ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

ΕΣΔΡΑΣ

Ο ΙΕΡΕΑΣ ΕΣΔΡΑΣ

Ο Έσδρας ήταν καλός γνώστης του Μωσαϊκού νόμου. Το 398 π.Χ μετέβη από την Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ κατά το 7^ο έτος της βασιλείας του Αρταξέρξου κατόπιν άδειας του βασιλέως της Περσίας.. Ο σκοπός του ταξιδιού του ήταν να διδάξει στους ισραηλίτες αυτό που με τα χρόνια είχαν λησμονήσει. Δηλαδή το θέλημα του Θεού για τον λαό του Ισραήλ το οποίο εκφράζονταν μέσω των Θείων νόμων.

Μαζί με τον Έσδρα αναχώρησαν απ’ την Βαβυλώνα 6000-8000 ισραηλίτες. Συνολικά διά μέσου του Ζοροβάβελ και του Έσδρα επαναπατρίστηκαν περίπου 200.000 Ιουδαίοι. Από την μεγάλη αυτή αναχώρηση απουσίαζαν οι Λευίτες, οι οποίοι λόγω του ιερατικού τους αξιώματος έπρεπε ως καθοδηγητές του λαού πρώτοι απ’ όλους να συμμετέχουν στον επαναπατρισμό των Ιουδαίων.

Όταν ο Έσδρας διαπίστωσε το μέγεθος που είχαν λάβει ανάμεσα στο ισραηλιτικό έθνος οι μεικτοί γάμοι, έκλαψε γοερά πέφτοντας στα γόνατα και ενώπιον του λαού ομολογούσε το μέγεθος της ανομίας του λαού. Τότε ένας εκ των αρχόντων των ισραηλιτών, ο Σεχενίας, ο οποίος μάλιστα είχε κι αυτός παντρευτεί εθνική γυναίκα ειδωλολάτρισσα, παρακίνησε τον Έσδρα να εκδώσει αυστηρό διάταγμα με το οποίο οι ισραηλίτες που είχαν κάνει μεικτούς γάμους θα υποχρεώνονταν να αποπέμψουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά που είχαν προέλθει από τους γάμους αυτούς. Το ότι ο Σεχενίας πρότεινε κάτι τέτοιο στον Έσδρα είχε πολύ μεγάλη σημασία, διότι όπως είπαμε και ο ίδιος θα πλήττονταν από αυτό το διάταγμα.

Κατόπιν ο Έσδρας συγκάλεσε στην πλατεία του ναού όλο τον ισραηλιτικό λαό με σκοπό να ανακοινώσει την αποπομπή των ξένων γυναικών. Όσοι ισραηλινοί δεν παρουσιάστηκαν στην συγκέντρωση και δεν προχωρούσαν στην εκτέλεση του διατάγματος θα τους γινόταν δήμευση της περιουσίας τους και αφορισμός. Ο λαός λοιπόν έτρεμε την ημέρα εκείνη αφενός μεν εξαιτίας των αμαρτιών του, αφετέρου δε διότι εκείνη την ημέρα είχε βροχερό και ψυχρό καιρό. Άλλωστε ήταν μία ψυχρή  μέρα του Δεκεμβρίου. Γιατί όμως ο Έσδρας επέμενε τόσο πολύ στην αποπομπή των ξένων γυναικών; Πάλιν και πολλάκις ο Θεός είχε τονίσει την σημασία που είχε το ισραηλιτικό έθνος να μην αναμειχθεί με τα όμορα ειδωλολατρικά. Εξαιτίας αυτής της ανάμειξης οι Ισραηλινοί μιμούνταν τις μιαρές συνήθειες των εθνών. Δηλαδή την ειδωλολατρία και τα ποικίλα έθιμα αυτής.

Η επάνοδος του Ισραήλ στην Παλαιστίνη είναι έργο της Θείας Πρόνοιας διότι: Η άκαμπτος αντίσταση των Ιουδαίων κατά την αιχμαλωσία, για να διατηρήσουν την εθνική τους συνείδηση και να μην αφομοιωθούν στο περιβάλλον τους, η ηρωική απόφαση μεγάλης μάζας εξ’ αυτών να επιστρέψουν στη γη των πατέρων τους και η ισχυροτάτη βοήθεια των βασιλέων της Περσίας ουδέν παράλληλον έχουσιν εν τη ιστορία της Ανατολής, σημειώνει  ο αρχιμ. Ιωήλ Γιαννακόπουλος στον 14^ο τόμο του περί της ερμηνείας της Παλαιάς Διαθήκης.

Κατόπιν αυτών θα ασχοληθούμε με το βιβλίο του Νεεμία, ο οποίος το 445 π.Χ προχώρησε Θεία Προνοία στην ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ.

ΠΗΓΗ: ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΗΣ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Ζοροβάβελ.