσάχαρ, από την φυλήν Ασήρ, από την φυλήν Νεφθαλί και από το ήμισυ της φυλής Μανασσή εις την Βασάν δέκα τρεις πόλεις.

ΙτΝ. 21,7 καὶ τοῖς υἱοῖς Μεραρὶ κατὰ δήμους αὐτῶν ἀπὸ φυλῆς Ῥουβὴν καὶ ἀπὸ φυλῆς Γὰδ καὶ ἀπὸ φυλῆς Ζαβουλὼν κληρωτὶ πόλεις δώδεκα.

ΙτΝ. 21,7 Οι απόγονοι του Μεραρί έλαβον κατά τους δήμους αυτών από την φυλήν Ρουβήν, από την φυλήν Γαδ και από την φυλήν Ζαβουλών δια κλήρου δώδεκα πόλεις.

ΙτΝ. 21,8 καὶ ἔδωκαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τοῖς Λευίταις τὰς πόλεις καὶ τὰ περισπόρια αὐτῶν, ὃν τρόπον ἐνετείλατο Κύριος τῷ Μωυσῇ, κληρωτί.

ΙτΝ. 21,8 Ετσι οι Ισραηλίται έδωκαν δια κλήρου στους Λευίτας τας πόλεις αυτάς και τας βοσκήσιμους περιοχάς των, όπως είχε διατάξει ο Θεός τον Μωϋσήν.

Οι πόλεις των ιερέων

ΙτΝ. 21,9 καὶ ἔδωκεν ἡ φυλὴ υἱῶν Ἰούδα καὶ ἡ φυλὴ υἱῶν Συμεὼν καὶ ἀπὸ τῆς φυλῆς υἱῶν Βενιαμὶν τὰς πόλεις ταύτας, καὶ ἐπεκλήθησαν

ΙτΝ. 21,9 Η φυλή Ιούδα, η φυλή του Συμεών και η φυλή του Βενιαμίν έδωσαν τας πόλεις αυτάς αι οποίαι και παρεχωρήθησαν

ΙτΝ. 21,10 τοῖς υἱοῖς Ἀαρὼν ἀπὸ τοῦ δήμου τοῦ Καὰθ τῶν υἱῶν Λευί, ὅτι τούτοις ἐγενήθη ὁ κλῆρος.

ΙτΝ. 21,10 στους υιούς του Ααρών, στον δήμον του Καάθ της φυλής Λευι, διότι εις αυτούς έπεσεν ο κλήρος.

ΙτΝ. 21,11 καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς τὴν Καριαθαρβὸκ μητρόπολιν τῶν Ἐνὰκ (αὕτη ἐστὶ Χεβρὼν) ἐν τῷ ὄρει Ἰούδα· τὰ δὲ περισπόρια κύκλῳ αὐτῆς

ΙτΝ. 21,11 Εδωκεν εις αυτούς την Καριαθαρβόκ, μητρόπολιν τα Ενάκ (αυτή είναι η Χεβρών) στο όρος του Ιούδα και τας βοσκησίμους περιοχάς γύρω από αυτήν,

ΙτΝ. 21,12 καὶ τοὺς ἀγροὺς τῆς πόλεως καὶ τὰς κώμας αὐτῆς ἔδωκεν Ἰησοῦς τοῖς υἱοῖς Χάλεβ υἱοῦ Ἰεφοννὴ ἐν κατασχέσει·

ΙτΝ. 21,12 τους δε αγρούς της πόλεως και τας κώμας αυτής, ο Ιησούς του Ναυή έδωκεν εις κατοχήν στους υιούς του Χαλεβ, υιού του Ιεφοννή.

ΙτΝ. 21,13 καὶ τοῖς υἱοῖς Ἀαρὼν ἔδωκε τὴν πόλιν φυγαδευτήριον τῷ φονεύσαντι, τὴν Χεβρὼν καὶ τὰ ἀφωρισμένα τὰ σὺν αὐτῇ καὶ τὴν Λεμνὰ καὶ τὰ ἀφωρισμένα τὰ πρὸς αὐτῇ.

ΙτΝ. 21,13 Εις τους απογόνους του Ααρών έδωκε πόλιν- άσυλον δια τον φονέα, την Χεβρών και τα γύρω αυτής μέρη, την Λεμνά και την περί αυτήν καθωρισμένην περιοχήν,

ΙτΝ. 21,14 καὶ τὴν Αἰλὼμ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ τὴν Τεμὰ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ

ΙτΝ. 21,14 Την Αιλώμ με την περιοχήν της, την Τεμά έτήν περιοχήν της,

ΙτΝ. 21,15 καὶ τὴν Γελλὰ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ τὴν Δαβὶρ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ

ΙτΝ. 21,15 την Γελλά με την περιοχήν της, την Δαβίρ με την περιοχήν της,

ΙτΝ. 21,16 καὶ Ἀσὰ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ Τανὺ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ Βαιθσαμὺς καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ, πόλεις ἐννέα παρὰ τῶν δύο φυλῶν τούτων.

ΙτΝ. 21,16 την Ασά με την βοσκήσιμον περιοχήν της, την Τανύ με την γύρω περιοχήν της, και την Βαιθσαμύς με την γύρω περιοχήν της, εννέα πόλεις από τας δύο αυτάς φυλάς.

ΙτΝ. 21,17 καὶ παρὰ τῆς φυλῆς Βενιαμὶν τὴν Γαβαὼν καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ Γαθὲθ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ

ΙτΝ. 21,17 Από την φυλήν Βενιαμίν έδωσε την Γαβαών με την γύρω περιοχήν της, την Γαθέθ με την περιοχήν της,

ΙτΝ. 21,18 καὶ Ἀναθὼθ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ Γάμαλα καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ, πόλεις τέσσαρες.

ΙτΝ. 21,18 την Αναθώθ με την γύρω περιοχήν της και την Γαμαλα με την περιοχήν της, εν όλω τέσσαρας πόλεις.

ΙτΝ. 21,19 πᾶσαι αἱ πόλεις υἱῶν Ἀαρὼν τῶν ἱερέων δεκατρεῖς.

ΙτΝ. 21,19 Ολαι αι πόλεις των απογόνων του Ααρών, των ιερέων, ήσαν δέκα τρεις.

ΙτΝ. 21,20 καὶ τοῖς δήμοις υἱοῖς Καὰθ τοῖς Λευίταις τοῖς καταλελειμμένοις ἀπὸ τῶν υἱῶν Καὰθ καὶ ἐγενήθη ἡ πόλις τῶν ἱερέων αὐτῶν ἀπὸ φυλῆς Ἐφραίμ,

ΙτΝ. 21,20 Εις δε τας οικογενείας των υιών Καάθ, των Λευιτών που ήσαν οι υπόλοιποι απόγονοι του Καάθ εδόθησαν δι' αυτούς τους ιερείς πόλεις από την φυλήν Εφραίμ.

ΙτΝ. 21,21 καὶ ἔδωκαν αὐτοῖς τὴν πόλιν τοῦ φυγαδευτηρίου τὴν τοῦ φονεύσαντος, τὴν Συχὲμ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ Γάζαρα καὶ τὰ πρὸς αὐτὴν καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ

ΙτΝ. 21,21 Ετσι οι Ισραηλίται έδωκαν εις αυτούς ως πόλιν- άσυλον δια τον ακούσιον φονέα την Συχέμ με την περιοχήν της, την Γαζαρα με την γύρω περιοχήν της,

ΙτΝ. 21,22 καὶ Βαιθωρὼν καὶ τὰ ἀφωρισμένα τὰ αὐτῇ, πόλεις τέσσαρες.

ΙτΝ. 21,22 την Βαιθωρών με την γύρω περιοχήν της, πόλεις τέσσαρας εν συνόλω.

ΙτΝ. 21,23 καὶ ἐκ τῆς φυλῆς Δὰν τὴν Ἐλκωθαὶμ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ τὴν Γεθεδὰν καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ

ΙτΝ. 21,23 Από την φυλήν Δαν έδωκαν την Ελκωθαίμ και την γύρω περιοχήν της, την Γεθεδάν και την γύρω περιοχήν της,

ΙτΝ. 21,24 καὶ Αἰλὼν καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ τὴν Γεθερεμμὼν καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ, πόλεις τέσσαρες.

ΙτΝ. 21,24 την Αιλών και την γύρω περιοχήν της και την Γεθερεμμών με την γύρω περιοχήν της, πόλεις εν συνόλω τέσσαρας.

ΙτΝ. 21,25 καὶ ἀπὸ τοῦ ἡμίσους φυλῆς Μανασσῆ τὴν Τανὰχ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ τὴν Ἰεβαθὰ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ, πόλεις δύο.

ΙτΝ. 21,25 Από το ήμισυ της φυλής του Μανασσή έδωκαν οι Ισραηλίται την Τανάχ με την γύρω περιοχήν της και την Ιεβαθά με την γύρω περιοχήν της, πόλεις δύο.

ΙτΝ. 21,26 πᾶσαι πόλεις δέκα καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ τὰ πρὸς αὐταῖς τοῖς δήμοις υἱῶν Καὰθ τοῖς ὑπολελειμμένοις.

ΙτΝ. 21,26 Ολαι δηλαδή αι πόλεις με τας περιοχάς των που εδόθησαν εις τας υπολοίπους οικογενείας του Καάθ ήσαν δέκα.

ΙτΝ. 21,27 καὶ τοῖς υἱοῖς Γεδσὼν τοῖς Λευίταις ἐκ τοῦ ἡμίσους φυλῆς Μανασσῆ τὰς πόλεις τὰς ἀφωρισμένας τοῖς φονεύσασι, τὴν Γαυλὼν ἐν τῇ Βασανίτιδι καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ τὴν Βοσορὰν καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ, πόλεις δύο.

ΙτΝ. 21,27 Εις τους απογόνους του Γεδσών, τους Λευίτας, παρεχώρησαν οι Ισραηλίται από την κληρονομίαν του ημίσεος της φυλής Μανασσή ως πόλεις- άσυλα με τας περιοχάς των δια τους ακουσίως φονείς, την Γαυλών εις την Βασανίτιδα χώραν με την περιοχήν της και την Βοσοράν με την περιοχήν της, πόλεις εν όλω δύο.

ΙτΝ. 21,28 καὶ ἐκ τῆς φυλῆς Ἰσσάχαρ τὴν Κισὼν καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ τὴν Δεββὰ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ

ΙτΝ. 21,28 Από την φυλήν Ισσάχαρ έδωκαν την Κισών με τους βοσκότοπους της, την Δεββά με τους βοσκότοπους της,

ΙτΝ. 21,29 καὶ τὴν Ῥεμμὰθ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ Πηγὴν γραμμάτων καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ, πόλεις τέσσαρες.

ΙτΝ. 21,29 την Ρεμμάθ με τους βοσκοτόπους της και την Πηγήν Γραμμάτων με τους βοσκοτόπους της, πόλεις εν συνόλω τέσσαρας.

ΙτΝ. 21,30 καὶ ἐκ τῆς φυλῆς Ἀσὴρ τὴν Βασελλὰν καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ τὴν Δαββὼν καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ

ΙτΝ. 21,30 Από την φυλήν Ασήρ την Βασελλάν με την βοσκήσιμον περιοχήν της, την Δαββών με την βοσκήσιμον περιοχήν της,

ΙτΝ. 21,31 καὶ Χελκὰτ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ τὴν Ῥαὰβ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ, πόλεις τέσσαρες.

ΙτΝ. 21,31 την Χελκάτ με την βοσκήσιμον περιοχήν της και την Ραάβ με την βοσκήσιμον περιοχήν της, πόλεις εν όλω τέσσαρας.

