ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΟΥΔΑΣ Ο ΘΕΑΔΕΛΦΟΣ
|
|
|
Άγιος Ιούδας ο Θεάδελφος |
Τα βιογραφικά στοιχεία του Αγίου Ιούδα, είναι κάπως συγκεχυμένα, διότι συγχέονται μ' αυτά του Αποστόλου Θαδδαίου που η μνήμη του εορτάζεται την 21η Αυγούστου. Ο Ιούδας αυτός ήταν αδερφός του Χριστού και ο κατά σάρκα αδερφός του Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφόθεου.
Του αποδόθηκε λοιπόν η προσωνυμία «Θεάδελφος», δηλαδή ένας από τους ετεροθαλείς αδελφούς του Κυρίου, ένα από τα τέκνα του Ιωσήφ, τα οποία αυτός είχε αποκτήσει από προηγούμενο γάμο του προτού μνηστευθεί την Θεοτόκο. Γι' αυτό το Συναξάρι θεωρεί τον απόστολο Ιούδα το Θεάδελφο «κατά σάρκα» αδελφό του Ιησού Χριστού, όπως και του Ιακώβου του Αδελφόθεου, πρώτου επισκόπου Ιεροσολύμων.
Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ΤΟΥ ΘΕΑΔΕΛΦΟΥ
Ο Θεάδελφος Ιούδας, συγγραφέας της ομώνυμης Επιστολής της Καινής Διαθήκης, προστέθηκε στον κύκλο των μαθητών μετά την ανάσταση του Κυρίου. Ο Ιούδας κατά την παράδοση, κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Παλαιστίνη, τη Μεσοποταμία και έφθασε μέχρι την Περσία. Επισκέφθηκε και την Έδεσσα της Συρίας. Στην πόλη Αραράτ συνελήφθη από τους άπιστους, όπου τον κρέμασαν και τον φόνευσαν με βέλη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του αγίου αποστόλου Ιούδα του Θεαδέλφου στις 19 Ιουνίου.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΟΥΔΑ
Στην Καινή Διαθήκη συμπεριλαμβάνεται η καθολική Επιστολή που συνέγραψε ο άγιος απόστολος Ιούδας ο θεάδελφος. Στην αρχή της κατονομάζεται ο ίδιος ως «Ιούδας, Ιησού Χριστού δούλος, αδελφός δέ Ιακώβου». Σχετίζεται εμφανώς με τον Ιάκωβο, ο οποίος ήταν γνωστή ηγετική προσωπικότητα της πρώτης Εκκλησίας, και στην υμνολογία της Εκκλησίας προσδιορίζεται ως «Χριστού συγγενής» και «απόστολος θεάδελφος».
Η Επιστολή του Ιούδα
απευθύνεται προς τους
Χριστιανούς της
Αντιόχειας και
πιθανότατα γράφτηκε στα
Ιεροσόλυμα περί το 65-70
μ.Χ. Η θεόπνευστη αυτή
επιστολή είναι σύντομη,
αλλά γεμάτη μηνύματα
αληθινής ζωής, τα οποία
χαρακτηρίζονται από μια
ιδιαίτερη σωτηριολογική
σημασία.
Στην αρχή της Επιστολής
του ο Απόστολος Ιούδας
αναφέρεται στο τρίπτυχο
του ελέους του Θεού, της
ειρήνης και της αγάπης,
που βοηθά τον Χριστιανό
να απομακρύνει τη
μεμψιμοιρία από τη ζωή
του. Στη συνέχεια
καταφέρεται κατά των
ψευδοδιδασκάλων και
ασεβών, που μετατρέπουν
τη χάρη του Θεού σε κάθε
είδους ασέλγεια. Οι
Χριστιανοί συνεπώς,
οφείλουν να αγωνιστούν
για να διατηρήσουν τη
σωτήρια πίστη τους
καθαρή και ανόθευτη και
να θυμούνται πάντα τις
παραδοθείσες αλήθειες
των Αποστόλων. Αυτοί
είναι που προμήνυσαν τον
ερχομό ανθρώπων ασεβών,
οι οποίοι θα βαδίζουν
σύμφωνα με τις δικές
τους κακόβουλες και
ασεβείς επιθυμίες. Οι
χριστιανοί όμως, πρέπει
να μείνουν σταθεροί στην
πίστη τους χωρίς να
επηρεάζονται από το
πνεύμα της εποχής,
βοηθώντας παράλληλα να
σωθούν αυτοί που
κλονίζονται ή έχουν
πέσει σε βαριές
αμαρτίες. Το έργο αυτό
είναι δύσκολο και
επικίνδυνο, αλλά
ταυτόχρονα και ένα έργο
με ασύγκριτη αξία για
την παρούσα ζωή αλλά και
με προεκτάσεις στην
αιωνιότητα.
