ΑΡΧΑΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΛΑΟΙ

ΚΙΜΜΕΡΙΟΙ

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΚΙΜΜΕΡΙΩΝ

Οι Κιμμέριοι ήταν αρχαίος λαός, που κατοικούσε στα βόρεια παράλια του Εύξεινου Πόντου, στη στέππα της Κριμαίας και των περιοχών γύρω από την Αζοφική θάλασσα. Στην Αγία Γραφή πιθανός να αναφέρεται ως λαός του Γαμέρ ή Γομέρ (Γένεση 10,2. Ιεζεκιήλ 38,6), χωρίς να υπάρχουν ιδιαίτερα στοιχεία. Οι Ασσυριακές παραδόσεις τους ονομάζουν Γιμαράϊα, ενώ στα αρμενικά κείμενα αποκαλούνται Καρμίκ ή Καμέρκ. Ο Ποσειδώνιος ο Ρόδιος τους θεωρούσε συγγενείς των Κιμβρίων ενώ ο Προκόπιος τους συσχέτισε με τους πολύ πιο βόρειους Βρετανούς και Ιρλανδούς.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΙΜΜΕΡΙΩΝ

Στην αρχαία Ελλάδα είναι γνωστοί από τους ομηρικούς χρόνους. Ό Όμηρος τους αναφέρει ως πολυάριθμο λαό σε βόρεια μέρη όπου «η νύχτα διαρκεί μία μόνο ώρα» (Οδύσσεια, κ, λ, ξ). Αυτό είχε ως συνέπεια οι αρχαίοι Έλληνες να θεωρούν τη χώρα τους ως σημείο εισόδου στον Άδη.

Το 900 π.Χ. νικήθηκαν από τους Σκύθες και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους. Τράπηκαν τότε προς την Μικρά Ασία και πολέμησαν πρώτα με τους νομαδικούς λαούς και μετά, επί δύο αιώνες, 900 - 700 π.Χ., με τους Ασσύριους. Αφού οι Κιμμέριοι νικήθηκαν από τους Ασσύριους, κατευθύνθηκαν προς τη Φρυγία και το 674 π.Χ. προς τη Βιθυνία. Στο σύγγραμμα του Αρριανού Βιθυνιακά που δεν περισώθηκε υπήρχε η λεπτομέρεια ότι παρά την Ηράκλεια του Πόντου πολλοί Κιμμέριοι πέθαναν μετά από βρώση ακονίτου, ενός δηλητηριώδους φυτού.

Κατόπιν οι Κιμμέριοι εισέβαλαν στη Λυδία και επί της βασιλείας του Γύγη, επιτέθηκαν κατά των Λυδών. Ο Γύγης κινδύνεψε από τους Κιμμέριους και ζήτησε τη βοήθεια των Αιγυπτίων, αλλά δεν κατάφερε να αποφύγει την κατάληψη των Σάρδεων από τους Κιμμέριους, το 652 π.Χ., οπότε και πέθανε. Την εποχή του Άρδη, γιου του Γύγη, οι Σάρδεις κυριεύτηκαν για δεύτερη φορά από τους Κιμμέριους, το 646 π.Χ.. Αλλά οι Κιμμέριοι δεν έμειναν μόνιμα στη Λυδία. Ενώθηκαν με τους συγγενείς τους Τρήρες και επιτέθηκαν κατά των ελληνικών πόλεων της Προποντίδας και του Αιγαίου πελάγους. Ο ποιητής Καλλίνος στις ελεγείες του κάνει αναφορά γι' αυτή την επίθεση κατά των Ελληνικών πόλεων. Πόλεις που υπέστησαν επίθεση ήταν η Έφεσος, όπου καταστράφηκε ο περίφημος Ναός της Αρτέμιδος από τον βασιλιά των Κιμμερίων Λύγδαμη, Κολοφώνα, Σμύρνη, Μαγνησία και Άνταδρος, οι οποίες καταστράφηκαν ή κάηκαν. Για 75 χρόνια οι Κιμμέριοι υπήρξαν αληθινή μάστιγα των Μικρασιατικών παραλίων, ανάμεσα στα 650 - 575 π.Χ. οπότε ο βασιλιάς της Λυδίας Αλυάτης, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, κατάφερε να τους εκδιώξει οριστικά προς Καππαδοκία και Αρμενία. Από τότε δεν ξανακούστηκαν.