ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ ΚΕΦ. 44-51

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ


ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ- ΚΕΦ. 44-51

Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 44- ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

(ΕΝΩΧ, ΝΩΕ, ΑΒΡΑΑΜ, ΙΣΑΑΚ ΚΑΙ ΙΑΚΩΒ)

ΠΑΤΕΡΩΝ ΥΜΝΟΣ

ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

Σοφ. Σειρ. 44,1 Αἰνέσωμεν δὴ ἄνδρας ἐνδόξους καὶ τοὺς πατέρας ἡμῶν τῇ γενέσει.

Σοφ. Σειρ. 44,1 Ας επαινέσωμεν τώρα τους ενδόξους άνδρας, τους προπάτορας ημών, κατά την σειράν της γενεαλογίας των.

Σοφ. Σειρ. 44,2 πολλὴν δόξαν ἔκτισεν ὁ Κύριος, τὴν μεγαλωσύνην αὐτοῦ ἀπ᾿ αἰῶνος.

Σοφ. Σειρ. 44,2 Μεγάλην δόξαν ητοίμασεν ο Κυριος δι' αυτούς και το μεγαλείον του εφανέρωσεν εις αυτούς ευθύς εξ αρχής.

Σοφ. Σειρ. 44,3 κυριεύοντες ἐν ταῖς βασιλείαις αὐτῶν καὶ ἄνδρες ὀνομαστοὶ ἐν δυνάμει· βουλεύοντες ἐν συνέσει αὐτῶν, ἀπηγγελκότες ἐν προφητείαις·

Σοφ. Σειρ. 44,3 Υπήρξαν μερικοί από αυτούς κύριοι εις τα βασίλειά των, ονομαστοί δια την δύναμίν των, σύμβουλοι πλήρεις σοφίας, αναγγέλλοντες το θέλημα του Θεού, δια προφητικών αποκαλύψεων.

Σοφ. Σειρ. 44,4 ἡγούμενοι λαοῦ ἐν διαβουλίοις καὶ συνέσει γραμματείας λαοῦ, σοφοὶ λόγοι ἐν παιδείᾳ αὐτῶν·

Σοφ. Σειρ. 44,4 Ηγεμόνες λαών, οι οποίοι με τας σύμβουλάς των, με την σοφίαν της μορφώσεώς των κατηύθυναν τους λαούς, εδίδασκον με τα σοφά των λόγια την αληθή μόρφωσιν.

Σοφ. Σειρ. 44,5 ἐκζητοῦντες μέλη μουσικῶν καὶ διηγούμενοι ἔπη ἐν γραφῇ·

Σοφ. Σειρ. 44,5 Αλλοι εκαλλιέργησαν την μουσικήν, μάλιστα δε τας ιεράς μελωδίας. Συνέθεσαν και παρέδωσαν γραπτώς επικά ποιήματα.

Σοφ. Σειρ. 44,6 ἄνδρες πλούσιοι κεχορηγημένοι ἰσχύϊ, εἰρηνεύοντες ἐν παροικίαις αὐτῶν·

Σοφ. Σειρ. 44,6 Ανδρες πλούσιοι, προικισμένοι με δύναμιν, ζώντες ειρηνικώς στους τόπους της παραμονής των.

Σοφ. Σειρ. 44,7 πάντες οὗτοι ἐν γενεαῖς ἐδοξάσθησαν, καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν καύχημα.

Σοφ. Σειρ. 44,7 Ολοι αυτοί εδοξάσθησαν από τους συγχρόνους των· ήσαν το καύχημα της εποχής των.

Σοφ. Σειρ. 44,8 εἰσὶν αὐτῶν οἳ κατέλιπον ὄνομα τοῦ ἐκδιηγήσασθαι ἐπαίνους·

Σοφ. Σειρ. 44,8 Μερικοί από αυτούς αφήκαν ένδοξον όνομα, ώστε και οι μεταγενέστεροι άνθρωποι να πλέκουν δι' αυτούς εγκώμια.

Σοφ. Σειρ. 44,9 καὶ εἰσὶν ὧν οὐκ ἔστι μνημόσυνον καὶ ἀπώλοντο ὡς οὐχ ὑπάρξαντες καὶ ἐγένοντο ὡς οὐ γεγονότες καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν μετ᾿ αὐτούς.

Σοφ. Σειρ. 44,9 Υπάρχουν όμως και μερικοί άλλοι, των οποίων ουδεμία ανάμνησις έχει διατηρηθή. Εχάθησαν, ως εάν δεν υπήρξαν· έγιναν, ως εάν δεν είχαν ποτέ γίνει. Κατά τον ίδιον τρόπον και τα τέκνα των υστέρα από αυτούς.

Σοφ. Σειρ. 44,10 ἀλλ᾿ ἢ οὗτοι ἄνδρες ἐλέους, ὧν αἱ δικαιοσύναι οὐκ ἐπελήσθησαν·

Σοφ. Σειρ. 44,10 Αλλ' ιδού, ότι υπάρχουν και άνθρωποι των αγαθών έργων, των οποίων ανθρώπων αι αρεταί δεν έχουν λησμονηθή.

Σοφ. Σειρ. 44,11 μετὰ τοῦ σπέρματος αὐτῶν διαμενεῖ ἀγαθὴ κληρονομία, ἔκγονα αὐτῶν·

Σοφ. Σειρ. 44,11 Η αγαθή των κληρονομία, το έντιμον όνομά των παραμένει εις τα παιδιά των. Συνεχίζεται στους απογόνους των.

Σοφ. Σειρ. 44,12 ἐν ταῖς διαθήκαις ἔστη σπέρμα αὐτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν δι᾿ αὐτούς·

Σοφ. Σειρ. 44,12 Οι απόγονοί των παρέμειναν πιστοί εις τας μετά του Κυρίου συμφωνίας και τα τέκνα των ζουν ένδοξα χάρις εις την αρετήν των προγόνων των.

Σοφ. Σειρ. 44,13 ἕως αἰῶνος μενεῖ σπέρμα αὐτῶν, καὶ ἡ δόξα αὐτῶν οὐκ ἐξαλειφθήσεται·

Σοφ. Σειρ. 44,13 Μέχρις αιώνων θα παραμείνουν οι απόγονοί των και η δόξα των δεν θα εξαφανισθή.

Σοφ. Σειρ. 44,14 τὰ σώματα αὐτῶν ἐν εἰρήνῃ ἐτάφη, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῶν ζῇ εἰς γενεάς·

Σοφ. Σειρ. 44,14 Τα σώματά των ενεταφιάσθησαν εν ειρήνη μετά μεγάλων τιμών και το όνομά των ζη εις τας γενεάς των γενεών.

Σοφ. Σειρ. 44,15 σοφίαν αὐτῶν διηγήσονται λαοί, καὶ τὸν ἔπαινον ἐξαγγέλλει ἐκκλησία.

Σοφ. Σειρ. 44,15 Οι λαοί θα διηγούνται την σοφίαν των και εις συγκεντρώσεις λαού θα διαλαλήται ο έπαινός των.

Σοφ. Σειρ. 44,16 Ἐνὼχ εὐηρέστησε Κυρίῳ καὶ μετετέθη, ὑπόδειγμα μετανοίας ταῖς γενεαῖς.

Σοφ. Σειρ. 44,16 Ο Ενώχ ευηρέστησε στον Κυριον και δια τούτο ανελήφθη ζων, αναδειχθείς υπόδειγμα μετανοίας δια τας κατόπιν γενεάς.

Σοφ. Σειρ. 44,17 Νῶε εὑρέθη τέλειος δίκαιος, ἐν καιρῷ ὀργῆς ἐγένετο ἀντάλλαγμα· διὰ τοῦτον ἐγενήθη κατάλειμμα τῇ γῇ, ὅτε ἐγένετο κατακλυσμός·

Σοφ. Σειρ. 44,17 Ο Νώε ευρέθη τέλειος και δίκαιος εις την εποχήν, κατά την οποίαν έμελλε να εκσπάση καταστρεπτική η οργή του Θεού εναντίον της αμαρτωλής ανθρωπότητας. Ευρέθη αυτός αντάλλαγμα και υγιής ρίζα δια την μέλλουσαν ανθρωπότητα. Χαρις εις αυτόν παρέμεινεν ένα κατάλειμμα ανθρώπων εις την γην, όταν έγινεν ο κατακλυσμός.

Σοφ. Σειρ. 44,18 διαθῆκαι αἰῶνος ἐτέθησαν πρὸς αὐτόν, ἵνα μὴ ἐξαλειφθῇ κατακλυσμῷ πᾶσα σάρξ. -

Σοφ. Σειρ. 44,18 Διαθήκαι αιωνίου κύρους εδόθησαν από τον Θεόν προς αυτόν, ότι δηλαδή δεν θα εξαλειφθή ποτέ ο ζωϊκός κόσμος δια νέου κατακλυσμού.

Σοφ. Σειρ. 44,19 Ἁβραὰμ μέγας πατὴρ πλήθους ἐθνῶν, καὶ οὐχ εὑρέθη ὅμοιος ἐν τῇ δόξῃ·

Σοφ. Σειρ. 44,19 Ο Αβραάμ ανεδείχθη μέγας πατριάρχης, γενάρχης πολλών εθνών, και κανείς άλλος όμοιος προς αυτόν κατά την δόξαν δεν παρουσιάσθη επί της γης.

Σοφ. Σειρ. 44,20 ὃς συνετήρησε νόμον Ὑψίστου καὶ ἐγένετο ἐν διαθήκῃ μετ᾿ αὐτοῦ· ἐν σαρκὶ αὐτοῦ ἔστησε διαθήκην καὶ ἐν πειρασμῷ εὑρέθη πιστός.

Σοφ. Σειρ. 44,20 Αυτός ετήρησε τον νόμον του Υψίστου Θεού και με αυτόν, ως εκπρόσωπον του ανθρωπίνου γένους, έγινεν η επίσημος Διαθήκη του Θεού· επεκυρώθη δε και επισημοποιήθη η Διαθήκη δια της περιτομής της σαρκός αυτού. Κατά δε τον μεγάλον πειρασμόν αυτός ανεδείχθη πιστός μέχρι τέλους.

Σοφ. Σειρ. 44,21 διὰ τοῦτο ἐν ὅρκῳ ἔστησεν αὐτῷ ἐνευλογηθῆναι ἔθνη ἐν τῷ σπέρματι αὐτοῦ, πληθῦναι αὐτὸν ὡς χοῦν τῆς γῆς καὶ ὡς ἄστρα ἀνυψῶσαι τὸ σπέρμα αὐτοῦ καὶ κατακληρονομῆσαι αὐτοὺς ἀπὸ θαλάσσης ἕως θαλάσσης καὶ ἀπὸ ποταμοῦ ἕως ἄκρου γῆς.

Σοφ. Σειρ. 44,21 Δια τούτο και ο Θεός με όρκον επισήμως και αμετακλήτως του υπεσχέθη, ότι θα λάβουν τας ευλογίας όλα τα έθνη δια μέσου του απογόνου του, ότι θα πληθύνη τους απογόνους του ωσάν την σκόνιν της γης· ωσάν τα άστρα του ουρανού θα ανυψώση εις αριθμόν και θα δοξάση τους απογόνους του. Θα δώση εις αυτούς κληρονομίαν από την μίαν θάλασσαν μέχρι της άλλης, από τον ένα ποταμόν έως τον άλλον, που ευρίσκεται στο άκρον της γης.

Σοφ. Σειρ. 44,22 καὶ ἐν τῷ Ἰσαὰκ ἔστησεν οὕτως διὰ Ἁβραὰμ τὸν πατέρα αὐτοῦ εὐλογίαν πάντων ἀνθρώπων καὶ διαθήκην

Σοφ. Σειρ. 44,22 Και στον Ισαάκ, προς χάριν του πατρός του, του Αβραάμ, ανενέωσε και εθεμελίωσε την Διαθήκην της ευλογίας του προς όλους τους ανθρώπους.

Σοφ. Σειρ. 44,23 καὶ κατέπαυσεν ἐπὶ κεφαλὴν Ἰακώβ. ἐπέγνω αὐτὸν ἐν εὐλογίαις αὐτοῦ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ἐν κληρονομίᾳ· καὶ διέστειλε μερίδας αὐτοῦ, ἐν φυλαῖς ἐμέρισε δεκαδύο.

Σοφ. Σειρ. 44,23 Αυτή η Διαθήκη επανεπαύθη επί της κεφαλής του Ιακώβ. Επεβεβαίωσεν εις αυτόν τας ευλογίας του και του έδωσε την γην της Επαγγελίας ως κληρονομίαν του. Αυτός διεμοίρασεν εις δώδεκα περιοχάς την γην της Επαγγελίας δια τας δώδεκα φυλάς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 45- ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

(ΜΩΫΣΗΣ, ΑΑΡΩΝ, ΦΙΝΕΕΣ)

Ύμνος προς τους προπάτορες του Ισραήλ

Σοφ. Σειρ. 45,1 Καὶ ἐξήγαγεν ἐξ αὐτοῦ ἄνδρα ἐλέους εὑρίσκοντα χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς πάσης σαρκός, ἠγαπημένον ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, Μωυσῆν, οὗ τὸ μνημόσυνον ἐν εὐλογίαις·

Σοφ. Σειρ. 45,1 Από τους απογόνους του Ιακώβ ανέδειξεν άνδρα ενάρετον, ο οποίός εκέρδησε την ευμένειαν και τον σεβασμόν όλων των ανθρώπων, ηγαπημένον από τον Θεόν. Τον Μωϋσέα, του οποίου η ανάμνησις συνοδεύεται πάντοτε με επαίνους.

Σοφ. Σειρ. 45,2 ὡμοίωσεν αὐτὸν δόξῃ ἁγίων καὶ ἐμεγάλυνεν αὐτὸν ἐν φόβοις ἐχθρῶν·

Σοφ. Σειρ. 45,2 Του εδωσε δόξαν ομοίαν με την δόξαν των αγίων, τον κατέστησε μέγαν και φοβερόν δια τους εχθρούς.

