|
|
|
Ο Απόστολος Θωμάς |
Ο άγιος Απόστολος Θωμάς ήταν μεταξύ των δώδεκα μαθητών του Κυρίου. Γεννήθηκε στην Ιουδαία Ο Θωμάς ήταν Ιουδαίος, γιός φτωχών γονέων, πιστός στο Μωσαϊκό Νόμο, με αγνό βίο και ήταν ψαράς στο επάγγελμα.
Το όνομά του στην αραμαϊκή γλώσσα «Τέομα» σημαίνει δίδυμος. Στο ιερό Ευαγγέλιο του δίδεται όντως η προσωνυμία «Δίδυμος» (Ιωάννης 11,16). Οι αγιογραφικές πληροφορίες για το Θωμά είναι σχετικά λίγες και γι’ αυτό έχουν εγερθεί κατά καιρούς αυθαίρετες ερμηνείες για το πρόσωπό του. Προσπάθησαν να εντοπίσουν τίνος δίδυμος αδελφός ή αδελφής υπήρξε. Κάποιοι τον ταυτίζουν με τον αναφερόμενο από τον Ματθαίο (13,55) αδελφόθεο Ιούδα. Μάλιστα οι πολέμιοι του Χριστού συγγραφείς, θέλοντας να πλήξουν την υπερφυσική ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, υποστηρίζουν ότι αυτός υπήρξε δίδυμος αδελφός του Κυρίου, παρά τις αντίθετες μαρτυρίες των Ευαγγελίων. Αρχαία παράδοση, την οποία αποδέχεται η Εκκλησία μας ο Θωμάς ήταν δίδυμος αδελφός κάποιας Λυδίας ή Λυσίας. Κάποιοι άλλη παράδοση αναφέρει ότι ήταν δίδυμος αδελφός κάποιου Ελεάζαρου. Όμως όλες αυτές οι θεωρίες δεν μπορεί να επιβεβαιωθούν.
Ο Θωμάς ως μαθητής του Κυρίου
Ο Θωμάς ήδη από νεαρή ηλικία αγαπούσε την ανάγνωση και τη μελέτη της Γραφής. Η γνώση αυτή του λόγου του Θεού και η καλή προαίρεσή του, του επέτρεψαν να αναγνωρίσει δίχως δισταγμούς ότι ο Χριστός ήταν ο Μεσσίας που είχαν προαναγγείλει οι Προφήτες, αμέσως μόλις Εκείνος του παρουσιάστηκε και τον κάλεσε να Τον ακολουθήσει. Άφησε τη βάρκα και τα δίχτυα του και έγινε με χαρά ένας από τους δώδεκα Μαθητές του Κυρίου.
Ήταν από τους ένθερμους και αφοσιωμένους μαθητές, πρόθυμος και υπηρέτης πιστός. Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη (14, 4-5) παρατηρούμε στη ρήση του Κυρίου, πως οι μαθητές δε γνωρίζουν που πηγαίνει και ποια είναι η οδός που οδηγεί σε αυτό το δρόμο. Ο Θωμάς τότε θέτει ευθέως το ερώτημα "Κύριε, οὐκ οἴδαμεν ποῦ ὑπάγεις· καὶ πῶς δυνάμεθα τὴν ὁδὸν εἰδέναι;". Αγάπησε πολύ τον Κύριο, κι όταν οι Ιουδαίοι ήθελαν να τον θανατώσουν, ο Θωμάς έλεγε στους άλλους μαθητές "Ας πάμε κι εμείς να πεθάνουμε μαζί Του. Είναι καλύτερα να σταυρωθούμε με το Δεσπότη, παρά να ζούμε χωρίς Αυτόν".
Όταν ο Ιησούς αναστήθηκε
από τον τάφο, παρουσιάστηκε στους μαθητές
Του που ήταν συγκεντρωμένοι στο υπερώο, με
κλειστές τις πόρτες, για το φόβο των
Ιουδαίων. Ο Θωμάς δεν ήταν τότε μαζί τους
και, όταν οι υπόλοιποι μαθητές του
διηγήθηκαν ότι είδαν τον αναστάντα Κύριο, δε
θέλησε να τους πιστέψει.
Έλεγε, ότι θα πιστέψει μόνο αν ψηλαφήσει τον
Αναστάντα.
Αλλά ο Κύριος
εμφανίστηκε ξανά,
οκτώ μέρες αργότερα, ενώπιον των
μαθητών, και
προέτρεψε το Θωμά να ψηλαφήσει τις πληγές
από τα καρφιά και την πλευρά που είχε τρωθεί από τη λόγχη.
