ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

 

ΝΑΔΑΒ ΚΑΙ ΑΒΙΟΥΔ

ΝΑΔΑΒ

 

Ο ΝΑΔΑΒ

 

Ο Ναδάβ ήταν πρωτότοκος γιος του Ααρών και της Ελισάβετ (Έξοδος 6,23. Αριθμοί 3,2. 26,60. Α' Παραλειπομένων 5,29). Καταγόταν από τη φυλή Λευΐ. Το όνομά του σημαίνει "γενναιόδωρος".

 

 

Μετά τη διαθήκη του Θεού με τον Ισραήλ στο όρος Σινά και την ανακοίνωση στο λαό των εντολών του Κυρίου, ο Μωυσής, ο Ααρών, ο Ναδάβ και ο Αβιούδ, καθώς και εβδομήντα από τους πρεσβυτέρους των Ισραηλιτών ανέβηκαν στο βουνό.  Βέβαια ο Ααρών και οι γιοι του δεν είδαν είδαν το Θεό του Ισραήλ, αλλά είδαν τον τόπο όπου στάθηκε. Ο Θεός δεν τους έκανε κανένα κακό επειδή ανέβηκαν στο βουνό, οι οποίοι κάθισαν σ' εκείνο το θείο τόπο και έφαγαν (Έξοδος 24,9-11).

Ο Ναδάβ μαζί με τον πατέρα του και τα αδέρφια του Αβιούδ (Αβιού), Ελεάζαρ και Ιθάμαρ, χρίστηκαν για να υπηρετούν ως ιερείς τον Κύριο (Έξοδος 28,1, Αριθμοί 3,2-3). Ο Ααρών και οι γιοι του, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, ήταν αυτοί που, ως ιερείς, τοποθέτησαν την επτάφωτη λυχνία στη Σκηνή του Μαρτυρίου, μπροστά από το καταπέτασμα, που έκρυβε την Κιβωτό της Διαθήκης. Αυτοί τη φρόντιζαν ώστε να καίει από το βράδυ ως το πρωί ενώπιον του Κυρίου (Έξοδος 27,20-21).

Κάποια μέρα οι δύο γιοι του Ααρών, ο Ναδάβ και  ο Αβιούδ, πήρε ο καθένας το θυμιατήρι του, και έβαλαν σ' αυτό φωτιά από άλλη κοσμική προέλευση και όχι από τη φωτιά του θυσιαστηρίου, όπως είχε θεσπίσει ο Κύριος. Έτσι ο Κύριος ως τιμωρία για τη βεβήλωση που έκαναν, έστειλε φωτιά από τον ουρανό και τους κατέκαψε επί τόπου (Λευιτικό 10,1-2. 16,12. Αριθμοί 3,4. 26,61).

 

 

ΑΒΙΟΥΔ (ΑΒΙΟΥ)

 

Ο ΑΒΙΟΥΔ (ΑΒΙΟΥ, ΑΒΙΑ)

 

Ο Αβιούδ (Αβιού) ήταν δευτερότοκος γιος του Ααρών και της Ελισάβετ (Έξοδος 6,23. Αριθμοί 3,2. 26,60. Α' Παραλειπομένων 5,29). Καταγόταν από τη φυλή Λευΐ. Στη μετάφραση (ΝΜΒ) αναφέρεται ως Αβιού. Το όνομά του σημαίνει "πατήρ μου είναι Εκείνος". Στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται ως απόγονος του Αβιά ο Ζαχαρίας, πατέρας του Ιωάννη του Προδρόμου, και του Ααρών η Ελισάβετ, μητέρα του Ιωάννη του Προδρόμου (Λουκάς 1,5).

 

 

Μετά τη διαθήκη του Θεού με τον Ισραήλ στο όρος Σινά και την ανακοίνωση στο λαό των εντολών του Κυρίου, ο Μωυσής, ο Ααρών, ο Ναδάβ και ο Αβιούδ, καθώς και εβδομήντα από τους πρεσβυτέρους των Ισραηλιτών ανέβηκαν στο βουνό.  Βέβαια ο Ααρών και οι γιοι του δεν είδαν είδαν το Θεό του Ισραήλ, αλλά είδαν τον τόπο όπου στάθηκε. Ο Θεός δεν τους έκανε κανένα κακό επειδή ανέβηκαν στο βουνό, οι οποίοι κάθισαν σ' εκείνο το θείο τόπο και έφαγαν (Έξοδος 24,9-11).

Ο Αβιούδ μαζί με τον πατέρα του και τα αδέρφια του Ναδάβ, Ελεάζαρ και Ιθάμαρ, χρίστηκαν για να υπηρετούν ως ιερείς τον Κύριο (Έξοδος 28,1, Αριθμοί 3,2-3). Ο Ααρών και οι γιοι του, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, ήταν αυτοί που, ως ιερείς, τοποθέτησαν την επτάφωτη λυχνία στη Σκηνή του Μαρτυρίου, μπροστά από το καταπέτασμα, που έκρυβε την Κιβωτό της Διαθήκης. Αυτοί τη φρόντιζαν ώστε να καίει από το βράδυ ως το πρωί ενώπιον του Κυρίου (Έξοδος 27,20-21).

Κάποια μέρα οι δύο γιοι του Ααρών, ο Ναδάβ και  ο Αβιούδ, πήρε ο καθένας το θυμιατήρι του, και έβαλαν σ' αυτό φωτιά από άλλη κοσμική προέλευση και όχι από τη φωτιά του θυσιαστηρίου, όπως είχε θεσπίσει ο Κύριος. Έτσι ο Κύριος ως τιμωρία για τη βεβήλωση που έκαναν, έστειλε φωτιά από τον ουρανό και τους κατέκαψε επί τόπου (Λευιτικό 10,1-2. 16,12. Αριθμοί 3,4. 26,61).