ΙτΝ. 21,32 καὶ ἐκ τῆς φυλῆς Νεφθαλὶ τὴν πόλιν τὴν ἀφωρισμένην τῷ φονεύσαντι, τὴν Κάδης ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ τὴν Ἐμμὰθ καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ καὶ Θεμμὼν καὶ τὰ ἀφωρισμένα αὐτῇ, πόλεις τρεῖς.

ΙτΝ. 21,32 Από δε την φυλήν Νεφθαλί έδωκαν ως πόλιν- άσυλον δια τον ακουσίως φονεύσαντα, την Καδης εις την Γαλιλαίαν και την βοσκήσιμον περιοχήν της, την Εμμάθ με την βοσκήσιμον περιοχήν της και την Θεμμών με την βοσκήσιμον περιοχήν της, πόλεις εν όλω τρεις.

ΙτΝ. 21,33 πᾶσαι αἱ πόλεις τοῦ Γεδσὼν κατὰ δήμους αὐτῶν πόλεις δεκατρεῖς.

ΙτΝ. 21,33 Ολαι αι πόλεις των απογόνων του Γεδσών κατά τους δήμους αυτών ήσαν εν συνόλω δέκα τρεις.

ΙτΝ. 21,34 καὶ τῷ δήμῳ υἱῶν Μεραρὶ τοῖς Λευίταις τοῖς λοιποῖς ἐκ τῆς φυλῆς Ζαβουλὼν τὴν Μαὰν καὶ τὰ περισπόρια αὐτῆς καὶ τὴν Κάδης καὶ τὰ περισπόρια αὐτῆς

ΙτΝ. 21,34 Εις τον δήμον των απογόνων του Μεραρί, στους άλλους αυτούς Λευίτας, έδωσαν οι Ισραηλίται από την φυλήν Ζαβουλών την Μαάν και την βοσκήσιμον περιοχήν της, την Καδης και την βοσκήσιμον περιοχήν της

ΙτΝ. 21,35 καὶ Σελλὰ καὶ τὰ περισπόρια αὐτῆς, πόλεις τρεῖς.

ΙτΝ. 21,35 και την Σελλά με την βοσκήσιμον περιοχήν της, πόλεις εν συνόλω τρεις.

ΙτΝ. 21,36 καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου τοῦ κατὰ Ἱεριχὼ ἐκ τῆς φυλῆς Ῥουβήν, τὴν πόλιν τὸ φυγαδευτήριον τοῦ φονεύσαντος, τὴν Βοσὸρ ἐν τῇ ἐρήμῳ τῇ Μισὼρ καὶ τὰ περισπόρια αὐτῆς καὶ τὴν Ἰαζὴρ καὶ τὰ περισπόρια αὐτῆς

ΙτΝ. 21,36 Εδωκαν επίσης ως πόλιν- καταφύγιον δια τον ακουσίως φονεύσαντα, από την περιοχήν της φυλής Ρουβήν, ανατολικώς του Ιορδάνου και απέναντι από την Ιεριχώ, την Βοσόρ εις την έρημον Μισώρ με την βοσκήσιμον περιοχήν της, την Ιαζήρ και την βοσκήσιμον περιοχήν της,

ΙτΝ. 21,37 καὶ τὴν Δεκμὼν καὶ τὰ περισπόρια αὐτῆς καὶ τὴν Μαφὰ καὶ τὰ περισπόρια αὐτῆς, πόλεις τέσσαρες.

ΙτΝ. 21,37 την Δεκμών με την βοσκήσιμον περιοχήν της και την Μαφά με την βοσκήσιμον περιοχήν της, πόλεις εν όλω τέσσαρας.

ΙτΝ. 21,38 καὶ ἀπὸ φυλῆς Γὰδ τὴν πόλιν τὸ φυγαδευτήριον τοῦ φονεύσαντος, τὴν Ῥαμὼθ ἐν τῇ Γαλαὰδ καὶ τὰ περισπόρια αὐτῆς καὶ τὴν Καμὶν καὶ τὰ περισπόρια αὐτῆς

ΙτΝ. 21,38 Από δε την φυλήν Γαδ παρεχώρησαν ως πόλιν- καταφύγιον δια τον ακουσίως φονεύσαντα, την Ραμώθ εις την Γαλαάδ με την βοσκήσιμον περιοχήν της, την Καμίν με την βοσκήσιμον περιοχήν της,

ΙτΝ. 21,39 καὶ τὴν Ἐσεβὼν καὶ τὰ περισπόρια αὐτῆς καὶ τὴν Ἰαζὴρ καὶ τὰ περισπόρια αὐτῆς, πᾶσαι αἱ πόλεις τέσσαρες.

ΙτΝ. 21,39 την Εσεβών με την βοσκήσιμον περιοχήν της και την Ιαζήρ με την βοσκήσιμον περιοχήν της, πόλεις εν συνόλω τέσσαρας.

ΙτΝ. 21,40 πᾶσαι αἱ πόλεις τοῖς υἱοῖς Μεραρὶ κατὰ δήμους αὐτῶν τῶν καταλελειμμένων ἀπὸ τῆς φυλῆς τῆς Λευί· καὶ ἐγενήθη τὰ ὅρια πόλεις δεκαδύο.

ΙτΝ. 21,40 Ολαι δε αι πόλεις, αι οποίαι παρεχωρήθησαν στους απογόνους του Μεραρί, κατά τας υπολοίπους οικογενείας αυτών από την φυλήν Λευι, ήσαν δώδεκα με τας περιοχάς των.

ΙτΝ. 21,41 πᾶσαι αἱ πόλεις τῶν Λευιτῶν ἐν μέσῳ κατασχέσεως υἱῶν Ἰσραὴλ τεσσαράκοντα ὀκτὼ πόλεις καὶ τὰ περισπόρια αὐτῶν κύκλῳ τῶν πόλεων τούτων,

ΙτΝ. 21,41 Εν συνόλω δε αι πόλεις των Λευιτών εν μέσω των κληρονομηθεισών εις τας φυλάς του Ισραήλ περιοχών ήσαν τεσσαράκοντα οκτώ πόλεις με την βοσκήσιμον περιοχήν της εκάστη.

ΙτΝ. 21,42 πόλις καὶ τὰ περισπόρια κύκλῳ τῆς πόλεως πάσαις ταῖς πόλεσι ταύταις.

ΙτΝ. 21,42 Καθε πόλις από αυτάς είχε γύρω από αυτήν βοσκήσιμον περιοχήν.

ΙτΝ. 21,42α Καὶ συνετέλεσεν Ἰησοῦς διαμερίσας τὴν γῆν ἐν τοῖς ὁρίοις αὐτῶν.

ΙτΝ. 21,42^α Ετσι δε ετελείωσεν ο Ιησούς του Ναυή τον καθορισμόν των ορίων δι' εκάστην φυλήν εις την γην Χαναάν.

ΙτΝ. 21,42β καὶ ἔδωκαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ μερίδα τῷ Ἰησοῖ κατὰ πρόσταγμα Κυρίου· ἔδωκαν αὐτῷ τὴν πόλιν, ἣν ᾐτήσατο· τὴν Θαμνασαρὰχ ἔδωκαν αὐτῷ ἐν τῷ ὄρει Ἐφραίμ.

ΙτΝ. 21,42β Οι δε Ισραηλίται έδωσαν στον Ιησούν το μερίδιόν του σύμφωνα με την εντολήν του Κυρίου. Εδωκαν δηλαδή εις αυτόν την πόλιν την οποίαν εζήτησε· του έδωκαν την Θαμνασαράχ στο όρος Εφραίμ.

ΙτΝ. 21,42γ καὶ ᾠκοδόμησεν Ἰησοῦς τὴν πόλιν καὶ ᾤκησεν ἐν αὐτῇ.

ΙτΝ. 21,42γ Ο δε Ιησούς ανοικοδόμησε και ωχύρωσε την πόλιν και εγκατεστάθη εις αυτήν.

ΙτΝ. 21,42δ καὶ ἔλαβεν Ἰησοῦς τὰς μαχαίρας τὰς πετρίνας, ἐν αἷς περιέτεμε τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ τοὺς γενομένους ἐν τῇ ὁδῷ ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ ἔθηκεν αὐτὰς ἐν Θαμνασαράχ.

ΙτΝ. 21,42δ Ελαβε δε ο Ιησούς τας πετρίνας μαχαίρας με τας οποίας είχε περιτάμει τους Ισραηλίτας, αυτούς που εγεννήθησαν καθ' οδόν μετά την διάβασιν της Ερυθράς Θαλάσσης, και τας έθεσεν εις την πόλιν Θαμνασαράχ.

Ο Θεός πραγματοποιεί τις υποσχέσεις του

ΙτΝ. 21,43 Καὶ ἔδωκε Κύριος τῷ Ἰσραὴλ πᾶσαν τὴν γῆν, ἣν ὤμοσε δοῦναι τοῖς πατράσιν αὐτῶν, καὶ κατεκληρονόμησαν αὐτὴν καὶ κατῴκησαν ἐν αὐτῇ.

ΙτΝ. 21,43 Ετσι ο Κυριος έδωκεν στον ισραηλιτικόν λαόν όλην την χώραν, την οποίαν είχεν υποσχεθή με όρκον στους πατριάρχας των ότι θα δώση. Οι Ισραηλίται έλαβον την κληρονομίαν αυτήν και εγκατεστάθη κάθε φυλή εις την περιοχήν της.

ΙτΝ. 21,44 καὶ κατέπαυσεν αὐτοὺς Κύριος κυκλόθεν, καθὰ ὤμοσε τοῖς πατράσιν αὐτῶν· οὐκ ἀντέστη οὐθεὶς κατενώπιον αὐτῶν ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν· πάντας τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν παρέδωκε Κύριος εἰς τὰς χεῖρας αὐτῶν.

ΙτΝ. 21,44 Ο Κυριος εγκατέστησε και ησφάλισεν αυτούς από τους γύρω λαούς, όπως είχεν υποσχεθή στους πατριάρχας των. Κανείς από τους γύρω των εχθρούς δεν αντεστάθη εις αυτούς. Ο Κυριος παρέδωκεν εις τα χέρια αυτών όλους τους εχθρούς των.

ΙτΝ. 21,45 οὐ διέπεσεν ἀπὸ πάντων τῶν ῥημάτων τῶν καλῶν, ὧν ἐλάλησε Κύριος τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ· πάντα παρεγένετο.

ΙτΝ. 21,45 Από όλας τας ωραίας υποσχέσεις, που είχε δώσει ο Κυριος στους Ισραηλίτας, καμμία δεν έμεινεν ανεκπλήρωτος. Ολαι εξεπληρώθησαν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22- ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗ - Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Οι φυλές ανατολικά του Ιορδάνη

ΙτΝ. 22,1 Τότε συνεκάλεσεν Ἰησοῦς τοὺς υἱοὺς Ῥουβὴν καὶ τοὺς υἱοὺς Γὰδ καὶ τὸ ἥμισυ φυλῆς Μανασσῆ

ΙτΝ. 22,1 Τοτε ο Ιησούς προσεκάλεσε την φυλήν Ρουβήν, την φυλήν Γαδ και την ημίσειαν από την φυλήν Μανασσή,

ΙτΝ. 22,2 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἀκηκόατε πάντα, ὅσα ἐνετείλατο ὑμῖν Μωυσῆς ὁ παῖς Κυρίου, καὶ ὑπηκούσατε τῆς φωνῆς μου κατὰ πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν.

ΙτΝ. 22,2 και είπε προς αυτούς· “σεις έχετε πράγματι υπακούσει εις όλα όσα ο Μωϋσής, ο δούλος του Κυρίου, σας διέταξε. Υπηκούσατε επίσης και εις την ιδικήν μου φωνήν, εις όλα όσα εγώ σας διέταξα.

ΙτΝ. 22,3 οὐκ ἐγκαταλελοίπατε τοὺς ἀδελφοὺς ὑμῶν ταύτας τὰς ἡμέρας καὶ πλείους ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας· ἐφυλάξασθε τὴν ἐντολὴν Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν.