Σοφ. Σειρ. 45,3 ἐν λόγοις αὐτοῦ σημεῖα κατέπαυσεν, ἐδόξασεν αὐτὸν κατὰ πρόσωπον βασιλέων· ἐνετείλατο αὐτῷ πρὸς λαὸν αὐτοῦ καὶ ἔδειξεν αὐτῷ τῆς δόξης αὐτοῦ·

Σοφ. Σειρ. 45,3 Δια των λόγων ο Μωϋσής επροκάλει και κατέπαυε θαυματουργικά σημεία ενώπιον του Φαραώ και των Αιγυπτίων και ετσι ο Θεός τον εδόξασε ενώπιον βασιλέων. Ο Κυριος δια μέσου αυτού έδωκεν εντολάς προς τον λαόν του και εφανέρωσεν εις αυτόν ένα μέρος της απείρου δόξης του.

Σοφ. Σειρ. 45,4 ἐν πίστει καὶ πραΰτητι αὐτὸν ἡγίασεν, ἐξελέξατο αὐτὸν ἐκ πάσης σαρκός·

Σοφ. Σειρ. 45,4 Τον ανέδειξε και τον καθιέρωσεν άγιον ένεκα της πίστεως και της πραότητός του. Αυτόν ανάμεσα από όλους τους Ισραηλίτας εξέλεξεν ως αρχηγόν του λαού.

Σοφ. Σειρ. 45,5 ἠκούτισεν αὐτὸν τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰς τὸν γνόφον καὶ ἔδωκεν αὐτῷ κατὰ πρόσωπον ἐντολάς, νόμον ζωῆς καὶ ἐπιστήμης διδάξαι τὸν Ἰακὼβ διαθήκην καὶ κρίματα αὐτοῦ τὸν Ἰσραήλ. -

Σοφ. Σειρ. 45,5 Τον ηξίωσε της τιμής και τον έκαμε να ακούση την φωνήν αυτού και τον εισήγαγεν εις την φωτεινήν νεφέλην επάνω στο όρος Σινά, του έδωσε πρόσωπον προς πρόσωπον τας εντολάς, ένα Νομον ζωής και σοφίας, δια να διδάξη τους απογόνους του Ιακώβ την Διαθήκην του, τας δικαίας αυτού κρίσεις στον λαόν του Ισραήλ.

Σοφ. Σειρ. 45,6 Ἀαρὼν ὕψωσεν ἅγιον ὅμοιον αὐτῷ ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐκ φυλῆς Λευΐ·

Σοφ. Σειρ. 45,6 Ομοιον προς τον Μωϋσέα άγιον ανεδειζεν ο Θεός τον αδελφόν του, τον Ααρών, από την φυλήν Λευϊ.

Σοφ. Σειρ. 45,7 ἔστησεν αὐτῷ διαθήκην αἰῶνος καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ἱερατείαν λαοῦ· ἐμακάρισεν αὐτὸν ἐν εὐκοσμίᾳ καὶ περιέζωσεν αὐτὸν στολὴν δόξης·

Σοφ. Σειρ. 45,7 Εστερέωσε δι' αυτού Διαθήκην αιωνίου κύρους, εχάρισεν εις αυτόν την ιερωσύνην δια τον ισραηλιτικόν λαόν, τον ανέδειξε μακάριον δια των ιερατικών αμφίων με τα οποία τον εστόλισε, τον περιέβαλε με την ένδοξον αρχιερατικήν στολήν.

Σοφ. Σειρ. 45,8 ἐνέδυσεν αὐτὸν συντέλειαν καυχήματος καὶ ἐστερέωσεν αὐτὸν σκεύεσιν ἰσχύος, περισκελῆ καὶ ποδήρη καὶ ἐπωμίδα,

Σοφ. Σειρ. 45,8 Ενέδυσεν αυτόν με τελείαν ένδοξον μεγαλοπρεπή στολήν, τον περιέβαλεν ισοβίως με ενδύματα μεγάλης δυνάμεως, περισκελίδα, ποδήρη χιτώνα και επωμίδα.

Σοφ. Σειρ. 45,9 καὶ ἐκύκλωσεν αὐτὸν ῥοΐσκοις χρυσοῖς, κώδωσι πλείστοις κυκλόθεν, ἠχῆσαι φωνὴν ἐν βήμασιν αὐτοῦ, ἀκουστὸν ποιῆσαι ἦχον ἐν ναῷ εἰς μνημόσυνον υἱοῖς λαοῦ αὐτοῦ·

Σοφ. Σειρ. 45,9 Ολόγυρα στο κάτω μέρος του χιτώνος του ετοποθέτησε χρυσά ομοιώματα ροδιών, με πλείστους κωδωνίσκους ολόγυρα, ώστε με τα βήματα του αρχιερέως να αντηχούν οι κωδωνίσκοι· να ακούεται ο ήχος των, καθώς εκείνος θα εισήρχετο εις την Σκηνήν του Μαρτυρίου, ώστε να έχουν πάντοτε ζωηρώς υπ' όψιν των οι Ισραηλίται την ιερότητα του τόπου και τα τελούμενα εκεί.

Σοφ. Σειρ. 45,10 στολῇ ἁγίᾳ, χρυσῷ καὶ ὑακίνθῳ καὶ πορφύρᾳ, ἔργῳ ποικιλτοῦ, λογείῳ κρίσεως, δήλοις ἀληθείας, κεκλωσμένῃ κόκκῳ, ἔργῳ τεχνίτου,

Σοφ. Σειρ. 45,10 Τον ενέδυσε με αγίαν στολήν υφασμένην με χρυσόν, με υάκινθον και πορφύραν, έργον ειδικού κεντητού. Με το λογείον της κρίσεως, δια του οποίου εκφράζεται η θεία βουλή και αλήθεια, κατεσκευασμένον με κλωστήν ερυθράν, έργον ειδικού τεχνίτου.

Σοφ. Σειρ. 45,11 λίθοις πολυτελέσι γλύμματος σφραγῖδος, ἐν δέσει χρυσίου, ἔργῳ λιθουργοῦ, εἰς μνημόσυνον ἐν γραφῇ κεκολαμμένῃ κατ᾿ ἀριθμὸν φυλῶν Ἰσραήλ·

Σοφ. Σειρ. 45,11 Εις αυτό υπήρχον πολύτιμοι ανάγλυφοι λίθοι, ως σφραγίδες, που συνεδέοντο μεταξύ των δια χρυσού, έργον και αυτό ειδικού γλύπτου, ώστε ο λαός βλέπων την ανάγλυφον αυτήν γραφήν, να ενθυμήται τα ονόματα των δώδεκα φυλών του Ισραήλ.

Σοφ. Σειρ. 45,12 στέφανον χρυσοῦν ἐπάνω κιδάρεως, ἐκτύπωμα σφραγῖδος ἁγιάσματος, καύχημα τιμῆς, ἔργον ἰσχύος, ἐπιθυμήματα ὀφθαλμῶν κοσμούμενα ὡραῖα·

Σοφ. Σειρ. 45,12 Επίσης έθεσε στέφανον χρυσούν επάνω εις την κίθαριν, η οποία έφερεν ανάγλυφον, ως σφραγίδα, ιεράν επιγραφήν, τιμητικόν καύχημα, έργον μεγάλης τέχνης, ωραίον θέαμα των οφθαλμών, υπέροχα κοσμήματα.

Σοφ. Σειρ. 45,13 πρὸ αὐτοῦ οὐ γέγονε τοιαῦτα ἕως αἰῶνος, οὐκ ἐνεδύσατο ἀλλογενὴς πλὴν τῶν υἱῶν αὐτοῦ μόνον καὶ τὰ ἔκγονα αὐτοῦ διαπαντός.

Σοφ. Σειρ. 45,13 Προ αυτού δεν είχαν γίνει τέτοιες μεγαλοπρεπείς στολές και ούτε θα γίνουν έως του αιώνος. Κανείς αλλογενής και κανείς ξένος προς το ιερατικόν γένος, δεν εφόρεσε τέτοιες στολές, πλην μόνον των υιών αυτού και των ιδικών του απογόνων δια μέσου των αιώνων.

Σοφ. Σειρ. 45,14 θυσίαι αὐτοῦ ὁλοκαρπωθήσονται καθημέραν ἐνδελεχῶς δίς.

Σοφ. Σειρ. 45,14 Θυσίαι ολοκαυτώματος θα προσφέρωνται καθημερινώς από αυτόν δύο φορές την ημέραν.

Σοφ. Σειρ. 45,15 ἐπλήρωσε Μωσῆς τὰς χεῖρας καὶ ἔχρισεν αὐτὸν ἐν ἐλαίῳ ἁγίῳ· ἐγενήθη αὐτῷ εἰς διαθήκην αἰώνιον καὶ ἐν τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἐν ἡμέραις οὐρανοῦ λειτουργεῖν αὐτῷ ἅμα καὶ ἱερατεύειν καὶ εὐλογεῖν τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 45,15 Ο Μωϋσής εγέμισε τα χέρια του με το άγιον έλαιον και τον έχρισε. Αυτό δε έγινεν αιώνιος νόμος δι' αυτόν και τους απογόνους του, όσον υπάρχει ο ουρανός και η γη, να είναι δηλαδή αυτοί λειτουργοί και ιερείς και να ευλογούν τον λαόν εν τω Ονόματί του.

Σοφ. Σειρ. 45,16 ἐξελέξατο αὐτὸν ἀπὸ παντὸς ζῶντος προσαγαγεῖν κάρπωσιν Κυρίῳ, θυμίαμα καὶ εὐωδίαν εἰς μνημόσυνον, ἐξιλάσκεσθαι περὶ τοῦ λαοῦ σου.

Σοφ. Σειρ. 45,16 Αυτόν εξέλεξεν από όλους τους ανθρώπους της γης, δια να προσφέρη θυσίαν στον Κυριον, θυμίαμα και αρώματα, εις μνήμην αυτών και δια την εξιλέωσιν των αμαρτιών του λαού.

Σοφ. Σειρ. 45,17 ἔδωκεν αὐτὸν ἐν ἐντολαῖς αὐτοῦ ἐξουσίαν ἐν διαθήκαις κριμάτων διδάξαι τὸν Ἰακὼβ τὰ μαρτύρια καὶ ἐν νόμῳ αὐτοῦ φωτίσαι Ἰσραήλ.

Σοφ. Σειρ. 45,17 Δια των εντολών του έδωκεν εις αυτόν εξουσίαν επί των ιερών παρακαταθηκών του Νομου, να διδάξη τους απογόνους του Ιακώβ τα μαρτύρια Κυρίου και να διαφωτίζη τους Ισραηλίτας με τον θείον Νομον.

Σοφ. Σειρ. 45,18 ἐπισυνέστησαν αὐτῷ ἀλλότριοι καὶ ἐζήλωσαν αὐτὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἄνδρες οἱ περὶ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν καὶ ἡ συναγωγὴ Κορὲ ἐν θυμῷ καὶ ὀργῇ·

Σοφ. Σειρ. 45,18 Επανεστάτησαν εναντίον του μερικοί ξένοι προς την ιερωσύνην, τον εζηλοφθόνησαν εις την έρημον, οι άνδρες δηλαδή οι περί τον Δαθάν και τον Αβειρών, η συγκέντρωσις του Κορέ, πλήρεις οργής και θυμού.

Σοφ. Σειρ. 45,19 εἶδε Κύριος καὶ οὐκ εὐδόκησε, καὶ συνετελέσθησαν ἐν θυμῷ ὀργῆς· ἐποίησεν αὐτοῖς τέρατα καταναλῶσαι ἐν πυρὶ φλογὸς αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 45,19 Ο Κυριος τους είδε και δεν ηυδόκησεν εις τα πονηρά αυτών έργα. Δια τούτο και εξωλοθρεύθησαν με την δικαίαν οργήν και τον θυμόν του Κυρίου. Εκαμεν εναντίον αυτών καταπληκτικά έργα τιμωρίας, ώστε να καταφαγωθούν από τας φλόγας του πυρός.

Σοφ. Σειρ. 45,20 καὶ προσέθηκεν Ἀαρὼν δόξαν καὶ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν· ἀπαρχὰς πρωτογεννημάτων ἐμέρισεν αὐτῷ, ἄρτον πρώτοις ἡτοίμασε πλησμονήν·

Σοφ. Σειρ. 45,20 Εις δε τον Ααρών προσέθεσε και άλλην δόξαν, και έδωκεν εις αυτόν κληρονομίαν· επεδίκασεν ως μερίδιόν του τας απαρχάς των προϊόντων της γης και προ παντός πλούσιον άρτον χορτασμού δι' αυτόν και τους ιερείς.

Σοφ. Σειρ. 45,21 καὶ γὰρ θυσίας Κυρίου φάγονται, ἃς ἔδωκεν αὐτῷ τε καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 45,21 Διότι μέρος από τας προσφερομένας στον Κυριον θυσίας έπρεπε να δίδεται προς τροφήν αυτού και των απογόνων του.

Σοφ. Σειρ. 45,22 πλὴν ἐν γῇ λαοῦ οὐ κληρονομήσει, καὶ μερὶς οὐκ ἔστιν αὐτῷ ἐν λαῷ, αὐτὸς γὰρ μερίς σου καὶ κληρονομία. -

Σοφ. Σειρ. 45,22 Πλην όμως δεν παρεχώρησε καμμίαν έκτασιν γης ως κληρονομίαν του μεταξύ του λαού· δεν υπάρχει δι' αυτόν κληρονομικόν μερίδιον μεταξύ του λαού· διότι ο ίδιος ο Θεός του είπεν· Εγώ είμαι μερίδιον και κληρονομία σου.

Σοφ. Σειρ. 45,23 Καὶ Φινεὲς υἱὸς Ἐλεάζαρ τρίτος εἰς δόξαν ἐν τῷ ζηλῶσαι αὐτὸν ἐν φόβῳ Κυρίου καὶ στῆναι αὐτὸν ἐν τροπῇ λαοῦ, ἐν ἀγαθότητι προθυμίας ψυχῆς αὐτοῦ· καὶ ἐξιλάσατο περὶ τοῦ Ἰσραήλ.

Σοφ. Σειρ. 45,23 Ο Φινεές, ο υιός του Ελεάζαρ, είναι ο τρίτος ένδοξος ανήρ, ο οποίος διεκρίθη δια τον ζήλον αυτού και τον φόβον του Κυρίου. Αυτός, όταν κατεστρέφετο ο λαός δια τας αμαρτίας του, εστάθη όρθιος με αγαθήν την διάθεσιν της ψυχής και εξιλέωσε την οργήν του Θεού δια τον λαόν του Ισραήλ.

Σοφ. Σειρ. 45,24 διὰ τοῦτο ἐστάθη αὐτῷ διαθήκη εἰρήνης προστατεῖν ἁγίων καὶ λαοῦ αὐτοῦ, ἵνα αὐτῷ ᾖ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἱερωσύνης μεγαλεῖον εἰς τοὺς αἰῶνας.

