ΑΡΧΑΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΛΑΟΙ

ΜΗΔΙΑ - ΜΗΔΟΙ

Η Μηδική Αυτοκρατορία

Η ΑΡΧΑΙΑ ΜΗΔΙΑ

Αρχαία ορεινή χώρα της Ασίας, επαρχία του βορειοδυτικού Ιράν. Συνορεύει δυτικά με την Άνω Μεσοποταμία, νότια με την Περσία, ανατολικά με την Παρθία και βόρεια βρέχεται από την Κασπία θάλασσα. Ήταν πλούσιο και ισχυρό κράτος λόγω του ορυκτού πλούτου και της κτηνοτροφίας του.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΗΔΩΝ

Οι Μήδοι ήταν αρχαίος λαός της Μικράς Ασίας και κατοικούσαν στο σημερινό βορειοδυτικό Ιράν. Οι Μήδοι εγκαταστάθηκαν εκεί το 1000 περίπου π.Χ. Για πολλούς αιώνες η περιοχή τους ήταν υπόδουλη στους Ασσύριους, που την έλεγαν Μαντάϊ. Στη διάρκεια της βασιλείας του Δηιόκη (710-657 π.Χ.) ελευθερώθηκε. Στη διάρκεια της βασιλείας του Αστυάγη (595-560 π.Χ.) οι Μήδοι νικήθηκαν από τον Κύρο Α΄ τον Πρεσβύτερο.

Το 550 π.Χ. με την άνοδο της περσικής αυτοκρατορίας, ο Κύρος Β' ο Μέγας (559-529 π.Χ.), κατατρόπωσε τους Μήδους και τους υπέταξε. Από τότε οι Μήδοι συνενώθηκαν με τους Πέρσες και έγιναν σατραπεία του Περσικού κράτους. Το όνομα τους στην Παλαιά Διαθήκη δηλώνει τους ίδιους όσο και τους Πέρσες. Οι Μήδοι πολέμησαν και εναντίων των Ελλήνων, οι πόλεμοι αυτοί αναφέρονται στην ιστορία ως "Μηδικοί πόλεμοι".

Ένα μικρό τμήμα της Μηδίας αποχωρίστηκε τον 4ο π.Χ. αι. και είναι ιστορικά γνωστό ως "Μικρή Μηδία". Εδώ γεννήθηκε ο θρησκευτικός νομοθέτης Ζαρατούστρα.

Το 350 π.Χ. η Μηδία καταλήφτηκε απ' το Μ. Αλέξανδρο, που άφησε Πέρση σατράπη, αλλά ίδρυσε την ελληνική πόλη Ηράκλεια για τον έλεγχο και τον εξελληνισμό της Περσίας. Μετά το θάνατό του ο Πίθωνας πήρε τη Μεγάλη Μηδία και ο Πέρσης Ατροπάτης τη Μικρή, που πήρε το όνομα Μηδία Ατροπατηνή. Το 310 π.Χ. ο Σέλευκος εκτέλεσε τον Πίθωνα και κατέλαβε τη Μεγάλη Μηδία, που παρέμεινε στο βασίλειο των Σελευκιδών μέχρι το 2ο π.Χ. αι. Η Μηδία η Ατροπατηνή, παρά την περσική διοίκηση δέχτηκε έντονα την ελληνική επίδραση. Για μεγάλο χρονικό διάστημα καταλήφθηκε από τους Σελευκίδες. Το 2ο π.Χ. αι. ο Μιθριδάτης Α' (170-136 π.Χ.) κυρίεψε τις γύρω περιοχές, ενώ ο Μιθριδάτης Β' κυρίεψε και την Ατροπατηνή. Αργότερα, οι Άραβες κατέλαβαν τη Μεγάλη και τη Μικρή Μηδία. Από τότε τα ελληνικά ονόματα εξαφανίστηκαν. Η Ατροπατηνή ονομάστηκε Αζερμπαϊτζάν και τα Εκβάτανα Χαμαϊτζάν.

ΟΙ ΜΗΔΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, το όνομά τους προέρχεται από τον Μαδαΐ, γιο του Ιάφεθ και εγγονού του Νώε (Γένεση 10,2).

Η Αγία γραφή αναφέρει πως ήταν φιλοπόλεμοι και επιδέξιοι τοξότες (Ησαΐας 13,17-18). Στο βιβλίο της Εσθήρ (1,19) τονίζεται η αυστηρότητα των νόμων των Μήδων και Περσών. Ο Ησαΐας και ο Δανιήλ περιγράφουν την υπεροχή τους εναντίον της Βαβυλώνας (Ησαΐας 13,17. Δανιήλ 5,28). Στο Δ' Βασιλειών 17,6 και 18,11, αναφέρονται πόλεις που ήταν της Μηδίας. Στην Καινή Διαθήκη οι Μήδοι αναφέρονται στις Πράξεις των Αποστόλων (2,9), όταν βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ και άκουγαν τους αποστόλους, κατά την Πεντηκοστή, να μιλούν διάφορες γλώσσες.

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ

Οι Μήδοι ως προγονική γλώσσα είχαν τη ζενδική, στην οποία γράφτηκε η Ζένδ - Αβέστα που είναι η ιερή βίβλος των αρχαίων Μήδων και Περσών.

Η θρησκεία τους ήταν πολυθεϊστική και ειδωλολατρική. Αργότερα εξελίχθηκε σε μονοθεϊστική, πιστεύοντας σε μία πνευματική δύναμη, η οποία διαιρούταν σε καλά και κακά πνεύματα. Οι Μήδοι λάτρευαν δύο υπέρτατες δυνάμεις, τον Ωρομάσδη που συμβόλιζε το φως, το αγαθό και το δίκαιο, και τον Αριμάν που συμβόλιζε το σκοτάδι, το κακό και το άδικο. Ανάμεσα στους δύο αυτούς υπήρχε ένας συνεχής πόλεμος, αλλά τελικός νικητής ήταν ο Ωρομάσδης, που τελικά βασίλεψε στον κόσμο. Εκτός από τις δυο αυτές θεότητες, λάτρευαν τον ήλιο, τα αστέρια και τη σελήνη. Οι ιερείς τους ονομάζονταν μάγοι και τέτοιος ήταν ο πατέρας του Ζαρατούστρα, του θεμελιωτή της θρησκείας του Ζωροαστρισμού. Η αστρολατρεία ήταν ένας από τους κύριους λόγους που οι αρχαίοι Μήδοι προόδευσαν αρκετά στην Αστρονομία και στις Φυσικές Επιστήμες.