ΑΡΧΑΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΛΑΟΙ

ΑΜΜΩΝΙΤΕΣ

ΟΙ ΑΜΜΩΝΙΤΕΣ

Τα βασίλεια της Παλαιστίνης

Οι Αμμωνίτες, ή Αμμανίτες, ήταν αρχαίος νομαδικός λαός, σημιτικής καταγωγής. Το όνομά τους το πήραν από τον γιο του Λωτ, τον Αμμών (Αμμάν).

Ήταν εγκατεστημένοι αρχικά στο βόρειο άκρο της Νεκράς θάλασσας, ανατολικά από την κοιλάδα του Ιορδάνη ποταμού και αργότερα, υπό την πίεση των Αμορραίων αναγκάστηκαν να μετοικήσουν ανατολικότερα. Στα νότια της χώρας τους βρισκόταν ένας συγγενικός τους λαός, οι Μωαβίτες.

Το σημερινό Αμμάν της Ιορδανίας βρίσκεται στη θέση της κυριότερης Αμμωνιτικής πόλης, της Ραββά Αμών και παλαιότερα Ραββά ή Ραββάθ. Η γλώσσα των Αμμωνιτών ήταν συγγενική των Μωαβιτών.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΜΜΩΝΙΤΩΝ

Η μεγαλύτερη ανάπτυξή τους προσδιορίζεται από το 1000 π.Χ μέχρι το 332 π.Χ. Οι Ισραηλίτες κατά την είσοδό τους στη γη Χαναάν, δεν κατάφεραν τελικά να τους καταλάβουν (Κριταί 11,5), αλλά αργότερα η χώρα των Αμμωνιτών καταλήφθηκε μερικώς από τις εβραϊκές φυλές Ρουβήν και Γαδ.

Οι Αμμωνίτες ενσωματώθηκαν διαδοχικά στην Ασσυριακή, Βαβυλωνιακή και Περσική Αυτοκρατορία. Όμως στη διάρκεια της ανεξαρτησίας τους αποτελούσαν απειλή για τους Ισραηλίτες. Το 332 π.Χ. υποτάχθηκαν στον Μέγα Αλέξανδρο όταν και η πρωτεύουσά τους μετονομάστηκε σε Φιλαδέλφεια, (Α' Μακκαβαίων Κεφ. 5,6).

Τελευταία αναφορά για τους Αμμωνίτες θεωρείται αυτή του Αγίου Ιουστίνου στο τελευταίο έργο του "Διάλογος προς Τρύφωνα" (2ος αιώνας μ.Χ.) που σημαίνει ότι υπήρχε ακόμη ως ξεχωριστή εθνότητα στη περιοχή της Παλαιστίνης.

ΟΙ ΑΜΜΩΝΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

ΓΕΝΙΚΑ

Λαοί της Παλαιάς Διαθήκης

Οι Αμμωνίτες ήταν απόγονοι του Λωτ (Δευτερονόμιο 2,19). Γενάρχης των Αμμωνιτών ήταν ο Αμμών (Αμμάν), γιος του Λωτ , μετά από αιμομιξία με την νεότερη κόρη του (Γένεση 19,36-38. Ιερεμίας 25,21).

Οι Αμμωνίτες αφού εξολόθρευσαν τους Γίγαντες της φυλής Ζαμζουμμείμ (Ζομζομμίν) (Δευτερονόμιο 2,19-21), κατοίκησαν στη χώρα τους που βρισκόταν ανατολικά της Ιουδαίας. Αρχικά πρωτεύουσα της ήταν η Ραββά (Ραββάθ), η σημερινή πρωτεύουσα της Ιορδανίας Αμμάν (Δευτερονόμιο 3,11. Β' Βασιλειών 12,1. 12,26-27), και αργότερα η Φιλαδέλφεια (Α' Μακκαβαίων 5,6). Συνόρευαν με τους Αμορραίους (Αριθμοί 21,24) και με τους Μωαβίτες. Τα σύνορά τους έφταναν έως τον ποταμό Ιαβόκ, όπου άρχιζε το κράτος των Αμορραίων (Ιησούς του Ναυή 12,2). Το σημερινό Αμμάν βρίσκεται στη θέση της Ραββά-Αμμών και παλαιότερα Ραββά ή Ραββάθ.

