ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ

ΠΡΟΣΕΧΕ ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ

Πρόσεχε ψυχούλα μου το καντήλι της ψυχής σου

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο.

Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί. Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος... Το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.

«Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιε μου;», ρώτησε ο πατέρας.

«Πατέρα μου και κύριέ μου», απάντησε ο γιος, «πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;».

«Καλώς, παιδί μου», παρατήρησε ο βασιλιάς. «Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως, θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου».

«Πατέρα μου», απάντησε ο γιος, «αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;»

Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα καντήλι αναμένο με λάδι, και είπε στον γιο του:

«Πάρε αυτό το αναμμένο καντήλι, και μετέφερέ το στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι ή αν σβήσει το φως του, θα σε αποκεφαλίσουν».

Ο γιος υπάκουσε. Με ανάλαφρα, προσεκτικά βήματα, διέσχισε όλους τους δρόμους της πόλεως, με τους στρατιώτες να τον συνοδεύουν συνεχώς, και δεν του χύθηκε ούτε μία σταγόνα μα ούτε και έσβησε.

Όταν επέστρεψε στο κάστρο, ο πατέρας τον ρώτησε:
«Γιέ μου, τι πρόσεξες καθώς τριγυρνούσες μέσα στους δρόμους της πόλεως;». 

«Δεν πρόσεξα τίποτε».

«Τι εννοείς,"τίποτε";», τον ρώτησε ο βασιλιάς. «Σήμερα ήταν μεγάλη γιορτή. Σίγουρα θα είδες τους πάγκους που ήταν φορτωμένοι με πολλές πραμάτειες, τόσες άμαξες, τόσους ανθρώπους, ζώα».

«Δεν είδα τίποτε απ’ όλα αυτά», είπε ο γιος. «Όλη η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο καντήλι. Φοβήθηκα μην τυχόν μου χυθεί μια σταγόνα ή μην τύχει και μου σβήσει και έτσι χάσω τη ζωή μου».

«Πολύ σωστή η παρατήρησή σου», είπε ο βασιλιάς. «Κράτα λοιπόν αυτό το μάθημα κατά νου, για την υπόλοιπη ζωή σου. Να τηρείς την ίδια επιφυλακή και εγρήγορση για την ψυχή μέσα σου, όπως έκανες σήμερα για το καντήλι. Να στρέφεις τους λογισμούς σου μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνεις σε εκείνα που είναι αιώνια και σημαντικά. Θα είσαι ακολουθούμενος, όχι από οπλισμένους στρατιώτες, αλλά από τον θάνατο της ψυχής σου, στον οποίον η κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά. Να προσέχεις στο εξής πάρα πολύ, να φυλάς την ψυχή σου από όλους τους καταστροφικούς πειρασμικούς ανέμους, που σκοπό έχουν να σβήσουν το καντήλι της ευσέβειας και της πίστης σου στο Θεό. Έτσι θα καταφέρεις να σώσεις την ψυχή σου!».

Ο γιος υπάκουσε τον πατέρα, και έζησε έκτοτε ευτυχισμένος με σύνεση και ευσέβεια!

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