ΑΡΧΑΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΛΑΟΙ

ΧΑΛΔΑΙΑ - ΧΑΛΔΑΙΟΙ

Χάρτης της Χαλδαίας

Η ΧΑΛΔΑΙΑ

Η Χαλδαία ήταν μια από τις αρχαιότερες χώρες του κόσμου και απλωνόταν ανάμεσα στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, προς τον Περσικό κόλπο. Η Χαλδαία ενώθηκε αργότερα με την Ασσυρία και τη Μεσοποταμία και σχημάτισε το μέγα Βαβυλωνιακό κράτος, που ονομάστηκε Βαβυλωνία, με πρωτεύουσά του τη Βαβυλώνα.

Η Χαλδαία ήταν αρκετά εύφορη. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι το σιτάρι της Χαλδαίας, απέδιδε εκατοντάδες φορές σε κάθε κόκκο. Η Χαλδαία, αναφέρεται από τον Ξενοφώντα στην Κύρου Ανάβαση, αλλά και από τον Έλληνα αστρονόμο και γεωγράφο Πτολεμαίο Κλαύδιο. Από το Στράβωνα περιγράφεται ως χώρα ελώδης. Κυριότερες πόλεις της Χαλδαίας ήταν η Ουρ, η Βορσιππά, η Σιππάρα, η Αχάδ, κ.α.

ΟΙ ΧΑΛΔΑΙΟΙ

Οι Χαλδαίοι ήταν από τους αρχαιότερους λαούς του κόσμου και ήταν σημιτικής καταγωγής. Ήταν λαός συγγενικός με τους Αραμαίους. Αρχικά κατοικούσαν στην Ανατολική Αραβία. Από εκεί μετανάστευσαν και εγκαταστάθηκαν στη Μεσοποταμία. Οι Χαλδαίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή ανάμεσα στη Βαβυλώνα και τον Περσικό κόλπο και στους δυο ποταμούς Ευφράτη και Τίγρη, και έδωσαν το όνομά τους στην περιοχή.

Οι Χαλδαίοι περιγράφονται από τον Ξενοφώντα στην Κύρου Ανάβαση, ως φτωχός κι απολίτιστος, βάρβαρος, αλλά γενναίος λαός. Παρόλα αυτά, γρήγορα κυριάρχησαν στη χώρα που εγκαταστάθηκαν και μάλιστα έδωσαν τ' όνομά τους στη χώρα ανάμεσα στον Τίγρη και τον Ευφράτη. Βρίσκοντας ένα σπουδαίο πολιτισμό, στη χώρα των Ασσυρίων, γρήγορα τον προήγαγαν και τον ανάπτυξαν.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΑΛΔΑΙΩΝ

Πρώτος ηγεμόνας των Χαλδαίων, που αναφέρεται από την Αγία Γραφή, είναι ο Μερωδάχ Βαλαδάν (Μερόνταχ-Μπάλανταν) (713 π.Χ.), που διατήρησε το θρόνο του 12 χρόνια, παρά τον πόλεμο με το βασιλιά της Ασσυρίας Σαργών. Εκατό χρόνια αργότερα (625 π.Χ.) ο ηγεμόνας Ναβοπολάσαρ έγινε βασιλιάς της Βαβυλώνας και εγκαθίδρυσε τη Χαλδαϊκή δυναστεία. Ο Ναβοπολάσαρ συμμάχησε με τους Μήδους του Κυαξάρη, και όλοι μαζί κατέλυσαν το Ασσυριακό κράτος (608 π.Χ.).

Ο γιος του Ναβοπαλάσαρ Ναβουχοδονόσορ ο Β' (604 - 561 π.Χ.) είναι ο περιφημότερος ηγεμόνας της Χαλδαϊκής δυναστείας. Επέκτεινε την κυριαρχία του μέχρι τη Συρία και την Παλαιστίνη με επανειλημμένες εκστρατείες και πολέμους ενάντια στους Αιγύπτιους. Ο Ναβουχοδονόσορ υπέταξε και το βασίλειο του Ιούδα, αφού κυρίεψε και κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ (587 π.Χ.). Επί των διαδόχων του η Χαλδαία έγινε περσική επαρχία (538 π.Χ.). Από ένα σημείο και πέρα (τέλη 7ου αιώνα) η ιστορία των Χαλδαίων συμβαδίζει με την ιστορία των Βαβυλωνίων.

ΟΙ ΧΑΛΔΑΙΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Οι Χαλδαίοι της ήταν νομαδικός λαός που ζούσε μεταξύ της Β. Αραβίας και του Περσικού κόλπου (Ιώβ 1,17), και ο οποίος αργότερα εγκαταστάθηκε στην περιοχή που ονομαζόταν ως "Ουρ των Χαλδαίων" (Γένεση 11,28. Πράξεις 7,4).

Στην Αγία Γραφή η Ουρ των Χαλδαίων, είναι η πατρίδα του Θάρρα και του Αβραάμ. Όταν ο Θάρρα μαζί με τον Αβραάμ, τη Σάρα και το Λωτ, έφυγαν από την Ουρ, πήγαν στη Χαρράν της Μεσοποταμίας (Γένεση 11,28-31).

Επί εποχής Μερωδάχ-Βαλαδάν (Δ' Βασιλειών 20,12) κατάκτησαν τη Βαβυλωνία, αλλά τελικά κατακτήθηκαν από τον Σενναχειρείμ, βασιλιά της Ασσυρίας. Όταν ανέβηκε στο βαβυλωνιακό θρόνο ο Ναβοπολάσσαρ, Χαλδαίος στην καταγωγή, το 626 π.Χ., έγινε ο ιδρυτής της Χαλδαϊκής δυναστείας, στην οποία ανήκε και ο μετέπειτα βασιλιάς των Χαλδαίων, Ναβουχοδονόσορ (Δανιήλ 5,30). Την εποχή του προφήτη Δανιήλ, το όνομα Χαλδαίος, χρησιμοποιούνταν γενικά για τους Βαβυλώνιους (Δανιήλ 3,8). Ο Δαρείος των Μήδων, βασίλευσε στο βασίλειο των Χαλδαίων (Δανιήλ 9,1).

Οι Χαλδαίοι φημίζονταν για τη μόρφωσή τους, την ασχολία τους με την αστρολογία και την μαντεία (Δανιήλ 2,10. 4,7. 5,7-11). Η γλώσσα τους που απολάμβανε εκτίμηση (Δανιήλ 1,4), πρέπει να ήταν διάλεκτος ανάμεικτης βαβυλωνιακής και σημιτικής γλώσσας.

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΧΑΛΔΑΙΩΝ

Η θρησκεία των Χαλδαίων αρχικά ήταν φυσιολατρική και κυρίως αστρολατρική. Πέντε από τους πλανήτες συναποτελούσαν μαζί με τον ήλιο και τη σελήνη τον ιερό αριθμό επτά, του οποίου η ιερότητα από τη Χαλδαία μεταδόθηκε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Από τη συνεχή τους ενασχόληση με τα ουράνια φαινόμενα προήλθαν αξιόλογες αστρονομικές παρατηρήσεις. Είχαν επισημάνει την επανάληψη κάθε 18 1/2 χρόνια των ίδιων εκλείψεων, την οποία καλούσαν "σάρο". Ο ναός του Βηλ ήταν αληθινό αστεροσκοπείο. Εκτός από τους πλανήτες σπουδαίο στοιχείο των αστρολογικών τους συνδυασμών ήταν ο ζωδιακός κύκλος και τα μετεωρολογικά φαινόμενα. Βαθμιαία επικράτησε να ονομάζονται ειδικά "Χαλδαίοι" οι σοφοί, οι μάγοι και οι αστρολόγοι.

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΑΛΔΑΙΩΝ

Διακρίθηκαν κύρια στα μαθηματικά και την αστρονομία, όπως αποδείχτηκε από τα αρχεία τους που βρέθηκαν στη Βαβυλώνα μέσα σε διάφορους ναούς στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Βρέθηκαν πολυάριθμοι πίνακες με αστρονομικές παρατηρήσεις που κατασκευάστηκαν και γράφτηκαν γύρω στα 2.333 π.Χ. Οι Χαλδαίοι πιθανόν να ήταν φυσιολάτρες ή αστρολάτρες, όπως συμπεραίνουμε από τους πίνακες αυτούς.

Η χαλδαϊκή γλώσσα θεωρείται από τις παλαιότερες γλώσσες του κόσμου, μια μορφή της δυτικής Αραμαϊκής που μιλιόταν στα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου κι αργότερα αντικαταστάθηκε από την αραβική, στα χρόνια της αραβικής κατάκτησης.