Γίνονται αρκετές αναφορές για τους Αμμωνίτες στην Παλαιά Διαθήκη. Η Αγία Γραφή αναφέρει για τους Αμμωνίτες:

- Ήταν μοχθηροί, σκληροί (Αμώς 1,13) και υπερήφανοι (Σοφονίας 2,10), εκδικητικοί (Ιεζεκιήλ 25,3-6), ειδωλολάτρες (Κριταί 10,6. Γ' Βασιλειών 11,7-33), δεισιδαίμονες (Ιερεμίας 27,3-9), αγαπούσαν τα στολίδια (Β' Παραλεοπομένων 20,25).

- Η χώρα τους ήταν εύφορη (Ιερεμίας 49,4), ήταν οχυρωμένη (Αριθμοί 21,24), και κυβερνιόταν από βασιλιάδες (Β' Βασιλειών 10,1).

- Η θρησκεία των Αμμωνιτών ήταν ειδωλολατρική. Θεοί των Αμμωνιτών ήταν ο Χαμώς (Κριταί 11,24) και ο Μολόχ (Γ' Βασιλειών 11,7), ο οποίος αναφέρεται και ως Μελχώμ (Γ' Βασιλειών 11,5-33). Γίνονται αναφορές και για ανθρώπινες θυσίες (Γ' Βασιλειών 11,7).

Στο βιβλίο των Ψαλμών οι Αμμωνίτες αναφέρονται ως εχθροί των Ισραηλιτών. Οι Ασσύριοι, μάλιστα, βοήθησαν τους απογόνους του Λωτ, τους Μωαβίτες και τους Αμμωνίτες εναντίον των Ισραηλιτών (Ψαλμοί 82,7. 82,9). Αμμωνίτης ήταν ο Σελή, ο οποίος ανήκε στο σώμα των επιλέκτων και ανδρείων του στρατού του Δαβίδ (Α' Παραλειπομένων 11,39). Αμμωνίτισσα ήταν η σύζυγος του Σολομώντα, Ναάμα, μητέρα του Ροβοάμ.

ΟΙ ΑΜΜΩΝΙΤΕΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ

Οι Αμμωνίτες παρά την καταγωγή τους, ήταν συνεχής απειλή για τους Ισραηλίτες, παρόλο τις καλές διαθέσεις των Ισραηλιτών απέναντι τους και δεν κατέλαβαν το έδαφός τους κατά την εποχή της εισόδου τους στη γη Χαναάν (Δευτερονόμιο 2,19. Κριταί 11,5). Οι Ισραηλίτες, πριν μπουν στη Χαναάν, διέσχισαν την περιοχή της Μωάβ και έφτασαν στην περιοχή των Αμμωνιτών, αλλά ο Κύριος δεν τους επέτρεψε να κάνουν πόλεμο με τους Αμμανίτες, γιατί την περιοχή τους την έδωσε στους απογόνους του Λωτ (Δευτερονόμιο 2,18-19). Ως αιτία της εχθρότητας των δύο λαών μνημονεύεται η προσπάθεια των Αμμωνιτών να μισθώσουν τον προφήτη Βαλαάμ, για να καταραστεί τους Ισραηλίτες (Δευτερονόμιο 23,5).

Ο Θεός δεν επέτρεψε, να γίνει δεκτός στη λατρεία του, κάποιος που ήταν Αμμωνίτης ή Μωαβίτης, ακόμα κι ως τη δέκατη γενιά των απογόνων τους, διότι αυτοί αρνήθηκαν να προμηθεύσουν με τρόφιμα και νερό τους Ισραηλίτες, όταν αυτοί βγήκανε από την Αίγυπτο και ήταν έξω από τη Χαναάν (Δευτερονόμιο 23,4-6). Κατά τη διανομή της Χαναάν η μισή χώρα των Αμμωνιτών μέχρι την Αροήρ, βρισκόταν στα όρια της φυλής Γαδ (Ιησούς του Ναυή 13,25).