Εκθαμβωμένος ο Θωμάς, προσκύνησε και
ανεβόησε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Η
απάντηση του Κυρίου ήταν τέτοια, που θα
διδάσκει όλους όσους θέλουν να δυσπιστούν
στην αλήθεια του Ευαγγελίου. Είπε, λοιπόν, ο
Κύριος: "ότι εώρακάς με, πεπίστευκας,
μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιωάννης
20,26). Δηλαδή, λέει ο Κύριος στο Θωμά,
πίστεψες επειδή με είδες. Μακαριότεροι και
περισσότερο καλότυχοι είναι εκείνοι, που αν
και δεν με είδαν, πίστεψαν.
Επανόρθωσε έτσι ο Κύριος
την ολιγοπιστία του Θωμά και μας δίδαξε ότι
και εμείς καλούμαστε να θέσουμε τον δάκτυλο
– όχι σωματικά, αλλά πνευματικά – στην
πλευρά Του, για να ποτιστούμε από την
αναβλύζουσα Χάρη (Ιωάννης 20, 19-29). Γι' αυτό
το λόγο, η Εκκλησία όχι μόνο δεν καταδικάζει
τον Θωμά, αλλά τιμά την
“μακαρία
αυτού απιστία” την πρώτη Κυριακή μετά
την Κυριακή του Πάσχα.
Ο Άγιος Θωμάς και η Τίμια Ζώνη της Θεοτόκου
Μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου, που κατά τις υπάρχουσες μαρτυρίες συνέβη το 47 μ.Χ. σε ηλικία 59 ετών στη Γεθσημανή, στην οικία του Ευαγγελιστού Ιωάννη -στον οποίο ο Ιησούς την είχε εμπιστευτεί από τον Σταυρό Του- διασώθηκαν εκτός από τα σπάργανα του τάφου της, δύο από τα θεομητορικά της άμφια· η Εσθήτα και η Ζώνη.
Σύμφωνα με την παράδοση η Παναγία κατασκεύασε η ίδια τη Ζώνη της με τρίχες καμήλας. Τις τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής της, κοντά της βρέθηκαν με τρόπο θαυμαστό, «επί νεφελών» οι Απόστολοι οι οποίοι εκείνη την περίοδο δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Όταν εκοιμήθη η Θεοτόκος, οι Απόστολοι με ψαλμούς και ύμνους, εναπόθεσαν την Αγία Σορό της σε «καινόν μνημείον» στη Γεθσημανή. Τρεις μέρες μετά την κοίμησή της, η Παναγία μετέστη στους ουρανούς.
Σύμφωνα με την παράδοση, κατά θείαν οικονομίαν, ο Απόστολος Θωμάς ευρισκόμενος στις Ινδίες δεν ήταν παρών στην κηδεία της Θεομήτορος. Εκεί, μετά από τρεις ημέρες, και ενώ τελούσε τη Θεία Λειτουργία, βρέθηκε στη Γεθσημανή με θαυμαστό τρόπο και υπήρξε μάρτυρας της μεταστάσεως της. Τότε παρακάλεσε την Παναγία να του δώσει για ευλογία τη Ζώνη της και εκείνη, καθώς ανέβαινε στους ουρανούς, του έριξε το Ιερό κειμήλιο. «Πρὸς δόξαν ἀκήρατον, ἀνερχομένη Ἁγνή, χειρί σου δεδώρησαι, τῷ Ἀποστόλῳ Θωμᾷ, τὴν πάνσεπτον Ζώνην σου.» ψάλλουμε στο απολυτίκιο της εορτής της Καταθέσεως της Τιμίας Ζώνης.
Στη συνέχεια ο Άγιος Θωμάς έτρεξε προς τον τάφο της Θεοτόκου, όπου συνάντησε τους άλλους Αποστόλους να προσεύχονται και τους παρακάλεσε να ανοίξουν τον τάφο για να προσκυνήσει το θεοδόχο σώμα της. Έτσι αποφάσισαν, για χάρη του Αποστόλου που δεν πρόφτασε, να ανοίξουν τον τάφο. Αλλά όταν άνοιξαν τον τάφο, μεγάλη κατάπληξη και θαυμασμός τους κυρίευσε όλους. Το σώμα έλειπε και στο μνήμα κείτονταν μόνο το σεντόνι που είχαν τυλίξει το σώμα της Παναγίας. Η Παναγία αναστήθηκε και σωματικά αναλήφθηκε από την γη στους ουρανούς χαρίζοντας θαυμαστή δύναμη στους Αποστόλους για το δύσκολο και τεράστιο έργο που είχαν ήδη ξεκινήσει.