Σοφ. Σειρ. 45,24 Δια τούτο μία συμφωνία ειρήνης εστερεώθη με αυτόν, δια της οποίας αυτός ανεδείχθη αρχηγός των ιερέων του λαού του, δια να ανήκη εις αυτόν και στους απογόνους του δια μέσου των γενεών το μεγαλειώδες αξίωμα της ιερωσύνης.

Σοφ. Σειρ. 45,25 καὶ διαθήκην τῷ Δαυὶδ υἱῷ Ἰεσσαὶ ἐκ φυλῆς Ἰούδα, κληρονομία βασιλέως υἱοῦ ἐξ υἱοῦ μόνου· κληρονομία Ἀαρὼν καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 45,25 Οπως βραδύτερον εδόθη παρά του Θεού επίσημος υπόσχεσις στον Δαδίδ, τον υιόν του Ιεσσαί τον καταγόμενον από την φυλήν του Ιούδα, ότι η βασιλική κληρονομία και διαδοχή θα ανήκη μόνον στον οίκον του, μεταβιβαζομένη από τον ένα υιόν στον άλλον, έτσι και η ιερωσύνη του Ααρών θα μετεβιβάζετο κληρονομικώς στους απογόνους του.

Σοφ. Σειρ. 45,26 δῴη ὑμῖν σοφίαν ἐν καρδίᾳ ὑμῶν κρίνειν τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα μὴ ἀφανισθῇ τὰ ἀγαθὰ αὐτῶν καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν εἰς γενεὰς αὐτῶν.

Σοφ. Σειρ. 45,26 Είθε, ω αρχιερείς, να δώση ο Θεός εις την καρδίαν και την διάνοιάν σας σοφίαν, δια να δικάζετε τον λαόν του με δικαιοσύνην, δια να μη αφανισθούν αυτά τα αγαθά σας και η δόξα σας κατά τας μελλούσας γενεάς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 46- ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

(ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ, ΧΑΛΕΒ, ΚΡΙΤΕΣ, ΣΑΜΟΥΗΛ)

Ύμνος προς τους προπάτορες του Ισραήλ

Σοφ. Σειρ. 46,1 Κραταιὸς ἐν πολέμοις Ἰησοῦς Ναυῆ καὶ διάδοχος Μωυσῆ ἐν προφητείαις, ὃς ἐγένετο κατὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ μέγας ἐπὶ σωτηρίᾳ ἐκλεκτῶν αὐτοῦ ἐκδικῆσαι ἐπεγειρομένους ἐχθρούς, ὅπως κατακληρονομήσῃ τὸν Ἰσραήλ.

Σοφ. Σειρ. 46,1 Γενναίος και ισχυρός εις πολέμους ανεδείχθη ο Ιησούς του Ναυή, διάδοχος του Μωϋσέως εις τας προφητείας του Θεού, κατά πάντα άξιος του ονόματός του, μέγας δια την σωτηρίαν του εκλεκτού λαού και δια την τιμωρίαν των εξεγειρομένων εναντίον των Ισραηλιτών εχθρών, δια να δώση την Παλαιστίνην ως κληρονομίαν στον λαόν του Ισραήλ.

Σοφ. Σειρ. 46,2 ὡς ἐδοξάσθη ἐν τῷ ἐπᾶραι χεῖρας αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ ἐκτεῖναι ῥομφαίαν ἐπὶ πόλεις.

Σοφ. Σειρ. 46,2 Ποσον ένδοξος ανεδείχθη κάθε φοράν, που ύψωνε τα χέρια του εναντίον των εχθρών και ενέσπα την ρομφαίαν του εναντίον των εχθρικών πόλεων!

Σοφ. Σειρ. 46,3 τίς πρότερον αὐτοῦ οὕτως ἔστη; τοὺς γὰρ πολεμίους Κύριος αὐτὸς ἐπήγαγεν.

Σοφ. Σειρ. 46,3 Ποίος προηγουμένως από αυτόν ανεδείχθη τόσον σταθερός και ακατανίκητος εις τας μάχας, όσον αυτός; Δια της χειρός Ιησού του Ναυή ο ίδιος ο Κυριος ωδηγούσε τους εχθρούς στον όλεθρον.

Σοφ. Σειρ. 46,4 οὐχὶ ἐν χειρὶ αὐτοῦ ἀνεπόδισεν ὁ ἥλιος καὶ μία ἡμέρα ἐγενήθη πρὸς δύο;

Σοφ. Σειρ. 46,4 Δεν είναι αυτός, που με απλήν διαταγήν του, με μίαν κίνησιν της χειρός του, εσταμάτησε τον ήλιον στον ουρανόν και μία ημέρα έγινεν ωσάν δύο;

Σοφ. Σειρ. 46,5 ἐπεκαλέσατο τὸν Ὕψιστον δυνάστην ἐν τῷ θλῖψαι αὐτὸν ἐχθροὺς κυκλόθεν, καὶ ἐπήκουσεν αὐτῶν μέγας Κύριος ἐν λίθοις χαλάζης δυνάμεως κραταιᾶς·

Σοφ. Σειρ. 46,5 Επεκαλέσθη τον παντοδύναμον Κυριον βοηθόν, όταν επίεζε τους εχθρούς ολόγυρα, και ο παντοδύναμος ήκουσε και εδέχθη την προσευχήν του και απέστειλε λίθους χαλάζης ισχυράς δυνάμεως.

Σοφ. Σειρ. 46,6 κατέῤῥαξεν ἐπ᾿ ἔθνος πόλεμον καὶ ἐν καταβάσει ἀπώλεσεν ἀνθεστηκότας, ἵνα γνῶσιν ἔθνη πανοπλίαν αὐτοῦ ὅτι ἐναντίον Κυρίου ὁ πόλεμος αὐτοῦ· καὶ γὰρ ἐπηκολούθησεν ὀπίσω δυνάστου. -

Σοφ. Σειρ. 46,6 Επέπεσε κατά τρόπον καταρρακτώδη εναντίον του εχθρικού εκείνου έθνους και εις την κατωφέρειαν Βεθαιρών εξωλόθρευσε τους αντισταθέντας εχθρούς, δια να μάθουν όλα τα ειδωλολατρικά έθνη, ποία είναι η πανοπλία Ιησού του Ναυή, και ότι ο πόλεμος, τον οποίον αυτός διεξήγεν, ήτο ενώπιον του Κυρίου. Διότι Ο Ιησούς του Ναυύ ηκολούθει πάντοτε τας εντολάς του Παντοδυνάμου.

Σοφ. Σειρ. 46,7 Καὶ ἐν ἡμέραις Μωυσέως ἐποίησεν ἔλεος, αὐτὸς καὶ Χάλεβ υἱὸς Ἰεφοννῆ, ἀντιστῆναι ἔναντι ἐκκλησίας, κωλῦσαι λαὸν ἀπὸ ἁμαρτίας καὶ κοπάσαι γογγυσμὸν πονηρίας.

Σοφ. Σειρ. 46,7 Και κατά τας ημέρας του Μωϋσέως έργον ευσεβείας έπραξεν αυτός και ο Χαλεβ, υιός του Ιεφοννή, με το να αντισταθή εναντίον της επαναστατημένης συγκεντρώσεως του λαού, δια να εμποδίση αυτόν από την αμαρτίαν και να κατευνάση τον αμαρτωλόν γογγυσμόν.

Σοφ. Σειρ. 46,8 καὶ αὐτοὶ δύο ὄντες διεσώθησαν ἀπὸ ἑξακοσίων χιλιάδων πεζῶν, εἰσαγαγεῖν αὐτοὺς εἰς κληρονομίαν, εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι.

Σοφ. Σειρ. 46,8 Δια την ευσέβειάν των οι δύο αυτοί μόνοι διεσώθησαν μεταξύ των εξακοσίων χιλιάδων των εις την έρημον πεζοπορούντων των Εβραίων. Τοτε, που ο Θεός ωδηγούσε αυτούς, δια να κληρονομήσουν την γην της Επαγγελίας, την ρέουσαν γάλα και μέλι.

Σοφ. Σειρ. 46,9 καὶ ἔδωκεν ὁ Κύριος τῷ Χάλεβ ἰσχύν, καὶ ἕως γήρους διέμεινεν αὐτῷ ἐπιβῆναι αὐτὸν ἐπὶ τὸ ὕψος τῆς γῆς, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ κατέσχε κληρονομίαν,

Σοφ. Σειρ. 46,9 Ο δε Κυριος έδωσε δύναμιν στον Χαλεβ, η οποία και διετηρήθη μέχρι των γηρατείων του, ώστε αυτός να ανέλθη και εις αυτά ακόμη τα υψηλά όρη της κληροδοτηθείσης εις αυτόν περιοχής. Οι δε απόγονοί του κατέλαβον και διετήρησαν αυτήν την κληρονομίαν,

Σοφ. Σειρ. 46,10 ὅπως ἴδωσι πάντες οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ὅτι καλὸν τὸ πορεύεσθαι ὀπίσω Κυρίου. -

Σοφ. Σειρ. 46,10 δια να ιδουν όλοι οι Ισραηλίται, ότι είναι καλόν και ωφέλιμον να ακολουθή κανείς τον Κυριον.

Σοφ. Σειρ. 46,11 Καὶ οἱ κριταί, ἕκαστος τῷ αὐτοῦ ὀνόματι, ὅσων οὐκ ἐξεπόρνευσεν ἡ καρδία καὶ ὅσοι οὐκ ἀπεστράφησαν ἀπὸ Κυρίου, εἴη τὸ μνημόσυνον αὐτῶν ἐν εὐλογίαις·

Σοφ. Σειρ. 46,11 Ας ενθυμηθώμεν όμως και τους Κριτάς τον καθένα με το όνομά του· εκείνους των οποίων η καρδία δεν διεφθάρη, ώστε να παρασυρθούν εις την αμαρτωλήν λατρείαν των ειδώλων και δεν απεμακρύνθησαν από τον Κυριον. Ας είναι η μνήμη των γεμάτη εγκώμια και ευλογίας!

Σοφ. Σειρ. 46,12 τὰ ὀστᾶ αὐτῶν ἀναθάλοι ἐκ τοῦ τόπου αὐτῶν καὶ τὸ ὄνομα αὐτῶν ἀντικαταλλασσόμενον ἐφ᾿ υἱοῖς δεδοξασμένων αὐτῶν. -

Σοφ. Σειρ. 46,12 Ας αναθάλλουν και ευφρανθούν στους τάφους τα οστά των και το όνομά των ας ανανεώνεται και ας μένη πάντοτε εις τα παιδιά των ενδόξων αυτών ανδρών.

Σοφ. Σειρ. 46,13 Ἠγαπημένος ὑπὸ Κυρίου αὐτοῦ Σαμουὴλ προφήτης Κυρίου κατέστησε βασιλείαν καὶ ἔχρισεν ἄρχοντας ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ·

Σοφ. Σειρ. 46,13 Ο Σαμουήλ, ο προφήτης του Κυρίου, ο ηγαπημένος από τον Κυριον, αυτός εγκατέστησε το βασιλικόν πολίτευμα μεταξύ των Ισραηλιτών και έχρισε βασιλείς δια τον λαόν του.

Σοφ. Σειρ. 46,14 ἐν νόμῳ Κυρίου ἔκρινε συναγωγήν, καὶ ἐπεσκέψατο Κύριος τὸν Ἰακώβ·

Σοφ. Σειρ. 46,14 Συμφωνα με τον νόμον του Κυρίου διοικούσε και εδίκαζε τον λαόν του Ιακώβ, ο δε Κυριος επεσκέπτετο τότε τον Ισραηλιτικόν λαόν.

Σοφ. Σειρ. 46,15 ἐν πίστει αὐτοῦ ἠκριβάσθη προφήτης καὶ ἐγνώσθη ἐν πίστει αὐτοῦ πιστὸς ὁράσεως.

Σοφ. Σειρ. 46,15 Δια της αξιοπιστίας του απεδείχθη ακριβής και αληθινός προφήτης. Χαρις εις αυτήν την ευθύτητά του ανεγνωρίσθη αξιόπιστος εις τα αποκαλυπτικά του οράματα.

Σοφ. Σειρ. 46,16 καὶ ἐπεκαλέσατο τὸν Κύριον δυνάστην ἐν τῷ θλῖψαι ἐχθροὺς αὐτοῦ κυκλόθεν ἐν προσφορᾷ ἀρνὸς γαλαθηνοῦ·

Σοφ. Σειρ. 46,16 Επεκαλέσθη με θερμήν προσευχήν τον παντοδύναμον Κυριον, όταν οι εχθροί είχαν πιέσει από όλα τα μέρη τους Ισραηλίτας, προσφέρων προς εκείνον ως θυσίαν αμνόν γάλακτος.

Σοφ. Σειρ. 46,17 καὶ ἐβρόντησεν ἀπ᾿ οὐρανοῦ Κύριος καὶ ἐν ἤχῳ μεγάλῳ ἀκουστὴν ἐποίησε τὴν φωνὴν αὐτοῦ

Σοφ. Σειρ. 46,17 Ο Κυριος εδέχθη την προσευχήν του, εβρόντησε δια των κεραυνών τυύ από τον ουρανόν και με μεγάλον πάταγον έκαμε να ακουσθή η φωνή Του.

Σοφ. Σειρ. 46,18 καὶ ἐξέτριψεν ἡγουμένους Τυρίων καὶ πάντας ἄρχοντας Φυλιστιείμ.

Σοφ. Σειρ. 46,18 Συνέτριψε και εξεπάστρεψε τους αρχηγούς των Τυρίων και όλους τους άρχοντας των Φιλισταίων.

Σοφ. Σειρ. 46,19 καὶ πρὸ καιροῦ κοιμήσεως αἰῶνος ἐπεμαρτύρατο ἔναντι Κυρίου καὶ χριστοῦ αὐτοῦ· χρήματα καὶ ἕως ὑποδημάτων ἀπὸ πάσης σαρκὸς οὐκ εἴληφα· καὶ οὐκ ἐνεκάλεσεν αὐτῷ ἄνθρωπος.