ΟΙ ΑΜΜΩΝΙΤΕΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΡΙΤΩΝ

Οι Ισραηλίτες, την περίοδο των Κριτών, άρχισαν να ξεχνούν τις παραδόσεις τους και τον Κύριο. Λάτρεψαν τον Βάαλ και την Αστάρτη, καθώς και τους θεούς της Αράδ, της Σιδώνας, των Μωαβιτών, των Αμμωνιτών και των Φιλισταίων (Κριταί 10,6). Οι Αμμωνίτες την περίοδο των Κριτών συμμάχησαν με τον Εγλώμ, βασιλιά της Μωάβ, και τους Αμαληκίτες.  Όλοι μαζί επιτέθηκαν στους Ισραηλίτες και κυρίεψαν την Ιεριχώ. Έτσι οι Ισραηλίτες έγιναν δούλοι, φόρου υποτελείς στον Εγλώμ για 18 χρόνια (Κριταί 3,13-14).

Την περίοδο του Ιεφθάε ο Κύριος παρέδωσε τους Ισραηλίτες στους Φιλισταίους και στους Αμμωνίτες. Αυτοί για 18 χρόνια αυτοί καταπίεζαν και τυραννούσαν τους Ισραηλίτες, που ήταν εγκατεστημένοι ανατολικά του Ιορδάνη, στην περιοχή της Γαλαάδ. Μάλιστα οι Αμμωνίτες πέρασαν τον Ιορδάνη, πολέμησαν εναντίον των φυλών Ιούδα, Βενιαμίν και Εφραίμ και τους νίκησαν (Κριταί 10,7-9).

Κάποτε ο Αμμωνίτες συγκεντρώθηκαν για πόλεμο και στρατοπέδευσαν στη Γαλαάδ. Οι Ισραηλίτες με ηγέτη τον Κριτή Ιεφθάε στρατοπέδευσαν εκεί κοντά (Κριταί 10,17-18. 11,4-11). Ο Ιεφθάε έστειλε αγγελιοφόρους στο βασιλιά των Αμμωνιτών και του ζητούσε να σταματήσει τον πόλεμο εναντίον των Ισραηλιτών. Εκείνος αρνήθηκε απαντώντας στον Ιεφθάε, ότι όταν οι Ισραηλίτες βγήκαν από την Αίγυπτο και μπήκαν στη Χαναάν, κατέλαβαν τη χώρα του. Έτσι ζητούσε να πάρει πίσω τα εδάφη που είχαν πάρει οι Ισραηλίτες από τον ποταμό Αρνών έως τον ποταμό Αβόκ (Κριταί 11,12-13).

Ο Ιεφθάε του απάντησε πως οι πρόγονοί του δεν κατέλαβαν την περιοχή των Μωαβιτών και των Αμμωνιτών, αλλά των Αμορραίων και του θύμισε πως εγκαταστάθηκαν οι Ισραηλίτες στην περιοχή (Κριταί 11,14-27).

Ο βασιλιάς των Αμμωνιτών όμως δεν δέχτηκε τους συνετούς λόγους του Ιεφθάε και επέμενε να πολεμήσει (Κριταί 11,28). Στη μάχη που ακολούθησε ο Ιεφθάε κατατρόπωσε τους Αμμωνίτες από την Αροήρ έως τον ποταμό Αρνών και επανέκτησε είκοσι πόλεις μέχρι την περιοχή της Εβελχαρμίμ. Έτσι οι Αμμωνίτες έγιναν υποτελείς στους Ισραηλίτες (Κριταί 11,32-33).

ΟΙ ΑΜΜΩΝΙΤΕΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΣΑΟΥΛ

Οι Αμμωνίτες ήταν ένας από τους λαούς, τους οποίους αντιμετώπισε ο Σαούλ και νίκησε (Α' Βασιλειών 14,47). Στην αρχή της βασιλείας του Σαούλ, ο Νάας, βασιλιάς των Αμμωνιτών, προχώρησε με στρατό προς το βορρά και στρατοπέδευσε στην Ιαβίς στη Γαλαάδ. Οι κάτοικοι της Ιαβίς του πρότειναν συνθήκη και ο Νάας προκειμένου να συνθηκολογήσει μαζί τους, απαίτησε να βγάλει το δεξί μάτι ολονών των κατοίκων για να εξευτελίσει τους Ισραηλίτες. Οι πρεσβύτεροι της Ιαβίς ζήτησαν εφτά μέρες προθεσμία. Στο μεταξύ έστειλαν αγγελιαφόρους στη Γαβαά, την πόλη του Σαούλ, και του ανακοίνωσαν τα γεγονότα (Α' Βασιλειών 11,1-4).

