KAINH ΔΙΑΘΗΚΗ

 

Ο ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Η ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Πριν ξεκινήσουμε να γνωρίσουμε τη ζωή και το έργο του Ιησού Χριστού είναι ανάγκη να ρίξουμε μια ματιά στον κόσμο της εποχής του. Στις αρχές του 1ου αι. π.Χ. η Ρώμη κατορθώνει να κυριαρχήσει σ' όλον τον τότε γνωστό κόσμο. Η ρωμαϊκή κυριαρχία διαδέχεται την προηγούμενη ελληνική. Το τεράστιο κράτος που δημιουργήθηκε απλωνόταν από την Ισπανία μέχρι τον Ευφράτη κι από τη Μεγάλη Βρεττανία ως τα βόρεια παράλια της Αφρικής. Αυτός ήταν κι ο λόγος που οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τη Μεσόγειο Θάλασσα: mare nostrum (η θάλασσά μας). Στα τέλη του 1ου αι. π.Χ. ο πληθυσμός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ξεπερνούσε τα 70 εκατομμύρια ανθρώπους.

 

Η χώρα των Ισραηλιτών θεωρήθηκε από τους Ρωμαίους, λόγω της θέσης της, ως σπουδαίο προπύργιο για την άμυνά τους απέναντι σε οποιαδήποτε απειλή από ανατολική δύναμη. Γι’ αυτό το 63 π.Χ. ο Ρωμαίος στρατηγός Πομπήιος κυρίεψε τη χώρα και την ενσωμάτωσε στην επαρχία της Συρίας. Εκεί είχε την έδρα του Ρωμαίος διοικητής (ανθύπατος). Σε αυτόν υπαγόταν αντιπρόσωπός του (επίτροπος) στη χώρα των Ισραηλιτών με έδρα την παραθαλάσσια Καισάρεια. Ηγέτης τότε στη Ρώμη ήταν ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρας (105 ή 112 - 44 π.Χ.).

 

Στα χρόνια που το ρωμαϊκό κράτος έφτασε στη μεγάλη του ακμή, αυτοκράτορας ήταν ο Οκταβιανός Αύγουστος (27 π.Χ. - 14 μ.Χ.). Μέσα στα 41 έτη της βασιλείας του κατόρθωσε να σταματήσει τους καταστροφικούς εμφύλιους πολέμους και να επιβάλει την ειρήνη και την τάξη σ' όλη την απέραντη αυτοκρατορία (pax romana). Αυτό έφερε στη ζωή των ανθρώπων ανακούφιση και ασφάλεια. Στην εποχή του επιβλήθηκε σ' όλους τους λαούς του ρωμαϊκού κράτους η λατρεία του αυτοκράτορα ως θεού. Σε κάθε επαρχία υπήρχαν ιερά αφιερωμένα στη Ρώμη και στον αυτοκράτορα, όπου οι άνθρωποι πρόσφεραν θυσίες.

Στα χρόνια του Αυγούστου, στην Ιουδαία, που υπαγόταν σε μια από τις επαρχίες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός. Όταν όμως ο Ιησούς άρχιζε τη δημόσια δράση του, αυτοκράτορας ήταν πλέον ο Τιβέριος (14 - 37 μ.Χ..

 

 

Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

 

Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, καταργώντας τα σύνορα ανάμεσα στα διάφορα έθνη, κατάφερε να ενοποιήσει όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Ένα μεγάλο οδικό δίκτυο, που κατασκεύασαν οι Ρωμαίοι, συνέδεε όλες τις επαρχίες με τη Ρώμη και μεταξύ τους. Έτσι διευκολυνόταν το εμπόριο, οι μετακινήσεις του στρατού και η επικοινωνία ανάμεσα στους λαούς.

Ένας άλλος παράγοντας που είχε φέρει κοντά όλους αυτούς τους λαούς ήταν και η εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού. Η φιλοσοφία, η επιστήμη, τα γράμματα και η τέχνη των Ελλήνων τους είχαν επηρεάσει, με αποτέλεσμα να υπάρχουν κάποιες ομοιότητες στον τρόπο ζωής και σκέψης αυτών των τόσο διαφορετικών λαών. Καθοριστικό ρόλο στην επικοινωνία και τη γνωριμία των λαών έπαιζε και η πλατιά διάδοση της ελληνικής γλώσσας στις περιοχές της Μεσογείου και της Ανατολής.

 

 

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

 

Παρά την τάξη και την ευημερία που επικρατούσαν, ορισμένες από τις συνθήκες της ζωής της εποχής ήταν δυσβάστακτες για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της αυτοκρατορίας:

- Οι υπήκοοι των επαρχιών ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν δυσβάστακτους φόρους.

- Οι δυνατοί εκμεταλλεύονταν τους αδύνατους χωρίς κανένα ηθικό φραγμό.

- Οι δούλοι δεν υπολογίζονταν ως ανθρώπινες υπάρξεις.

- Οι γυναίκες ήταν άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας.

- Τα παιδιά βρίσκονταν κάτω από την απόλυτη εξουσία του πατέρα τους και υπολογίζονταν λιγότερο από τους δούλους.

 

 

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗ ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

 

Κάθε λαός της απέραντης αυτοκρατορίας είχε, όπως ήταν φυσικό, τους δικούς του θεούς και τις ιδιαίτερες λατρείες του. Εν τούτοις, ήδη κατά την ελληνιστική εποχή, η λατρεία πολλών θεών της Ανατολής και της Αιγύπτου είχε εξαπλωθεί σ' όλη τη λεκάνη της Μεσογείου. Οι άνθρωποι μαζί με τους δικούς τους θεούς λάτρευαν πρόθυμα και τους θεούς άλλων λαών. Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό της θρησκευτικής τους ζωής ήταν και η μαγεία και η δεισιδαιμονία.