Σοφ. Σειρ. 46,19 Προ δε της ώρας της αιωνίου αναπαύσεώς του επικαλούμενος ως μάρτυράς του τον Θεόν και τον χρισμένον βασιλέα, είπεν ενώπιον του λαού· “Ποτέ από κανένα από σας δεν επήρα χρήματα ούτε τίποτε άλλο μέχρις ακόμη και των υποδημάτων”. Κανείς δε Ισραηλίτης δεν ευρέθη να διατυπώση κατηγορίαν τινά εναντίον αυτού.

Σοφ. Σειρ. 46,20 καὶ μετὰ τὸ ὑπνῶσαι αὐτὸν ἐπροφήτευσε καὶ ὑπέδειξε βασιλεῖ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ καὶ ἀνύψωσεν ἐκ γῆς τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἐν προφητείᾳ ἐξαλεῖψαι ἀνομίαν λαοῦ.

Σοφ. Σειρ. 46,20 Και αφού εκοιμήθη εις την αιώνιον ανάπαυσιν προανήγγειλε και έδειξεν στον βασιλέα Σαούλ τον θάνατόν του και από τα βάθη της γης ύψωσε την προφητικήν φωνήν του, δια να εξαλείψη τα αμαρτήματα του λαού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 47- ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

(ΔΑΒΙΔ, ΣΟΛΟΜΩΝ)

Ύμνος προς τους προπάτορες του Ισραήλ

Σοφ. Σειρ. 47,1 Καὶ μετὰ τοῦτο ἀνέστη Νάθαν προφητεύειν ἐν ἡμέραις Δαυίδ.

Σοφ. Σειρ. 47,1 Επειτα παρουσιάσθη ο Ναθαν, δια να εξαγγέλλη το θέλημα του Κυρίου ως προφήτης κατά την εποχήν του Δαβίδ.

Σοφ. Σειρ. 47,2 ὥσπερ στέαρ ἀφωρισμένον ἀπὸ σωτηρίου, οὕτως Δαυὶδ ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ.

Σοφ. Σειρ. 47,2 Όπως ξεχωρίζεται το λίπος κατά την ειρήνην επί τη σωτηρία θυσίαν, έτσι, και ο Δαβίδ εξελέγη ανάμεσα από όλους τους Ισραηλίτας.

Σοφ. Σειρ. 47,3 ἐν λέουσιν ἔπαιξεν ὡς ἐν ἐρίφοις καὶ ἐν ἄρκοις ὡς ἐν ἄρνασι προβάτων.

Σοφ. Σειρ. 47,3 Αυτός κατά την νεανικήν του ηλικίαν έπαιζε με τους λέοντας ωσάν με τα ερίφια, και με τας άρκτους ωσάν με τα αρνιά των προβάτων.

Σοφ. Σειρ. 47,4 ἐν νεότητι αὐτοῦ οὐχὶ ἀπέκτεινε γίγαντα καὶ ἐξῇρεν ὀνειδισμὸν ἐκ λαοῦ ἐν τῷ ἐπᾶραι χεῖρα ἐν λίθῳ σφενδόνης καὶ καταβαλεῖν γαυρίαμα τοῦ Γολιάθ;

Σοφ. Σειρ. 47,4 Ο Δαβίδ κατά την νεανικήν του ηλικίαν αυτός δεν εφόνευσε τον γίγαντα εκείνον τον Γολιάθ και αφήρεσε την καταισχύνην και την ύβριν από τον λαόν του Ισραήλ, όταν εσήκωσε το χέρι του, δια να εκσφενδονίση τον λίθον και να καταρρίψη την αλαζονείαν του Γολιάθ;

Σοφ. Σειρ. 47,5 ἐπεκαλέσατο γὰρ Κύριον τὸν Ὕψιστον καὶ ἔδωκεν ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ κράτος ἐξᾶραι ἄνθρωπον δυνατὸν ἐν πολέμῳ, ἀνυψῶσαι κέρας λαοῦ αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 47,5 Παρεκάλεσε τον Υψιστον Κυριον, και εκείνος έδωσεν εις την δεξιάν του χείρα δύναμιν, ώστε να εξοντώση άνθρωπον δυνατόν στον πόλεμον και να ανυψώση την δύναμιν του λαού του.

Σοφ. Σειρ. 47,6 οὕτως ἐν μυριάσιν ἐδόξασαν αὐτὸν καὶ ᾔνεσαν αὐτὸν ἐν εὐλογίαις Κυρίου ἐν τῷ φέρεσθαι αὐτῷ διάδημα δόξης·

Σοφ. Σειρ. 47,6 Ετσι δε και τον εδόξασαν αι γυναίκες, διότι εφόνευσε μυριάδας εχθρών και του έψαλαν εγκώμια με ευλογίας προς τον Κυριον, όταν του προσέφεραν ένδοξον διάδημα, την βασιλείαν.

Σοφ. Σειρ. 47,7 ἐξέτριψε γὰρ ἐχθροὺς κυκλόθεν καὶ ἐξουδένωσε Φυλιστιεὶμ τοὺς ὑπεναντίους· ἕως σήμερον συνέτριψεν αὐτῶν κέρας.

Σοφ. Σειρ. 47,7 Συνέτριψε τους γύρω εχθρούς και εξουδένωσε τους εχθρούς, τους Φιλισταίους. Τα συντριπτικά του κτυπήματα τους κρατούν μέχρι σήμερον αδύνατους και ταπεινωμένους.

Σοφ. Σειρ. 47,8 ἐν παντὶ ἔργῳ αὐτοῦ ἔδωκεν ἐξομολόγησιν ἁγίῳ Ὑψίστῳ ῥήματι δόξης· ἐν πάσῃ καρδίᾳ αὐτοῦ ὕμνησε καὶ ἠγάπησε τὸν ποιήσαντα αὐτόν.

Σοφ. Σειρ. 47,8 Εις όλα όμως αυτού τα θαυμαστά έργα εδοξολογούσε και ευχαριστούσε τον Αγιον, τον Υψιστον Κυριον, με ύμνους δοξολογίας, και υμνολόγησε και ηγάπησε τον ποιητήν του με όλην του την καρδίαν.

Σοφ. Σειρ. 47,9 καὶ ἔστησε ψαλτῳδοὺς κατέναντι τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ἐξ ἠχοῦς αὐτῶν γλυκαίνειν μέλη·

Σοφ. Σειρ. 47,9 Εγκατέστησε ψάλτας μετά οργάνων εμπρός από το θυσιαστήριον, ώστε από τον ήχον των μουσικών συνθέσεων να ακούωνται γλυκείαι αελωδίαι.

Σοφ. Σειρ. 47,10 ἔδωκεν ἐν ἑορταῖς εὐπρέπειαν καὶ ἐκόσμησε καιροὺς μέχρι συντελείας ἐν τῷ αἰνεῖν αὐτοὺς τὸ ἅγιον ὄνομα αὐτοῦ καὶ ἀπὸ πρωΐ ἠχεῖν τὸ ἁγίασμα.

Σοφ. Σειρ. 47,10 Εδωκεν ιδιαιτέραν μεγαλοπρέπειαν εις τας εορτάς, ιδιαιτέραν λαμποότητα εις τας εορτασίμους εποχάς, και εις όλας τας λεπτομερείας ώρισε να υμνολογούν οι ψάλται το άγιον όνομα του Θεού και να αντηχούν από της πρωΐας αι ψαλμωδίαι εις την αγίαν Σκηνήν του Μαρτυρίου.

Σοφ. Σειρ. 47,11 Κύριος ἀφεῖλε τὰς ἁμαρτίας αὐτοῦ καὶ ἀνύψωσεν εἰς αἰῶνα τὸ κέρας αὐτοῦ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ διαθήκην βασιλέων καὶ θρόνον δόξης ἐν τῷ Ἰσραήλ. -

Σοφ. Σειρ. 47,11 Ο Κυριος αφήρεσε τας αμαρτίας του, εμεγάλυνε την δύναμίν του ακατάλυτον στους αιώνας, και εδωσεν εις αυτόν την υπόσχεσιν περί βασιλέων, που θα ανεδεικνύοντο από τους απογόνους του, και ανέδειξεν ένδοξον τον θρόνον του στον Ισροηλιτικόν λαόν.

Σοφ. Σειρ. 47,12 Μετὰ τοῦτον ἀνέστη υἱὸς ἐπιστήμων καὶ δι᾿ αὐτὸν κατέλυσεν ἐν πλατυσμῷ·

Σοφ. Σειρ. 47,12 Επειτα από αυτόν ενεφανίσθη ο σοφός υιός του ο Σολομών, ο οποίος χάριν του Δαβίδ έζησε με άνεσιν και ευτυχίαν

Σοφ. Σειρ. 47,13 Σαλωμὼν ἐβασίλευσεν ἐν ἡμέραις εἰρήνης, ᾧ ὁ Θεὸς κατέπαυσε κυκλόθεν, ἵνα στήσῃ οἶκον ἐπ᾿ ὀνόματι αὐτοῦ καὶ ἑτοιμάσῃ ἁγίασμα εἰς τὸν αἰῶνα.

Σοφ. Σειρ. 47,13 Ο Σολομών εβασίλευσεν εις καιρόν ειρήνης. Προς χάριν του ο Θεός κατέπαυσε κάθε πόλεμον κύκλω του, ώστε αυτός απερίσπαστος να ανοικοδομήση τον ναόν επ' ονόματι του Θεού και να ετοιμάση το ιερόν του Κυρίου στον αιώνα

Σοφ. Σειρ. 47,14 ὡς ἐσοφίσθης ἐν νεότητί σου καὶ ἐνεπλήσθης ὡς ποταμὸς συνέσεως.

Σοφ. Σειρ. 47,14 Ω Σολομών, πόσον σοφός υπήρξες κατά την νεότητά σου! Εγέμισες από σοφίαν, όπως πλημμυρίζη ο ποταμός από ύδατα.

Σοφ. Σειρ. 47,15 γῆν ἐπεκάλυψεν ἡ ψυχή σου, καὶ ἐνέπλησας ἐν παραβολαῖς αἰνιγμάτων·

Σοφ. Σειρ. 47,15 Η μεγάλη σοφή σου διάνοια εσκέπασε την γην, την εγέμισες με σοφά και βαθυστόχαστα αποφθέγματα!

Σοφ. Σειρ. 47,16 εἰς νήσους πόῤῥω ἀφίκετο τὸ ὄνομά σου, καὶ ἠγαπήθης ἐν τῇ εἰρήνῃ σου·

Σοφ. Σειρ. 47,16 Το όνομά σου έφθασεν εις τας γύρω μακρυνάς νήσους και ηγαπήθης δια την ειρηνικήν βασιλείαν σου.

Σοφ. Σειρ. 47,17 ἐν ᾠδαῖς καὶ παροιμίαις καὶ παραβολαῖς καὶ ἐν ἑρμηνείαις ἀπεθαύμασάν σε χῶραι.

Σοφ. Σειρ. 47,17 Ολαι αι χώραι σε εθαύμασαν δια τας ωδάς σου, τας παροιμίας σου, τας παραβολάς σου και τας σοφάς εξηγήσεις, που έδιδες.

Σοφ. Σειρ. 47,18 ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐπικεκλημένου Θεοῦ Ἰσραήλ, συνήγαγες ὡς κασσίτερον τὸ χρυσίον καὶ ὡς μόλυβδον ἐπλήθυνας ἀργύριον.

Σοφ. Σειρ. 47,18 Εν ονόματι Κυρίου του Θεού σου, ο οποίος είναι Θεός του ισραηλιτικού λαού, συνεκέντρωσες το χρυσίον, ωσάν τον κασσίτερον, και απροσμέτρητον πλήθος αργυρίου, ωσάν τον μόλυβδον.

Σοφ. Σειρ. 47,19 παρανέκλινας τὰς λαγόνας σου γυναιξὶ καὶ ἐνεξουσιάσθης ἐν τῷ σώματί σου·

Σοφ. Σειρ. 47,19 Παρεδόθης όμως δια φιληδονίαν εις τας γυναίκας και έδωκες εις αυτάς εξουσίαν επί του σώματός σου.

Σοφ. Σειρ. 47,20 ἔδωκας μῶμον ἐν τῇ δόξῃ σου καὶ ἐβεβήλωσας τὸ σπέρμα σου ἐπαγαγεῖν ὀργὴν ἐπὶ τὰ τέκνα σου καὶ κατενύγην ἐπὶ τῇ ἀφροσύνῃ σου,

Σοφ. Σειρ. 47,20 Εξ αιτίας των πτώσεών σου αυτών προσήψες κηλίδας στο ένδοξον όνομά σου, εβεβήλωσες τους απογόνους σου, ώοτε να επέλθη η οργή του Θεού εναντίον των τέκνων σου. Εγώ, όταν επληροφορηθην αυτά, επόνεσα βαθύτατα και έκλαυσα δι' αυτήν σου την αφροσύνην.

Σοφ. Σειρ. 47,21 γενέσθαι δίχα τυραννίδα καὶ ἐξ Ἐφραὶμ ἄρξαι βασιλείαν ἀπειθῆ.

Σοφ. Σειρ. 47,21 Εγινες αιτία να διαιρεθή το βασίλειόν σου εις δύο και η φυλή Εφραίμ να γίνη αρχηγός εις μίαν βασιλείαν ανυπάκουον και ασεβή.

Σοφ. Σειρ. 47,22 ὁ δὲ Κύριος οὐ μὴ καταλίπῃ τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ διαφθείρῃ ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτοῦ, οὐδὲ μὴ ἐξαλείψῃ ἐκλεκτοῦ αὐτοῦ ἔκγονα καὶ σπέρμα τοῦ ἀγαπήσαντος αὐτὸν οὐ μὴ ἐξάρῃ· καὶ τῷ Ἰακὼβ ἔδωκε κατάλειμμα καὶ τῷ Δαυὶδ ἐξ αὐτοῦ ῥίζαν. -

Σοφ. Σειρ. 47,22 Ομως ο Κυριος δεν θα απαρνηθή το έλεός του και δεν θα επιτρέψη κανένα εκ των έργων του να καταστραφή. Δεν θα εξολοθρεύση τους απογόνους του Δαβίδ, του εκλεκτού αυτού ανθρώπου του. Δεν θα εξαφανίση το σπέρμα του Δαβίδ, ο οποίος τόσον τον είχεν αγαπήσει, θα αφήση στον Ιακώβ απογόνους και στον Δαβίδ μίαν ρίζαν, που θα εξέλθη από αυτόν.