Ο Σαούλ όταν άκουσε τα γεγονότα οργίστηκε πάρα πολύ εναντίον των Αμμωνιτών. Πήρε δυο βόδια, τα κομμάτιασε κι έστειλε τα κομμάτια τους με αγγελιοφόρους σ' όλη τη χώρα με το μήνυμα, ότι όποιος δεν τον ακολουθήσει εναντίον των Αμμωνιτών, τα βόδια του θα πάθουν τα ίδια. Τότε έτρεξαν όλοι να τον ακολουθήσουν.

Ο Σαούλ συγκέντρωσε τους Ισραηλίτες στην Αβιεζέκ, κοντά στη Βαμά. Όταν τους μέτρησε, ήταν 600.000 άντρες. Μόνο από τη φυλή του Ιούδα πήγαν 70.000 άνδρες.

Ο Σαούλ είπε στους αγγελιαφόρους ότι την επόμενη μέρα θα εκστρατεύσουν εναντίον των Αμμωνιτών. Οι αγγελιαφόροι μετέφεραν τα ευχάριστα νέα στους κατοίκους της Ιαβίς, οι οποίοι για να κερδίσουν χρόνο είπαν στον Νάας, ότι την επόμενη μέρα θα παραδοθούν (Α' Βασιλειών 11,5-10).

Όταν ξημέρωσε ο Σαούλ χώρισε το στρατό σε τρία τμήματα και επιτέθηκε με δύναμη στο κέντρο της παράταξης των Αμμωνιτών. Οι Ισραηλίτες χτυπούσαν τους Αμμωνίτες και ως το μεσημέρι είχαν σκοτώσει τους περισσότερους. Όσοι γλίτωσαν σκορπίστηκαν (Α' Βασιλειών 11,11).

ΟΙ ΑΜΜΩΝΙΤΕΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ

Μετά από αρκετό καιρό πέθανε ο βασιλιάς των Αμμωνιτών, ο Ναάς (Ναχάς) και τον διαδέχτηκε ο γιος του ο Αννών (Ανάν). Επειδή Ο Ναάς παλιότερα είχε φερθεί με καλοσύνη στο Δαβίδ, ο Δαβίδ έστειλε απεσταλμένους να συλλυπηθούν τον Αννών για το θάνατο του πατέρα του.

Όταν όμως οι απεσταλμένοι του Δαβίδ πήγαν στη χώρα των Αμμωνιτών, οι άρχοντες του Αννών είπαν στον κύριό τους, ότι πρόκειται για τέχνασμα του Δαβίδ για να κατασκοπεύσει τη χώρα και αργότερα να την καταλάβει. Έτσι ο Αννών παρασύρθηκε από τις εισηγήσεις των αρχόντων του και συνέλαβε τους απεσταλμένους του Δαβίδ. Ξύρισε τα γένια τους και έκοψε απ' τη μέση και κάτω τα ρούχα τους ως τους μηρούς, και τους έδιωξε πίσω (Β' Βασιλειών 10,1-5. Α' Παραλειπομένων 19,1-5).

Οι Αμμωνίτες επειδή με την πράξη τους πρόσβαλαν το Δαβίδ και φοβήθηκαν πόλεμο, έδωσαν 1000 ασημένια τάλαντα και πήραν μισθοφόρους από τη Συρία, 20.000 πεζούς από τα βασίλεια Βαιθραάμ και της Σουβά (Σωβά), 1000 άντρες από το βασιλιά της Μααχά (Μοοχά) και 12.000 άντρες από το βασίλειο της Ιστώβ. Συνολικά ήταν 32.000 πεζοί, ιππείς και πολεμικά άρματα.

Μόλις το 'μαθε ο Δαβίδ, έστειλε εναντίον τους τον αρχιστράτηγο Ιωάβ με όλο το στράτευμα. Οι Αμμωνίτες βγήκαν και παρατάχθηκαν σε θέση μάχης έξω από την πύλη της πρωτεύουσάς τους, ενώ οι μισθοφόροι παρατάχθηκαν πιο πέρα στους αγρούς, απέναντι από τη Μαιδαβά.

