|
Η Δ’ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤ. ΠΑΥΛΟΥ
|
 |
|
Ο Απόστολος Παύλος |
Οι Πράξεις των Αποστόλων δε μας γράφουν, που πήγε ο Παύλος ύστερα
από την αποφυλάκισή του. Από αυτά όμως που γράφει ο ίδιος στις Επιστολές του
και από τις πληροφορίες αρχαίων εκκλησιαστικών συγγραφέων, συμπεραίνουμε ότι
έκαμε και τέταρτη περιοδεία το 61 μΧ..
Τότε όμως δεν ήταν πια νέος. Τα χρόνια και κυρίως οι πολλές ταλαιπωρίες τον
είχαν γεράσει. Η καρδιά του όμως είχε την ίδια ζωντάνια κι ας βρισκόταν στο
ηλιοβασίλεμα της ζωής του.
Έτσι, η επιθυμία του
Παύλου να επισκεφτεί και να κηρύξει στην Ισπανία (Ρωμ. 15:24-28) ήταν πλέον
δυνατό να πραγματοποιηθεί. Έτσι, ο Παύλος και οι συνεργάτες του περιόδευσαν
στο νότιο τμήμα της Ισπανίας, καθώς και στο νότιο τμήμα της Γαλατίας
(Γαλλίας) και μετά επέστρεψαν στη Ρώμη.
Μετά την επιστροφή
του από την Ισπανία, ο Παύλος δεν παρέμεινε για πολύ στη Ρώμη. Ήθελε να
επισκεφτεί ξανά τα Ιεροσόλυμα. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του πληροφορήθηκαν
ότι η κατάσταση στην Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ δεν ήταν καλή, αλλά
επικρατούσε αναρχία μετά τον ξαφνικό θάνατο του Επιτρόπου Φήστου.
Έτσι οι υποσχέσεις
που έδωσε ο Παύλος προς τους παραλήπτες των επιστολών του ότι σύντομα θα
τους επισκεφτεί (Φιλιπ. 2,19-24. Φιλήμ. 22. Εβρ. 13,23), δηλώνουν ότι
επιθυμούσε να μεταβεί και πάλι στην Ανατολή για να συνάντησει τα αγαπημένα
του πρόσωπα, να στηρίξει τις Εκκλησίες που είχε ιδρύσει και να επιλύσει τα
προβλήματά τους. Γι’ αυτό αποφάσισε να επισκεφτεί
και πάλι πολλές από τις αγαπημένες του Εκκλησίες.
Η Κρήτη, καθώς φαίνεται, ήταν ο πρώτος σταθμός του Παύλου στην
τέταρτη Περιοδεία του. Οι πρώτοι ιεραπόστολοι του νησιού ήταν Κρήτες, πού
είχαν δει το θαύμα της Πεντηκοστής. Οι λιγοστοί Χριστιανοί όμως, πού
βρίσκονταν εκεί, δε γνώριζαν πολλά για το Χριστιανισμό. Ο Παύλος κήρυξε το
Χριστιανισμό στην Κρήτη μαζί με
το συνεργάτη του Τίτο. Αυτόν άφησε μάλιστα ως επίσκοπο Κρήτης, για
να συμπληρώσει και να συνεχίσει το έργο του.
Ύστερα, ο Παύλος, αφού πέρασε από την Κόρινθο, πήγε στη Μικρά Ασία
και επισκέφτηκε τη Μίλητο, την Έφεσο, την Τρωάδα κι άλλες πόλεις. Παντού οι
Χριστιανοί, ύστερα από τόσα χρόνια, τον υποδέχονταν με απερίγραπτη χαρά.
Αλλά και του Παύλου η ικανοποίηση ήταν πολύ μεγάλη, πού ξαναέβλεπε τους
αγαπημένους του Χριστιανούς. Αντιλαμβανόταν όμως ότι βρισκόταν στη δύση της
ζωής του. Γι’ αυτό όριζε τους συνεργάτες του για συνεχιστές του έργου του.
Αυτό έκαμε, όταν ακούμπησε τα πληγωμένα χέρια του πάνω στο κεφάλι του άξιου
μαθητή του Τιμόθεου και τον ανάδειξε επίσκοπο Εφέσου.
Κατόπιν
συνέχισε την περιοδεία του στη Μακεδονία. Πέρασε ξανά από τους Φιλίππους, τη
Θεσσαλονίκη και τη Βέροια. Κατόπιν
επισκέφθηκε την Νικόπολη της Ηπείρου και έφτασε μέχρι το Ιλλυρικό.
