ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

ΕΝΟΤΗΤΑ 2

ΕΣΚΩΛ (ΦΑΡΑΓΓΙ ΒΟΤΡΥΟΣ)

Τοποθεσία κοντά στη Χεβρών. Όταν ο Μωυσής έστειλε κατασκόπους στη γη Χαναάν, για να κατασκοπεύσουν τη χώρα, οι κατάσκοποι έφτασαν και στη Χεβρών, όπου κατοικούσαν οι Αχιμάν, οι Σεσσί (Σεσαΐ) και οι Θελαμί (Ταλμαΐ), απόγονοι του γίγαντα Ανάκ (Ενάχ). Έφτασαν σε μια τοποθεσία, κοντά στην πόλη, όπου από κει την κατασκόπευαν. Φεύγοντας έκοψαν μια κληματόβεργα με ένα τσαμπί σταφύλι που το σήκωναν δύο, περασμένο σ' ένα ξύλο. Έκοψαν επίσης ρόδια και σύκα. Ο τόπος ονομάστηκε Εσκώλ (Φαράγγι Βότρυος), από το σταφύλι που έκοψαν εκεί οι Ισραηλίτες (Αριθμοί 13,23-25. Δευτερονόμιο 1,24-25).

ΖΑΡΕΔ (ΖΑΡΕΤ)

Φαράγγι που βρίσκεται στη Μωάβ. Όταν οι Ισραηλίτες έφτασαν στη Μωάβ, πέρασαν από το φαράγγι Ζαρέδ. Από τότε που ξεκίνησαν από την Κάδης-Βαρνή μέχρι που πέρασαν από το φαράγγι Ζαρέδ, πέρασαν τριάντα οχτώ χρόνια (Αριθμοί 21,12. Δευτερονόμιο 2,13-14).

ΚΑΔΗΣ ΒΑΡΝΗ

Η Κάδης-Βαρνή ήταν μια όαση μέσα στην έρημο Κάδης, στα νότια της Βηρ-σαβεέ.

Από το όρος Σινά (Χωρήβ) δια του όρους Σηείρ μέχρι την Κάδης Βαρνή, όταν βρέθηκαν οι Ισραηλίτες έξω από τη Χαναάν, ήταν ένδεκα ημερών πορεία (Δευτερονόμιο 1,2). Στην Κάδης-Βαρνή στρατοπέδευσαν δύο φορές οι Ισραηλίτες κατά την περιπλάνησή τους στην έρημο προς τη γη της Επαγγελίας (Αριθμοί 13,1-3). Από κει ο Μωυσής, έστειλε δώδεκα Ισραηλίτες για να κατασκοπεύσουν τη Χαναάν. Οι κατάσκοποι που είχε στείλει ο Μωυσής για να κατασκοπεύσουν τη Χαναάν, στην αναφορά που έδωσαν είπαν πως πράγματι είναι μια χώρα όπου ρέει γάλα και μέλι, αλλά οι λαοί που κατοικούν εκεί ήταν πολύ δυνατοί. Έτσι δυσφήμησαν στο λαό τη χώρα, που τους υποσχέθηκε ο Θεός, λέγοντας τους πως εκεί κατοικούν οι γίγαντες, απόγονοι του Ανάκ. Και επειδή οι Ισραηλίτες φοβήθηκαν και έδειξαν ασέβεια προς τον Κύριο, και ήθελαν να λιθοβολήσουν το Μωυσή και τους συνεργάτες του, ο Θεός τους τιμώρησε με σαραντάχρονη περιπλάνηση στην  έρημο (Αριθμοί 13,25-33. 14,1-35). Για δεύτερη φορά οι Ισραηλίτες στρατοπέδευσαν στην Κάδης, πριν πάνε στο όρος Ωρ, όπου εκεί πέθανε ο Ααρών (Αριθμοί 33,36-37).

Η Κάδης Βαρνή ήταν ένα από ένα από τα σημεία οριοθέτησης των νότιων συνόρων της Χαναάν, που ο Θεός όρισε στο Μωυσή. Τα νότια σύνορα ξεκινούσαν από την έρημο Σιν, κατά μήκος τα σύνορα με την Εδώμ, έως την Νεκρά θάλασσα. Και επειδή τα όρια διέγραφαν κυκλική πορεία, ανέβαιναν προς την ανωφέρεια Ακραβίν, περνούσαν από την έρημο Σιν (Σεννά) και φτάνουν στην Κάδης Βαρνή, περνάνε από την Αράδ και την τοποθεσία Ασεμωνά προς τον χείμαρρο της Αιγύπτου και καταλήγουν τα νότια σύνορα στη Μεσόγειο θάλασσα (Αριθμοί 34,1-5).

Όταν ο Ιησούς του Ναυή κατέλαβε τις μεγάλες πόλεις της νότιας Χαναάν, κατέλαβε με μία εκστρατεία, και όλες τις υπόλοιπες ορεινές και πεδινές περιοχές του νότου, καθώς και όλη την περιοχή από την Κάδης-Βαρνή έως τη Γάζα, και από την Γοσόμ ως τη Γαβαών (Ιησούς του Ναυή 10,40-41).