ΙτΝ. 22,3 Δεν εγκατελείψατε τους αδελφούς σας Ισραηλίτας καθ' όλον το μακρόν διάστημα δια την κατάκτησιν της Χαναάν μέχρι την σημερινήν ημέραν. Ετηρήσατε την εντολήν Κυρίου του Θεού σας.

ΙτΝ. 22,4 νῦν δὲ κατέπαυσε Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν, ὃν τρόπον εἶπεν αὐτοῖς· νῦν οὖν ἀποστραφέντες ἀπέλθατε εἰς τοὺς οἴκους ὑμῶν καὶ εἰς τὴν γῆν τῆς κατασχέσεως ὑμῶν, ἣν ἔδωκεν ὑμῖν Μωυσῆς ἐν τῷ πέραν τοῦ Ἰορδάνου.

ΙτΝ. 22,4 Τωρα Κυριος ο Θεός μας εγκατέστησε τους αδελφούς μας, όπως είχεν υποσχεθή εις αυτούς. Και λοιπόν τώρα επιστρέψατε και σεις και πηγαίνετε στους οίκους σας, εις την χώραν της ιδιοκτησίας σας, την οποίαν σας έδωοεν ο Μωϋσής ανατολικώς από τον Ιορδάνην.

ΙτΝ. 22,5 ἀλλὰ φυλάξασθε σφόδρα ποιεῖν τὰς ἐντολὰς καὶ τὸν νόμον, ὃν ἐνετείλατο ἡμῖν ποιεῖν Μωυσῆς ὁ παῖς Κυρίου, ἀγαπᾶν Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, πορεύεσθαι πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ, φυλάξασθαι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ προσκεῖσθαι αὐτῷ καὶ λατρεύειν αὐτῷ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας ὑμῶν καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς ὑμῶν.

ΙτΝ. 22,5 Προσέξατε όμως πάρα πολύ ώστε να τηρήτε τας εντολάς του Θεού και όλον γενικώς τον νόμον του, τον οποίον ο Μωϋσής ο δούλος του Θεού, διέταξεν ημάς να τηρούμεν και να εφαρμόζωμεν· δηλαδή να αγαπώμεν Κυριον τον Θεόν μας, να πορευώμεθα στους δρόμους των εντολών του, να φυλάττωμεν τας εντολάς του, να είμεθα προσκεκολλημένοι εις αυτόν. Αυτόν μόνον να λατρεύετε με όλην σας την καρδίαν και με όλην σας την ψυχήν”.

ΙτΝ. 22,6 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Ἰησοῦς καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτούς, καὶ ἐπορεύθησαν εἰς τοὺς οἴκους αὐτῶν.

ΙτΝ. 22,6 Ευλόγησε τότε αυτούς ο Ιησούς και τους κατευώδωσεν. Αυτοί δε επορεύθησαν στους οίκους των.

ΙτΝ. 22,7 καὶ τῷ ἡμίσει φυλῆς Μανασσῆ ἔδωκε Μωυσῆς ἐν τῇ Βασανίτιδι, καὶ τῷ ἡμίσει ἔδωκεν Ἰησοῦς μετὰ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ ἐν τῷ πέραν τοῦ Ἰορδάνου παρὰ τὴν θάλασσαν. καὶ ἡνίκα ἐξαπέστειλεν αὐτοὺς Ἰησοῦς εἰς τοὺς οἴκους αὐτῶν καὶ εὐλόγησεν αὐτούς,

ΙτΝ. 22,7 Ο Μωϋσής είχε δώσει στο ήμισυ της φυλής Μανασσή ένα τμήμα από την χώραν Βασάν, ο δε Ιησούς του Ναυή έδωκεν επίσης μερίδιον στο άλλο ήμισυ της φυλής Μανασσή εις την εντεύθεν του Ιορδάνου προς δυσμάς περιοχήν, όπως έδωσε και εις τας άλλας φυλάς του Ισραήλ. Οταν δε ο Ιησούς απέστειλεν αυτούς στους οίκους των τους ηυλόγησεν.

ΙτΝ. 22,8 καὶ ἐν χρήμασι πολλοῖς ἀπήλθοσαν εἰς τοὺς οἴκους αὐτῶν, καὶ κτήνη πολλὰ σφόδρα καὶ ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ σίδηρον καὶ ἱματισμὸν πολὺν διείλαντο τὴν προνομὴν τῶν ἐχθρῶν μετὰ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν.

ΙτΝ. 22,8 Εκείνοι δε με εφόδια πολλά απήλθον εις τας οικογενείας των πέραν του Ιορδάνου με κτήνη πάρα πολλά, με πολύ χρυσίον και αργύριον και σίδηρον και πολύν ιματισμόν, διότι ούτοι διεμοιράσθησαν μαζή με τους άλλους αδελφούς των Ισραηλίτας τα λάφυρα των εχθρών των.

Οι φυλές απειλούνται με εμφύλιο πόλεμο

ΙτΝ. 22,9 Καὶ ἐπορεύθησαν οἱ υἱοὶ Ῥουβὴν καὶ οἱ υἱοὶ Γὰδ καὶ τὸ ἥμισυ φυλῆς Μανασσῆ ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐκ Σηλὼ ἐν γῇ Χαναὰν ἀπελθεῖν εἰς τὴν Γαλαὰδ εἰς γῆν κατασχέσεως αὐτῶν, ἣν ἐκληρονόμησαν αὐτὴν διὰ προστάγματος Κυρίου ἐν χειρὶ Μωυσῆ.

ΙτΝ. 22,9 Η φυλή του Ρουβήν, η φυλή του Γαδ και το ήμισυ της φυλής του Μανασσή ανεχώρησαν από την Σηλώ που ευρίσκεται εις την γην Χαναάν, δια να πορευθούν εις την χώραν, την οποίαν θα είχον πλέον υπό την κατοχήν των, και την οποίαν έλαβον ως κληρονομίαν από τον Μωϋσήν κατόπιν εντολής του Κυρίου.

ΙτΝ. 22,10 καὶ ἦλθον εἰς Γάλγαλα τοῦ Ἰορδάνου, ἥ ἐστιν ἐν γῇ Χαναάν, καὶ ᾠκοδόμησαν οἱ υἱοὶ Ῥουβὴν καὶ οἱ υἱοὶ Γὰδ καὶ τὸ ἥμισυ φυλῆς Μανασσῆ ἐκεῖ βωμὸν ἐπὶ τοῦ Ἰορδάνου, βωμὸν μέγαν τοῦ ἰδεῖν.

ΙτΝ. 22,10 Ηλθον εις Γαλγαλα, πλησίον του Ιορδάνου η πόλις αυτή ευρίσκεται εις την γην Χαναάν και ανοικοδόμησαν αι φυλαί αυταί, Ρουβήν, Γαδ και το ήμισυ της φυλής Μανασσή, βωμόν εκεί μεγάλον και περίβλεπτον.

ΙτΝ. 22,11 καὶ ἤκουσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ λεγόντων· ἰδοὺ ᾠκοδομήκασιν οἱ υἱοὶ Ῥουβὴν καὶ οἱ υἱοὶ Γὰδ καὶ τὸ ἥμισυ φυλῆς Μανασσῆ βωμὸν ἐφ᾿ ὁρίων γῆς Χαναὰν ἐπὶ τοῦ Γαλαὰδ τοῦ Ἰορδάνου ἐν τῷ πέραν υἱῶν Ἰσραήλ.

ΙτΝ. 22,11 Οι άλλοι Ισραηλίται ήκουσαν να λέγεται· “ιδού ! Η φυλή Ρουβήν, η φυλή Γαδ και το ήμισυ της φυλής Μανασσή ανοικοδόμησιν βωμόν εντός των ορίων της Χαναάν, εις την χώραν Γαλαάδ του Ιορδάνου ανατολικώς από τους άλλους Ισραηλίτας”.

ΙτΝ. 22,12 καὶ συνηθροίσθησαν πάντες οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ εἰς Σηλώ, ὥστε ἀναβάντες ἐκπολεμῆσαι αὐτούς.

ΙτΝ. 22,12 Ολοι οι άλλοι Ισραηλίται συνεκεντρώθησαν εις Σηλώ δια να πολεμήσουν αυτούς εκεί.

ΙτΝ. 22,13 καὶ ἀπέστειλαν οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ πρὸς τοὺς υἱοὺς Ῥουβὴν καὶ πρὸς τοὺς υἱοὺς Γὰδ καὶ πρὸς τοὺς υἱοὺς ἥμισυ φυλῆς Μανασσῆ εἰς γῆν Γαλαὰδ τόν τε Φινεὲς υἱὸν Ἐλεάζαρ υἱοῦ Ἀαρὼν τοῦ ἀρχιερέως

ΙτΝ. 22,13 Προηγουμένως όμως απέστειλαν οι Ισραηλίται προς την φυλήν Ρουβήν, την φυλήν Γαδ και το ήμισυ της φυλής Μανασσή εις την χώραν Γαλαάδ τον Φινεές υιόν του Ελεάζαρ υιού του αρχιερέως Ααρών,

ΙτΝ. 22,14 καὶ δέκα τῶν ἀρχόντων μετ᾿ αὐτοῦ, ἄρχων εἷς ἀπὸ οἴκου πατριᾶς ἀπὸ πασῶν φυλῶν Ἰσραήλ· ἄρχοντες οἴκων πατριῶν εἰσι, χιλίαρχοι Ἰσραήλ.

ΙτΝ. 22,14 και μαζή με αυτόν δέκα άρχοντας, ένα από κάθε πατριαρχικήν οικονένειαν από όλας τας φυλάς του Ισραήλ. Αυτοί ήσαν άρχοντες των πατριαρχικών οικογενειών χιλίαρχοι μεταξύ των Ισραηλιτών.

ΙτΝ. 22,15 καὶ παρεγένοντο πρὸς τοὺς υἱοὺς Ῥουβὴν καὶ πρὸς τοὺς υἱοὺς Γὰδ καὶ πρὸς τοὺς ἡμίσεις φυλῆς Μανασσῆ εἰς γῆν Γαλαὰδ καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτοὺς λέγοντες·

ΙτΝ. 22,15 Αυτοί ήλθαν εκεί όπου ήσαν αι φυλαί Ρουβήν, Γαδ και το ήμισυ της φυλής Μανασσή, εις την χώραν Γαλαάδ και είπαν προς αυτούς.

ΙτΝ. 22,16 τάδε λέγει πᾶσα ἡ συναγωγὴ Κυρίου· τίς ἡ πλημμέλεια αὕτη, ἣν ἐπλημμελήσατε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ Ἰσραήλ, ἀποστραφῆναι σήμερον ἀπὸ Κυρίου οἰκοδομήσαντες ὑμῖν ἑαυτοῖς βωμόν, ἀποστάτας ὑμᾶς γενέσθαι ἀπὸ τοῦ Κυρίου;

ΙτΝ. 22,16 “Αυτά λέγει προς σας όλος ο λαός του Κυρίου. Εσκεφθήκατε πόσον μεγάλη είναι η αμαρτία αυτή, την οποίαν διεπράξατε ενώπιον του Θεού του Ισραήλ, ώστε να αποστατήσετε σήμερον από τον Κυριον οικοδομούντες σεις δια τον εαυτόν σας βωμόν και να γίνετε έτσι αποστάται από τον Κυριον;

ΙτΝ. 22,17 μὴ μικρὸν ὑμῖν τὸ ἁμάρτημα Φογώρ; ὅτι οὐκ ἐκαθαρίσθημεν ἀπ᾿ αὐτοῦ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης καὶ ἐγενήθη πληγὴ ἐν τῇ συναγωγῇ Κυρίου.

