|
|
||||||||||||
|
|
||||||||||||
|
ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΑΝΤΙΒΟΥΝΙΩΤΙΣΣΑ |
||||||||||||
|
Παναγία η Αντιβουνιώτισσα
Ο ναός, αφιερωμένος στην Υπεραγία Θεοτόκο Κυρά Αντιβουνιώτισσα, αποτελεί ένα από τα παλαιότερα και πλουσιότερα εκκλησιαστικά μνημεία της Κέρκυρας και πιθανότατα κτίστηκε στο τέλος του 15ου αιώνα. Η Παναγία Αντιβουνιώτισσα γιορτάζει τη Θεοτόκο των «Επιλοχίων», που τιμάται από την ορθόδοξη Εκκλησία στις 26 Δεκεμβρίου, γιορτή που είναι γνωστή και ως Σύναξη της Θεοτόκου. Η ονομασία Παναγία Αντιβουνιώτισσα προκύπτει από το τοπωνύμιο της περιοχής που βρίσκεται ο ναός. Πρόκειται για το λόφο Αντιβούνι στο Καμπιέλο της Κέρκυρας, ενώ, σε συνδυασμό και με το πότε χτίστηκε, συμπεραίνουμε ότι ήταν από τους πρώτους ναούς που ιδρύθηκαν στο «μπόργο», δηλαδή έξω από το Παλαιό Φρούριο, πολύ πριν οι Βενετοί κατασκευάσουν το Νέο. Ο απέναντι λόφος εξάλλου, το Οβριοβούνι, ήταν η εβραϊκή συνοικία, πριν μεταφερθεί στις παρυφές του Νέου Φρουρίου στο τέλος του 16ου αιώνα. Από το 1984 η Παναγία Αντιβουνιώτισσα λειτουργεί ως Εκκλησιαστικό Μουσείο, με μια πλούσια συλλογή εικόνων και άλλων θρησκευτικών κειμηλίων.
Είναι μια μονόχωρη, ξυλόστεγη βασιλική που διασώζει άθικτη την ιδιαιτερότητα του κερκυραϊκού ναού της εποχής, την ύπαρξη δηλαδή του εξωνάρθηκα που περιβάλλει το ναό από τις τρεις πλευρές. Ο ναός εσωτερικά είναι ιδιαίτερα υποβλητικός με ψηλά στασίδια, ζωγραφιστή ταπετσαρία στους τοίχους και ουράνια με επίχρυσα ξυλόγλυπτα θέματα. Το τέμπλο είναι λίθινο όπως λίθινες είναι και οι πλάκες του δαπέδου του κυρίως ναού όπως και των εξωναρθήκων, όπου οι περισσότερες είναι επιτάφιες με εγχάρακτα ή ανάγλυφα ονόματα και οικόσημα ευγενών, μεγάλων πρωτοπαπάδων αλλά και γενικότερα σημαντικών προσώπων της Κέρκυρας. Η ακριβής ημερομηνία που κατασκευάστηκε δεν είναι γνωστή, ανάγεται όμως στον 15ο με 16ο αιώνα. Ο ναός αποτελεί το τελευταίο δείγμα του παραδοσιακού Κερκυραϊκού ρυθμού (Βασιλική Επτανησιακού Τύπου) με εξωνάρθηκα στη Βόρεια, τη Νότια και Δυτική πλευρά του. Οι τοίχοι του είναι καλυμμένοι με ταπετσαρία ενώ το πάτωμά του αποτελείται από επιτάφιες πλάκες ευγενών και κληρικών. Τα παράθυρά του έχουν ημικυκλικό σχήμα ενώ το εξωτερικό του ναού χαρακτηρίζεται από τη λιτότητά του. Ο ναός ήταν κτητορικός και ανήκε σε τέσσερις οικογένειες. Οι απόγονοι των ιδρυτών του δώρισαν το 1979 τον ναό στο ελληνικό δημόσιο με την προϋπόθεση να μετατραπεί σε μουσείο. Έτσι, από το 1984 και μέχρι σήμερα ο εξωνάρθηκας και το σπίτι στο οποίο διέμενε ο ιερέας λειτουργούν σαν Μουσείο Μεταβυζαντινής Τέχνης. Στο Μουσείο φιλοξενούνται εικόνες σημαντικών αγιογράφων αλλά και ιερά κειμήλια του Χριστιανισμού. Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει έργα των μεγάλων καλλιτεχνών της κρητικής και επτανησιακής αγιογραφικής σχολής, μεταξύ των οποίων του Μιχαήλ Δαμασκηνού, του Τζάνε, του Βίκτωρα, του Λαμπάρδου, του Τζαφούρη κ.ά.
|
||||||||||||
