ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ Α'

ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

ΕΝΟΤΗΤΑ Α' (Α-Δ)

ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δείτε που βρίσκονται τα Λείψανα όλων των Αγίων της Πίστης μας όπως αναφέρονται στη μελέτη του καθηγητού Αγιολογίας Αντωνίου Μάρκου με τίτλο Άγια Λείψανα – Οδηγός του προσκυνητή, τα οποία παρουσιάστηκαν στην ιστοσελίδα του Κέντρου Αγιολογικών Ερευνών «Όσιος Συμεών ο Μεταφραστής» Το Συναξάριο της Εκκλησίας.

Α'

ΑΒΕΡΚΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Ιεραπόλεως (+ 167, 22α Οκτωβρίου):
Η Κάρα στη Μονή Παναχράντου Άνδρου.
Αποτμήματα στις Μονές Καρακάλου Αγίου Όρους, Προυσού Ευρυτανίας και Φανερωμένης Σαλαμίνος.
ΑΒΙΒΟΥ Ιερομάρτυρος, Επισκόπου Νεκρέσι Γεωργίας (6ος αι., 4η Μαιου):
Τα Λείψανα στον Καθεδρικό Ναό της Μτσχέτα Γεωργίας.
ΑΒΡΑΜΙΟΥ Οσίου, της Πετσένγκας Ρωσίας (15ος αι., 4η Φεβρουαρίου):
Μέρος των Λειψάνων στο Ναό του χωριού Βλαντιμήρσκο – Πετσένγσκυ Βολόγδας Ρωσίας.
ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ Νεομάρτυρος, του Μοναστηρίου (+ 1727):
Η Κάρα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ Οσιομάρτυρος, του Νέου (+ 1818, 19η Απριλίου):
Η Κάρα στη Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους.
Απότμημα στη Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.

ΑΓΑΘΗΣ Μάρτυρος, της Σικελίας (+ 251, 5η Φεβρουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή αγ. Παύλου Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Προυσού Ευρυτανίας και Λουκούς Άστρους Κυνουρίας.
Σχετικά με το Λείψανο της αγ. Αγάθης οι Ρωμαιοκαθολικοί δέχονται (βλ. έργα Γρηγορίου DAHMAN), ότι αυτό ανακομίσθηκε αδιάφθορο και τον 11ο αι. μεταφέρθηκε στην ΚΠολη, απ’ όπου το 1204 μετεφέρθηκε και πάλι από τους Σταυροφόρους στη Σικελία, όπου διαμοιράσθηκε μεταξύ διαφόρων προσώπων. Σήμερα στην Κατάνη φυλάσσονται: Τα χέρια, τα πόδια και το στήθος του Λειψάνου σε αδιάφθορη κατάσταση, εκτεθημένα σε γυάλινη θήκη. Η Κάρα και τα μεγάλα οστά μέσα σε ανθρωπόσχημη Λειψανοθήκη, στην οποία εικονίζεται η Αγία μέχρι την μέση. Στο κεφάλι αυτής της λειψανοθήκης – αγάλματος, είναι τοποθετημένο πολύτιμο στέμμα, ενώ όλο το άγαλμα είναι καλλυμένο με πολύτιμα αφιερώματα κατοίκων, οι οποίοι έχουν διασωθεί σε διάφορες εποχές διά πρεσβειών της από εκρήξεις του ηφαιστείου της Αίτνας.

ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ Μάρτυρος (+ 298, 22α Αυγούστου):
Η Κάρα στο Ναό Τιμίου Προδρόμου Καβάλας.
Απότμημα στη Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.