Όταν ο Ιωάβ τους είδε, παρέταξε τους καλύτερους άντρες του απέναντι από τους Σύρους. Το υπόλοιπο του στρατού το έθεσε στις διαταγές του Αβεσσά, του αδερφού του, ο οποίος το παρέταξε απέναντι στους Αμμωνίτες. Ο Ιωάβ κι ο στρατός του νίκησαν τους Σύρους και τους έτρεψαν σε φυγή. Μόλις είδαν οι Αμμωνίτες ότι οι Σύροι τράπηκαν σε φυγή, έφυγαν κι αυτοί πανικόβλητοι από τον Αβεσσά και μπήκαν στην πόλη τους. Έτσι ο Ιωάβ σταμάτησε να πολεμάει τους Αμμωνίτες και γύρισε στην Ιερουσαλήμ (Β' Βασιλειών 10,6-14. Α' Παραλειπομένων 19,6-15). Μετά από αυτή τη μάχη, επειδή οι Σύροι ξανανικήθηκαν από τους Ισραηλίτες, δεν τόλμησαν ξανά να βοηθήσουν τους Αμμωνίτες (Β' Βασιλειών 10,15-19. Α' Παραλειπομένων 19,16-19).

Τον επόμενο χρόνο, ο Δαβίδ έστειλε τον Ιωάβ, επικεφαλής του ισραηλιτικού στρατού, να πολεμήσει τους Αμμωνίτες. Λεηλάτησαν τη χώρα τους και πολιόρκησαν την πρωτεύουσα Ραββάθ (Ραββά), ενώ ο Δαβίδ είχε παραμείνει στην Ιερουσαλήμ (Β' Βασιλειών 11,1. Α' Παραλειπομένων 20,1). Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας αυτής, ο Δαβίδ ζήτησε με επιστολή από τον Ιωάβ να βάλει τον Ουρία τον Χετταίο στην πρώτη γραμμή της μάχης έτσι ώστε να χτυπηθεί από τους Αμμωνίτες και να σκοτωθεί. Ο Ιωάβ τοποθέτησε τον Ουρία απέναντι σ' ένα σημείο, που ήξερε ότι το υπερασπίζονταν οι πιο αξιόμαχοι άντρες του εχθρού. Σε μια τους έξοδο, οι άντρες της πόλης επιτέθηκαν στο στρατό του Ιωάβ και τους κυνήγησαν μέχρι την πεδιάδα. Εκεί οι άνδρες του Ιωάβ τους απέκρουσαν και τους κυνήγησαν μέχρι την πύλη της πόλης. Τότε από τα τείχη οι τοξότες της Ραββάθ σκότωσαν αρκετούς από τους άντρες του Δαβίδ. Τότε σκοτώθηκε κι ο Ουρίας ο Χετταίος (Β' Βασιλειών 11,14-17).

Ο Ιωάβ είχε σχεδόν καταλάβει την πόλη και τότε έστειλε αγγελιοφόρους να πουν στο Δαβίδ, να έρθει με τον υπόλοιπο στρατό και να καταλάβει την πόλη. Έτσι ο Δαβίδ κυρίεψε τη Ραββάθ, την πρωτεύουσα των Αμμωνιτών, που ήταν χτισμένη στις όχθες του ποταμού Ιαβώκ. Κατόπιν πήρε το στέμμα από το κεφάλι του βασιλιά Μολχόμ και το φόρεσε στο κεφάλι του. Το βάρος του ήταν ένα χρυσό τάλαντο και είχε πάνω του ένα πολύτιμο λίθο. Ακόμη ο Δαβίδ πήρε πάρα πολλά λάφυρα.  Έβγαλε από την πόλη τους κατοίκους της και τους σκότωσε. Το ίδιο έκανε και με όλες τις άλλες πόλεις των Αμμωνιτών (Β' Βασιλειών 12,26-31. Α' Παραλειπομένων 20,1-3).

