|
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ |
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Με εμπιστοσύνη και ελπίδα, ο
Ιωακείμ
και η Άννα ικέτευαν προσευχόμενοι το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, να το
έχουν γλυκειά παρηγοριά στα γεράματα τους. Και την ελπίδα τους ο Θεός την
έκανε πραγματικότητα. Τους χάρισε την Παρθένο Μαρία, που ήταν ορισμένη να
γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου και να λάμψει σαν η πιο ευλογημένη μεταξύ των
γυναικών. Ήταν εκείνη, από την οποία έμελλε να προέλθει Αυτός που θα
συνέτριβε την κεφαλή του νοητού όφεως.
Ονομάστηκε
Μαριάμ (Μαρία εξελληνισμένο) που σημαίνει Κυρία, Ελπίδα.
Στην
Παλαιά Διαθήκη δόθηκαν προτυπώσεις της Υπεραγίας
Θεοτόκου. Μία είναι και η βάτος στο Σινά, την οποία ενώ είχαν περιζώσει
φλόγες φωτιάς, αυτή δεν καιγόταν. Ήταν απεικόνιση της Παρθένου, που θα
γεννούσε το Σωτήρα Χριστό και συγχρόνως θα διατηρούσε την παρθενία της. Έτσι,
η Άννα και ο Ιωακείμ, που ήταν από το γένος του
Δαβίδ, με την κραταιά ελπίδα
που είχαν στο Θεό απέκτησαν απ' Αυτόν το επιθυμητό δώρο, που θα συντροφεύει
τον κόσμο μέχρι συντέλειας αιώνων.
Μάλιστα
οι πατέρες της αγιοταφικής αδελφότητας δείχνουν στους προσκυνητές
τον τόπο γέννησης της Θεοτόκου, που βρίσκεται κοντά στην
προβατική
κολυμβήθρα. Η Εκκλησία μας εορτάζει τη γέννηση της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου.
|
ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ |
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε,
χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οικουμένῃ, ἐκ
σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς
δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ
λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν, καὶ
καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν
τὴν αἰώνιον.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’.
Αὐτόμελον.
|