ΑΓΑΘΩΝΟΣ Οσίου, κτίτορος της ομωνύμου Μονής Υπάτης Φθιώτιδος (14ος αι., 7η Αυγ.):
Η Κάρα στην ομώνυμη Μονή.
ΑΓΑΠΗΣ Μάρτυρος:
Απότμημα στη Μονή Ζερμπίτσης Σπάρτης.
Δεν διευκρινίζεται αν πρόκειται για την θυγατέρα της αγ. Μάρτυρος Σοφίας (17/9) ή την μετά της μ. Χιονίας (16/4).
ΑΓΑΠΗΣ του Ριαζάν Ρωσίας, της διά Χριστόν Σαλής (+ 1921, 8η Φεβρ.):
Τα Λείψανα ενταφιασμένα στο Ριαζάν.
ΑΓΑΠΙΟΥ Μάρτυρος, υιού Μεγαλομ. Ευσταθίου (+ 118, 20η Σεπτεμβρίου):
Μέρος των Λειψάνων στον ομώνυμο ΡΚ Ναό της Βενετίας.
ΑΓΓΕΛΙΝΑΣ Οσίας, Βασιλίσσης της Σερβίας (15ος αι., 10η Δεκεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Μονή Κουπίνοβο Σερβίας.
ΑΓΛΑΪΟΥ Μάρτυρος, ενός των Αγίων 40 Μαρτύρων (+ 320, 9η Μαρτίου):
Η σιαγόνα στη Μονή Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους.
ΑΓΝΗΣ Μάρτυρος, της Ρωμαίας (+ 304; , 21η Ιαναουαρίου).
Η Κάρα στο ΡΚ Ναό της αγ. Αγνής «εκτός των Τειχών» Ρώμης.
ΑΔΡΙΑΝΟΥ Μάρτυρος:
Απότμημα στη Μονή αγ. Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· της 1/11, της 3/2 ή της 26/8 (δύο).
ΑΕΙΘΑΛΑ Μάρτυρος:
Η Κάρα στη Μονή Παναχράντου Άνδρου.
Αποτμήματα στις Μονές αγ. Παντελεήμονος Αγίου Όρους και Κλειστών Αττικής.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· της 9/3, της 2/9, της 3/11 ή της 11/12.ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ Οσίας, της μετά οσ. Ανδρονίκου (5ος ή 6ος αι., 9η Οκτωβρίου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ του Μεγάλου, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας (+ 373, 18η Ιανουαρίου):
Μέρος παλάμης στο Προσκύνημα αγ. Νεκταρίου Καμαρίζης Λαυρίου.
Αποτμήματα στις Μονές Ιβήρων, Ζωγράφου και Εσφιγμένου Αγίου Όρους, Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, Προυσού Ευρυτανίας και Αγάθωνος Φθιώτιδος.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Οσίου, του Αθωνίτου (+ 1003, 5η Ιουλίου).:
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Οσίου, εκ των κτιτόρων της Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους (10ος – 11ος αι., 17η Δεκ.):
Τα Λείψανα στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Οσίου, του Μετεωρίτου (+ 1380, 20η Απριλίου):
Η Κάρα στη Μονή Μεγάλου Μετεώρου.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Α’ Αγίου, Πατρ. ΚΠόλεως, του Εσφιγμενίτου (+ 1340, 28η Οκτωβρίου):
Τα Λείψανα στο ΡΚ Ναό του αγ. Ζαχαρία Βενετίας.
Μία πλευρά στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στη Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους και στο Ναό αγ. Κων/νου και Ελένης Ανδρούσης Μεσσηνίας.
Το Λείψανο του αγ. Αθανασίου Α’ μεταφέθηκε στη Βενετία από την ΚΠόλη το 1455, μετά την Άλωση της Πόλεως από τους Τούρκους (1453), από τον Βενετό πλοιοκτήτη Δομήνικο Zottarello, ως λείψανο του αγ. Αθανασίου του Μεγάλου αρχιεπ. ’Αλεξανδρείας και ως τέτοιο τιμάται μέχρι σήμερα από τους Βενετούς. Το 1705 η Κάρα του Λειψάνο καταστράφηκε από πυρκαγιά και αντικαταστάθηκε από επιχρυσωμένη κεφαλή. Το 1807 το Λείψανο μεταφέρθηκε στη Μονή του αγ. Ζαχαρία, όπου και σήμερα φυλάσσεται.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Οσιομάρτυρος, του Ιβηρίτου (+ 1628):
Η δεξιά αδιάφθορος στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
Κατά τον μ. Μωϋσή Αγιορείτη η μνήμη του Οσιομ. Αθανασίου είναι άγνωστη στους Συναξαριστές και η μνήμη του θα μπορούσε να τιμάται την 13η Μαιου μετά των Ιβηριτών Αγίων. (Βλ. μ. Μωϋσέως Αγιορείτου, «Οι Άγιοι του Αγίου Όρους», σελ. 435).
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Γ’ Αγίου, Πατρ. ΚΠόλεως, του Πατελάρου (+ 1654, 2α Μαιου).
Το Λείψανο αδιάφθορο στον Καθεδρικό Ναό Ευαγγ. Θεοτόκου Χαρκόβου Ουκρανίας.
Απότμημα στον ενοριακό Ναό Αξού Μυλοποτάμου Κρήτης.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Νεομάρτυρος, της Θεσσαλονίκης (+ 1774, 8η Σεπτεμβρίου):
Απότμημα στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Χριστιανουπόλεως (+ 1735, 17η Μαιου):
Τα Λείψανα στη Μονή Προδρόμου Γορτυνίας.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Οσίου, του Παρίου (+ 1813, 24η Ιουνίου):
Μέρος Κάρας στη Μητρόπολη Χίου.
Αποτμήματα στη Μητρόπολη Παροναξίας και στη Μονή αγ. Άννης Λυγαριάς Λαμίας.
Κατά την ανακομιδή τα Λείψανα του οσ. Αθανασίου κατατέθηκαν στο Ναό του Ησυχαστηρίου του αγ. Γεωργίου Ρεστών Χίου, όπου και ασκήθηκε προς το τέλος της ζωής του. Εκεί τα Λείψανα καταστράφηκαν σχεδόν ολοσχερώς από φωτιά, κατά την καταστροφή της Χίου από τους Τούρκους, το 1822. Η αγιότητα του οσ. Αθανασίου διακηρύχθηκε το 1995 από το Πατριαρχείο ΚΠόλεως, μετά από εισήγηση του Μητροπ. Παροναξίας Αμβροσίου.

