Ο Απόστολος Κάρπος έζησε στα χρόνια του
βασιλιά Νέρωνα (52 μ.Χ.), και συναριθμείτε
με τους εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου.
Επίσης, ήταν συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου
και απ' ότι μαθαίνουμε από τη Β' προς
Τιμόθεον επιστολή του (δ' 13), εργάσθηκε για
τη διάδοση του Ευαγγελίου στην Τρωάδα.
Έπειτα, έγινε επίσκοπος στη Βάρνα της Θράκης
(ο δε Σ. Ευστρατιάδης, αναφέρει Βέρροια της
Θράκης), όπου με την αγία του ζωή και το
φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, έγινε
πνευματικός αστέρας πρώτου μεγέθους και
φώτισε με τις θείες διδασκαλίες του όλη την
επικράτεια της επισκοπής του.
Στο έργο του ο Κάρπος υπέστη πολλούς
πειρασμούς και θλίψεις, που τις αντιμετώπισε
με μεγάλη γενναιότητα και υπομονή. Δε
φοβόταν τους πόνους και τις κακοπάθειες,
αλλά έμπαινε δυναμικά στη μάχη, χωρίς να
υπολογίζει το θυμό και την οργή των
τυράννων. Είχε κατασταλάξει μέσα του ο λόγος
του Κυρίου: «ἐν τῷ κοσμῷ θλίψιν ἔξετε»
(Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιστ' 33.). Δηλαδή,
εφόσον είστε μέσα στον κόσμο, θα έχετε
θλίψη. Ο δρόμος για την ένωση με τον Κύριο
δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με
δοκιμασίες, που με συνεχή αγώνα πρέπει να
τις αντιμετωπίζουμε, σύμφωνα με το άγιο
θέλημά Του.
Ο Άγιος Κάρπος πέθανε ειρηνικά, φωτίζοντας
με το παράδειγμά του πολλούς ανθρώπους.
Η μνήμη του εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις
26 Μαΐου.