Σοφ. Σειρ. 47,23 Καὶ ἀνεπαύσατο Σαλωμὼν μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ καὶ κατέλιπε μετ᾿ αὐτὸν ἐκ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ λαοῦ ἀφροσύνην καὶ ἐλασσούμενον συνέσει, Ῥοβοάμ, ὃς ἀπέστησε λαὸν ἐκ βουλῆς αὐτοῦ, καὶ Ἱεροβοὰμ υἱὸν Ναβάτ, ὃς ἐξήμαρτε τὸν Ἰσραὴλ καὶ ἔδωκε τῷ Ἐφραὶμ ὁδὸν ἁμαρτίας.

Σοφ. Σειρ. 47,23 Οταν ο Σολομών ανεπαύθη μετά των πατέρων του, αφήκε διάδοχόν του ένα υιόν του, τον Ροβοάμ, την προσωποποίησα της αφροσύνης, ο οποίος εστερείτο συνέσεως. Αυτός εξώθησε τον λαόν εις αποστασίαν από το θέλημα του Κυρίου. Αυτός με την αωροσύνην του αφήκε τον Ιεροβοάμ, υιόν του Ναβάτ και εξώθησε εις την αμαρτωλήν ζωήν του Ισραηλίτας και ήνοιξεν οδόν αμαρτίας δια την φυλήν του Εφραίμ.

Σοφ. Σειρ. 47,24 καὶ ἐπληθύνθησαν αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν σφόδρα ἀποστῆσαι αὐτοὺς ἀπὸ τῆς γῆς αὐτῶν·

Σοφ. Σειρ. 47,24 Ετσι δε επληθύνθησαν πάρα πολύ αι αμαρτία στον βασίλειον του Ισραήλ, αι οποίαι και υπήρξαν αιτία να απομακρυνθούν και εξορισθούν αυτοί από την γην των ποτέρων των.

Σοφ. Σειρ. 47,25 καὶ πᾶσαν πονηρίαν ἐξεζήτησαν, ἕως ἐκδίκησις ἔλθῃ ἐπ᾿ αὐτούς.

Σοφ. Σειρ. 47,25 Ανεζήτησαν και διέπραξαν κάθε είδος κακίας, μέχρις ότου εξέσπασεν εναντίον αυτών η δικαία μεγάλη τιμωρία εκ μέρους του Θεού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 48- ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

(ΗΛΙΑΣ, ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ, ΕΖΕΚΙΑΣ, ΗΣΑΪΑΣ)

Ύμνος προς τους προπάτορες του Ισραήλ

Σοφ. Σειρ. 48,1 Καὶ ἀνέστη Ἠλίας προφήτης ὡς πῦρ, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ ὡς λαμπὰς ἐκαίετο·

Σοφ. Σειρ. 48,1 Επειτα ενεφανίσθη ο προφήτης Ηλίας ωσάν πυρ, και ο λόγος του εφώτιζε και έκαιεν ως λαμπάδα.

Σοφ. Σειρ. 48,2 ὃς ἐπήγαγεν ἐπ᾿ αὐτοὺς λιμὸν καὶ τῷ ζήλῳ αὐτοῦ ὠλιγοποίησεν αὐτούς·

Σοφ. Σειρ. 48,2 Αυτός επέφερε λιμόν εναντίον των απίστων Ισραηλιτών και επάνω στον ιερόν ζήλον του εμίκρυνε τον αριθμόν των με τον εκ πείνης θάνατον.

Σοφ. Σειρ. 48,3 ἐν λόγῳ Κυρίου ἀνέσχεν οὐρανόν, κατήγαγεν οὕτως τρὶς πῦρ.

Σοφ. Σειρ. 48,3 Με τον λόγον του Κυρίου έκλεισε τον ουρανόν ώστε να μη βρέξη και τρεις φορές κατέβασε πυρ από τον ουρανόν.

Σοφ. Σειρ. 48,4 ὡς ἐδοξάσθης, Ἠλία, ἐν τοῖς θαυμασίοις σου· καὶ τίς ὅμοιός σοι καυχᾶσθαι;

Σοφ. Σειρ. 48,4 Ω Ηλία, πόσον εδοξάσθης με τα θαυματουργικά σου έργα! Ποιός δύναται να καυχηθή ότι είναι όμοιος με σέ;

Σοφ. Σειρ. 48,5 ὁ ἐγείρας νεκρὸν ἐκ θανάτου καὶ ἐξ ᾅδου ἐν λόγῳ Ὑψίστου·

Σοφ. Σειρ. 48,5 Συ με τον λόγον του Υψίστου ανέστησες νεκρόν από τον θάνατον και τον επανέφερες από τον άδην.

Σοφ. Σειρ. 48,6 ὁ καταγαγὼν βασιλεῖς εἰς ἀπώλειαν καὶ δεδοξασμένους ἀπὸ κλίνης αὐτῶν·

Σοφ. Σειρ. 48,6 Συ καθήρεσες και ωδήγησες βασιλείς εις καταστροφήν, και ένδοξα πρόσωπα από την επιθανάτιον κλίνην των.

Σοφ. Σειρ. 48,7 ὁ ἀκούων ἐν Σινᾷ ἐλεγμὸν καὶ ἐν Χωρὴβ κρίματα ἐκδικήσεως·

Σοφ. Σειρ. 48,7 Συ ήκουσες από τον Θεόν στο όρος Σινά συγκλονιστικάς αποκαλύψεις και εις την κορυφήν Χωρήβ δικαίας καταδικαστικάς αποφάσστου Θεού.

Σοφ. Σειρ. 48,8 ὁ χρίων βασιλεῖς εἰς ἀνταπόδομα καὶ προφήτας διαδόχους μετ᾿ αὐτόν·

Σοφ. Σειρ. 48,8 Συ έχρισες βασιλείς εκδικητάς, και προφήτας διαδόχους έπειτα από σέ.

Σοφ. Σειρ. 48,9 ὁ ἀναληφθεὶς ἐν λαίλαπι πυρὸς ἐν ἅρματι ἵππων πυρίνων·

Σοφ. Σειρ. 48,9 Συ ανελήφθης εις λαίλαπα πυρός με πύρινον άρμα και πυρίνους ίππους.

Σοφ. Σειρ. 48,10 ὁ καταγραφεὶς ἐν ἐλεγμοῖς εἰς καιροὺς κοπάσαι ὀργὴν πρὸ θυμοῦ, ἐπιστρέψαι καρδίαν πατρὸς πρὸς υἱὸν καὶ καταστῆσαι φυλὰς Ἰακώβ.

Σοφ. Σειρ. 48,10 Συ έχεις καταγραφή και προορισθή από τον Θεόν να ελέγξης στους εσχάτους καιρούς τους ασεβείς, δια να κοπάση η θεία οργή, να επιστρέψης την καρδίαν του πατρός προς τον υιόν και να αποκαταστήσης τας δώδεκα φυλάς του Ιακώβ.

Σοφ. Σειρ. 48,11 μακάριοι οἱ ἰδόντες σε καὶ οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοσμημένοι, καὶ γὰρ ἡμεῖς ζωῇ ζησόμεθα.

Σοφ. Σειρ. 48,11 Μακάριοι είναι εκείνοι, οι οποίοι σε είδον, οι στολισμένοι με την αγάπην του Θεού, και ημείς ασφαλώς και βεβαίως θα ζήσωμεν τότε, όταν εν τη δευτέρα παρουσία εμφανισθής.

Σοφ. Σειρ. 48,12 Ἠλίας, ὃς ἐν λαίλαπι ἐσκεπάσθη, καὶ Ἐλισαιὲ ἐνεπλήσθη πνεύματος αὐτοῦ· καὶ ἐν ἡμέραις αὐτοῦ οὐκ ἐσαλεύθη ὑπὸ ἄρχοντος, καὶ οὐ κατεδυνάστευσεν αὐτὸν οὐδείς.

Σοφ. Σειρ. 48,12 Οταν ο Ηλίας εσκεπάσθη από την λαίλαπα εκείνην και ανεφέρθη στον ουρανόν, ο Ελισσαίος εγέμισεν από το πνεύμα του Ηλιού. Κατά τας ημέρας της ζωής του ο Ελισσαίος δεν εταράχθη από κανένα άρχοντα, και κανείς δεν τον καθυπέταξε εις την θέλησίν του.

Σοφ. Σειρ. 48,13 πᾶς λόγος οὐχ ὑπερῇρεν αὐτόν, καὶ ἐν κοιμήσει ἐπροφήτευσε τὸ σῶμα αὐτοῦ·

Σοφ. Σειρ. 48,13 Τιποτε δεν ήτο ανώτερον από αυτόν· και όταν εκοιμήθη, το δε σώμα του έκειτο νεκρόν πλέον στον τάφον, εξεπληρώθη κάποια προφητεία, που είχεν είπει εν ζωή.

Σοφ. Σειρ. 48,14 καὶ ἐν ζωῇ αὐτοῦ ἐποίησε τέρατα, καὶ ἐν τελευτῇ θαυμάσια τὰ ἔργα αὐτοῦ. -

Σοφ. Σειρ. 48,14 Καθ' ον χρόνον εζούσε, έκαμε θαύματα· αλλά και κατά τον θάνατόν του επραγματοποίησε θαυμαστά έργα.

Σοφ. Σειρ. 48,15 Ἐν πᾶσι τούτοις οὐ μετενόησεν ὁ λαὸς καὶ οὐκ ἀπέστησαν ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, ἕως ἐπρονομεύθησαν ἀπὸ τῆς γῆς αὐτῶν καὶ ἐσκορπίσθησαν ἐν πάσῃ τῇ γῇ. καὶ κατελείφθη ὁ λαὸς ὀλιγοστός, καὶ ἄρχων τῷ οἴκῳ Δαυίδ·

Σοφ. Σειρ. 48,15 Παρ' όλα όμως αυτά οι Ισραηλίται δεν μετενόησαν, δεν απεμακρύνθησαν από τας αμαρτίας των, μέχρις ότου έγιναν αιχμάλωτοι πολέμου, εξωρίσθησαν μακράν από τα μέρη της γης. Ολίγοι απ' αυτούς απέμειναν εις την Παλαιστίνην με αρχηγόν των κάποιον από την οικογένεια Δαβίδ.

Σοφ. Σειρ. 48,16 τινὲς μὲν αὐτῶν ἐποίησαν τὸ ἀρεστόν, τινὲς δὲ ἐπλήθυναν ἁμαρτίας. -

Σοφ. Σειρ. 48,16 Μερικοί από τους εναπομείναντας ετήρησαν το θέλημα του Θεού· εξ αντιθέτου μερικοί άλλοι επλήθυναν τας αμαρτίας των.

Σοφ. Σειρ. 48,17 Ἐζεκίας ὠχύρωσε τὴν πόλιν αὐτοῦ καὶ εἰσήγαγεν εἰς τὸ μέσον αὐτῆς ὕδωρ, ὤρυξε σιδήρῳ ἀκρότομον καὶ ᾠκοδόμησε κρήνας εἰς ὕδατα.

Σοφ. Σειρ. 48,17 Ο βασιλεύς Εζεκίας ωχύρωσε την πόλιν του, την Ιερουσαλήμ, και έφερε μέσα εις την πόλιν ύδωρ. Ηνοιξε με σιδηρά εργαλεία βράχον και έκτισε δεξαμενάς υδάτων.

Σοφ. Σειρ. 48,18 ἐν ἡμέραις αὐτοῦ ἀνέβη Σενναχηρὶμ καὶ ἀπέστειλε Ῥαψάκην, καὶ ἀπῇρε· καὶ ἐπῇρεν ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν καὶ ἐμεγαλαύχησεν ἐν ὑπερηφανίᾳ αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 48,18 Κατά τας ημέρας της βασιλείας του επήλθεν ο Σενναχηρίμ εναντίον της Ιουδαίας και έστειλε τον στροπηγόν Ραψάκην εναντίον της Ιερουσαλήμ. Ο Ραψάκης με συνοδείαν πολλήν εξεκίνησε και ήλθεν, ύψωσεν απειλητικήν την χείρα του κατά της Σιών και αλαζονικώς εκόμπαζεν εναντίον της με πολλήν υπερηφάνειαν.

Σοφ. Σειρ. 48,19 τότε ἐσαλεύθησαν καρδίαι καὶ χεῖρες αὐτῶν, καὶ ὠδίνησαν ὡς αἱ τίκτουσαι·

Σοφ. Σειρ. 48,19 Τοτε εταράχθησαν αι καρδίαι των κατοίκων, τα χέρια των παρέλυσαν και μεγάλοι πόνοι τους κατέλαβαν.

Σοφ. Σειρ. 48,20 καὶ ἐπεκαλέσαντο τὸν Κύριον τὸν ἐλεήμονα ἐκπετάσαντες τὰς χεῖρας αὐτῶν πρὸς αὐτόν. καὶ ὁ ἅγιος ἐξ οὐρανοῦ ταχὺ ἐπήκουσεν αὐτῶν καὶ ἐλυτρώσατο αὐτοὺς ἐν χειρὶ Ἡσαΐου.

Σοφ. Σειρ. 48,20 Αλλά παρεκάλεσαν τον πολυεύσπλαγχνον Κυριον, ύψωσαν τας χείρας των προς αυτόν· και ο άγιος Θεός ήκουσε την προσευχήν των ταχέως από τον ουρανόν και τους εγλύτωσεν από τα χέρια του Ραψάκου δια του προφήτου Ησαΐου.

Σοφ. Σειρ. 48,21 ἐπάταξε τὴν παρεμβολὴν τῶν Ἀσσυρίων. καὶ ἐξέτριψεν αὐτοὺς ὁ ἄγγελος αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 48,21 Εκτύπησε το στράτευμα των Ασυρρίων και ο άγγελος του Θεού τους συνέτριψε.

Σοφ. Σειρ. 48,22 ἐποίησε γὰρ Ἐζεκίας τὸ ἀρεστὸν Κυρίῳ καὶ ἐνίσχυσεν ἐν ὁδοῖς Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἃς ἐνετείλατο Ἡσαΐας ὁ προφήτης, ὁ μέγας καὶ πιστὸς ἐν ὁράσει αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 48,22 Διότι ο Εζεκίας έπραξε το ευάρεστον ενώπιον του Θεού· με σταθερότητα και αποφασιστικότητα εβάδισε τους δρόμους του προπάτορός του Δαβίδ, όπως τον διέταξεν ο προφήτης Ησαΐας ο μέγας αυτός και αληθινός εις τας προφητικάς του οράσεις ανήρ.

Σοφ. Σειρ. 48,23 ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ ἀνεπόδισεν ὁ ἥλιος καὶ προσέθηκε ζωὴν βασιλεῖ.

