ΙΕΡΟΙ ΤΟΠΟΙ

ΣΙΝΑ

Η ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ ΤΟΥ ΣΙΝΑ

Η χερσόνησος του Σινά την εποχή του Μωυσή

Χερσόνησος της βορειοανατολικής Αιγύπτου, που σχηματίζεται ανάμεσα στη Μεσόγειο (βόρεια), και τον κόλπο του Σουέζ (δυτικά), την Ερυθρά θάλασσα (νότια), τον κόλπο της Άκαμπα (νοτιοανατολικά) και τη νοητή γραμμή που ενώνει τις πόλεις Γάζα και Άκαμπα (βορειοανατολικά). Αποτελεί ακραίο τμήμα της Ασιατικής ηπείρου. Έχει έκταση 65.000 τ.χλμ. και πληθυσμό 131.000 κατ. (1967).

H χερσόνησος του Σινά είναι χώρα κατάξερη ορεινή και αμμώδης. Ειδικότερα το νότιο τμήμα της αποτελεί ένα σύμπλεγμα ορεινών όγκων, το υψηλότερο των οποίων είναι το Όρος Σινά με υψόμετρο περίπου 2.650 μ. στους πρόποδες του οποίου και βρίσκεται η ιστορική και σπουδαία Ιερά Μονή του Σινά (Αγίας Αικατερίνης). Ψηλότερη κορυφή του ίδιου ορεινού όγκου είναι το "Ντζεμπέλ Μούσα" (όρος του Μωυσή), με υψόμετρο 2.990 μ. Η περιοχή αυτή είναι και η πλέον σεισμόπληκτη απ' όλη την ευρύτερη περιοχή.

Κοντά στη περιοχή του Σουέζ υπάρχουν πολλές θερμοπηγές, γνωστές ως "Πηγές του Μωυσή" και νοτιότερα βρίσκονται οι "θέρμες των Φαραώ" καθώς και οι λεγόμενες "δώδεκα πηγές".

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η περιοχή του Σινά συνδέεται με αρκετές βιβλικές παραδόσεις, όπως με τη φυγή των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και με την παράδοση από το Θεό στο Μωυσή των 10 Εντολών. Από τα πρώτα μεταχριστιανικά χρόνια η χερσόνησος αποτέλεσε καταφύγιο πολλών διωκόμενων χριστιανών, ενώ στα πρώτα βυζαντινά χρόνια αναπτύχτηκε εκεί η μοναστική ζωή. Από τον 7ο αιώνα η χερσόνησος βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο των Αράβων, όπου παρέμεινε και κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Στη συνέχεια αποτέλεσε τμήμα της Αιγύπτου.

Στη διάρκεια του Αραβοϊσραηλινού πολέμου του 1967 η χερσόνησος καταλήφθηκε από τους Ισραηλινούς. Το 1979 υπογράφτηκε συμφωνία μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ (υπό την αιγίδα των ΗΠΑ), που προβλέπει την επιστροφή της περιοχής στους Αιγύπτιους.

ΤΟ ΣΙΝΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Ο Μωυσής όταν έφυγε από την Αίγυπτο, κατέφυγε στη Μαδιάμ. Εκεί παντρεύτηκε την κόρη του ιερέα Ιοθόρ. Μια μέρα που ο Μωυσής έβοσκε τα πρόβατα του πεθερού του έφτασε ως το όρος Χωρήβ (Σινά). Εκεί είδε να βγαίνουν φλόγες από μια βάτο, χωρίς όμως η βάτος να καίγεται. Πλησίασε να δει τι συμβαίνει και τότε άκουσε τη φωνή του Θεού να του λέει να βγάλει τα σαντάλια του και να μη προχωρήσει περισσότερο, γιατί ο τόπος είναι ιερός. Ο Μωυσής έβγαλε τα σαντάλια του και έπεσε στα γόνατα.

Ο Κύριος του έδωσε οδηγίες πως να πάει στο Φαραώ και να του ζητήσει ν' αφήσει ελεύθερους τους Ισραηλίτες (Έξοδος 3,1-22. 4,1-17). Κατά την επιστροφή του στην Αίγυπτο, συναντήθηκε με τον Ααρών στο όρος Σινά (Έξοδος 4,27-28).

Ο Μωυσής
παίρνει τις 10 εντολές

Μετά τη διάβαση της Ερυθράς θάλασσας οι Ισραηλίτες βάδισαν στην έρημο Σουρ τρεις μέρες δρόμο, χωρίς να βρουν νερό. Μετά έφτασαν στη Μερρά, αλλά δεν μπόρεσαν να πιουν απ' τα νερά της γιατί ήταν πικρά. Τότε ο λαός τα 'βαλε με το Μωυσή.  Ο Μωυσής προσευχήθηκε στον Κύριο, κι αυτός του υπέδειξε ένα κομμάτι ξύλο. Ο Μωυσής το 'ριξε στα νερά και τα νερά έγιναν γλυκά (Έξοδος 15,22-27).

Αργότερα σώθηκαν ότι τροφές είχαν μαζί τους και δεν έβρισκαν πια τίποτε να φάνε. Άρχισαν τότε να βασανίζονται από την πείνα και να παραπονούνται στο Μωυσή. Ύστερα από εντολή του Θεού, τους έστειλε ορτύκια για να φάνε, καθώς και το "μάννα". Αυτό ήταν λεπτό σαν πάχνη και η γεύση του ήταν σαν γλύκισμα από μέλι (Έξοδος 16,1-35).

Κατόπιν οι Ισραηλίτες έφτασαν στη Ραφιδείν. Εκεί στρατοπέδευσαν, αλλά στην περιοχή δεν υπήρχε καθόλου νερό να πιουν. Άρχισαν τότε να διψούν και να παραπονιούνται πάλι στο Μωυσή. Τότε ο Μωυσής, σύμφωνα με τις οδηγίες του Κυρίου, πήγε σ' ένα βράχο, στο όρος Χωρήβ, τον χτύπησε με το ραβδί του κι αμέσως θα βγήκε άφθονο νερό (Έξοδος 17,1-7).

Εκεί στη Ραφιδείν ήρθαν οι Αμαληκίτες να πολεμήσουν με τους Ισραηλίτες. Ο Μωυσής όρισε ως αρχηγό του στρατού τον Ιησού του Ναυή. Ο Μωυσής με το ραβδί του ανέβηκε στην κορυφή ενός λόφου.  Όσο ο Μωυσής είχε υψωμένα τα χέρια του, νικούσαν οι Ισραηλίτες όταν τα κατέβαζε επειδή κουράζονταν, νικούσαν οι Αμαληκίτες. Τότε ο Ααρών και ο Ωρ, πήραν μια πέτρα, την έβαλαν εκεί που στεκόταν ο Μωυσής, κι αυτός κάθησε πάνω της. Ο Ααρών και ο Ωρ ο ένας από τη μια μεριά κι ο άλλος από την άλλη, στήριζαν τα χέρια του. Μ' αυτό τον τρόπο, τα χέρια του Μωυσή έμειναν σταθερά υψωμένα ως τη δύση του ήλιου. Έτσι, ο Ιησούς του Ναυή κατατρόπωσε τους Αμαληκίτες (Έξοδος 17,8-16).