Μετά από πολλές κακουχίες κατέληξε πάλι
στη Ρώμη το 64 μ.Χ..
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΣΤΗ ΡΩΜΗ
ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ
Ο Απόστολος Παύλος
στη Ρώμη συναντήθηκε με τον Απόστολο Πέτρο.
Η θέση
των Χριστιανών όμως στη Ρώμη ήταν πολύ δύσκολη. Το 64 μ.Χ. άγριος διωγμός
είχε αρχίσει από το επίσημο Ρωμαϊκό Κράτος. Ο αυτοκράτορας Νέρωνας,
φαινόμενο κακουργίας και φαυλότητας, είχε κάψει το μεγαλύτερο μέρος της
Ρώμης. Ήθελε να ξαναχτίσει εκεί τ' ανάκτορα του και μια νέα πόλη με τ' όνομά
του «τη Νερωνόπολη». Σαν είδε όμως ότι θ' αντιμετώπιζε την οργή του λαού, με
αυλικούς του διέδωσε το ψέμα ότι τάχα Χριστιανοί ήταν οι αίτιοι της
πυρκαγιάς. Συγχρόνως διαδίδονταν για τους Χριστιανούς διάφορες συκοφαντίες.
Έτσι ο όχλος στράφηκε με φονική μανία εναντίον τους. Οι αθώοι Χριστιανοί
άρχισαν να ποτίζουν με το αγνό αίμα τους την αχόρταγη μανία του ρωμαϊκού
όχλου. Τότε συνέλαβαν ξανά τον Παύλο και τον φυλάκισαν σε μια φρικτή φυλακή.
Πάντως του
επιτράπηκε να δέχεται επισκέψεις φίλων και συνεργατών του, όπως π.χ. του
Ονησιφόρου (Β' Τιμ. 1,16-18), του Ευβούλου, του Λίνου, του Πούδη, της
Κλαυδίας και άλλων (Β' Τιμ. 4,21), αλλά και του Λουκά και του Τυχικού (Β'
Τιμ. 4,11-12).
Από τη φυλακή αυτή
έγραψε τη Β' προς Τιμόθεον επιστολή (Β' Τιμ. 4,21), η οποία αποτελεί το
κύκνειο άσμα του. Η αγωνιώδης έκκληση του Παύλου προς τον Τιμόθεο, που
βρισκόταν στην Έφεσο (Β' Τιμ. 4,9-21), ώστε να πάει στη Ρώμη και να τον
συναντήσει, δείχνει πως ο Απόστολος δεν μαρτύρησε αμέσως μετά τη σύλληψή του
στη Ρώμη, αλλά αφού πρώτα πέρασε μερικούς μήνες στη φυλακή, και μετά από
κανονική δίκη ως Ρωμαίος πολίτης.
Ο Παύλος υστέρα από δυο δίκες καταδικάστηκε σε θάνατο και
αποκεφαλίστηκε μαζί με τον Πέτρο. Το 64 ή 67 μ.Χ. ύστερα από ολόθερμη
προσευχή στον Κύριο, άφηνε την τελευταία του πνοή ο Απόστολος των Εθνών.
Σύμφωνα με
την παράδοση, ο Παύλος αποκεφαλίστηκε χωρίς προηγουμένως να βασανιστεί,
καθώς ο νόμος απαγόρευε τους βασανισμούς για τους Ρωμαίους πολίτες. Με τον
τρόπο αυτό, έληξε η πολυτάραχη αποστολική πορεία του Παύλου, μιας κατά
γενική ομολογία, από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στην ιστορία της
Εκκλησίας.
Δίκαια ο Παύλος
ονομάστηκε ο πρώτος μετά τον Ένα και Απόστολος των Εθνών, λόγω των τεσσάρων
μεγάλων αποστολικών περιοδειών του. Η σημασία του
έργου του ήταν μοναδική για την παγκόσμια ιστορία. Είναι ο ιδρυτής
της Εκκλησίας της Ελλάδος. Συνέγραψε 14 επιστολές προς τις Εκκλησίες τις
οποίες εκείνος ίδρυσε. Έγραψε δύο επιστολές προς τους Θεσσαλονικείς, δυο
προς τους Κορινθίους, δυο προς τον Τιμόθεο και από μια προς τους
Φιλιππησίους, Εφεσίους, Κολοσσαείς, Ρωμαίους, Γαλάτας, Εβραίους, Φιλήμονα
και Τίτο.
Η Εκκλησία μας τιμάει τον κορυφαίο Απόστολο Παύλο μαζί με τον Πέτρο
στις 29 Ιουνίου.
|