Σοφ. Σειρ. 48,23 Κατά τας ημέρας του προφήτου Ησαΐου επί Εζεκίου ανεστράφη η πορεία του ηλίου και ο Ησαΐας εχάρισεν έτη ζωής στον βασιλέα.

Σοφ. Σειρ. 48,24 πνεύματι μεγάλῳ εἶδε τὰ ἔσχατα καὶ παρεκάλεσε τοὺς πενθοῦντας ἐν Σιών·

Σοφ. Σειρ. 48,24 Με τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος είδεν ο Ησαΐας τα μέλλοντα γεγονότα και παρηγόρησε τους πενθούντας κατοίκους της Σιών.

Σοφ. Σειρ. 48,25 ἕως τοῦ αἰῶνος ὑπέδειξε τὰ ἐσόμενα καὶ τὰ ἀπόκρυφα πρὶν ἢ παραγενέσθαι αὐτά.

Σοφ. Σειρ. 48,25 Αυτός προεφήτευσε και απεκάλυψεν εκείνα, τα οποία θα συμβούν στο μέλλον, κρυμμένα και άγνωστα πράγματα, πριν πραγματοποιηθούν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 49- ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

(ΙΩΣΙΑΣ, ΙΕΡΕΜΙΑΣ, ΙΕΖΕΚΙΗΛ, ΔΩΔΕΚΑ ΠΡΟΦΗΤΕΣ, ΖΟΡΟΒΑΒΕΛ, ΝΕΕΜΙΑΣ)

Ύμνος προς τους προπάτορες του Ισραήλ

Σοφ. Σειρ. 49,1 Μνημόσυνον Ἰωσίου εἰς σύνθεσιν θυμιάματος ἐσκευασμένον ἔργῳ μυρεψοῦ· ἐν παντὶ στόματι ὡς μέλι γλυκανθήσεται καὶ ὡς μουσικὰ ἐν συμποσίῳ οἴνου.

Σοφ. Σειρ. 49,1 Η μνήμη του Ιωσίου είναι ωσάν σύνθεσις θυμιάματος, κατεακευασμένου με τέχνην από ειδικόν μυροποιόν. Οπως το μέλι είναι γλυκύ εις κάθε στόμα, όπως η ωραία μουσική είναι ευχάριστος στο συμπόσιον, έτσι γλυκεία και ευχάριστος είναι η μνήμη του Ιωσίου.

Σοφ. Σειρ. 49,2 αὐτὸς κατηυθύνθη ἐν ἐπιστροφῇ λαοῦ καὶ ἐξῇρε βδελύγματα ἀνομίας·

Σοφ. Σειρ. 49,2 Αυτός καθωδήγησε και επέστρεψε το έθνος του εν μετανοία προς τον Θεόν και κατέστρεψεν όλα τα βδελυρά είδωλα της παρανομίας.

Σοφ. Σειρ. 49,3 κατεύθυνε πρὸς Κύριον τὴν καρδίαν αὐτοῦ, ἐν ἡμέραις ἀνόμων κατίσχυσε τὴν εὐσέβειαν. -

Σοφ. Σειρ. 49,3 Είχεν εστραμμένην την καρδίαν του πάντοτε προς τον Θεόν, και εις ημέρας που επικρατούσεν η ανομία, αυτός εστερέωσε την ευσέβειαν.

Σοφ. Σειρ. 49,4 Πάρεξ Δαυὶδ καὶ Ἐζεκίου καὶ Ἰωσίου, πάντες πλημμέλειαν ἐπλημμέλησαν· κατέλιπον γὰρ τὸν νόμον τοῦ Ὑψίστου, οἱ βασιλεῖς Ἰούδα ἐξέλιπον·

Σοφ. Σειρ. 49,4 Αλλά, πλην του Δαβίδ, του Εζεκίου και του Ιωσίου, όλοι οι άλλοι βασιλείς εξέκλιναν προς την αμαρτίαν, διότι εγκατέλειψαν τον νόμον του Θεού του Υψίστου. Ετσι δε δια τας αμαρτίας των εξέλιπαν οι βασιλείς από την φυλήν Ιούδα.

Σοφ. Σειρ. 49,5 ἔδωκαν γὰρ τὸ κέρας αὐτῶν ἑτέροις καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν ἔθνει ἀλλοτρίῳ.

Σοφ. Σειρ. 49,5 Υπεχρεώθησαν και έδωσαν την βασιλικήν των δύναμιν εις άλλους βασιλείς και την δόξαν των εις έθνος ξένον.

Σοφ. Σειρ. 49,6 ἐνεπύρισαν ἐκλεκτὴν πόλιν ἁγιάσματος καὶ ἠρήμωσαν τὰς ὁδοὺς αὐτῆς ἐν χειρὶ Ἱερεμίου·

Σοφ. Σειρ. 49,6 Τοτε οι εχθροί επυρπόλησαν την εκλεκτήν ιεράν πόλιν Ιερουσαλήμ και, όπως διηγείται ο προφήτης Ιερεμίας, ερήμωσαν τους δρόμους της.

Σοφ. Σειρ. 49,7 ἐκάκωσαν γὰρ αὐτόν, καὶ αὐτὸς ἐν μήτρᾳ ἡγιάσθη προφήτης ἐκριζοῦν καὶ κακοῦν καὶ ἀπολλύειν, ὡσαύτως οἰκοδομεῖν καὶ καταφυτεύειν.

Σοφ. Σειρ. 49,7 Οι κάτοικοι της πόλεως σκοτισμένοι από τας αμαρτίας των εκακοποίησαν τον Ιερεμίαν, ο οποίος εκ κοιλίας μητρός ήτο ηγιασμένος και προωρισμένος ως προφήτης να εκριζώνη, να καταστρέφη, να μεταβάλλη εις ερείπια, όπως επίσης και να κτίζη και να φυτεύη.

Σοφ. Σειρ. 49,8 Ἰεζεκιὴλ ὃς εἶδεν ὅρασιν δόξης, ἣν ὑπέδειξεν αὐτῷ ἐπὶ ἅρματος Χερουβίμ·

Σοφ. Σειρ. 49,8 Ο δε Ιεζεκιήλ ήτο ο προφήτης εκείνος, ο οποίος είδεν ένδοξον όραμα, που ο Κυριος του εφανέρωσε καθήμενος επάνω εις άρμα χερουβίμ.

Σοφ. Σειρ. 49,9 καὶ γὰρ ἐμνήσθη τῶν ἐχθρῶν ἐν ὄμβρῳ καὶ ἀγαθῶσαι τοὺς εὐθύνοντας ὁδούς.

Σοφ. Σειρ. 49,9 Ενεθυμήθη τους εχθρούς του Θεού και απέστειλεν εναντίον των ραγδαίαν βροχήν, έκαμε δε το καλόν εις εκείνους, οι οποίοι εβάδιζαν τον δρόμον του Κυρίου.

Σοφ. Σειρ. 49,10 καὶ τῶν δώδεκα προφητῶν τὰ ὀστᾶ ἀναθάλοι ἐκ τοῦ τόπου αὐτῶν· παρεκάλεσε δὲ τὸν Ἰακὼβ καὶ ἐλυτρώσατο αὐτοὺς ἐν πίστει ἐλπίδος. -

Σοφ. Σειρ. 49,10 Ας αναθάλουν εκ του τάφου των τα οστά των δώδεκα προφητών. Δια των προφητών αυτών ο Κυριος παρηγόρησε τον Ιακώβ και τους απογόνους του και με την βεβαίαν ελπίδα, που δίδει η πίστις, τους εστήριξεν εις την προσδοκίαν της λυτρώσεως.

Σοφ. Σειρ. 49,11 Πῶς μεγαλύνωμεν τὸν Ζοροβάβελ; καὶ αὐτὸς ὡς σφραγὶς ἐπὶ δεξιᾶς χειρός,

Σοφ. Σειρ. 49,11 Πως να δοξάσωμεν, όπως πρέπει, τον Ζοροβάβελ; Διότι αυτός είναι δακτυλίδι σφραγίδος στο δέξι χέρι.

Σοφ. Σειρ. 49,12 οὕτως Ἰησοῦς υἱὸς Ἰωσεδέκ, οἳ ἐν ἡμέραις αὐτῶν ᾠκοδόμησαν οἶκον καὶ ἀνύψωσαν λαὸν ἅγιον Κυρίῳ ἡτοιμασμένον εἰς δόξαν αἰῶνος.

Σοφ. Σειρ. 49,12 Τέτοιος είναι και ο Ιησούς ο υιός Ιωσεδέκ. Αυτοί εις τας ημέρας των ανοικοδόμησαν τον ναόν του Θεού και εξύψωσαν τον λαόν τον αφιερωμένον στον Κυριον, λαόν προητοιμασμένον δια την δόξαν του μέλλοντος αιώνος.

Σοφ. Σειρ. 49,13 καὶ Νεεμίου ἐπὶ πολὺ τὸ μνημόσυνον τοῦ ἐγείραντος ἡμῖν τείχη πεπτωκότα καὶ στήσαντος πύλας καὶ μοχλοὺς καὶ ἀνεγείραντος τὰ οἰκόπεδα ἡμῶν. -

Σοφ. Σειρ. 49,13 Μεγάλη είναι επίσης η μνήμη του Νεεμίου, ο οποίος ανήγειρε τα πεσμένα και ερειπωμένα τείχη της πόλεως, έστησεν ισχυράς τας πύλας εις τα τείχη, έβαλε μοχλούς και ανοικοδόμησε τας οικίας μας.

Σοφ. Σειρ. 49,14 Οὐδὲ εἷς ἐκτίσθη οἷος Ἐνὼχ τοιοῦτος ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ γὰρ αὐτὸς ἀνελήφθη ἀπὸ τῆς γῆς.

Σοφ. Σειρ. 49,14 Ούτε ενας άνθρωπος δεν υπήρξεν, όπως ο Ενώχ επί της γης. Αυτός δια την αγιότητά του ανελήφθη ζων στον ουρανόν.

Σοφ. Σειρ. 49,15 οὐδὲ ὡς Ἰωσὴφ ἐγεννήθη ἀνὴρ ἡγούμενος ἀδελφῶν, στήριγμα λαοῦ, καὶ τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ ἐπεσκέπησαν.

Σοφ. Σειρ. 49,15 Ούτε ωσάν τον Ιωσήφ δεν εγεννήθη άλλος άνθρωπος εις την γην, αρχηγός των αδελφών του, στήριγμα του λαού του. Αυτού τα οστά με πολλήν επιμέλειαν εφυλάχθησαν.

Σοφ. Σειρ. 49,16 Σὴμ καὶ Σὴθ ἐν ἀνθρώποις ἐδοξάσθησαν καὶ ὑπὲρ πᾶν ζῷον ἐν τῇ κτίσει Ἀδάμ.

Σοφ. Σειρ. 49,16 Ο Σημ και ο Σηθ εδοξάσθησαν μεταξύ των ανθρώπων, υπέρ παν δε άλλο ζων δημιούργημα ετιμήθη ο πρωτόπλαστος Αδάμ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 50- ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

(Ο ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ ΣΙΜΩΝ)

ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΣΕ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ύμνος προς τους προπάτορες του Ισραήλ

Σοφ. Σειρ. 50,1 Σίμων Ὀνίου υἱὸς ἱερεὺς ὁ μέγας, ὃς ἐν ζωῇ αὐτοῦ ὑπέῤῥαψεν οἶκον καὶ ἐν ἡμέραις αὐτοῦ ἐστερέωσε τὸν ναόν·

Σοφ. Σειρ. 50,1 Ο αρχιερεύς Σιμων, υιός του Ονίου, όταν εζούσεν, επιδιώρθωσε τον οίκον του Κυρίου και κατά τας ημέρας του εστέρεωσε γενικώτερα τον ναόν.

Σοφ. Σειρ. 50,2 καὶ ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐθεμελιώθη ὕψος διπλῆς, ἀνάλημμα ὑψηλὸν περιβόλου ἱεροῦ·

Σοφ. Σειρ. 50,2 Αυτός εθεμελίωσε το διπλούν υψηλόν τείχος, προπύργιον προστατευτικόν της αυλής του ναού.

Σοφ. Σειρ. 50,3 ἐν ἡμέραις αὐτοῦ ἠλαττώθη ἀποδοχεῖον ὑδάτων, λάκκος ὡσεὶ θαλάσσης τὸ περίμετρον·

Σοφ. Σειρ. 50,3 Επί των ημέρων του κατεσκευάσθη η χάλκινη δεξαμένη υδάτων, λάκκος ο οποίος είχε περίμετρον όσην η θάλασσα του θυσιαστηρίου.

Σοφ. Σειρ. 50,4 ὁ φροντίζων τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἀπὸ πτώσεως καὶ ἐνισχύσας πόλιν ἐν πολιορκήσει.

Σοφ. Σειρ. 50,4 Φροντίζων δια την πρόληψιν καταστροφής του λαού ενίσχυσε την πόλιν δια περίπτωσιν πολιορκίας.

Σοφ. Σειρ. 50,5 ὡς ἐδοξάσθη ἐν περιστροφῇ λαοῦ, ἐν ἐξόδῳ οἴκου καταπετάσματος·

Σοφ. Σειρ. 50,5 Ποσον ένδοξος ήτο εν μέσω του λαού, που τον περιεκύκλωνεν, όταν μάλιστα εξήρχετο από τα άγια των αγίων!

