ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ |
|
ΡΕΣΦΑ (ΡΙΣΠΑ) |
Η ΡΕΣΦΑ (ΡΙΣΠΑ)
Η Ρεσφά (Ρισπά) ήταν κόρη του Ιαλ (Αϊά), παλλακίδα του Σαούλ (Β' Βασιλειών 3,7. 21,8. 21,10-11) και ερωμένη του Αβεννήρ, αρχιστράτηγου του Σαούλ (Β' Βασιλειών 3,7). Με τον Σαούλ η Ρεσφά, είχε δύο γιους, τον Ερμωνί (Αρμωνί) και τον Μεμφιβοσθέ (Β' Βασιλειών 21,8).
Μια μέρα ο Ιεβοσθέ, γιος του Σαούλ, επέκρινε τον Αβεννήρ, γιατί πλάγιασε με μια παλλακίδα του πατέρα του, τη Ρεσφά (Ρισπά), κόρη του Ιαλ (Αϊά). Ο Αβεννήρ οργίστηκε με τον Ιεβοσθέ και του είπε ότι θα βοηθήσει τον Δαβίδ να εγκαταστήσει τη βασιλεία του, όπως του υποσχέθηκε ο Θεός (Β' Βασιλειών 3,7-10).
Πολλά χρόνια αργότερα, όταν έπεσε λιμός στη χώρα για τρία χρόνια, και ο Δαβίδ παρέδωσε εφτά απογόνους του Σαούλ στους κατοίκους της Γαβαών, για να τους κρεμάσουν ως εξιλέωση, επειδή ο Σαούλ είχε επιδιώξει κάποτε να εξοντώσει τους κατοίκους της Γαβαών, ο Δαβίδ πήρε τους δύο γιους της Ρεσφά, τον Ερμωνί και τον Μεμφιβοσθέ, που τους είχε κάνει με το Σαούλ, καθώς και τους πέντε γιους της Μιχόλ, κόρης του Σαούλ, που τους είχε κάνει με τον Εσδριήλ, γιο του Βερζελλί του Μουλαθίτη, και τους παρέδωσε στους Γαβαωνίτες. Εκείνοι τους κρέμασαν στο βουνό, κοντά στη Γαβαών, ενώπιον του Κυρίου, τις πρώτες μέρες του θερισμού των κριθαριών (Β' Βασιλειών 21,6-9). Η Ρεσφά συντετριμμένη από το πένθος, πήρε ένα σάκκο, τον άπλωσε σ' ένα βράχο και τον έκανε σκηνή για τον εαυτό της. Έμεινε εκεί από την αρχή του θερισμού, μέχρις ότου έπεσε βροχή από τον ουρανό πάνω στους νεκρούς. Σε όλη αυτή την περίοδο, μέρα και νύχτα, δεν άφηνε τα όρνεα, ούτε τα θηρία της γης, να πλησιάσουν στα πτώματα των κρεμασμένων παιδιών της. Όταν αναγγέλθηκε στο Δαβίδ αυτό που έκανε η Ρεσφά, όλοι κατεπλάγησαν από τη στοργή και την αφοσίωση προς τα παιδιά της. Ο Δαβίδ τότε διέταξε τον Δαν, γιο του Ιωά, που ήταν απόγονος των γιγάντων να κατεβάσει και να παραλάβει τα κρεμασμένα πτώματα. Μετά ο Δαβίδ πήρε τα οστά του Σαούλ και του Ιωνάθαν, από τους κατοίκους της Ιαβίς, στη Γαλαάδ, και, μαζί με τα οστά αυτών που είχαν κρεμαστεί, τα έθαψαν στην περιοχή της φυλής Βενιαμίν, στον τάφο του Κις, πατέρα του Σαούλ (Β' Βασιλειών 21,10-14).
|