Λίγο καιρό αργότερα, όταν ο Δαβίδ έφτασε στη Μαναΐμ (Μαχαναΐμ), μετά την εξέγερση του Αβεσσαλώμ, ο Ουεσβί από τη Ραββάθ, γιος του Ναάς, πρώην βασιλιά των Αμμωνιτών, ο Μαχίρ, γιος του Αμιήλ, από την Λωδαβάρ και ο Βερζελλί, από την Ρωγελλίμ της Γαλαάδ, έφεραν στο Δαβίδ διάφορα οικιακά σκεύη και τρόφιμα για να φάνε ο Δαβίδ και ο στρατός που τον ακολουθούσε. Στην Παλαιά Διαθήκη, πάντως, δεν αναφέρεται αν ο Ουεσβί έγινε βασιλιάς των Αμμωνιτών μετά τον Μολχόμ (Β' Βασιλειών 17,24-29).

Αμμωνίτης ήταν ο Σελή ή Ελιέ , ο οποίος ανήκε στο σώμα των επιλέκτων και ανδρείων του στρατού του Δαβίδ (Β' Βασιλειών 23,37. Α' Παραλειπομένων 11,39). Ο Δαβίδ το ασήμι και το χρυσάφι που είχε πάρει από όλα τα έθνη, τα οποία είχε υποτάξει, από τους Εδωμίτες, τους Μωαβίτες, τους Αμμωνίτες, τους Φιλισταίους, τους Αμαληκίτες, καθώς και το βασίλειο του Σουβά, το αφιέρωσε στον Κύριο (Β' Βασιλειών 8,11-12. Α' Παραλειπομένων 18,11).

ΟΙ ΑΜΜΩΝΙΤΕΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ

Κάποιες από τις γυναίκες του βασιλιά Σολομώντα κατάγονταν από τις χώρες των Μωαβιτών και των Αμμωνιτών. Αυτές, μαζί με τις άλλες γυναίκες του Σολομώντα, που κατάγονταν από άλλα έθνη, τελικά τον οδήγησαν στην αποστασία από το Θεό. Ο Σολομώντας προσκολλήθηκε σ' αυτές και αγάπησε και τα έθνη τους, πράγμα το οποίο είχε απαγορεύσει ο Κύριος στους Ισραηλίτες. Ο Σολομών παρασύρθηκε από τις αλλόφυλες γυναίκες του και έχτισε ειδωλολατρικούς ναούς και θυσιαστήρια στις κορυφές γύρω από την Ιερουσαλήμ, και τέλεσε εκεί θυσίες σε θεούς ειδωλολατρών. Έτσι ο Σολομών έχτισε ναούς για τους θεούς των Μωαβιτών και των Αμμωνιτών, καθώς επίσης και σε θεότητες άλλων εθνών. Σ' αυτούς τους ναούς και σ' αυτά τα θυσιαστήρια οι γυναίκες του Σολομώντα προσέφεραν θυμίαμα και θυσίες στους θεούς τους (Γ' Βασιλέων 11,1-8. 11,33). Μία από τις γυναίκες του Σολομώντα ήταν η Νααμά (Ναανάν), κόρη του Ανάν, γιου του Ναάς, βασιλιά των Αμμωνιτών, με την οποία ο Σολομώντας απέκτησε τον Ροβοάμ (Γ' Βασιλέων 12,24α. 14,21), ο οποίος ήταν και ο διάδοχος στο θρόνο.

Μετά το θάνατο του Αχαάβ, την εποχή του βασιλιά Οχοζία, οι Μωαβίτες κατεπάτησαν τη συνθήκη υποτέλειας, που είχαν συνάψει με τους Ισραηλίτες και επαναστάτησαν (Δ' Βασιλειών 1,1). Έτσι οι Μωαβίτες, οι Αμμωνίτες, οι Εδωμίτες και οι Μιναίοι εξεστράτευσαν να πολεμήσουν εναντίον του Ιωσαφάτ, βασιλιά του Ιούδα. Ο στρατός τους έφτασε μέχρι την Ασασάν Θαμάρ (Εγγαδί), δυτικά της Νεκράς Θάλασσας.

Ο Ιωσαφάτ φοβήθηκε και ζήτησε την βοήθεια του Θεού. Συγκέντρωσε το λαό στην αυλή του Ναού στην Ιερουσαλήμ και προσευχήθηκε στον Κύριο. Ο Θεός τους απάντησε να μην φοβηθούν γιατί θα είναι μαζί τους (Β' Παραλειπομένων 20,1-19).