ΑΘΗΝΟΓΕΝΟΥΣ Ιερομάρτυρος, επ. Ηρακλειουπόλεως (+ 311, 16η Ιουλίου):
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ Μεγαλομάρτυρος (+ 305 – 313, 25η Νοεμβρίου):
Τα Λείψανα αδιάφθορα στη Μονή Σινά.
Δάκτυλος στη Συλλογή των Ανακτόρων του Μπάκινγχαμ Λονδίνου.
Αποτμήματα στη Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους, στον ομώνυμο Ναό Ν. Λιοσίων Αττικής, στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΑΚΑΚΙΟΥ Οσίου, του Καυσοκαλυβίτου (+ 1730, 12η Απριλίου):
Η Κάρα στο Κυριακό της Σκήτης των Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους.
Η σιαγόνα στην ομώνυμη Καλύβη Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους.
Απότμημα στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
ΑΚΑΚΙΟΥ Οσιομάρτυρος, του Ιβηροσκητιώτου (+ 1814, 1η Μαιου):
Η Κάρα στη Μονή αγ. Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Μέρος των Λειψάνων στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους.
ΑΚΕΨΙΜΑ Μάρτυρος:
Αποτμήματα στη Μονή Κλειστών Αττικής και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· της 3/11, της 7/12 ή της 11/12.

ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ Μάρτυρος:
Απότμημα στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· της 2/11, της 20/4 ή της 22/8.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Μάρτυρος, της Πύδνης (3ος αι., 14η Μαρτίου):
Η Κάρα στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Μάρτυρος, του «εν Κεντουκέλλαις» (4ος αι., 15η Μαιου):
Απότμημα στη Μονή οσ. Σεραφείμ του Σάρωφ Πιστόιας Ιταλίας.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Αγίου:
Η Κάρα στη Μητρόπολη Ιωαννίνων.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Αγίου πρόκειται· της 30/8 (Πατρ. ΚΠόλεως), της 16/5 και 12/12 (Πατριαρχών Ιεροσολύμων), της 29/5 (Πατρ. Αλεξανδρείας), της 16/3 (Πάπα Ρώμης), της 30/11 (επ. Μηθύμνης), της 13/5 (επ. Τιβεριανών), της 9/6 (επ. Προύσσης), της 22/10 (Ιερομάρτυρος), της 29/10 (Ιερομάρτυρος, + 1653), της 14/5, 28/9 και 30/10 (Μαρτύρων), της 7/11 (Μάρτυρος Θεσσαλονικέως), της 24/11 (Μάρτυρος Κορινθίου), της 25/2, 9/3, 14/3, 10/4, 14/5, 20/5, 10/6, 1/8, 21/8, 15/3 (δύο· όλων Μαρτύρων), της 17/12 (Οσιομάρτυρος) ή της 26/5 (Νεομάρτυρος, + 1794).

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Νέβσκι Αγίου, Μεγ. Ηγεμόνος Βλαδιμήρ Ρωσίας,
(+ 1263, 30η Αυγούστου και 23η Νοεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στην ομώνυμη Λαύρα Αγ. Πετρουπόλεως.
Το Λείψανό του αγ. Αλεξάνδρου ανακομίσθηκε αδιάφθορο το 1380. Το 1723 ο Μεγάλος Πέτρος, ίδρυσε Λαύρα προς τιμή του στη νέα πρωτεύουσσα της Ρωσίας Αγία Πετρούπολη και το 1724 κατέθεσε εκεί το Λείψανό του. Κατά την Επανάσταση του 1917 οι Μπολσεβίκοι σεβάσθηκαν το Λείψανο του ηρωικού Ηγεμόνα. Το 1922 εκτέθηκε στο Μουσείο Ιστορίας της Θρησκείας, απ’ όπου το 1989 επιστράφηκε στη Ρωσική Εκκλησία, για να κατατεθή και πάλι στην Λαύρα του, όπου και σήμερα φυλάσσεται, σε λάρνακα εξαιρετικής τέχνης. ( Con. Logatsev, «Η παλινόρθωση των Λειψάνων του Πρίγκιπα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι»· στο «Περιοδικό του Πατριαρχείου Μόσχας», φ. 9/1989, σελ. 25 – 27, αγγλική έκδοση).

