|
 |
|
Η Βαραγγική
φρουρά στο Βυζάντιο |
Βάραγγους
μισθοφόρους χρησιμοποιούσαν οι βυζαντινοί αυτοκράτορες από το 843, χρονιά
που ο αυτοκράτορας Θεόφιλος τους στρατολόγησε για πρώτη φορά. Βάραγγοι
μισθοφόροι υπηρέτησαν το 949 στο στρατό του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου
στην εκστρατεία του κατά της Κρήτης και μετά το 955 αναβαθμίστηκαν και
έγιναν μέλη της αυτοκρατορικής φρουράς.
Τη μεγάλη τους φήμη την κέρδισαν επί Βασιλείου Β' (του Βουλγαροκτόνου). Τότε
6.000 Βάραγγοι μισθοφόροι συνέτριψαν τις δυνάμεις του σφετεριστή του θρόνου,
Βάρδα Φωκά. Μάλιστα ο Φωκάς υπέστη εγκεφαλικό -ή ανακοπή- στη θέα των
Βαράγγων πολεμιστών και πέθανε επί τόπου την ώρα που οι στρατιώτες του
σφαγιάζονταν μέχρι ενός από τους Βαράγγους. Έκτοτε δημιουργήθηκε στο
Βυζάντιο ειδικό τάγμα Βαράγγων σωματοφυλάκων και βαραγγική φρουρά. Οι
αυτοκρατόρες στρατολογούσαν σε αυτά τα τάγματα, κατά καιρούς, και άλλους
Βίκινγκς (Νορβηγούς, Σουηδούς, Δανούς).
Το προτέρημα των Βαράγγων ήταν η πίστη τους όχι σε πρόσωπα αλλά στον θεσμό
του αυτοκράτορα, σε αντίθεση με τους βυζαντινούς στρατιώτες που επηρεάζονταν
από τις διαθέσεις και τις προσωπικές φιλοδοξίες των στρατηγών τους. Την
πίστη τους επιβεβαιώνει και η Άννα η Κομνηνή που γράφει πως οι Βάραγγοι
διατηρούν την πίστη τους προς τον αυτοκράτορα «ακράδαντον» και «ουδέ ψιλόν
πάντως ανέξονται περί προδοσίας λόγον».
Η αμοιβή
τους ήταν πολύ καλή, 10 με 15 χρυσά νομίσματα το μήνα, συν επιπλέον δώρα
κάθε Πάσχα και κάθε φορά που ανέβαινε νέος αυτοκράτορας στον θρόνο, ενώ
δικαιούνταν σημαντικό μερίδιο από τα λάφυρα στις πολεμικές εκστρατείες. Από
τον 11ο αιώνα είχαν και τη δική τους την εκκλησία, την Παναγία την
Βαραγγιώτισσα κοντά στην Αγία Σοφία.
Ο απλός λαός αποκαλούσε τους Βαράγγους «πελεκοφόρους βαρβάρους» λόγω του
τσεκουριού που είχαν πάντοτε μαζί τους και «βασιλικές κρασοκούλες» λόγω της
αγάπης τους προς το αλκοόλ. Διάσημα μέλη της βαραγγικής φρουράς υπήρξαν ο
Χάραλντ Σίγκουρτσον και ο Έντγκαρ Έθελινγκ. Πολλές ρουνικές επιγραφές έχουν
βρεθεί στη Σουηδία στη μνήμη Βαράγγων πολεμιστών που σκοτώθηκαν
υπερασπίζοντας κάποιον βυζαντινό αυτοκράτορα και δεν επέστρεψαν ποτέ στην
πατρίδα τους. Οι περισσότερες επιγραφές αναφέρονται στο Βυζάντιο ως χώρα των
Ελλήνων (Grikkland)
και στους Βυζαντινούς ως Έλληνες (Grikkjar).
Βικιπαίδεια,