Ο Θωμάς ως Απόστολος
Ο Θωμάς,
ύστερα από την Ανάληψη του Κυρίου, βρισκόταν μαζί με τους άλλους
Αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής.
Έλαβε κι αυτός μαζί με τους άλλους μαθητές
την χάρη του Αγίου Πνεύματος και το
πρόσταγμα να κηρύξει το Ευαγγέλιο σε όλη την
Κτίση (Μάρκος 16,15). Κάθε απόστολος
κληρώθηκε να πάει σε ορισμένη χώρα της
Οικουμένης. Ο Θωμάς κληρώθηκε να πάει στους
Πάρθους, Πέρσες, Μήδους και Ινδούς.
Γι' αυτό οι χριστιανοί των Ινδιών
ονομάζονται "Θωμαϊστές".
Οι Ινδοί ήταν οι πιο ωμοί και βάρβαροι τότε
άνθρωποι. Βλέποντας ο Θωμάς ότι έπρεπε να
πάει σε τέτοιο άγριο έθνος στεναχωρήθηκε.
Ενώ σκεφτόταν τι να κάνει, εμφανίζεται σ’
αυτόν μιά νύχτα ο Κύριος και του λέει:
– Μη φοβάσαι Θωμά, αλλά πήγαινε στις Ινδίες,
κήρυξε το Ευαγγέλιο κι η χάρις μου θα είναι
μαζί σου.
Στην Ινδία, συνελήφθηκε από τον Βασιλία Mισδαίο, γιατί κατήχησε και βάπτισε τον γιό του Aζάνη, την γυναίκα του Tερτία και της κόρες του Mυγδονία και Nάρκα. Αφού τον φυλάκισε τον παρέδοσε σε πέντε στρατιώτες, οι οποίοι αφού τον ανέβασαν σε κάποιο βουνό τον θανάτωσαν δια λογχισμού. Έτσι, τον αξίωσε ο Θεός όχι μόνο να κηρύξει το Ευαγγέλιό Του, αλλά και να δώσει τη ζωή του γι' Αυτόν.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει τη μνήμη του Αποστόλου Θωμά κάθε χρόνο στις 6 Οκτωβρίου. Από τον 3ο αιώνα, μαρτυρείται το προσκύνημα στον τάφο του Αποστόλου στην Έδεσσα της Συρίας (σημερινή Ούρφα της Νοτιοανατολικής Τουρκίας), της οποίας ήταν πολιούχος. Αλλά κατά μία παράδοση που αναφέρεται από τον άγιο Εφραίμ τον Σύρο (ο οποίος, μετά την κατάληψη της πόλης της Νίσιβης από τους Πέρσες το 363, έφυγε για την Έδεσσα όπου έζησε τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής του διδάσκοντας στην περιβόητη Σχολή των Περσών), φαίνεται ότι ήταν το τίμιο λείψανο του Αποστόλου Θωμά που είχε διακομισθεί στην Έδεσσα από έναν έμπορο το 232. Το ιερό λείψανο του αγίου παρέμεινε εκεί έως ότου ο γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1204 το λείψανο μεταφέρθηκε στην Ρώμη, μαζί με τα λείψανα άλλων αγίων που είχαν συγκεντρωθεί στην Βασιλεύουσα. Η Κάρα του Αγίου Θωμά βρίσκεται στη Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Πάτμου. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Θωμά βρίσκονται στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους, στο Κοπτικό Πατριαρχείο της Αιγύπτου και στον Συρο - Ιακωβιτικό Ναό της Μοσούλης.
Πληροφορίες για το βίο του Αγίου Θωμά λαμβάνουμε από το αρχαίο χριστιανικό έργο Πράξεις Θωμά ένα χριστιανικό έργο, μάλλον του 3ου αιώνα, μανιχαϊκής όμως προέλευσης. Το ελληνικό χειρόγραφο που περιέχει τις πράξεις του Αγίου Θωμά στην Ινδία, σώζεται στην Ιερά Μονή της Μεγίστης Λαύρας. Στο όνομα του Θωμά έχουν διασωθεί τρία απόκρυφα κείμενα του 2ου μ. Χ. αιώνα. Πρόκειται αναμφίβολα για ψευδεπίγραφα κείμενα αρχαίων αιρετικών γνωστικών, οι οποίοι θέλοντας να δώσουν κύρος στις αιρετικές τους δοξασίες, τις απέδωσαν στον απόστολο Θωμά.
