ΑΓΙΟΛΟΓΙΑ

ΑΓΙΟΙ ΑΒΒΑΔΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ

 

Άγιοι Αββάδες εν τη μονή του Αγίου Σάββα αναιρεθέντες,

των λεγομένων Μαύρων

 

Άγιοι Αββάδες
Ι.Μ. Αγ. Σάββα

Οι Άγιοι αυτοί Πατέρες ασκήτευαν στη Λαύρα του Αγίου Σάββα, στην περιοχή των Ιεροσολύμων και είχαν συγκεντρωθεί εκεί από διάφορα μέρη. Στα χρόνια του Ηρακλείου (620 - 641 μ.Χ.), Άραβες ληστές επιτέθηκαν κατά της μονής και συνέλαβαν τους Πατέρες, διότι νόμιζαν ότι η Μονή είχε πολλούς θησαυρούς. Κατόπιν τους βασάνισαν με διάφορους τρόπους, για να υποδείξουν στους ληστές τους κρυμμένους θησαυρούς της μονής. Όμως, διαψεύσθηκαν. Οι μοναχοί (44 κατά την παράδοση) το μόνο πλούτο που είχαν, ήταν οι αρετές τους.

Οι επιδρομείς, όταν διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχαν λάφυρα στο μοναστήρι, εκνευρίστηκαν πολύ κατά των μοναχών. Και αφού τους συγκέντρωσαν, τους είπαν να αρνηθούν την πίστη τους στο Χριστό. Επειδή, όμως, κανένας δεν δέχτηκε να αρνηθεί την πίστη του, αποφάσισαν να τους σκοτώσουν. Έτσι, άλλους αποκεφάλισαν, άλλους τους τεμάχισαν (τους έσκισαν στη μέση ή τους έκοψαν σε πολλά κομμάτια) και άλλους κάρφωσαν με τα ξίφη τους. Μ' αυτόν τον τρόπο, οι Άγιοι αυτοί πατέρες, που μέχρι τέλους κράτησαν σταθερή την πίστη τους, πήραν το δρόμο για την αιώνια ζωή της Βασιλείας των Ουρανών, για την οποία υπέμειναν πρόθυμα τους μακρούς αγώνες της ασκήσεως και το μαρτύριο της επίπονης αθλήσεως. Μεταξύ των αγίων Αββάδων αναφέρεται και ο Όσιος Θεόκτιστος. Την φρικτή εκείνη σφαγή περιέγραψαν, ο Όσιος Στέφανος ο Σαββαΐτης, ο ανεψιός του Οσίου Ιωάννου του Δαμασκηνού και ο Όσιος Αντίοχος ο Πάνδεκτος. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει τη μνήμη των οσιομαρτύρων αυτών στις 20 Μαρτίου και στις 16 Μαΐου.

 

 

ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ

 

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος δ’. Ὃ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς τοῦ Σωτῆρος ἁγιόλεκτοι ἄρνες, ἐξωρμημένοι ἐκ χωρῶν διαφόρων, τῇ Ποίμνῃ συνεδράμετε Σάββα τοῦ σοφοῦ· ὅθεν θανατούμενοι, ἀπηνείᾳ βαρβάρων, χαίροντες ἀνήλθετε, πρὸς οὐράνιον μάνδραν, καθάπερ Ὅσιοι καί Ἀθληταί, ἐκδυσωποῦντες, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
 

Έτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος β’.
Ἀθλοφόροι Κυρίου μακαρία ἡ γῆ ἡ πιανθεῖσα τοῖς αἵμασιν ὑμῶν, καὶ ἅγιαι αἱ σκηναὶ αἱ δεξάμεναι τὰ πνεύματα ὑμῶν· ἐν σταδίῳ γὰρ τὸν ἐχθρὸν ἐθριαμβεύσατε, Χριστὸν μετὰ παρρησίας ἐκηρύξατε. Αὐτὸν ὡς ἀγαθὸν ἱκετεύσατε, σωθῆναι δεόμεθα τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

 

Κοντάκιον

Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τὴν τῶν Ὁσίων θεόληπτον συνοδείαν, ταῖς τῶν Μαρτύρων διαλάμπουσαν ἀκτῖσι, πάντες τοῖς ᾄσμασι στεφανώσωμεν, τοὺς τῷ Χριστῷ τυθέντας, οἷάπερ θεῖα σφάγια· αὐτοὺς γὰρ ὁ Λόγος προσεδέξατο.

 

Μεγαλυνάριον

Αἵμασιν οἰκείοις μαρτυρικῶς, τοὺς σαυτῶν χιτῶνας, πορφυρώσαντες ἱερῶς, πρὸς ὑπερκοσμίους, ἀνήλθετε ἐπαύλεις, φαιδρῶς κεκοσμημένοι, Πατέρες Ὅσιοι.

 

Κάθισμα

Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν.
Δι' ἐγκρατείας τῶν παθῶν τὰς πυριφλέκτους, ἀπονεκρώσαντες ὁρμάς, καὶ τὰς κινήσεις, Ἀσκηταὶ θεόληπτοι, ἑπόμενοι κατ' ἴχνος, τῷ πάντα τεκτηναμένῳ μόνῳ Θεῷ, καθάπερ δεκτὴ θυσία καὶ ἱερά, προσηνέχθητε σφάγια, διὰ χειρὸς βαρβαρικῆς, τυπτόμενοι σφαττόμενοι, καὶ βιαίως κοπτόμενοι.

 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓΙΩΝ ΑΒΒΑΔΩΝ

ΕΝ ΤΗ ΜΟΝΗ ΑΓ. ΣΑΒΒΑ