ΑΡΧΑΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΛΑΟΙ

 

ΑΡΑΜ (ΑΡΑΜΑΙΑ) - ΑΡΑΜΑΙΟΙ

 

ΑΡΑΜ (ΑΡΑΜΑΙΑ)

 

Λαοί της Παλαιάς Διαθήκης

Η Αραμαία ήταν αρχαία χώρα στη βόρεια και μέση Συρία. Το όνομά της σημαίνει "ψηλή χώρα". Η Αραμαία είναι γνωστή από την Παλαιά Διαθήκη, ως η χώρα των Αραμαίων. Στην εβραϊκή γλώσσα η λέξη "Αράμ" ταυτίζεται με τη "Συρία". Στην Καινή Διαθήκη επικράτησε η ελληνική ονομασία "Συρία".

Η χώρα των Αραμαίων κατά τους χρόνους της μεγαλύτερης ακμής της οριζόταν προς βορρά από την οροσειρά του Ταύρου, νοτιοδυτικά από έρημο, δυτικά από την Παλαιστίνη και τον σημερινό Λίβανο και ανατολικά από την Μεσοποταμία.
Η Αραμαία που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη είναι η "Αράμ Ναχαρείμ" (Αράμ των δύο ποταμών), που ήταν η ανατολικότερη επαρχία, ή "Αράμ Νταμέσσεκ" (Αράμ της Δαμασκού).

 

 

 

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΑΜΑΙΩΝ

 

Οι Αραμαίοι ήταν αρχαίος νομαδικός λαός, σημιτικής καταγωγής, που οι αρχαίοι Έλληνες τους ονόμαζαν Σύρους και τη χώρα τους Συρία. Γενάρχης των Αραμαίων φέρεται ο πέμπτος γιος του Σημ, ο Αράμ (Γένεση 10,22). Οι Αραμαίοι ήταν συγγενικός λαός με τους Εβραίους, τους Άραβες, τους Ασσύριους και τους Ελαμίτες. Οι Αραμαίοι δεν ήταν ποτέ μεγάλη αυτοκρατορία, άσκησαν όμως επιρροή στα πράγματα της Παλαιστίνης. H επικράτειά τους απλωνόταν από την περιοχή του Λιβάνου-Αντιλιβάνου μέχρι τον Ευφράτη και από την οροσειρά του Ταύρου μέχρι και τη νότια της Δαμασκού συριακή έρημο.

 

Από τον 15ο π.Χ. αιώνα ξεκινώντας από τις συρο - αραβικές στέπες ήρθαν σε σύγκρουση με τους Ασσύριους τους Χετταίους, τους Εβραίους κ.λπ. Οι Αραμαίοι βρέθηκαν να κατέχουν πολλές συριακές περιοχές και πόλεις όπως η Δαμασκός και η Αϊμάθ. Οι Αραμαίοι απλώθηκαν στη Συρία και στη Μεσοποταμία κατά το τελευταίο τμήμα της 2ης χιλιετηρίδας π.Χ..

Σήμερα υπάρχουν ελάχιστοι Αραμαίοι στη Συρία, ενώ οι περισσότεροι αναμείχτηκαν με τους Άραβες ύστερα από την κατάληψη της χώρας τους από αυτούς τον 7ο μ.Χ. αιώνα.

 

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΑΜΑΙΩΝ

 

Η θρησκεία των Αραμαίων είναι ειδωλολατρική και φυσιολατρική. Ανώτερη θεότητα αυτών ήταν ο Χαντάντ, με αντίστοιχη θεά την Αταρατά την οποία οι αρχαίοι Έλληνες την αποκαλούσαν Ατάργατις και που αργότερα ταυτιζόταν με την Αστάρτη.

 

 

ΟΙ ΑΡΑΜΑΙΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

 

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή γενάρχης των Αραμαίων είναι ο πέμπτος γιος του Σημ, ο Αράμ (Γένεση 10,22). Στην Αγία Γραφή Αράμ είναι η Συρία (Αριθμοί 23,7). Με το όνομα "Αράμ" οι Εβραίοι προσδιόριζαν την περιοχή που εκτεινόταν ανατολικά της Παλαιστίνης από τον ποταμό Τίγρη μέχρι τη Μεσόγειο θάλασσα. 

 

Η πρώτη επαφή των Αραμαίων με τους Εβραίους μνημονεύεται στους πατριαρχικούς χρόνους, η εμφάνιση τους όμως στη σκηνή της ισραηλιτικής ιστορίας συμπίπτει με τους χρόνους της εγκατάστασης των Ισραηλιτών στην Χαναάν. Οι Γεδσουρίτες και οι Αραμαίοι κατέλαβαν στη Γαλαάδ, την πόλη Κανάθ και 60 πόλεις γύρω από αυτή, οι οποίες ανήκαν στους γιους του Μαχίρ και στον  Ιαΐρ (Α' Παραλειπομένων 2,23-24).

Από μεταγενέστερες βιβλικές μαρτυρίες μαθαίνουμε ότι οι Αραμαίοι ήταν εγκαταστημένοι βορειοανατολικά της Χαναάν και οργανωμένοι σε μικρά βασίλεια (Β' Βασιλειών 10,6) με μεγαλύτερο και ισχυρότερο κατά την εποχή του Δαβίδ το κράτος του Σουβά (Β' Βασιλειών 8,3) που έλεγχε μεγάλη περιοχή. Τα μικρά αραμαϊκά βασίλεια συνενώθηκαν κάτω απ' το σκήπτρο του βασιλιά της Δαμασκού και δημιούργησαν το ισχυρό αραμαϊκό (συριακό) βασίλειο της Δαμασκού με πρωτεύουσα την ομώνυμη πόλη. Το κράτος της Δαμασκού υποτάχτηκε στο Δαβίδ (Β' Βασιλειών 8,3. 10,6), επανέκτησε όμως τη δύναμή του (Γ' Βασιλειών 11,23) στους χρόνους του Σολομώντα, για να γίνει τον 9ο π.Χ. αιώνα ισχυρό βασίλειο και σοβαρή απειλή για τον Ισραήλ.

 

Για μια μεγάλη μάλιστα χρονική περίοδο ήταν ο πιο επικίνδυνος εχθρός του. Το 857 π.Χ. ο Αραμαίος βασιλιάς Αδερ (Βεναδάδ Α') εκστράτευσε κατά του Ισραήλ και πολιόρκησε τη Σαμάρεια χωρίς όμως άλλες συνέπειες, ενώ ένα χρόνο αργότερα οι Ισραηλίτες νίκησαν τους Αραμαίους (Γ' Βασ. 21,26εξ.). Περί το 800 π.Χ. το αραμαϊκό βασίλειο της Δαμασκού πλήρωνε φόρο υποτέλειας στον Ασσύριο μονάρχη Αδαδνιραρί Γ', αλλ' εξακολουθούσε να επιζεί μέχρι το 732 π.Χ. που ο Τιγλάθ-Πιλεζέρ Γ' κατέλαβε τη Δαμασκό και κατέλυσε το αραμαϊκό κράτος.

 

Η αραμαϊκή γλώσσα είναι παρακλάδι της σημιτικής και είναι γνωστή σε μας από τους χρόνους του Μεγ. Αλεξάνδρου και ύστερα. Σ' αυτή γράφηκαν βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.