Σοφ. Σειρ. 50,6 ὡς ἀστὴρ ἑωθινὸς ἐν μέσῳ νεφελῶν, ὡς σελήνη πλήρης ἐν ἡμέραις,

Σοφ. Σειρ. 50,6 Ητο ωσάν άστρον της αυγής, ωσάν άλλος αυγερινός ανάμεσα εις τα νέφη, όπως η ολόλαμπρος πανσέληνος,

Σοφ. Σειρ. 50,7 ὡς ἥλιος ἐκλάμπων ἐπὶ ναὸν Ὑψίστου καὶ ὡς τόξον φωτίζον ἐν νεφέλαις δόξης,

Σοφ. Σειρ. 50,7 ωσάν ήλιός που λάμπει επάνω στον ναόν του Υψίστου, ωσάν ουράνιον τόξον που ένδοξον φωτίζει επάνω εις τα νέφη·

Σοφ. Σειρ. 50,8 ὡς ἄνθος ῥόδων ἐν ἡμέραις νέων, ὡς κρίνα ἐπ᾿ ἐξόδῳ ὕδατος, ὡς βλαστὸς λιβάνου ἐν ἡμέραις θέρους,

Σοφ. Σειρ. 50,8 ωσάν άνθος ρόδων κατά τας ημέρας της ανοίξεως. Οπως τα κρίνα εις τας διεξόδους των υδάτων, όπως ο βλαστός του αρωματώδους δένδρου λιβάνου εις τας ημέρας του θέρους·

Σοφ. Σειρ. 50,9 ὡς πῦρ καὶ λίβανος ἐπὶ πυρίου, ὡς σκεῦος χρυσίου ὁλοσφύρητον κεκοσμημένον παντὶ λίθῳ πολυτελεῖ,

Σοφ. Σειρ. 50,9 ως ευώδες θυμίαμα επάνω στο πυρ του θυμιατηρίου, ωσάν χρυσούν καλοδουλεμένον δοχείον, στολισμένον με παντός είδους πολύτιμους λίθους·

Σοφ. Σειρ. 50,10 ὡς ἐλαία ἀναθάλλουσα καρποὺς καὶ ὡς κυπάρισσος ὑψουμένη ἐν νεφέλαις.

Σοφ. Σειρ. 50,10 ωσάν πυκνόφυλλος καρποφόρος ελαία, ωσάν κυπάρισσος που υψώνεται ανάμεσα εις τα νέφη.

Σοφ. Σειρ. 50,11 ἐν τῷ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν στολὴν δόξης καὶ ἐνδιδύσκεσθαι αὐτὸν συντέλειαν καυχήματος, ἐν ἀναβάσει θυσιαστηρίου ἁγίου ἐδόξασε περιβολὴν ἁγιάσματος·

Σοφ. Σειρ. 50,11 Οταν έπαιρνε (ο αρχιερεύς Σιμων) την ωραίαν αρχιερατικήν στολήν και την εφορούσε ως την λαμπροτέραν δόξαν του, καθώς ανήρχετο τας βαθμίδας του ιερού θυσιαστηρίου, εγέμιζεν από δόξαν το περίζωμα του ιερού θυσιαστηρίου.

Σοφ. Σειρ. 50,12 ἐν δὲ τῷ δέχεσθαι μέλη ἐκ χειρῶν ἱερέων, καὶ αὐτὸς ἑστὼς παρ᾿ ἐσχάρᾳ βωμοῦ κυκλόθεν αὐτοῦ στέφανος ἀδελφῶν, ὡς βλάστημα κέδρου ἐν τῷ Λιβάνῳ· καὶ ἐκύκλωσαν αὐτὸν ὡς στελέχη φοινίκων·

Σοφ. Σειρ. 50,12 Οταν έπαιρνε τα τεμάχια του θυσιασθέντος ζώου από τα χέρια των ιερέων και αυτός ίστατο όρθιος πλησίον εις την εσχάραν του βωμού, οι δε αδελφοί του ιερείς τον περιέβαλλαν ολόγυρα ωσάν στέφανος, ήτο αυτός ωσάν βλαστός κέδρου στον Λιβανον, οι δε άλλοι τον περιεκύκλωναν ως κορμοί φοινίκων.

Σοφ. Σειρ. 50,13 καὶ πάντες οἱ υἱοὶ Ἀαρὼν ἐν δόξῃ αὐτῶν καὶ προσφορὰ Κυρίου ἐν χερσὶν αὐτῶν ἔναντι πάσης ἐκκλησίας Ἰσραήλ·

Σοφ. Σειρ. 50,13 Ολοι οι ιερείς, απόγονοι του Ααρών, ήσαν ενδεδυμένοι τα μεγαλοπρεπή ιερατικά των ενδύματα, αι δε θυσίαι των προς τον Κυριον ήσαν εις τα χέρια των, ενώπιον όλης της συγκεντρώσεως όλων των Ισραηλιτών.

Σοφ. Σειρ. 50,14 καὶ συντέλειαν λειτουργῶν ἐπὶ βωμῶν κοσμῆσαι προσφορὰν Ὑψίστου παντοκράτορος·

Σοφ. Σειρ. 50,14 Αφού δε εξεπλήρωνε την λατρείαν επάνω στους βωμούς, προσφέρων με μεγαλοπρέπειαν προσφοράς προς τον Υψιστον, παντοδύναμον Θεόν,

Σοφ. Σειρ. 50,15 ἐξέτεινεν ἐπὶ σπονδείου χεῖρα αὐτοῦ καὶ ἔσπεισεν ἐξ αἵματος σταφυλῆς, ἐξέχεεν εἰς θεμέλια θυσιαστηρίου ὀσμὴν εὐωδίας Ὑψίστῳ παμβασιλεῖ.

Σοφ. Σειρ. 50,15 ήπλωνε το χέρι του στο δοχείον του οίνου και έχυνεν ως σπονδήν τον ως αίμα κόκκινον οίνον σταφυλής, και εσκόρπιζεν αυτόν εις την βάσιν του θυσιαστηρίου, οσμήν ευωδίας προς τον Υψιστον παμβασιλέα Θεόν.

Σοφ. Σειρ. 50,16 τότε ἀνέκραγον υἱοὶ Ἀαρών, ἐν σάλπιγξιν ἐλαταῖς ἤχησαν, ἀκουστὴν ἐποίησαν φωνὴν μεγάλην εἰς μνημόσυνον ἔναντι Ὑψίστου.

Σοφ. Σειρ. 50,16 Τοτε οι ιερείς, απόγονοι του Ααρών, εκραύγαζαν, εσάλπιζαν με τας σφυρηλατημένας εκ μετάλλου σάλπιγγάς των και έκαναν να ακούεται αλαλαγμός μεγάλος ενώπιον του Υψίστου, δια να τους ενθυμηθή ο Κυριος.

Σοφ. Σειρ. 50,17 τότε πᾶς ὁ λαὸς κοινῇ κατέσπευσε καὶ ἔπεσαν ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν προσκυνῆσαι τῷ Κυρίῳ αὐτῶν παντοκράτορι Θεῷ τῷ Ὑψίστῳ·

Σοφ. Σειρ. 50,17 Τοτε όλος ο λαός μαζή έσπευδε και έπιπτε ταυτοχρόνως κάτω εις την γην με το πρόσωπον στο έδαφος, δια να προσκυνήσουν τον Κυριον των, τον παντοκράτορα Υψιστον Θεόν.

Σοφ. Σειρ. 50,18 καὶ ᾔνεσαν οἱ ψαλμῳδοὶ ἐν φωναῖς αὐτῶν, ἐν πλείστῳ οἴκῳ ἐγλυκάνθη μέλος.

Σοφ. Σειρ. 50,18 Οι ψάλται υμνολογούσαν αυτόν εντείνοντες και εναρμονίζοντες τας φωνάς των και έτσι στον μέγαν εκείνον περίβολον του ναού ανεπέμπετο και ηκούετο γλυκεία μελωδία.

Σοφ. Σειρ. 50,19 καὶ ἐδεήθη ὁ λαὸς Κυρίου Ὑψίστου ἐν προσευχῇ κατέναντι ἐλεήμονος, ἕως συντελεσθῇ κόσμος Κυρίου, καὶ τὴν λειτουργίαν αὐτοῦ ἐτελείωσαν.

Σοφ. Σειρ. 50,19 Ο λαός απηύθυνε θερμήν ικεσίαν προς τον Υψιστον Κυριον, ενώπιον του πολυευσπλάγχνου Θεού, μέχρις ότου τελείωση η λαμπρά τελετή και λήξη η τελετουργία της προσφοράς των δώρων.

Σοφ. Σειρ. 50,20 τότε καταβὰς ἐπῇρε χεῖρας αὐτοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἐκκλησίαν υἱῶν Ἰσραὴλ δοῦναι εὐλογίαν Κυρίῳ ἐκ χειλέων αὐτοῦ καὶ ἐν ὀνόματι αὐτοῦ καυχᾶσθαι.

Σοφ. Σειρ. 50,20 Τοτε κατέβαινεν ο μέγας αρχιερεύς από το θυσιαστήριον, ύψωνε τας χείρας του προς την συγκέντρωσιν των Ισραηλιτών, δια να τους ευλογήση εν Κυρίω με τα χείλη του, και εν ονόματι Εκείνου να καυχάται την δικαίαν καύχησιν.

Σοφ. Σειρ. 50,21 καὶ ἐδευτέρωσεν ἐν προσκυνήσει ἐπιδείξασθαι τὴν εὐλογίαν παρὰ Ὑψίστου.

Σοφ. Σειρ. 50,21 Ο δε λαός δευτέραν τώρα φοράν προσεκύνει, δια να αποδεχθή την ευλογίαν εκ μέρους του Υψίστου.

Προτροπή σε δοξολογία του Θεού

Σοφ. Σειρ. 50,22 Καὶ νῦν εὐλογήσατε τῷ Θεῷ πάντων τῷ μεγαλοποιοῦντι πάντη, τὸν ὑψοῦντα ἡμέρας ἡμῶν ἐκ μήτρας καὶ ποιοῦντα μεθ᾿ ἡμῶν κατὰ τὸ ἔλεος αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 50,22 Και τώρα δοξολογήσατε τον Θεόν και Κυριον του σύμπαντος, ο οποίος παντού κάμνει έργα μεγάλα και θαυμαστά, ο οποίος δοξάζει τας ημέρας της ζωής μας εκ κοιλίας μητρός και πράττει προς ημάς σύμφωνα με το έλεός του.

Σοφ. Σειρ. 50,23 δῴῃ ἡμῖν εὐφροσύνην καρδίας καὶ γενέσθαι εἰρήνην ἐν ἡμέραις ἡμῶν ἐν Ἰσραὴλ κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ αἰῶνος·

Σοφ. Σειρ. 50,23 Είθε να δίδη ο Κυριος χαράν εις την καρδίαν μας, να ευδοκήση ώστε και επί των ημερών μας να επικρατήση ειρήνη εις την χώραν του Ισραήλ και στους αιώνας των αιώνων.

Σοφ. Σειρ. 50,24 ἐμπιστεύσαι μεθ᾿ ἡμῶν τὸ ἔλεος αὐτοῦ καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ λυτρωσάσθω ἡμᾶς. -

Σοφ. Σειρ. 50,24 Είθε να εμπιστευθή και πάλιν προς ημάς το έλεός του και να μας απαλλάξη κατά τας ημέρας αυτάς από πολέμους και εχθρούς.

Σοφ. Σειρ. 50,25 Ἐν δυσὶν ἔθνεσι προσώχθισεν ἡ ψυχή μου, καὶ τὸ τρίτον οὐκ ἔστιν ἔθνος.

Σοφ. Σειρ. 50,25 Δυο έθνη απεστράφη η ψυχή μου, το δε τρίτον δεν είναι καν έθνος.

Σοφ. Σειρ. 50,26 οἱ καθήμενοι ἐν ὄρει Σαμαρείας καὶ Φυλιστιεὶμ καὶ ὁ λαὸς μωρὸς ὁ κατοικῶν ἐν Σικίμοις.

Σοφ. Σειρ. 50,26 Αυτά είναι οι κάτοικοι του όρους Σηείρ, οι Φιλισταίοι και ο μωρός λαός, που κατοικεί εις τα Σικυμα, οι Σαμαρείται.

Σοφ. Σειρ. 50,27 Παιδείαν συνέσεως καὶ ἐπιστήμης ἐχάραξα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ, Ἰησοῦς υἱὸς Σειρὰχ Ἱεροσολυμίτης, ὃς ἀνώμβρησε σοφίαν ἀπὸ καρδίας αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 50,27 Διαπαιδαγώγησιν σοφίας και επιστήμην ορθήν έγραψα εγώ στο βιβλίον τούτο, εγώ ο Ιησούς, ο υιός του Σειράχ, ο Ιεροσολυμίτης, εγώ ωσάν βροχήν έβγαλα και εσκόρπισα από την καρδίαν μου την σοφίαν.

Σοφ. Σειρ. 50,28 μακάριος ὃς ἐν τούτοις ἀναστραφήσεται, καὶ θεὶς αὐτὰ ἐπὶ καρδίαν αὐτοῦ σοφισθήσεται·

Σοφ. Σειρ. 50,28 Μακάριος είναι εκείνος, ο οποίος θα ζη και θα κινήται πάντοτε ανάμεσα εις αυτά. Εκείνος, που θα βάλη αυτά μέσα εις την καρδιά του, θα γίνη σοφός και συνετός.

Σοφ. Σειρ. 50,29 ἐὰν γὰρ αὐτὰ ποιήσῃ, πρὸς πάντα ἰσχύσει, ὅτι φῶς Κυρίου τὸ ἴχνος αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 50,29 Διότι εάν εφαρμόση αυτά και ενεργή σύμφωνα με αυτά, θα είναι ισχυρός εις κάθε περίστασιν, διότι το φως του Κυρίου θα φωτίζη τον δρόμον της ζωής του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 51- ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΣ ΥΜΝΟΣ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΙΗΣΟΥ ΥΙΟΥ ΣΕΙΡΑΧ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΣ ΥΜΝΟΣ

Σοφ. Σειρ. 51,1 Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε βασιλεῦ, καὶ αἰνέσω σε Θεὸν τὸν σωτῆρά μου, ἐξομολογοῦμαι τῷ ὀνόματί σου,

Σοφ. Σειρ. 51,1 Θα σε δοξολογήσω, Κυριε Βασιλεύ, θα υμνολογήσω σέ, τον Θεόν τον σωτήρα μου. Θα δοξολογήσω το Ονομά σου·

Σοφ. Σειρ. 51,2 ὅτι σκεπαστὴς καὶ βοηθὸς ἐγένου μοι καὶ ἐλυτρώσω τὸ σῶμά μου ἐξ ἀπωλείας καὶ ἐκ παγίδος διαβολῆς γλώσσης, ἀπὸ χειλέων ἐργαζομένων ψεῦδος καὶ ἔναντι τῶν παρεστηκότων ἐγένου μοι βοηθὸς

Σοφ. Σειρ. 51,2 διότι έγινες δι' εμέ σκεπαστής και βοηθός, εγλύτωσες την ζωήν μου από καταστροφήν και από παγίδα συκοφαντικής γλώσσης, από χείλη που εργάζονται το ψεύδος· εγινες βοηθός μου εναντίον των εχθρών μου, οι οποίοι με περιεκύκλωναν.