ΙτΝ. 22,17 Μηπως είναι μικρόν και ασήμαντον το αμάρτημα, το οποίον διεπράξατε εις Φογώρ; Είναι βαρύ και μέγα. Και απόδειξις ότι μέχρι της ημέρας αυτής δεν έχομεν εξαγνισθή ακόμη καίτοι σκληρώς ετιμωρήθη ο λαός του Κυρίου.

ΙτΝ. 22,18 καὶ ὑμεῖς ἀπεστράφητε σήμερον ἀπὸ Κυρίου; καὶ ἔσται ἐὰν ἀποστῆτε σήμερον ἀπὸ Κυρίου, καὶ αὔριον ἐπὶ πάντα Ἰσραὴλ ἔσται ἡ ὀργή.

ΙτΝ. 22,18 Και παρ' όλα αυτά σεις σήμερον απεστατήσατε από τον Κυριον; Εάν πράγματι σήμερον εγινατε αποστάται από τον Κυριον, αύριον θα εκσπάση η οργή του Κυρίου εναντίον όλου του ισραηλιτικού λαού.

ΙτΝ. 22,19 καὶ νῦν εἰ μικρὰ ἡ γῆ ὑμῶν τῆς κατασχέσεως ὑμῶν, διάβητε εἰς τὴν γῆν τῆς Κυρίου κατασχέσεως, οὗ κατασκηνοῖ ἐκεῖ ἡ σκηνὴ Κυρίου, καὶ κατακληρονομήσατε ἐν ἡμῖν· καὶ μὴ ἀπὸ Θεοῦ ἀποστάται γενήθητε καὶ ὑμεῖς μηδ᾿ ἀπόστητε ἀπὸ Κυρίου διὰ τὸ οἰκοδομῆσαι ὑμᾶς βωμὸν ἔξω τοῦ θυσιαστηρίου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

ΙτΝ. 22,19 Και τώρα, εάν έχετε την γνώμην ότι η χώρα της κληρονομίας σας είναι μικρά, διαβήτε τον Ιορδάνην, επιστρέψατε εις την περιοχήν που ανήκει στον Κυριον εκεί όπου ευρίσκεται η Σκηνή του Μαρτυρίου και εγκατασταθήτε μεταξύ μας. Αλλά μη αποστατήτε από τον Θεόν. Μη αποστατήτε από τον Κυριον και μη οικοδομήτε βωμόν έξω από το θυσιαστήριον Κυρίου του Θεού μας.

ΙτΝ. 22,20 οὐκ ἰδοὺ Ἄχαρ ὁ τοῦ Ζαρᾶ πλημμελείᾳ ἐπλημμέλησεν ἀπὸ τοῦ ἀναθέματος καὶ ἐπὶ πᾶσαν συναγωγὴν Ἰσραὴλ ἐγενήθη ὀργή; καὶ οὗτος εἷς αὐτὸς ἀπέθανε τῇ ἑαυτοῦ ἁμαρτίᾳ.

ΙτΝ. 22,20 Δεν ενθυμείσθε, ότι, όταν ο Αχαρ ο υιός του Ζαρά διέπραξεν αμάρτημα κρατήσας από τα αφιερώματα του Θεού, η θεία οργή εξέσπασεν εναντίον όλου του Ισραηλιτικού λαού; Και αυτός ο αμαρτήσας ήτο ένας, ο οποίος άλλωστε και ετιμωρήθη δια την αμαρτίαν του”.

ΙτΝ. 22,21 Καὶ ἀπεκρίθησαν οἱ υἱοὶ Ῥουβὴν καὶ οἱ υἱοὶ Γὰδ καὶ τὸ ἥμισυ φυλῆς Μανασσῆ καὶ ἐλάλησαν τοῖς χιλιάρχοις Ἰσραὴλ λέγοντες·

ΙτΝ. 22,21 Η φυλή του Ρουβήν, η φυλή του Γαδ και το ήμισυ της φυλής Μανασσή απεκρίθησαν και είπαν στους χιλιάρχους του ισραηλιτικού λαού·

ΙτΝ. 22,22 ὁ Θεὸς Θεὸς Κύριός ἐστι, καὶ ὁ Θεὸς Θεὸς αὐτὸς οἶδε, καὶ Ἰσραὴλ αὐτὸς γνώσεται· εἰ ἐν ἀποστασίᾳ ἐπλημμελήσαμεν ἔναντι τοῦ Κυρίου, μὴ ῥύσαιτο ἡμᾶς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ·

ΙτΝ. 22,22 “ο Θεός ημών είναι ο μόνος αληθινός Θεός και Κυριος. Αυτός ο Θεός και Κυριος γνωρίζει την σκέψιν και την πράξιν μας, θα μάθη δε και ο ισραηλιτικός λαός. Εάν εις ένδειξιν αποστασίας διεπράξαμεν τούτο απέναντι του Κυρίου, ας μας τιμωρήση κατ' αυτήν ταύτην την ημέραν !

ΙτΝ. 22,23 καὶ εἰ ᾠκοδομήσαμεν ἑαυτοῖς βωμὸν ὥστε ἀποστῆναι ἀπὸ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ὥστε ἀναβιβάσαι ἐπ᾿ αὐτὸν θυσίαν ὁλοκαυτωμάτων ἢ ὥστε ποιῆσαι ἐπ᾿ αὐτοῦ θυσίαν σωτηρίου, Κύριος ἐκζητήσει.

ΙτΝ. 22,23 Εάν εκτίσαμεν τον βωμόν αυτόν δια τους εαυτούς μας, ώστε να αποστατήσωμεν από Κυριον τον Θεόν μας και να αναβιβάσωμεν στον βωμόν θυσίαν ολοκαυτώματος η να προσφέρωμεν θυσίαν σωτηρίας, ο Κυριος ας μας ζητήση ευθύνας και ας μας τιμωρήση.

ΙτΝ. 22,24 ἀλλ᾿ ἕνεκεν εὐλαβείας ῥήματος ἐποιήσαμεν τοῦτο λέγοντες· ἵνα μὴ εἴπωσιν αὔριον τὰ τέκνα ὑμῶν τοῖς τέκνοις ἡμῶν, τί ὑμῖν καὶ Κυρίῳ τῷ Θεῷ Ἰσραήλ;

ΙτΝ. 22,24 Αλλά μάθετε ότι αυτό που εκάμαμεν το εκάμαμεν από ευλαβή ελατήρια σκεφθέντες ότι ήτο ενδεχόμενον αύριον τα τέκνα σας να είπουν εις τα ιδικά μας τέκνα· Τι το κοινόν υπάρχει εις σας και εις Κυριον τον Θεόν του ισραηλιτικού λαού;

ΙτΝ. 22,25 καὶ ὅρια ἔθηκε Κύριος ἀνὰ μέσον ἡμῶν καὶ ὑμῶν τὸν Ἰορδάνην, καὶ οὐκ ἔστιν ὑμῖν μερὶς Κυρίου. καὶ ἀπαλλοτριώσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν τοὺς υἱοὺς ἡμῶν, ἵνα μὴ σέβωνται Κύριον.

ΙτΝ. 22,25 Ο Κυριος έθεσεν όρια μεταξύ μας και μεταξύ σας τον Ιορδάνην ποταμόν. Καμμίαν λοιπόν μερίδα κληρονομίας δεν έχετε σεις εις την γην της επαγγελίας του Κυρίου. Ετσι δε τα παιδιά σας θα αποξενώσουν τα παιδιά μας, ώστε να μη σέβωνται πλέον τον Κυριον.

ΙτΝ. 22,26 καὶ εἴπαμεν ποιῆσαι οὕτω, τοῦ οἰκοδομῆσαι τὸν βωμὸν τοῦτον οὐχ ἕνεκεν καρπωμάτων οὐδὲ ἕνεκεν θυσιῶν,

ΙτΝ. 22,26 Λια τούτο ημείς είπομεν και απεφασίσαμεν να ενεργήσωμεν τοιουτοτρόπως, να κτίσωμεν δηλαδή τον βωμόν αυτόν, όχι δια να προσφέρωμεν θυσίας αιματηράς και αναιμάκτους,

ΙτΝ. 22,27 ἀλλ᾿ ἵνα ᾖ τοῦτο μαρτύριον ἀνὰ μέσον ἡμῶν καὶ ὑμῶν καὶ ἀνὰ μέσον τῶν γενεῶν ἡμῶν μεθ᾿ ἡμᾶς, τοῦ λατρεύειν λατρείαν Κυρίου ἐναντίον αὐτοῦ, ἐν τοῖς καρπώμασιν ἡμῶν καὶ ἐν ταῖς θυσίαις ἡμῶν καὶ ἐν ταῖς θυσίαις τῶν σωτηρίων ἡμῶν· καὶ οὐκ ἐροῦσι τὰ τέκνα ὑμῶν τοῖς τέκνοις ἡμῶν αὔριον· οὐκ ἔστιν ὑμῖν μερὶς Κυρίου.

ΙτΝ. 22,27 αλλά δια να γίνη μία μαρτυρία ο βωμός αυτός μεταξύ σας και μεταξύ μας και στους απογόνους μας ύστερα από ημάς, δια να προσφέρωμεν όλοι λατρείαν ενώπιον του αυτού Κυρίου με αιματηράς και αναιμάκτους θυσίας και με τας θυσίας μας του σωτηρίου· και έτσι δεν θα είπουν αύριον τα τέκνα σας εις τα τέκνα μας, ότι δεν έχετε μέρος ενώπιον του Κυρίου.

ΙτΝ. 22,28 καὶ εἴπομεν· ἐὰν γένηταί ποτε καὶ λαλήσωσι πρὸς ἡμᾶς καὶ ταῖς γενεαῖς ἡμῶν αὔριον, καὶ ἐροῦσιν· ἴδετε ὁμοίωμα τοῦ θυσιαστηρίου Κυρίου, ὃ ἐποίησαν οἱ πατέρες ἡμῶν οὐχ ἕνεκεν καρπωμάτων οὐδὲ ἕνεκεν θυσιῶν, ἀλλὰ μαρτύριόν ἐστιν ἀνὰ μέσον ὑμῶν καὶ ἀνὰ μέσον ἡμῶν καὶ ἀνὰ μέσον τῶν υἱῶν ἡμῶν.

ΙτΝ. 22,28 Εσκέφθημεν και είπομεν, εάν συμβή και ομιλήσουν ποτέ έτσι οι απόγονοί σας εις ημάς και τους απογόνους μας, οι απόγονοί μας θα είπουν· Ιδέτε, ομοίωμα του θυσιαστηρίου του Κυρίου είναι ο βωμός, τον οποίον έκτισαν οι πατέρες μας όχι δια να προσφέρουν θυσίας αιματηράς και αναιμάκτους, αλλά δια να είναι τρανή μαρτυρία μεταξύ σας και μεταξύ μας και μεταξύ των απογόνων μας.

ΙτΝ. 22,29 μὴ γένοιτο οὖν ἡμᾶς ἀποστραφῆναι ἀπὸ Κυρίου ἐν τῇ σήμερον ἡμέρᾳ ἀποστῆναι ἀπὸ Κυρίου, ὥστε οἰκοδομῆσαι ἡμᾶς θυσιαστήριον τοῖς καρπώμασι καὶ ταῖς θυσίαις Σαλαμὶν καὶ τῇ θυσίᾳ τοῦ σωτηρίου, πλὴν τοῦ θυσιαστηρίου Κυρίου, ὅ ἐστιν ἐναντίον τῆς σκηνῆς αὐτοῦ.

ΙτΝ. 22,29 Μη γένοιτο λοιπόν ποτέ να απομακρυνθώμεν ημείς και να αποστατήσωμεν από τον Κυριον κατά την ημέραν αυτήν, ώστε να ανοικοδομήσωμεν ημείς άλλο θυσιαστήριον δια τας αιματηράς και αναιμάκτους θυσίας, δια τας θυσίας σωτηρίου, εκτός από το ένα και μόνον θυσιαστήριον του Κυρίου, το οποίον υπάρχει ενώπιον της Σκηνής του Μαρτυρίου”.