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Οσίου, του Σβιρ Ρωσίας (+ 1533, 17η Απριλίου και 30η Αυγούστου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή της Ρωσίας.
Μέρος Λειψάνου στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Το Λείψανο του αγ. Αλεξάνδρου ανακομίσθηκε αδιάφθορο την 17η Απριλίου 1641, κατά την διάρκεια των εργασιών ανεγέρσεως του κατεστραμμένου από τους Πολωνούς Ναού της Μεταμ. Σωτήρος. Το Λείψανο κατατέθηκε το 1643 σε αργυρή λάρνακα και αναπαύθηκε εκεί μέχρι την Επανάσταση του 1917.
Την 5η Ιανουαρίου 1918 η περιοχή της Μονής του οσ. Αλεξάνδρου και ευρύτερα του Όλονετς καταλήφθηκε από τους Μπολσεβίκους. Την επομένη 6η Ιανουαρίου οι Μπολσεβίκοι κατέλαβαν την Μονή, αλλά δεν βεβήλωσαν το Λείψανο. Σταδιακά η Μονή μετατράπηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως (το γνωστό «Σβίρλαγκ»), ίδρυμα αναπήρων πολέμου και έπειτα παιδιών, τεχνική σχολή και τελικά ψυχιατρικό άσυλο.
Την τρίτη ημέρα του Πάσχα του 1918, το Λείψανο ρίχθηκε στην πυρά από ομάδα οπλισμένων Μπολσεβίκων, οι οποίοι εκτέλεσαν τον Ηγούμενο Ευγένιο και 6 Μοναχούς της Μονής, όμως δεν κάηκε, αντιθέτως διατήρησε το απολύτως φυσιολογικό χρώμα του! Μόνο κατά την έκτη προσπάθειά τους, την 20η Δεκεμβρίου 1918, οι Μπολσεβίκοι πέτυχαν να μετακινήσουν το Λείψανο και να το μεταφέρουν στο Λοντεινογιε Πόλιε. Εκεί το Λείψανο εξετάστηκε από Σοβιετικούς επιστήμονες, σε μία προσπάθεια να αποδειχθεί, ότι το σώμα του Οσίου είχε ταριχευθεί ή ότι επρόκειτο για κάποια απάτη της Εκκλησίας για την… αποβλάκωση των πιστών! Όμως η εξέταση απέδειξε, ότι το Λείψανο ήταν αυθεντικό. Η ομοιότητα του προσώπου με τις εικόνες του οσ. Αλεξάνδρου ήταν εντυπωσιακή και όλες οι σχετικές λεπτομέρειες (λευκότητα και ελαστικότητα του δέρματος), ήσαν σύμφωνες με εκείνες που καταγράφτηκαν κατά την ανακομιδή του 1641. Ένας Ακαδημαικός της εποχής, ο Πέτρος Πέτροβιτς Ποκρύσκιν, σε απάντησή του σε αίτημα της Μυστικής Αστυνομίας, έγραψε σχετικά: «Αναγνωρίζοντας, ότι το Λείψανο του αγ. Αλεξάνδρου του Σβιρ αποτελεί αναμφισβήτητα ιστορικό γεγονός, η θέσις του οποίου πρέπει να είναι σε μία εκκλησία, ζητούμε να ληφθούν μέτρα για την διαφύλαξι αυτού του εθνικού ιστορικού θησαυρού»!
Στη συνέχεια το Λείψανο εκτέθηκε στο Μουσείο Ανατομίας της Στρατιωτικής Ιατρικής Ακαδημίας του Λένινγκραντ και παρέμεινε εκεί χάρις στις προσπάθειες του διακεκριμένου επιστήμονος Β. Ν. Τόνκωφ.
Μετά την κατάρρευση του αθειστικού καθεστώτος, υπάρχουν δύο εκδοχές για το Λείψανο του αγ. Αλεξάνδρου.
Α. Σύμφωνα με την πρώτη (η οποία παρουσιάζεται στο ειδικό αφιέρωμα του Περιοδικού «The Orthodox Word», φ. 236 – 237/Μαιου – Αυγ. 2004), μετά την επιστροφή στο Πατριαρχείο Μόσχας του τμήματος της Θείας Μεταμορφώσεως της Μονής του αγ. Αλεξάνδρου (την 14η Ιουνίου 1997· το τμήμα της Αγίας Τριάδος επιστράφηκε μερικώς την 22α Σεπτεμβρίου 1998), με την έγκριση του Μητροπ. Αγίας Πετρουπόλεως Βλαδιμήρου, άρχισαν έρευνες για την ανεύρεση του Λειψάνου. Χάρις στις προσπάθειες των μοναζουσών της Μονής Αγίας Σκέπης Τερενίτσι και του του Ηγουμένου της Μονής του οσ. Αλεξάνδρου αρχιμ. Λουκιανού Koutchenko, το Λείψανο βρέθηκε τον Δεκέμβριο του 1997. Η ιατρική – ανθρωπολογική εξέτασή του, απέδειξε την συμφωνία του με τις περιγραφές του 1641 και τις νεώτερες του 1918 και επίσης, ότι ανήκε σε άνδρα της φυλής των Βεπ, μιάς ομάδος Φιλανδικής καταγωγής, στην περιοχή της οποίας ο Όσιος γεννήθηκε και ίδρυσε την Μονή του.
Μετά την επιβεβαίωση της ταυτότητος του Λειψάνου, ο Μητροπ. Βλαδίμηρος επέτρεψε την έκθεσή του στον Ναό της αγ. Σοφίας, για τέσσερεις μήνες (από την 30η Ιουλίου 1998), πριν την μεταφορά του στην Μονή. Πριν την μεταφορά του Λειψάνου στον Ναό, έγινε μία δέηση στην αίθουσα εξετάσεων της Ιατρικής Ακαδημίας. Εκεί, ενώπιον πιστών και απίστων, τα χέρια και τα πόδια του Οσίου άρχισαν να αναβλύζουν σταγόνες ευωδέστατου μύρου! Από τότε και μέχρι σήμερα τα θαύματα που επιτελούνται διά πρεσβειών του οσ. Αλεξάνδρου είναι πολλά και πολύ σημαντικά (έχουν καταγραφεί θεραπείες παραλυτικών, καρκινοπαθών, πασχόντων από παθήσεις των οστών και του δέρματος και ψυχασθενών). Το λείψανο αυτό τον Νοέμβριο του 1998 μεταφέρθηκε στην Μονή του αγ. Αλεξάνδρου, όπου και σήμερα φυλάσσεται.