Μετά την κατάληψη της Χαναάν από τους Ισραηλίτες, τα όρια της φυλής Ιούδα εκτεινόταν νοτιοδυτικά από τα σύνορα της Ιδουμαίας και την έρημο Σιν ως την Κάδης. Έτσι, τα νότια σύνορα της φυλής Ιούδα ξεκινούσαν από το νότιο άκρο της Νεκράς Θάλασσας, προχωρούσαν νότια μέχρι το όρος Ακραβίν, μετά περνούσαν από την την τοποθεσία Σενά και έφταναν ως την Κάδης-Βαρνή (Ιησούς του Ναυή 15,1-3).

ΜΑΣΣΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΒΑ

Τοποθεσία στα νότια του Σινά, κοντά στο όρος Χωρήβ. Το όνομα Μασσά και Μεριβά σημαίνει "πειρασμός" και "λοιδορία".

Όταν οι Ισραηλίτες έφτασαν στη Ραφιδείν, επειδή δεν υπήρχε νερό να πιουν, άρχισαν τότε να τα βάζουν με το Μωυσή. Τότε ο Μωυσής, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, πήρε το ραβδί του και πήγε στο όρος Χωρήβ, όπου χτύπησε το βράχο και βγήκε νερό για να πιει ο λαός. Ο Μωυσής ονόμασε τον τόπο εκείνο Μασσά (πειρασμός) και Μεριβά (λοιδορία), επειδή εκεί αγανάκτησαν οι Ισραηλίτες και προκάλεσαν τον Κύριο (Έξοδος 17,1-7).

ΜΕΡΙΒΑ

Τοποθεσία στα βορειοανατολικά του Σινά, κοντά στην Κάδης. Το όνομα Μεριβά σημαίνει "λοιδορία, αντιλογία".

Μετά την ανταρσία του Κορέ, του Δαθάν και του Αβειρών κατά του Μωυσή, η ισραηλιτική κοινότητα έφτασε στην έρημο Σιν και στρατοπέδευσε στην Κάδης. Στην περιοχή δεν υπήρχε καθόλου νερό και όλοι ξεσηκώθηκαν εναντίον του Μωυσή και του Ααρών.  Ο λαός έβριζε και καταφέρονταν εναντίον του Μωυσή».

Τότε ο Μωυσής πήρε το ραβδί και σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, συγκάλεσε μαζί με τον Ααρών την κοινότητα μπροστά σ' ένα βράχο. Σήκωσε το χέρι του, χτύπησε το βράχο με το ραβδί του δύο φορές και τότε ξεπήδησε άφθονο νερό και ήπιε όλη η κοινότητα και τα ζώα τους (Αριθμοί 20,1-11). Ο τόπος εκείνος ονομάστηκε Μεριβά (λοιδορία, αντιλογία), επειδή εκεί αγανάκτησαν οι Ισραηλίτες και προκάλεσαν τον Κύριο (Αριθμοί 20,13. Ψαλμός 104,41).

ΜΕΡΡΑ

Τοποθεσία νοτιοανατολικά της Ερυθράς θάλασσας στο Σινά. Το όνομα Μερρά σημαίνει πικρός, πικρία. Η Μερρά ήταν ο τέταρτος σταθμός της πορείας των Ισραηλιτών προς τη Χαναάν (Αριθμοί 33,8). 

Μετά από την Ερυθρά θάλασσα οι Ισραηλίτες περιπλανήθηκαν τρεις μέρες στην έρημο Σουρ, χωρίς να βρίσκουν νερό.

Μετά έφτασαν στη Μερρά (Μερά), αλλά δεν μπόρεσαν να πιουν απ' τα νερά της γιατί ήταν πικρά. Τότε ο λαός τα 'βαλε με το Μωυσή. Ο Μωυσής προσευχήθηκε στον Κύριο, κι αυτός του υπέδειξε ένα κομμάτι ξύλο. Ο Μωυσής το 'ριξε στα νερά και τα νερά έγιναν γλυκά. Ο Μωυσής ονόμασε την τοποθεσία Μερρά που σημαίνει πικρία, λόγω των νερών του (Έξοδος 15,22-23. Αριθμοί 33,8).

ΜΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ

(ΚΙΒΡΩΘ ΧΑΤΤΑΒΑ)

Περιοχή βορειοανατολικά του όρους Σινά. Τα Μνήματα της Επιθυμίας (Κιβρώθ Χατταβά) ήταν ένας από τους σταθμούς της πορείας των Ισραηλιτών προς τη Χαναάν (Αριθμοί 33,16).