ΙτΝ. 22,30 Καὶ ἀκούσας Φινεὲς ὁ ἱερεὺς καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες τῆς συναγωγῆς Ἰσραήλ, οἳ ἦσαν μετ᾿ αὐτοῦ, τοὺς λόγους, οὓς ἐλάλησαν οἱ υἱοὶ Ῥουβὴν καὶ οἱ υἱοὶ Γὰδ καὶ τὸ ἥμισυ φυλῆς Μανασσῆ, καὶ ἤρεσεν αὐτοῖς.

ΙτΝ. 22,30 Ο ιερεύς Φινεές και όλοι οι άρχοντες του ισραηλιτικού λαού, που ήσαν μαζή του, όταν ήκουσαν τας εξηγήσεις, τας οποίας είπαν η φυλή Ρουβήν, η φυλή Γαδ και το ήμισυ της φυλής Μανασσή ηυχαριστήθησαν.

ΙτΝ. 22,31 καὶ εἶπε Φινεὲς ὁ ἱερεὺς τοῖς υἱοῖς Ῥουβὴν καὶ τοῖς υἱοῖς Γὰδ καὶ τῷ ἡμίσει φυλῆς Μανασσῆ· σήμερον ἐγνώκαμεν ὅτι μεθ᾿ ἡμῶν Κύριος, διότι οὐκ ἐπλημμελήσατε ἐναντίον Κυρίου πλημμέλειαν καὶ ὅτι ἐῤῥύσασθε τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ ἐκ χειρὸς Κυρίου.

ΙτΝ. 22,31 Είπε δε ο ιερεύς Φινεές εις την φυλήν Ρουβήν, εις την φυλήν Γαδ και στο ήμισυ της φυλής Μανασσή· “σήμερον εγνωρίσαμεν καλά και επείσθημεν ότι ο Κυριος είναι μαζή μας, διότι δεν διεπράξατε αμαρτίαν ενώπιον του Κυρίου και ότι εγλυτώσατε τους Ισραηλίτας από την τιμωρόν χείρα του Κυρίου”.

ΙτΝ. 22,32 καὶ ἀπέστρεψε Φινεὲς ὁ ἱερεὺς καὶ οἱ ἄρχοντες ἀπὸ τῶν υἱῶν Ῥουβὴν καὶ ἀπὸ τῶν υἱῶν Γὰδ καὶ ἀπὸ τοῦ ἡμίσους φυλῆς Μανασσῆ ἐκ τῆς Γαλαὰδ εἰς γῆν Χαναὰν πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ καὶ ἀπεκρίθησαν αὐτοῖς τοὺς λόγους,

ΙτΝ. 22,32 Ο Φινεές ο ιερεύς μαζή δέ με αυτόν οι άρχοντες της φυλής Ρουβήν, της φυλής Γαδ και του ημίσεος της φυλής Μανασσή επέστρεψαν από την περιοχήν Γαλαάδ εις την Χαναάν προς τους Ισραηλίτας και ανεκοίνωσαν εις αυτούς τους ανωτέρω λόγους.

ΙτΝ. 22,33 καὶ ἤρεσε τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ. καὶ ἐλάλησαν πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, καὶ εὐλόγησαν τὸν Θεὸν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ εἶπαν μηκέτι ἀναβῆναι πρὸς αὐτοὺς εἰς πόλεμον ἐξολοθρεῦσαι τὴν γῆν τῶν υἱῶν Ῥουβὴν καὶ τῶν υἱῶν Γὰδ καὶ τοῦ ἡμίσους φυλῆς Μανασσῆ. καὶ κατῴκησαν ἐπ᾿ αὐτῆς.

ΙτΝ. 22,33 Ηυχαριστήθησαν δε οι Ισραηλίται από αυτά. Οι δε κήρυκες τα διελάλησαν στον λαόν. Και οι Ισραηλίται εδοξολόγησαν τον Θεόν των, έλαβον και είπον την απόφασίν των να μη ξεκινήσουν προς πόλεμον εναντίον αυτών, δια να εξολοθρεύσουν την χώραν της φυλής Ρουβήν, της φυλής Γαδ και του ημίσεος της φυλής Μανασσή. Και κατώκησαν όλοι εις την ορισθείσαν δι' αυτούς περιοχήν.

ΙτΝ. 22,34 καὶ ἐπωνόμασεν Ἰησοῦς τὸν βωμὸν τῶν Ῥουβὴν καὶ τῶν Γὰδ καὶ τοῦ ἡμίσους φυλῆς Μανασσῆ καὶ εἶπεν ὅτι μαρτύριόν ἐστιν ἀνὰ μέσον αὐτῶν, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτῶν ἐστι.

ΙτΝ. 22,34 Ο δε Ιησούς επωνόμασε τον βωμόν, τον οποίον είχαν ανοικοδομήσει η φυλή Ρουβήν, η φυλή Γαδ και το ήμισυ της φυλής Μανασσή και είπεν· “ο βωμός αυτός είναι μαρτυρία μεταξύ των ότι Κυριος ο Θεός είναι αληθώς ο Θεός των”.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23- ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΤΟΥ ΝΑΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ

Οδηγίες του Ιησού του Ναυή στο λαό

ΙτΝ. 23,1 Καὶ ἐγένετο μεθ᾿ ἡμέρας πλείους μετὰ τὸ καταπαῦσαι Κύριον τὸν Ἰσραὴλ ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ κυκλόθεν, καὶ Ἰησοῦς πρεσβύτερος προβεβηκὼς ταῖς ἡμέραις,

ΙτΝ. 23,1 Επειτα από πολύν καιρόν, αφού κατέπαυσαν οι πόλεμοι από όλους τους κύκλω εχθρούς και εγκατέστησεν ο Κυριος τους Ισραηλίτας, ο Ιησούς εγήρασε πλέον και είχε προχωρήσει πολύ εις την ηλικίαν.

ΙτΝ. 23,2 καὶ συνεκάλεσεν Ἰησοῦς πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ καὶ τὴν γερουσίαν αὐτῶν καὶ τοὺς ἄρχοντας αὐτῶν καὶ τοὺς δικαστὰς αὐτῶν καὶ τοὺς γραμματεῖς αὐτῶν καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἐγὼ γεγήρακα καὶ προβέβηκα ταῖς ἡμέραις.

ΙτΝ. 23,2 Προσεκάλεσε τότε όλους τους Ισραηλίτας, την γερουσίαν αυτών, τους αρχηγούς των, τους δικαστάς των και τους γραμματείς αυτών και τους είπεν· “εγώ εγήρασα πλέον, έχω προχωρήσει εις τα χρόνια της ζωής μου.

ΙτΝ. 23,3 ὑμεῖς δὲ ἑωράκατε ὅσα ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι τούτοις ἀπὸ προσώπου ἡμῶν, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν ὁ ἐκπολεμήσας ὑμῖν.

ΙτΝ. 23,3 Σεις είδατε όλα όσα έκαμε Κυριος ο Θεός μας εις όλα τα έθνη αυτά ενώπιον των οφθαλμών σας· ότι δηλαδή Κυριος ο Θεός σας ήτο εκείνος, ο οποίος επολέμησε δια σας.

ΙτΝ. 23,4 ἴδετε ὅτι ἐπέῤῥιφα ὑμῖν τὰ ἔθνη τὰ καταλελειμμένα ὑμῖν ταῦτα ἐν τοῖς κλήροις εἰς τὰς φυλὰς ὑμῶν· ἀπὸ τοῦ Ἰορδάνου πάντα τά ἔθνη, ἃ ἐξωλόθρευσα, καὶ ἀπὸ τῆς θαλάσσης τῆς μεγάλης ὁριεῖ ἐπὶ δυσμὰς ἡλίου.

ΙτΝ. 23,4 Είδατε ότι τας χώρας των λαών, οι οποίοι απέμειναν εις την περιοχήν Χαναάν, εμοίρασα εις τας φυλάς σας δια κλήρων, όπως ακριβώς έκαμα και δια τας χώρας των λαών τους οποίους εξωλοθρεύσαμεν ανατολικώς από του Ιορδάνου ποταμού και δυτικώς μέχρι των ορίων της Μεσογείου Θαλάσσης.

ΙτΝ. 23,5 Κύριος δὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν οὗτος ἐξολοθρεύσει αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου ἡμῶν, ἕως ἂν ἀπόλωνται, καὶ ἀποστελεῖ αὐτοῖς τὰ θηρία τὰ ἄγρια, ἕως ἂν ἐξολοθρεύσῃ αὐτοὺς καὶ τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν ἀπὸ προσώπου ὑμῶν, καὶ κατακληρονομήσετε τὴν γῆν αὐτῶν, καθὰ ἐλάλησε Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ὑμῖν.

ΙτΝ. 23,5 Κυριος ο Θεός μας αυτός και θα εξολοθρεύση από εμπρός σας τους απομείναντας εχθρούς σας μέχρις ότου καταστραφούν εξ ολοκλήρου· τα θηρία τα άγρια θα εξαπολύση εναντίον των δια να εξολοθρεύση από εμπρός σας αυτούς και τους βασιλείς των και έτσι να γίνετε σεις κύριοι και κληρονόμοι της χώρας των, όπως έχει υποσχεθή εις σας Κυριος ο Θεός μας.

ΙτΝ. 23,6 κατισχύσατε οὖν σφόδρα φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου Μωυσῆ, ἵνα μὴ ἐκκλίνητε εἰς δεξιὰ ἢ εὐώνυμα,

ΙτΝ. 23,6 Λοιπόν ενισχυθήτε και πάρετε σταθεράν την απόφασιν να φυλάσσετε και να εφαρμόζετε όλα όσα είναι γραμμένα στο βιβλίον του νόμου του Μωϋσή δια να μη παρεκκλίνετε δεξιά η αριστερά.

ΙτΝ. 23,7 ὅπως μὴ εἰσέλθητε εἰς τὰ ἔθνη τὰ καταλελειμμένα ταῦτα, καὶ τὰ ὀνόματα τῶν θεῶν αὐτῶν οὐκ ὀνομασθήσεται ἐν ὑμῖν, οὐδὲ μὴ λατρεύσητε οὐδὲ μὴ προσκυνήσητε αὐτοῖς,

ΙτΝ. 23,7 Προσέξατε επίσης να μη έλθετε εις επικρινωνίαν και φιλίαν με τα απομείναντα εις την γην Χαναάν ειδωλολατρικά έθνη· ούτε καν και τα ονόματα των θεών των δεν θα αναφέρωνται μεταξύ σας· πολύ δε περισσότερον δεν θα λατρεύσετε ούτε και θα προσκυνήσετε αυτούς.

ΙτΝ. 23,8 ἀλλὰ Κυρίῳ τῷ Θεῷ ὑμῶν προσκολληθήσεσθε, καθάπερ ἐποιήσατε ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.

ΙτΝ. 23,8 Αλλά θα προσκολληθήτε με πίστιν και υπακοήν και λατρείαν εις Κυριον τον Θεόν σας, όπως εκάματε μέχρις αυτής της ημέρας.

ΙτΝ. 23,9 καὶ ἐξολοθρεύσει αὐτοὺς Κύριος ἀπὸ προσώπου ὑμῶν ἔθνη μεγάλα καὶ ἰσχυρά, καὶ οὐδεὶς ἀντέστη κατενώπιον ἡμῶν ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.

ΙτΝ. 23,9 Ο δε Κυριος θα εξολοθρεύση από εμπρός σας τους υπολειφθέντας μεγάλους και ισχυρούς εχθρούς, διότι άλλωστε κανείς έχει σήμερον δεν ημπόρεσε να αντισταθή, ενώπιόν σας.

