ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

ΗΡΩΔΗΣ Ο Α'

O Ηρώδης ο Πρώτος, ο λεγόμενος και Μέγας, ήταν βασιλιάς της Ιουδαίας (Λουκάς 1,5) από το 44 π.Χ. μέχρι το έτος της Γέννησης του Χριστού. Ανέβηκε στον θρόνο στην θέση του Αντίγονου της δυναστείας των Ασμοναίων, με την υποστήριξη του Μάρκου Αντώνιου, τον οποίο βοήθησε στην εκστρατεία του κατά των Πάρθων. Αντίθετα ο Αντίγονος ήταν σύμμαχος των Πάρθων και για τον λόγο αυτό ο Μάρκος Αντώνιος διέταξε τον αποκεφαλισμό του. Αργότερα όμως, μετά την ναυμαχία στο Άκτιο στράφηκε ενάντια στον Αντώνιο και την Κλεοπάτρα, παίρνοντας το μέρος του Οκταβιανού. Η άνοδος του Ηρώδη του Μέγα στον θρόνο του Βασιλείου της Ιουδαίας σηματοδοτεί την αρχή της Ηρωδιανής Δυναστείας.

Παρά τη ρωμαϊκή κατοχή της χώρας του διατήρησε το θρόνο του, γιατί κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Ήταν πολύ φιλόδοξος κι επειδή ήθελε να απαθανατιστεί το όνομά του, έχτισε λαμπρά όπως οικοδομήματα, υδραγωγεία, θέατρα, γυμναστήρια και βοήθησε στην ανάπτυξη των γραμμάτων και των τεχνών. Σημαντικό έργο του ήταν και η ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα. Ακόμα, θεωρούσε τον εαυτό του ως το μοναδικό βασιλιά και χρησιμοποιούσε ωμή βία σ' όποιον αντιστρατευόταν τα σχέδιά του.

Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, όταν πληροφορήθηκε τη Γέννηση του Χριστού, διέταξε τους στρατιώτες του να σφάξουν όλα τα νήπια της περιοχής της Βηθλεέμ, γιατί φοβόταν ότι ο Ιησούς θα του έπαιρνε το θρόνο, καθώς εν τω μεταξύ γνώριζε και τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης ότι στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας θα γεννηθεί ο νέος Βασιλιάς των Ιουδαίων.

Πέθανε από μια οδυνηρή ασθένεια, η οποία τον παρέλυσε και του σάπισε το κάτω μέρος του κορμιού του. Λίγο πριν το θάνατό του σκότωσε το γιο του, τον Αντίπατρο. Οι Εβραίοι μισούσαν τον Ηρώδη γιατί είχε αραβική καταγωγή και ήταν υποτακτικός των Ρωμαίων.