Σοφ. Σειρ. 51,3 καὶ ἐλυτρώσω με κατὰ τὸ πλῆθος ἐλέους καὶ ὀνόματός σου ἐκ βρυγμῶν ἑτοίμων εἰς βρῶμα, ἐκ χειρὸς ζητούντων τὴν ψυχήν μου, ἐκ πλειόνων θλίψεων, ὧν ἔσχον,

Σοφ. Σειρ. 51,3 Κατά το μέγα σου έλεος και δια το άγιον Ονομά σου με εγλύτωσες από εχθρούς, οι οποίοι έτριζαν τους οδόντας των έτοιμοι να με καταφάγουν, από τα χέρια εκείνων οι οποίοι επιζητούν να μου αφαιρέσουν την ζωήν και από πολλάς άλλας θλίψεις, τας οποίας είχα.

Σοφ. Σειρ. 51,4 ἀπὸ πνιγμοῦ πυρᾶς κυκλόθεν καὶ ἐκ μέσου πυρός, οὗ οὐκ ἐξέκαυσα.

Σοφ. Σειρ. 51,4 Από πνιγμόν, από πυρ που έκαιεν ολόγυρά μου, ανάμεσα από πυρ, το οποίον εγώ δεν είχα ανάψει.

Σοφ. Σειρ. 51,5 ἐκ βάθους κοιλίας ᾅδου καὶ ἀπὸ γλώσσης ἀκαθάρτου καὶ λόγου ψευδοῦς.

Σοφ. Σειρ. 51,5 Με έσωσες από τα βάθη της κοιλίας του άδου, από ακάθαρτον γλώσσαν και από λόγον ψευδή.

Σοφ. Σειρ. 51,6 βασιλεῖ διαβολὴ γλώσσης ἀδίκου. ἤγγισεν ἕως θανάτου ἡ ψυχή μου, καὶ ἡ ζωή μου ἦν σύνεγγυς ᾅδου κάτω.

Σοφ. Σειρ. 51,6 Αυτό άδικον συκοφαντικήν γλώσσαν, που με διέβαλε προς βασιλέα, ήγγισεν η ψυχή μου έως τον θάνατον και η ζωη μου επλησίασεν εις τα βάθη του άδου.

Σοφ. Σειρ. 51,7 περιέσχον με πάντοθεν καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν, ἐνέβλεπον εἰς ἀντίληψιν ἀνθρώπων, καὶ οὐκ ἦν.

Σοφ. Σειρ. 51,7 Εχθροί και θλίψεις με περιεκύκλωσαν από όλα τα μέρη και δεν υπήρχε κανείς να με βοηθήση. Προσέβλεπα και επερίμενα ανθρωπίνην βοήθειαν και δεν παρουσιάζετο καμμία.

Σοφ. Σειρ. 51,8 καὶ ἐμνήσθην τοῦ ἐλέους σου, Κύριε, καὶ τῆς ἐργασίας σου τῆς ἀπ᾿ αἰῶνος, ὅτι ἐξαιρῇ τοὺς ὑπομένοντάς σε καὶ σῴζεις αὐτοὺς ἐκ χειρὸς ἐθνῶν.

Σοφ. Σειρ. 51,8 Και τότε, Κυριε, ενεθυμήθην το έλεός σου, τα θαυμαστά έργα σου δια μέσου των αιώνων, ότι δηλαδή βγάζεις από κινδύνους εκείνους, που μένουν πιστοί εις σέ, και τους σώζεις από τα χέρια των ειδωλολατρικών λαών.

Σοφ. Σειρ. 51,9 καὶ ἀνύψωσα ἀπὸ γῆς ἱκετείαν μου καὶ ὑπὲρ θανάτου ῥύσεως ἐδεήθην.

Σοφ. Σειρ. 51,9 Και ανύψωσα από την γην προς τον ουρανόν την ικεσίαν μου και θερμώς σε παρεκάλεσα, να με γλυτώσης από τον θάνατον.

Σοφ. Σειρ. 51,10 ἐπεκαλεσάμην Κύριον πατέρα κυρίου μου, μή με ἐγκαταλιπεῖν ἐν ἡμέραις θλίψεως, ἐν καιρῷ ὑπερηφάνων ἀβοηθησίας.

Σοφ. Σειρ. 51,10 Παρεκάλεσα τυν Κυριον, τον πατέρα του Κυρίου μου, να μη με εγκαταλείψη εις τας ημέρας της θλίψεώς μου, εις εποχήν που επικρατούν υπερήφανοι και δεν υπάρχει καμμία βοήθεια από αυτούς.

Σοφ. Σειρ. 51,11 αἰνέσω τὸ ὄνομά σου ἐνδελεχῶς καὶ ὑμνήσω ἐν ἐξομολογήσει. καὶ εἰσηκούσθη ἡ δέησίς μου·

Σοφ. Σειρ. 51,11 Θα επαινώ το Ονομά σου πάντοτε, θα σε δοξολογώ με ευγνωμοσύνην. Η δέησίς μου έγινε δεκτή.

Σοφ. Σειρ. 51,12 ἔσωσας γάρ με ἐξ ἀπωλείας καὶ ἐξείλου με ἐκ καιροῦ πονηροῦ. διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαι καὶ αἰνέσω σε καὶ εὐλογήσω τῷ ὀνόματι Κυρίου.

Σοφ. Σειρ. 51,12 Διότι, πράγματι, συ με έσωσες από τον όλεθρον. Με εγλύτωσες εις περίοδον πειρασμών και κινδύνων· δια τούτο θα σε δοξολογώ, θα σε υμνώ, θα ευλογώ το Ονομά σου, Κυριε.

Για την αναζήτηση της σοφίας

Σοφ. Σειρ. 51,13 ἔτι ὢν νεώτερος, πρὶν ἢ πλανηθῆναί με, ἐζήτησα σοφίαν προφανῶς ἐν προσευχῇ μου,

Σοφ. Σειρ. 51,13 Οταν ακόμη ήμην νεώτερος, πριν η περιπλανηθώ εις διάφορα μέρη, εζήτησα δια της προσευχής μου ειλικρινώς σοφίαν.

Σοφ. Σειρ. 51,14 ἔναντι ναοῦ ἠξίουν περὶ αὐτῆς καὶ ἕως ἐσχάτων ἐκζητήσω αὐτήν.

Σοφ. Σειρ. 51,14 Ενώπιον του ναού σου εζητούσα επιμόνως και με πίστιν αυτήν, και μέχρι τέλους της ζωής μου θα την ζητώ.

Σοφ. Σειρ. 51,15 ἐξ ἄνθους ὡς περκαζούσης σταφυλῆς εὐφράνθη ἡ καρδία μου ἐν αὐτῇ. ἐπέβη ὁ πούς μου ἐν εὐθύτητι, ἐκ νεότητός μου ἴχνευσα αὐτήν.

Σοφ. Σειρ. 51,15 Από τα άνθη της, όπως από τα ώριμα σταφύλια του κλήματος, ευφρανθή η καρδία μου δι' αυτήν. Χαρις εις αυτήν βαδίζουν τα πόδια μου εις ομαλόν έδαφος. Από την νεότητά μου ηκολούθησα τα ίχνη της.

Σοφ. Σειρ. 51,16 ἔκλινα ὀλίγον τὸ οὖς μου καὶ ἐδεξάμην καὶ πολλὴν εὗρον ἐμαυτῷ παιδείαν.

Σοφ. Σειρ. 51,16 Επί ολίγον έτεινα το αυτί μου και εδέχθην την σοφίαν και ελαβα πολλήν μόρφωσιν από αυτήν.

Σοφ. Σειρ. 51,17 προκοπὴ ἐγένετό μοι ἐν αὐτῇ· τῷ διδόντι μοι σοφίαν δώσω δόξαν.

Σοφ. Σειρ. 51,17 Χαρις εις αυτήν εσημείωσα προκοπήν. Εις τον Κυριον, ο οποίος δίδει την σοφίαν, θα αποδώσω ευγνωμοσύνην και δοξολογίαν.

Σοφ. Σειρ. 51,18 διενοήθην γὰρ τοῦ ποιῆσαι αὐτὴν καὶ ἐζήλωσα τὸ ἀγαθὸν καὶ οὐ μὴ αἰσχυνθῶ.

Σοφ. Σειρ. 51,18 Εσκέφθην και απεφάσισα να εφαρμόσω όσα αυτή διδάσκει. Ηγάπησα με ζήλον το αγαθόν και δεν εντροπιάσθην.

Σοφ. Σειρ. 51,19 διαμεμάχισται ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῇ καὶ ἐν ποιήσει λιμοῦ διηκριβησάμην. τὰς χεῖράς μου ἐξεπέτασα πρὸς ὕψος καὶ τὰ ἀγνοήματα αὐτῆς ἐπένθησα.

Σοφ. Σειρ. 51,19 Ηγωνίσθη η ψυχή μου, δια να την αποκτήσω. Ηρεύνησα και εξηκρίβωσα και εδέχθην τας αληθείας της με τόσην βουλιμίαν, ωσάν εκείνην που αισθάνεται ο ευρισκόμενος εις λιμόν. Υψωσα ικετευτικάς τας χείρας μου προς τον ουρανόν, επένθησα δι' όσας αληθείας αυτής δεν εγνώριζα.

Σοφ. Σειρ. 51,20 τὴν ψυχήν μου κατεύθυνα εἰς αὐτήν, καρδίαν ἐκτησάμην μετ᾿ αὐτῆς ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ ἐν καθαρισμῷ εὗρον αὐτήν, διὰ τοῦτο οὐ μὴ ἐγκαταλειφθῶ·

Σοφ. Σειρ. 51,20 Την ψυχήν μου κατηύθυνα προς αυτήν· δι' αυτής απέκτησα καρδίαν αγαθήν ευθύς εξ αρχής, ευρήκα καθαρότητα βίου. Δια τούτο δεν θα εγκαταλειφθώ από αυτήν.

Σοφ. Σειρ. 51,21 καὶ ἡ κοιλία μου ἐταράχθη τοῦ ἐκζητῆσαι αὐτήν· διὰ τοῦτο ἐκτησάμην ἀγαθὸν κτῆμα.

Σοφ. Σειρ. 51,21 Το εσωτερικόν μου συνεκλονίσθη από τον πόθον της αναζητήσεώς της. Δια τούτο και απέκτησα το πολύτιμον τούτο αγαθόν.

Σοφ. Σειρ. 51,22 ἔδωκε Κύριος γλῶσσάν μοι μισθόν μου, καὶ ἐν αὐτῇ αἰνέσω αὐτόν.

Σοφ. Σειρ. 51,22 Δια τους κόπους μου ο Κυριος μου έδωσεν ως μισθόν ευχέρειαν γλώσσης, και με αυτήν θα δοξολογώ τον Κυριον.

Σοφ. Σειρ. 51,23 ἐγγίσατε πρός με, ἀπαίδευτοι, καὶ αὐλίσθητε ἐν οἴκῳ παιδείας,

Σοφ. Σειρ. 51,23 Πλησιάσατε προς εμέ σεις, οι οποίοι δεν έχετε μόρφωσιν, και κατοικήσατε στον οίκον της παιδείας.

Σοφ. Σειρ. 51,24 τί ὅτι ὑστερεῖτε ἐν τούτοις καὶ αἱ ψυχαὶ ὑμῶν διψῶσι σφόδρα;

Σοφ. Σειρ. 51,24 Διατί στερείσθε από τα αγαθά της σοφίας και αι ψυχαί σας κυριαρχούνται από μεγάλην δίψαν;

Σοφ. Σειρ. 51,25 ἤνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ἐλάλησα· κτήσασθε ἑαυτοῖς ἄνευ ἀργυρίου.

Σοφ. Σειρ. 51,25 Ηνοιξα το στόμα μου και ελάλησα· αποκτήσατε δια τον εαυτόν σας την σοφίαν, χωρίς να πληρώσετε τίποτε.

Σοφ. Σειρ. 51,26 τὸν τράχηλον ὑμῶν ὑπόθετε ὑπὸ ζυγόν, καὶ ἐπιδεξάσθω ἡ ψυχὴ ὑμῶν παιδείαν· ἐγγύς ἐστιν εὑρεῖν αὐτήν.

Σοφ. Σειρ. 51,26 Κοψατε τον αυχένα σας και τεθήτε κάτω από τον αγαθόν ζυγόν της, η δε ψυχή σας ας δεχθή την αληθινήν μόρφωσιν. Πλησίον είναι η υγιής μόρφωσις και είναι δυνατόν να την εύρη κανείς.

Σοφ. Σειρ. 51,27 ἴδετε ἐν ὀφθαλμοῖς ὑμῶν ὅτι ὀλίγον ἐκοπίασα καὶ εὗρον ἐμαυτῷ πολλὴν ἀνάπαυσιν.

Σοφ. Σειρ. 51,27 Ιδέτε με τα ίδια σας τα μάτια και κατανοήσατε καλά ότι εγώ ολίγον εκοπίασα και ευρήκα δια τον εαυτόν μου πολλήν ανάπαυσιν με την γνώσιν της σοφίας.

Σοφ. Σειρ. 51,28 μετάσχετε παιδείας ἐν πολλῷ ἀριθμῷ ἀργυρίου καὶ πολὺν χρυσὸν κτήσασθε ἐν αὐτῇ.

Σοφ. Σειρ. 51,28 Αγοράσατε και κάμετε κτήμα σας την σοφίαν και με πολλά χρήματα εν ανάγκη. Αποκτήσατέ την με πολύν χρυσόν.

Σοφ. Σειρ. 51,29 εὐφρανθείη ἡ ψυχὴ ὑμῶν ἐν τῷ ἐλέει αὐτοῦ, καὶ μὴ αἰσχυνθείητε ἐν αἰνέσει αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 51,29 Είθε να ευφρανθή η ψυχή σας με το έλεος του Κυρίου και να μη υποσταλήτε ποτέ εις δοξολογίαν αυτού.

Σοφ. Σειρ. 51,30 ἐργάζεσθε τὸ ἔργον ὑμῶν πρὸ καιροῦ, καὶ δώσει τὸν μισθὸν ὑμῶν ἐν καιρῷ αὐτοῦ.

Σοφ. Σειρ. 51,30 Καμετε το έργον αυτό, πριν η περάση ο καιρός, και ο Κυριος θα σας δώση τον δίκαιον μισθόν σας στον κατάλληλον καιρόν.

ΚΕΦΑΛΑΙΑ
1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31	32	33	34	35	36	37	38	39	40	41	42	43	44	45	46	47	48	49	50	51