Μας λέγουν οι νηπτικοί πατέρες ότι ένας
λογισμός μας ανεβάζει εις τον ουρανόν και
ένας μας κατεβάζει εις την κόλασιν. «Εν τοις
λογισμοίς μας βελτιούμεθα ή αχρειούμεθα».
Δηλαδή ένας λογισμός, ο οποίος απρόσεκτα θα
μας προσβάλη, , θα μας δηλητηριάση, θα μας
ηδονίση, μπορεί να μας καταστήση αξίους για
την κόλασι. Ένας λογισμός θεϊκός, ένας
λογισμός αυταπαρνήσεως, ένας λογισμός
ανδρείας, ένας λογισμός προσευχής και
θεωρίας, μας αξιώνει να πλησιάσουμε τον Θείο
Θρόνο και να γευθούμε πράγματα ουράνια. Από
τους λογισμούς ή θα γίνουμε ακάθαρτοι ή θα
γίνουμε καλύτεροι. Η αρχή των αμαρτημάτων
ξεκινά από τους λογισμούς.
Οι λογισμοί πηγάζουν από τις πέντε
αισθήσεις, τόσον τις πνευματικές όσον και
τις σωματικές. Όταν αφήσουμε την αίσθησι των
οφθαλμών ανεξέλεγκτη και βλέπη ο,τιδήποτε
απρόσεκτα, αυτή η απροσεξία θα γεννήση μια
σωρεία από εικόνες βρώμικες και αμαρτωλές.
Αυτές οι εικόνες αφού εισαχθούν στο
φανταστικό, μετά στάζουν δηλητήριο αμαρτωλής
ηδονής μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Αυτή η
ηδονή είναι το δηλητήριο, με το οποίον
δηλητηριάζεται η καρδιά και γίνεται τότε
ακάθαρτη και ένοχη μπρος στον ακοίμητον
οφθαλμόν του Θεού.
Όπως η αίσθησις των οφθαλμών, έτσι είναι και
της αφής, έτσι είναι και της γεύσεως, και
της ακοής και της οσφρήσεως. Κι έτσι οι
πέντε αισθήσεις δημιουργούν ανάλογες
αμαρτωλές εικόνες, οι οποίες καθιστούν τον
άνθρωπο ακάθαρτο ενώπιον του Θεού. Εδώ
έγκειται όλη η φιλοσοφία του πνεύματος.
Όλα τα κηρύγματα είναι ωφέλιμα∙ γιατί όπως
ακριβώς, όταν κλαδεύεται ένα δένδρο που
είναι αρρωστημένο, καθαρίζεται , έτσι και ο
λόγος του Θεού βοηθεί στην μείωσι ενός
πάθους. Η διδασκαλία όμως των Πατέρων περί
της νήψεως ενεργεί ριζικά την κάθαρσι από το
πάθος. Όταν η αξίνη, όταν ο πέλεκυς κτυπήση
την ρίζα, όλο το δένδρο πίπτει κάτω,
ξηραίνεται και απόλλυται.
Γέρων Εφραίμ Αριζόνας