ΙτΝ. 23,10 εἷς ὑμῶν ἐδίωξε χιλίους, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν οὗτος ἐξεπολέμει ὑμῖν, καθάπερ εἶπεν ἡμῖν.

ΙτΝ. 23,10 Εις το παρελθόν ένας από σας κατεδίωξε χιλίους, διότι αυτός ούτος ο Κυριος και Θεός σας επολεμούσε δια σας, όπως σας είχεν υποσχεθή.

ΙτΝ. 23,11 καὶ φυλάξασθε σφόδρα τοῦ ἀγαπᾶν Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν.

ΙτΝ. 23,11 Προσέξατε λοιπόν πάρα πολύ να αγαπάτε πάντοτε Κυριον τον Θεόν μας.

ΙτΝ. 23,12 ἐὰν γὰρ ἀποστραφῆτε καὶ προσθῆσθε τοῖς ὑπολειφθεῖσιν ἔθνεσι τούτοις τοῖς μεθ᾿ ὑμῶν καὶ ἐπιγαμίας ποιήσητε πρὸς αὐτοὺς καὶ συγκαταμιγῆτε αὐτοῖς καὶ αὐτοὶ ὑμῖν,

ΙτΝ. 23,12 Εάν όμως και εγκαταλείψετε τον Θεόν προσκολληθήτε δε και έλθετε εις επικοινωνίαν με τα απομείναντα εν μέσω υμών ειδωλολατρικά έθνη και συνάψετε γάμους με αυτά και ανακατευθήτε (και συμφυρθήτε) με αυτούς και εκείνοι με σας,

ΙτΝ. 23,13 γινώσκετε ὅτι οὐ μὴ προσθῇ Κύριος τοῦ ἐξολοθρεῦσαι τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου ὑμῶν, καὶ ἔσονται ὑμῖν εἰς παγίδας καὶ εἰς σκάνδαλα καὶ εἰς ἥλους ἐν ταῖς πτέρναις ὑμῶν καὶ εἰς βολίδας ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς ὑμῶν, ἕως ἂν ἀπόλησθε ἀπὸ τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς ταύτης, ἣν ἔδωκεν ὑμῖν Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν.

ΙτΝ. 23,13 μάθετε ότι ο Κυριος δεν θα συνεχίση να εξολοθρεύση από εμπρός σας τα έθνη αυτά. Θα τα αφήση να υπάρχουν και θα γίνουν δια σας παγίδες και σκάνδαλα, καρφιά εις τας πτέρνας σας και αγκάθια εις τα μάτια σας, έως ότου καταστραφήτε σεις από την γην αυτήν την εύφορον και πλουσίαν, την οποίαν Κυριος ο Θεός σας έχει δώσει προς σας.

ΙτΝ. 23,14 ἐγὼ δὲ ἀποτρέχω τὴν ὁδόν, καθὰ καὶ πάντες οἱ ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ γνώσεσθε τῇ καρδίᾳ ὑμῶν καὶ τῇ ψυχῇ ὑμῶν, διότι οὐκ ἔπεσεν εἷς λόγος ἀπὸ πάντων τῶν λόγων, ὧν εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν πρὸς πάντα τὰ ἀνήκοντα ἡμῖν, οὐ διεφώνησεν ἐξ αὐτῶν.

ΙτΝ. 23,14 Εγώ δε βαδίζω και τελειώνω την οδόν της επιγείου μου ζωής, την οποίαν εβάδισαν όλοι οι άνθρωποι επί της γης. Σεις δε θα αναγνωρίσετε και θα ομολογήσετε με όλην την ψυχήν και την καρδίαν σας την αλήθειαν των λόγων του Κυρίου, διότι κανείς μέχρι σήμερα από όλους τους λόγους τους οποίους είπεν ο Κυριος και απέβλεπαν εις ημάς δεν παρέπεσε και δεν επραγματοποιήθη.

ΙτΝ. 23,15 καὶ ἔσται ὃν τρόπον ἥκει πρὸς ἡμᾶς πάντα τὰ ῥήματα τὰ καλά, ἃ ἐλάλησε Κύριος ἐφ᾿ ὑμᾶς, οὕτως ἐπάξει Κύριος ὁ Θεὸς ἐφ᾿ ὑμᾶς πάντα τὰ ῥήματα τὰ πονηρὰ ἕως ἂν ἐξολοθρεύσῃ ὑμᾶς ἀπὸ τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς ταύτης, ἧς ἔδωκε Κύριος ὑμῖν,

ΙτΝ. 23,15 Και στο μέλλον θα γίνη όπως και στο παρελθόν. Οπως δηλαδή επραγματοποιήθησαν όλαι αι καλαί υποσχέσεις, τας οποίας έδωσε προς σας ο Κυριος, έτσι αυτός ούτος ο Κυριος και Θεός θα επιφέρη εναντίον σας τιμωρίας δι' όλα τα πονηρά έργα σας, έως ότου σας εξολοθρεύση από την εύφορον και πλουσίαν αυτήν γην την οποίαν σας έχει δώσει·

ΙτΝ. 23,16 ἐν τῷ παραβῆναι ὑμᾶς τὴν διαθήκην Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἣν ἐνετείλατο ἡμῖν, καὶ πορευθέντες λατρεύσητε θεοῖς ἑτέροις καὶ προσκυνήσητε αὐτοῖς.

ΙτΝ. 23,16 τούτο δε εάν παραβήτε την συμφωνίαν σας με Κυριον τον Θεόν μας, την συμφωνίαν την οποίαν και ως εντολήν σας έδωκε, και πρρευθήτε να λατρεύσετε και να προσκυνήσετε θεούς άλλους και όχι αυτόν”.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24- Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΤΟΥ ΝΑΥΗ

Η ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Ο αποχαιρετισμός του Ιησού του Ναυή

ΙτΝ. 24,1 Καὶ συνήγαγεν Ἰησοῦς πάσας φυλὰς Ἰσραὴλ εἰς Σηλὼ καὶ συνεκάλεσε τοὺς πρεσβυτέρους αὐτῶν καὶ τοὺς γραμματεῖς αὐτῶν καὶ τοὺς δικαστὰς αὐτῶν καὶ ἔστησεν αὐτοὺς ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ.

ΙτΝ. 24,1 Συνεκέντρωσε πάλιν ο Ιησούς όλας τας φυλάς του Ισραήλ εις Σηλώ. Προσεκάλεσεν ιδιαιτέρως τους πρσεβυτέρους αυτών, τους γραμματείς και τους δικαστάς των και παρήγγειλε να σταθούν όρθιοι ενώπιον της Σκηνής του Μαρτυρίου.

ΙτΝ. 24,2 καὶ εἶπεν Ἰησοῦς πρὸς πάντα τὸν λαόν· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ· πέραν τοῦ ποταμοῦ παρῴκησαν οἱ πατέρες ὑμῶν τὸ ἀπ᾿ ἀρχῆς, Θάρα ὁ πατὴρ Ἁβραὰμ καὶ ὁ πατὴρ Ναχώρ, καὶ ἐλάτρευσαν θεοῖς ἑτέροις.

ΙτΝ. 24,2 Και είπεν ο Ιησούς προς όλον τον λαόν· “αυτά λέγει Κυριος ο Θεός του Ισραηλιτικού λαού· οι πρόγονοί σας κατώκησαν κατ' αρχάς πέραν και ανατολικώς από τον Ευφράτην ποταμόν, ο Θαρα ο πατήρ του Αβραάμ και πατήρ του Ναχώρ και ελάτρευσαν άλλους θεούς.

ΙτΝ. 24,3 καὶ ἔλαβον τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν Ἁβραὰμ ἐκ τοῦ πέραν τοῦ ποταμοῦ καὶ ὡδήγησα αὐτὸν ἐν πάσῃ τῇ γῇ καὶ ἐπλήθυνα αὐτοῦ σπέρμα

ΙτΝ. 24,3 Επήρα δε τον πατριάρχην σας Αβραάμ από την πέραν του Ευφράτου ποταμού περιοχήν και ωδήγησα αυτόν εις όλην την χώραν Χαναάν και έκαμα πλήθος πολύ τους απογόνους του.

ΙτΝ. 24,4 καὶ ἔδωκα αὐτῷ τὸν Ἰσαάκ, καὶ τῷ Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβ καὶ τὸν Ἡσαῦ· καὶ ἔδωκα τῷ Ἡσαῦ τὸ ὄρος τὸ Σηεὶρ κληρονομῆσαι αὐτῷ, καὶ Ἰακὼβ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ κατέβησαν εἰς Αἴγυπτον καὶ ἐγένοντο ἐκεῖ εἰς ἔθνος μέγα καὶ πολὺ καὶ κραταιόν. καὶ ἐκάκωσαν αὐτοὺς οἱ Αἰγύπτιοι,

ΙτΝ. 24,4 Εδωκα υιόν αυτού τον Ισαάκ εις δε τον Ισαάκ έδωκα υιούς τον Ιακώβ και τον Ησαύ. Εις τον Ησαύ έδωσα ως κληρονομίαν του και ιδιοκτησίαν του το όρος Σηείρ, ο δε Ιακώβ και οι υιοί του κατέβησαν εις την Αίγυπτον και εκεί έγιναν έθνος μέγα, πολυάριθμον και ισχυρόν. Οι Αιγύπτιοι όμως τους εταλαιπώρησαν και τους εβασάνισαν.

ΙτΝ. 24,5 καὶ ἐπάταξε Κύριος τὴν Αἴγυπτον ἐν σημείοις, οἷς ἐποίησεν ἐν αὐτοῖς.

ΙτΝ. 24,5 Αλλ' ο Κυριος εκτύπησε την Αίγυπτον θαυματουργικώς με σκληράς τιμωρίας, τας οποίας απέστειλεν εναντίον των.

ΙτΝ. 24,6 καὶ μετὰ ταῦτα ἐξήγαγε τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐξ Αἰγύπτου, καὶ εἰσήλθατε εἰς τὴν θάλασσαν τὴν ἐρυθράν. καὶ κατεδίωξαν οἱ Αἰγύπτιοι ὀπίσω τῶν πατέρων ἡμῶν ἐν ἅρμασι καὶ ἐν ἵπποις εἰς τὴν θάλασσαν τὴν ἐρυθράν,

ΙτΝ. 24,6 Κατόπιν δε έβγαλεν ελευθέρους τους προγόνους μας από την Αίγυπτον και θαυματουργικώς εισήλθον και διήλθον την Ερυθράν Θαλασσαν. Οι Αιγυπτιοι κατεδίωξαν κατά πόδας τους προγόνους μας με άρματα και με ιππικόν μέσα εις την Ερυθράν Θαλασσαν.

ΙτΝ. 24,7 καὶ ἀνεβοήσαμεν πρὸς Κύριον, καὶ ἔδωκε νεφέλην καὶ γνόφον ἀναμέσον ἡμῶν καὶ ἀναμέσον τῶν Αἰγυπτίων καὶ ἐπήγαγεν ἐπ᾿ αὐτοὺς τὴν θάλασσαν, καὶ ἐκάλυψεν αὐτούς, καὶ εἴδοσαν οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ὅσα ἐποίησε Κύριος ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, καὶ ἦτε ἐν τῇ ἐρήμῳ ἡμέρας πλείους.

ΙτΝ. 24,7 Τοτε ανεβοήσαμεν όλοι προς τον Κυριον και εκείνος έστειλε νεφέλην και πυκνήν ομίχλην μεταξύ ημών και των Αιγυπτίων, επέφερεν εναντίον των την θάλασσαν, η οποία και τους εσκέπασε. Με τα ίδια σας τα μάτια είδατε όλα όσα έκαμεν ο Κυριος εις την Αίγυπτον. Κατόπιν δε εμείνατε εις την έρημον επί πολύν χρόνον.