Το επόμενο πρωϊνό ο στρατός του Ιωσαφάτ πήγε στην έρημο Θεκωέ. Όταν έφευγε από την Ιερουσαλήμ, ο Ιωσαφάτ όρισε ψαλμωδούς να προπορεύονται του στρατού και να δοξολογούν τον Κύριο. Όταν ο στρατός του Ιωσαφάτ έφτασε στο πεδίο της μάχης και οι ψαλμωδοί δοξολογούσαν τον Κύριο, ο Κύριος έκανε ώστε οι Αμμωνίτες και οι Μωαβίτες να μάχονται εναντίον των Εδωμιτών. Κι έτσι πολέμησαν ο ένας εναντίον του άλλου και αλληλοεξοντώθηκαν. Όταν οι Αμμωνίτες και οι Μωαβίτες νίκησαν τους Εδωμίτες, τότε πολέμησαν μεταξύ τους. Ο στρατός του Ιωσαφάτ είχε ανεβεί σε κάποιο ύψωμα της ερήμου και παρατηρούσαν το στρατό των εχθρών που πολεμούσαν μεταξύ τους και αλληλοεξοντώθηκαν σχεδόν όλοι (Β' Παραλειπομένων 20,20-26).

Αργότερα ο Οζίας και Ιωάθαμ τους κατέστησαν φόρου υποτελείς (Β' Παρ. 26,8.27,5). Από την πλευρά τους πάλι οι Αμμωνίτες δημιουργούσαν προβλήματα στους Ιουδαίους τόσο πριν από την πτώση της Ιερουσαλήμ στους Βαβυλώνιους (Β' Βασ. 24,2) όσο και μετά την πτώση της (Β' Βασ. 25,5. !ερ. 47,11εξ.). Μετά την επάνοδο μάλιστα των εξόριστων αντέδρασαν στο έργο του Νεεμία (Β'Έσδρ. 14,3,7) και δημιούργησαν πράγματα με τους μικτούς γάμους (Β' ' Εσδρ. 9,1εξ. 23,23εξ.), ενώ κατά τους μακκαβαϊκούς χρόνους νικήθηκαν από τον !ούδα το Μακκαβαίο. Οι προφήτες έβλεπαν τους Αμμωνίτες ως εχθρούς και προέλεγαν το οικτρό τέλος τους (Ιερ. 30,17εξ. - 49,1εξ. ΜΤ - Ιεζ. 21,33εξ. 25,1εξ. Αμ. 1,13εξ. κλπ.).

Άλλες φορές οι Αμμωνίτες συμμάχησαν με τους Γεβαλίτες και τους Αμαληκίτες (Ψαλμός 83,7). Οι Αμμωνίτες πήραν τα υπάρχοντα της Γαδ (Ιερεμίας 49,1), βοήθησαν τους Χαλδαίους εναντίον του βασιλείου του Ιούδα (Δ' Βασιλειών 24,2), εξουθένωσαν τους Ιουδαίους μετά την αιχμαλωσία (Νεεμίας 4,3 και 4,7-8). Αμμωνίτισσα ήταν η σύζυγος του Σολομώντα, Ναάμα, μητέρα του Ροβοάμ.

Η Βίβλος αναφέρει σκληρές προφητείες για τους Αμμωνίτες: θα υποτάσσονταν στη Βαβυλώνα (Ιερεμίας 25,9-21. 27,3-6), θα καταστρέφονταν για το μίσος που είχαν απέναντι στο Ισραήλ (Ιεζεκιήλ 25,2-10. Σοφονίας 2,8-9), θα τιμωρούνταν για την καταπίεσή τους (Ιερεμίας 49,1-5. Αμώς 1,13-15), θα υποτάσσονταν στους Ιουδαίους (Ησαΐας 11,14). Οι προφητείες για καταδίκη και ερήμωση τους εκπληρώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο. Υποτάχτηκαν διαδοχικά στην Ασσυριακή, Βαβυλωνιακή και Περσική αυτοκρατορία, και η φυλή τους εξαφανίστηκε ολοκληρωτικά.