ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

 

ΣΟΥΛΑΜΙΤΙΔΑ

 

Η ΣΟΥΛΑΜΙΤΙΔΑ

 

Ο νυμφίος και η νύμφη στο Άσμα Ασμάτων

Η Σουλαμίτιδα είναι βιβλικό πρόσωπο, αρχοντοπούλα και κόρη του Ναδάβ (Άσμα Ασμάτων 7,2). Είναι η κεντρική ηρωΐδα, η νύμφη, στο βιβλίο του Σολομώντα Άσμα Ασμάτων. Δεν είναι απόλυτα σίγουρο εάν αυτό ήταν το πραγματικό της όνομα ή την προέλευση της καταγωγής της. Από κάποιους ερευνητές ταυτίστηκε με την Βασίλισσα του Σαβά, χωρίς όμως να είναι απόλυτα βέβαιο αυτό. Ενδεχομένως όμως η καταγωγή της να ήταν από τον Λίβανο και μία από τις πολλές γυναίκες του Σολομώντα (Άσμα Ασμάτων 4,6-8). Η Σουλαμίτιδα ως προς την όψη θα πρέπει να ήταν μαύρη, αλλά όμως ήταν όμορφη, όπως οι σκηνές των κατοίκων της Κηδάρ (Άσμα Ασμάτων 1,5). Είναι επίσης πολύ πιθανό ότι το κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου, ο νυμφίος, να είναι ο ίδιος ο Σολομώντας (Άσμα Ασμάτων 3,11).

 

 

Η ΣΟΥΛΑΜΙΤΙΔΑ ΣΤΟ ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

 

Το βιβλίο ξεκινάει με τον ερωτικό διάλογο των δύο αγαπημένων, όπου ο καθένας εξυμνεί την ομορφιά του άλλου (Άσμα Ασμάτων 1,2-17). Το βιβλίο συνεχίζει με τους δύο αγαπημένους να βρίσκονται, όλο το χειμώνα, μακριά ο ένας από τον άλλο. Και οι δύο κυριευμένοι από αγάπη, ο καθένας στοχάζεται και επιθυμεί τον άλλο (Άσμα Ασμάτων 2,1-17. 3,1-5). Ο χειμώνας όμως πέρασε. Ο νυμφίος, που ενδεχομένως να είναι ο ίδιος ο Σολομών, αφήνει το παλάτι του και πάει να συναντήσει την αγαπημένη του (Άσμα Ασμάτων 3,6-11). Όταν ο νυμφίος συναντάει τη νύμφη εξυμνεί την ομορφιά της (Άσμα Ασμάτων 4,1-16. 5,1). Το βιβλίο συνεχίζει με τους νυχτερινούς στοχασμούς της νύμφης, η οποία γυρεύει τον αγαπημένο της (Άσμα Ασμάτων 5,2-16). Ο Νυμφίος έχει κατέβει στον κήπο, στον οποίο συναντάει ξανά την αγαπημένη του (Άσμα Ασμάτων 6,1-12). Ακολουθεί ο γάμος του νυμφίου (Σολομών) και της νύμφης (Σουλαμίτιδα) και ο γαμήλιος χορός των δύο αγαπημένων (Άσμα Ασμάτων 7,1-6). Μετά τον γάμο έχουμε την ολοκλήρωση της αγάπης των δύο αγαπημένων (Άσμα Ασμάτων 7,7-14). Το βιβλίο τελειώνει με την ανεκπλήρωτη επιθυμία της νύμφης, την ανησυχία των αδερφών της και τους τελευταίους στοχασμούς των δύο αγαπημένων (Άσμα Ασμάτων 8,1-14).