ΙτΝ. 24,8 καὶ ἤγαγεν ἡμᾶς εἰς γῆν Ἀμοῤῥαίων τῶν κατοικούντων πέραν τοῦ Ἰορδάνου, καὶ παρετάξαντο ὑμῖν καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς Κύριος εἰς τὰς χεῖρας ὑμῶν, καὶ κατεκληρονομήσατε τὴν γῆν αὐτῶν καὶ ἐξωλοθρεύσατε αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου ὑμῶν.

ΙτΝ. 24,8 Και δια μέσου της ερήμου μας ωδήγησεν ο Κυριος εις την χώραν των Αμορραίων, αυτών οι οποίοι κατοικούν ανατολικώς από τον Ιορδάνην. Αυτοί παρετάχθησαν εις πόλεμον εναντίον σας, αλλά ο Κυριος τους παρέδωσε νικημένους εις τα χέρια σας και έτσι σεις εγίνατε κύριοι και κληρονόμοι της χώρας των και εξολοθρεύσατε αυτούς από τα μάτια σας.

ΙτΝ. 24,9 καὶ ἀνέστη Βαλὰκ ὁ τοῦ Σεπφὼρ βασιλεὺς Μωὰβ καὶ παρετάξατο τῷ Ἰσραὴλ καὶ ἀποστείλας ἐκάλεσε τὸν Βαλαὰμ ἀράσασθαι ἡμῖν·

ΙτΝ. 24,9 Εσηκώθη τότε εχθρικώς εναντίον σας ο Βαλάκ υιός του Σεπφώρ, βασιλεύς της Μωάβ και αντιπαρετάχθη κατά του Ισραηλιτικού λαού. Αυτός δε έστειλε και εκάλεσε τον Βαλαάμ, δια να σας καταρασθή.

ΙτΝ. 24,10 καὶ οὐκ ἠθέλησε Κύριος ὁ Θεός σου ἀπολέσαι σε, καὶ εὐλογίαις εὐλόγησεν ὑμᾶς, καὶ ἐξείλατο ὑμᾶς ἐκ χειρῶν αὐτῶν, καὶ παρέδωκεν αὐτούς.

ΙτΝ. 24,10 Κυριος όμως ο Θεός σας δεν ηθέλησε να σας καταστρέψη με κατάρας αλλά τουναντίον με ευλογίας πολλάς σας ηυλόγησε, και όχι μόνον σας εγλύτωσε από τα χέρια των εχθρών σας άλλα και παρέδωκεν αυτούς εις τας χείρας σας.

ΙτΝ. 24,11 καὶ διέβητε τὸν Ἰορδάνην καὶ παρεγενήθητε εἰς Ἱεριχώ· καὶ ἐπολέμησαν πρὸς ἡμᾶς οἱ κατοικοῦντες Ἱεριχώ, ὁ Ἀμοῤῥαῖος καὶ ὁ Χαναναῖος καὶ ὁ Φερεζαῖος καὶ ὁ Εὐαῖος καὶ ὁ Ἰεβουσαῖος καὶ ὁ Χετταῖος καὶ ὁ Γεργεσαῖος, καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς Κύριος εἰς τὰς χεῖρας ὑμῶν.

ΙτΝ. 24,11 Επεράσατε τον Ιορδάνην και εφθάσατε εις την Ιεριχώ. Οι κάτοικοί της επολέμησαν εναντίον σας· επολέμησαν επίσης εναντίον σας οι Αμορραίοι, οι Χαναναίοι, οι Φερεζαίοι, οι Ευαίοι, οι Ιεβουσσαίοι, οι Χετταίοι και οι Γεργεσαίοι. Ο Κυριος όμως παρέδωκεν όλους αυτούς εις τα χέρια σας.

ΙτΝ. 24,12 καὶ ἐξαπέστειλε προτέραν ὑμῶν τὴν σφηκιάν, καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου ὑμῶν, δώδεκα βασιλεῖς τῶν Ἀμοῤῥαίων, οὐκ ἐν τῇ ῥομφαίᾳ σου οὐδὲ ἐν τῷ τόξῳ σου.

ΙτΝ. 24,12 Εξαπέλυσεν εμπρός από σας σμήνη από σφήκας και εξεδίωξεν αυτούς από τα μάτια σας και τους δώδεκα βασιλείς των Αμορραίων. Με την δύναμιν του Κυρίου κατετροπώθησαν αυτοί και όχι με το ιδικόν σου σπαθί και το τόξον σου.

ΙτΝ. 24,13 καὶ ἔδωκεν ὑμῖν γῆν, ἐφ᾿ ἣν οὐκ ἐκοπιάσατε ἐπ᾿ αὐτῆς, καὶ πόλεις, ἃς οὐκ ᾠκοδομήκατε, καὶ κατῳκίσθητε ἐν αὐταῖς· καὶ ἀμπελῶνας καὶ ἐλαιῶνας, οὓς οὐκ ἐφυτεύσατε ὑμεῖς, ἔδεσθε.

ΙτΝ. 24,13 Και έδωκεν ο Κυριος εις σας την χώραν, δια την οποίαν δεν εκοπιάσατε, και πόλεις τας οποίας δεν εκτίσατε σεις και εγκατεστάθητε εις αυτάς. Σας έδωσεν αμπελώνας και ελαιώνας τους οποίους δεν εφυτεύσατε σεις, αλλά των οποίων απολαμβάνετε τους καρπούς.

Η ανανέωση της Διαθήκης

ΙτΝ. 24,14 καὶ νῦν φοβήθητε Κύριον, καὶ λατρεύσατε αὐτῷ ἐν εὐθύτητι καὶ ἐν δικαιοσύνῃ καὶ περιέλεσθε τοὺς θεοὺς τοὺς ἀλλοτρίους, οἷς ἐλάτρευσαν οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ πέραν τοῦ ποταμοῦ καὶ ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ λατρεύσατε Κυρίῳ.

ΙτΝ. 24,14 Και τώρα να φοβηθήτε τον Κυριον και να λατρεύσετε αυτόν με ειλικρίνειαν και με αρετήν. Αφαιρέσατε και πετάξατε από την χώραν σας τους ξένους θεούς, τους οποίους κάποτε είχαν λατρεύσει οι προπάτορές σας όταν ευρίσκοντο πέραν από τον ποταμόν τον Ευφράτην και εις την Αίγυπτον και λατρεύσατε τον Κυριον.

ΙτΝ. 24,15 εἰ δὲ μὴ ἀρέσκει ὑμῖν λατρεύειν Κυρίῳ, ἐκλέξασθε ὑμῖν αὐτοῖς σήμερον, τίνι λατρεύσητε, εἴτε τοῖς θεοῖς τῶν πατέρων ὑμῶν, τοῖς ἐν τῷ πέραν τοῦ ποταμοῦ, εἴτε τοῖς θεοῖς τῶν Ἀμοῤῥαίων, ἐν οἷς ὑμεῖς κατοικεῖτε ἐπὶ τῆς γῆς αὐτῶν· ἐγὼ δὲ καὶ ἡ οἰκία μου λατρεύσομεν Κυρίῳ, ὅτι ἅγιός ἐστι.

ΙτΝ. 24,15 Εάν όμως δεν σας αρέση να λατρεύετε τον Κυριον, εκλέξατε σεις δια τον εαυτόν σας σήμερον, ποίον θεόν θέλετε να λατρεύσετε, είτε τους θεούς των προγόνων σας που ήσαν πέραν από τον Ευφράτην, είτε τους θεούς των Αμορραίων μεταξύ των οποίων και εις την γην των οποίων κατοικείτε. Σεις κάμετε ο,τι σας αρέσει. Εγώ όμως και η οικογένειά μου θα λατρεύσωμεν τον Κυριον διότι αυτός είναι ο Αγιος”.

ΙτΝ. 24,16 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ λαὸς εἶπε· μὴ γένοιτο ἡμῖν καταλιπεῖν Κύριον, ὥστε λατρεύειν θεοῖς ἑτέροις.

ΙτΝ. 24,16 Ολος τότε ο λαός απεκρίθη και είπε· “μη γένοιτο να εγκαταλείψωμεν τον Κυριον και να λατρεύσωμεν άλλους θεούς.

ΙτΝ. 24,17 Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν, αὐτὸς Θεός ἐστιν· αὐτὸς ἀνήγαγεν ἡμᾶς καὶ τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐξ Αἰγύπτου καὶ διεφύλαξεν ἡμᾶς ἐν πάσῃ τῇ ὁδῷ, ᾗ ἐπορεύθημεν ἐν αὐτῇ, καί ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν, οὓς παρήλθομεν δι᾿ αὐτῶν.

ΙτΝ. 24,17 Κυριος ο Θεός μας αυτός είναι ο αληθινός Θεός. Αυτός ανεβίβασεν ελευθέρους ημάς και τους πατέρας μας από την Αίγυπτον και μας έφερεν έως έδω. Αυτός μας διεφύλαξεν εις όλον τον δρόμον τον οποίον εβαδίσαμεν εις την έρημον και δια μέσου όλων των εθνών, από τα οποία επεράσαμεν.

ΙτΝ. 24,18 καὶ ἐξέβαλε Κύριος τὸν Ἀμοῤῥαῖον καὶ πάντα τὰ ἔθνη τὰ κατοικοῦντα τὴν γῆν ἀπὸ προσώπου ἡμῶν. ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς λατρεύσομεν Κυρίῳ· οὗτος γὰρ Θεὸς ἡμῶν ἐστι.

ΙτΝ. 24,18 Ο Κυριος εξεδίωξεν από εμπρός μας τους Αμορραίους και όλα τα ειδωλολατρικά έθνη τα οποία κατοικούσαν την χώραν αυτήν. Δι' αυτό, όχι μόνον συ, αλλά και ημείς θα λατρεύσωμεν τον Κυριον διότι αυτός είναι ο Θεός μας”.

ΙτΝ. 24,19 καὶ εἶπεν Ἰησοῦς πρὸς τὸν λαόν· οὐ μὴ δύνησθε λατρεύειν Κυρίῳ, ὅτι ὁ Θεὸς ἅγιός ἐστι, καὶ ζηλώσας οὗτος οὐκ ἀνήσει τὰ ἁμαρτήματα ὑμῶν καὶ τὰ ἀνομήματα ὑμῶν·

ΙτΝ. 24,19 Είπεν ο Ιησούς προς τον ισραηλιτικόν λαόν· “σκεφθήτε όμως τούτο· ότι δεν θα ημπορήτε να λατρεύετε τον αληθινόν Θέον, συγχρόνως δε να λατρεύετε και άλλους θεούς, διότι ο Κυριος είναι ο Θεός ο Αγιος· ζηλοτυπεί εάν λατρεύσετε άλλους θεούς και δεν θα ανεχθή τας αμαρτίας σας και τας παρανομίας σας.

ΙτΝ. 24,20 ἡνίκα ἂν ἐγκαταλίπητε Κύριον καὶ λατρεύσητε θεοῖς ἑτέροις, καὶ ἐπελθὼν κακώσει ὑμᾶς καὶ ἐξαναλώσει ὑμᾶς ἀνθ᾿ ὧν εὖ ἐποίησεν ὑμᾶς.

ΙτΝ. 24,20 Οταν δηλαδή εγκαταλείψετε τον Κυριον και λατρεύσετε άλλους θεούς θα επέλθη με οργήν εναντίον σας, θα σας τιμωρήση με αυστηρότητα και εάν επιμένετε εις την ειδωλολατρείαν σας θα σας καταστρέψη δια την αχαριστίαν που θα δείξετε εις αυτόν απέναντι των ευεργεσιών που σας έχει κάμει”.

ΙτΝ. 24,21 καὶ εἶπεν ὁ λαὸς πρὸς Ἰησοῦν· οὐχί, ἀλλὰ Κυρίῳ λατρεύσομεν.