Οι Ισραηλίτες αφού έφυγαν από το όρος Σινά, άρχισαν να παραπονιούνται και να εκφράζονται με ασέβεια εναντίον του Κυρίου. Όταν ο Κύριος τους άκουσε, οργίστηκε κι έστειλε εναντίον τους φωτιά, η οποία έκαψε ένα μέρος του στρατοπέδου. Κάποιοι Ισραηλίτες και κάποιοι ξένοι που βρίσκονταν ανάμεσά τους, εκλιπαρούσαν για κρέας και παραπονιόντουσαν για το μάννα που τους έστελνε ο Θεός (Αριθμοί 11,1-9). Ο Κύριος όταν τους άκουσε αγανάκτησε και οργίστηκε εναντίον τους. Αλλά και ο Μωυσής θύμωσε με το λαό που γκρίνιαζε, καθώς στέκονταν κατά ομάδες μπροστά στις σκηνές τους (Αριθμοί 11,10-30).

Στο μεταξύ, ο Κύριος σήκωσε έναν αέρα που παρέσυρε από τη θάλασσα ορτύκια και τα έριξε γύρω από το στρατόπεδο. Ο λαός σηκώθηκε και μάζευε ορτύκια όλη εκείνη την ημέρα, αλλά και την άλλη μέρα.

Ενώ όμως το κρέας ήταν ακόμη στο στόμα τους, πριν το μασήσουν, ξέσπασε η οργή του Κυρίου εναντίον του λαού, και τους χτύπησε με μια πολύ μεγάλη συμφορά. Ο Κύριος χτύπησε με θάνατο όσους είχαν καταληφθεί από έντονη επιθυμία να φάνε κρέας και γι' αυτό το μέρος εκείνο ονομάστηκε "Μνήματα της επιθυμίας" (Αριθμοί 11,31-34. 33,16).

ΜΠΕΕΡ (ΠΗΓΑΔΙ)

Πηγάδι και τοποθεσία που βρισκόταν στα σύνορα της Μωάβ. Μπεέρ στα εβραϊκά σημαίνει πηγάδι.

Οι Ισραηλίτες πριν μπουν στη Χαναάν, στρατοπέδευσαν στα βόρεια του ποταμού Αρνών. Από κει έφτασαν σ' έναν τόπο που λεγόταν Μπεέρ (Πηγάδι), όπου παλιότερα ο Κύριος είχε δώσει νερό στους Ισραηλίτες. Όταν έφτασαν ο λαός του Ισραήλ τραγούδησε ένα τραγούδι, το οποίο αναφέρεται στο βιβλίο των Αριθμών (Αριθμοί 21,16-18).

ΦΑΡΑΓΓΙ ΑΧΩΡ (ΕΜΕΚ ΑΧΩΡ)

Φαράγγι που βρίσκεται κοντά στα Γάλγαλα, ανατολικά της Ιεριχώς και δυτικά του Ιορδάνη (Ιησούς του Ναυή 7,24).

Ο Άχαρ, γιος του Χαρμί και απόγονος του Ζαμβρί και του Ζαρά, από τη φυλή Ιούδα, όταν οι Ισραηλίτες κατέλαβαν την Ιεριχώ, πήρε για δικά του μερικά από τα αφιερώματα, που ανήκαν στον Κύριο. Εξαιτίας αυτού, λοιπόν, ο Κύριος οργίστηκε εναντίον των Ισραηλιτών με αποτέλεσμα την ήττα στη Γαΐ (Ιησούς του Ναυή 7,1-5).

Ο Άχαρ, μετά από τις έρευνες του Ιησού του Ναυή, ομολόγησε την πράξη του, ότι πράγματι αυτός πήρε τα αφιερώματα και τα έκρυψε μέσα στη σκηνή του. Έψαξαν τη σκηνή του και πράγματι τα βρήκαν. Τότε συνέλαβαν τον Άχαρ και τον οδήγησαν στο φαράγγι Αχώρ, μαζί με την οικογένειά του, τα ζώα του και όλα του τα υπάρχοντα. Τότε όλοι οι Ισραηλίτες θανάτωσαν αυτόν και τους συγγενείς του με λιθοβολισμό και μετά έστησαν ένα μεγάλο σωρό από πέτρες πάνω από το πτώμα του. Έτσι σταμάτησε η οργή του Κυρίου. Γι' αυτό ο τόπος εκείνος ονομάστηκε Εμέκ Αχώρ, που σημαίνει "κοιλάδα του Αχώρ" (Ιησούς του Ναυή 7,16-26).

Μετά την κατάληψη της Χαναάν από τους Ισραηλίτες, τα βόρεια σύνορα της φυλής Ιούδα ξεκινούσαν από τις εκβολές του Ιορδάνη στη Νεκρά Θάλασσα, μετά περνούσαν από την Βαιθάραβα και την τοποθεσία "Λίθος Βαιών" ("Λίθος Βοάν"), από κει περνούσαν από το φαράγγι Αχώρ, κατέβαιναν προς τα Γάλγαλα και στη συνέχεια μετά από πολλές τοποθεσίες κατέληγαν στη Μεσόγειο θάλασσα (Ιησούς του Ναυή 15,5-11).