ΙτΝ. 24,21 Είπε δε ο λαός στον Ιησούν· “οχι, αυτό δεν θα γίνη ποτέ. Δεν θα λατρεύσωμεν άλλους θεούς αλλά τον Κυριον θα λατρεύσωμεν”.

ΙτΝ. 24,22 καὶ εἶπεν Ἰησοῦς πρὸς τὸν λαόν· μάρτυρες ὑμεῖς καθ᾿ ὑμῶν, ὅτι ὑμεῖς ἐξελέξασθε Κυρίῳ λατρεύειν αὐτῷ.

ΙτΝ. 24,22 Είπε τότε προς τον λαόν ο Ιησούς· “σεις εις περίπτωσιν αλλαξοπιστίας σας είσθε μάρτυρες εναντίον του εαυτού σας, διότι σεις εξελέξατε τον Κυριον ως Θεόν σας και ωμολογήσατε ότι αυτόν μόνον θα λατρεύετε.

ΙτΝ. 24,23 καὶ νῦν περιέλεσθε τοὺς θεοὺς τοὺς ἀλλοτρίους τοὺς ἐν ὑμῖν καὶ εὐθύνατε τὴν καρδίαν ὑμῶν πρὸς Κύριον Θεὸν Ἰσραήλ.

ΙτΝ. 24,23 Και τώρα αφαιρέσατε από ανάμεσά σας και πετάξατε τους ξένους θεούς, κατευθύνατε και δώσατε την καρδίαν σας προς τον Κυριον και Θεόν του Ισραήλ”.

ΙτΝ. 24,24 καὶ εἶπεν ὁ λαὸς πρὸς Ἰησοῦν· Κυρίῳ λατρεύσομεν καὶ τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκουσόμεθα.

ΙτΝ. 24,24 Είπε πάλιν ο λαός προς τον Ιησούν· “τον Κυριον θα λατρεύσωμεν και εις τας εντολάς αυτού θα υπακούωμεν”.

ΙτΝ. 24,25 καὶ διέθετο Ἰησοῦς διαθήκην πρὸς τὸν λαὸν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ νόμον καὶ κρίσιν ἐν Σηλὼ ἐνώπιον τῆς σκηνῆς τοῦ Θεοῦ Ἰσραήλ.

ΙτΝ. 24,25 Ετσι δε συνήψε και έκλεισε συμφωνίαν κατά την ημέραν εκείνην ο Ιησούς με τον λαόν και έδωκε προς αυτόν τον νόμον και τας διατάξεις εις Σηλώ ενώπιον της Σκηνής του Μαρτυρίου του Θεού του Ισραήλ.

ΙτΝ. 24,26 καὶ ἔγραψε τὰ ῥήματα ταῦτα εἰς βιβλίον νόμων τοῦ Θεοῦ· καὶ ἔλαβε λίθον μέγαν καὶ ἔστησεν αὐτὸν Ἰησοῦς ὑπὸ τὴν τερέμινθον ἀπέναντι Κυρίου.

ΙτΝ. 24,26 Εγραψε δε τα λόγια αυτά στο βιβλίον των Νομων του Θεού. Επειτα επήρεν ένα μεγάλον λίθον και έστησεν αυτόν όρθιον κάτω από ένα δένδρον τερέβινθον που ευρίσκετο απέναντι της Σκηνής του Μαρτυρίου.

ΙτΝ. 24,27 καὶ εἶπεν Ἰησοῦς πρὸς τὸν λαόν· ἰδοὺ ὁ λίθος οὗτος ἔσται ἐν ὑμῖν εἰς μαρτύριον, ὅτι αὐτὸς ἀκήκοε πάντα τὰ λεχθέντα αὐτῷ ὑπὸ Κυρίου, ὅ,τι ἐλάλησε πρὸς ὑμᾶς σήμερον· καὶ οὗτος ἔσται ἐν ὑμῖν εἰς μαρτύριον ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν, ἡνίκα ἂν ψεύσησθε Κυρίῳ τῷ Θεῷ μου.

ΙτΝ. 24,27 Και είπεν ο Ιησούς προς τον ισραηλιτικόν λαόν· “ιδού, αυτός ο λίθος θα είναι μεταξύ σας μάρτυς, διότι και αυτός ήκουσε όλους τους λόγους τους οποίους είπεν ο Κυριος ενώπιόν του όλα όσα είπε προς σας σήμερον. Αυτός ο λίθος θα είναι μεταξύ σας μάρτυς μέχρι τας τελευταίας εκείνας ημέρας, κατά τας οποίας θα είχατε τυχόν ψευσθή ενώπιον του Θεού και θα είχατε στραφή προς ειδωλολατρικούς θεούς”.

ΙτΝ. 24,28 καὶ ἀπέστειλεν Ἰησοῦς τὸν λαόν, καὶ ἐπορεύθησαν ἕκαστος εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.

ΙτΝ. 24,28 Απέλυσε τότε ο Ιησούς τον λαόν. Εκείνοι δε επορεύθησαν ο καθένας στον τόπον του.

Θάνατος του Ιησού του Ναυή και του Ελεάζαρ

ΙτΝ. 24,29 καὶ ἐλάτρευσεν Ἰσραὴλ τῷ Κυρίῳ πάσας τὰς ἡμέρας Ἰησοῦ καὶ πάσας τὰς ἡμέρας τῶν πρεσβυτέρων, ὅσοι ἐφείλκυσαν τὸν χρόνον μετὰ Ἰησοῦ καὶ ὅσοι εἴδοσαν πάντα τὰ ἔργα Κυρίου, ὅσα ἐποίησε τῷ Ἰσραήλ.

ΙτΝ. 24,29 Οι Ισραηλίται ελάτρευσαν πράγματι τον Κυριον καθ' όλον τον χρόνον που εζούσεν ο Ιησούς του Ναυη, όλον τον χρόνον που εζούσαν ακόμη οι πρεσβύτεροι εκείνοι όσοι συνέζησαν με τον Ιησούν και είχον ίδει όλα τα θαυμαστά έργα, τα οποία ο Κυριος είχε κάμει δια τον ισραηλιτικόν λαόν.

ΙτΝ. 24,30 Καὶ ἐγένετο μετ᾿ ἐκεῖνα καὶ ἀπέθανεν Ἰησοῦς υἱὸς Ναυὴ δοῦλος Κυρίου ἑκατὸν δέκα ἐτῶν.

ΙτΝ. 24,30 Επειτα δε από τα γεγονότα αυτά απέθανεν ο δούλος του Κυρίου ο Ιησούς, υιός του Ναυη, εις ηλικίαν εκατόν δέκα ετών.

ΙτΝ. 24,31 καὶ ἔθαψαν αὐτὸν πρὸς τοῖς ὁρίοις τοῦ κλήρου αὐτοῦ ἐν Θαμνασασὰχ ἐν τῷ ὄρει τῷ Ἐφραὶμ ἀπὸ βοῤῥᾶ τοῦ ὄρους Γαάς· ἐκεῖ ἔθηκαν μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τό μνῆμα, εἰς ὃ ἔθαψαν αὐτὸν ἐκεῖ, τὰς μαχαίρας τὰς πετρίνας, ἐν αἷς περιέτεμε τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ ἐν Γαλγάλοις, ὅτε ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐξ Αἰγύπτου, καθὰ συνέταξεν αὐτοῖς Κύριος, καὶ ἐκεῖ εἰσιν ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.

ΙτΝ. 24,31 Εθαψαν αυτόν εις την περιοχήν, την οποίαν είχε λάβει ως μερίδιόν του, εις Θαανασασάχ στο όρος Εφραίμ, βορείως από το όρος Γαάς. Εκεί οι Ισραηλίται, στο μνήμα στο οποίον τον έθαψαν, έθεσαν μαζή του και τας πετρίνας μαχαίρας, με τας οποίας είχε περιτάμει τους Ισραηλίτας εις Γαλγαλα, όπως διέταξεν ο Θεός, όταν έβγαλεν αυτούς ελευθέρους από την Αίγυπτον. Εκεί δε είναι αι πέτριναι αυταί μάχαιραι μέχρι της σημερινής ημέρας.

ΙτΝ. 24,32 καὶ τὰ ὀστᾶ Ἰωσὴφ ἀνήγαγον οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἐξ Αἰγύπτου καὶ κατώρυξαν ἐν Σικίμοις, ἐν τῇ μερίδι τοῦ ἀγροῦ, οὗ ἐκτήσατο Ἰακὼβ παρὰ τῶν Ἀμοῤῥαίων τῶν κατοικούντων ἐν Σικίμοις ἀμνάδων ἑκατὸν καὶ ἔδωκεν αὐτὴν Ἰωσὴφ ἐν μερίδι.

ΙτΝ. 24,32 Τα δε οστά του Ιωσήφ τα οποία οι Ισραηλίται είχον μεταφέρει από την Αίγυπτον, τα έθαψαν εις την Συχέμ εις ένα σημείον του αγρού, τον οποίον είχεν αγοράσει ο Ιακώβ αντί εκατόν αμνάδων από τους Αμορραίους που κατοικούσαν εις Συχέμ, και τον οποίον έδωκεν στους απογόνους του Ιωσήφ ως κληρονομίαν και ιδιοκτησίαν των.

ΙτΝ. 24,33 καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ Ἐλεάζαρ υἱὸς Ἀαρὼν ὁ ἀρχιερεὺς ἐτελεύτησε καὶ ἐτάφη ἐν Γαβαὰρ Φινεὲς τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ἣν ἔδωκεν αὐτῷ ἐν τῷ ὄρει Ἐφραίμ. ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ λαβόντες οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ περιεφέροσαν ἐν ἑαυτοῖς, καὶ Φινεὲς ἱεράτευσεν ἀντὶ Ἐλεάζαρ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἕως ἀπέθανε καὶ κατωρύγη ἐν Γαβαὰρ τῇ ἑαυτοῦ. οἱ δὲ υἱοὶ Ἰσραὴλ ἀπήλθοσαν ἕκαστος εἰς τὸν τόπον αὐτῶν καὶ εἰς τὴν ἑαυτῶν πόλιν. καὶ ἐσέβοντο οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ τὴν Ἀστάρτην καὶ Ἀσταρὼθ καὶ τοὺς θεοὺς τῶν ἐθνῶν τῶν κύκλῳ αὐτῶν· καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς Κύριος εἰς χεῖρας Ἐγλὼμ τῷ βασιλεῖ Μωάβ, καὶ ἐκυρίευσεν αὐτῶν ἔτη δεκαοκτώ.

ΙτΝ. 24,33 Μετά ταύτα και ο Ελεάζαρ ο αρχιερεύς, ο υιός του Ααρών, απέθανε και ετάφη εις Γαβαάρ, πόλιν του υιού του Φινεές, την οποίαν είχε δώσει προς αυτόν στο όρος Εφραίμ. Κατά την ημέραν εκείνην της τελευτής του αρχιερέως έλαβον οι Ισραηλίται και περιέφερον ανά μέσον αυτών μετά κατανύξεως την Κιβωτόν της Διαθήκης. Ο Φινεές αρχιεράτευσεν αντί του πατρός του Ελεάζαρ, μέχρις ότου απέθανε και ετάφη εις την πόλιν του Γαβαάρ. Οι δε Ισραηλίται απήλθον έκαστος εις τας περιοχάς των και τας πόλεις των. Αλλά μετ' ολίγον οι Ισραηλίται ήρχισαν να λατρεύουν την Αστάρτην και Ασταρώθ και τους θεούς των κύκλω ειδωλολατρικών εθνών. Δι' αυτό δε ο Κυριος παρέδωκεν αυτούς εις τα χέρια Εγλώμ βασιλέως της Μωάβ, ο οποίος και κατεδούλωσεν αυτούς επί δέκα οκτώ έτη.

ΚΕΦΑΛΑΙΑ
1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19	20	21	22	23	24