Β. Κατά την δεύτερη εκδοχή το άφθαρτο σώμα που αποδίδεται στον αγ. Αλέξανδρο δεν είναι το δικό του, αλλά ούτε καν άγιο Λείψανο! Πρόκειται για σώμα αγνώστου άνδρα, το οποίο πήρε από το Μουσείο Ανατομίας της Αγίας Πετρουπόλεως ο αρχιμ. Λουκιανός Koutchenko και το τοποθέτησε σαν λείψανο του αγ. Αλεξάνδρου του Σβιρ στο Ναό της Αγίας Σοφίας! Ταυτόχρονα ξεκίνησε μία μεγάλη διαφημιστική εκστρα-τεία για το «λείψανο» αυτό από το Πατριαρχείο Μόσχας και την ενορία, με αποτέλεσμα να προκληθεί ρεύμα προσκυνητών που περίμεναν μέχρι και δύο ώρες για να προσκυνήσουν! Μετά από κάποια δημοσιεύματα το Πατριαρχείο Μόσχας διόρισε μία Επιτροπή για να διερευνήσει τα του «λειψάνου». Η έρευνα απέδειξε, ότι το σώμα παρελήφθη από το Μουσείο Ανατομίας το 1920 ή το 1930 και διατηρήθηκε σε φορμόλη, για τις μελέτες των σπουδαστών της Ιατρικής Σχολής! Ακόμη, τα νύχια του «λειψάνου» ήταν περιποιημένα και τα πόδια άθικτα, ενώ κατά την περιγραφή του Λειψάνου κατά την πρώτη ανακομιδή, τα πόδια του Αγίου είχαν διαλυθεί και σώζονταν τα οστά. Μάλιστα, ο άνδρας στον οποίο ανήκε το λείψανο πρέπει να ήταν Μουσουλμάνος στο θρήσκευμα, διότι έφερε περιτομή!
Επίσης, κατά τον Διευθυντή του Μουσείου Ανατομίας, το σώμα ήταν των αρχών του 20ου αι. και ανήκε σε νεώτερο ηλικιακά άνδρα του οσ. Αλεξάνδρου. Ένα από τα μέλη της Επιτροπής, ο Καθηγητής του Σεμιναρίου της Αγίας Πετρουπόλεως π. Γεώργιος Mitrofanov, ανέφερε ανοικτά στους σπουδαστές, ότι δεν επρόκειτο για άγιο λείψανο. Όλα ανετράπησαν όταν ο Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος Β’ πήγε και προσκύνησε το φερόμενο ως λείψανο του αγ. Αλεξάνδρου.

ΑΛΕΞΙΟΥ Οσίου, του Ανθρώπου του Θεού (+ 410, 17η Μαρτίου):
Η Κάρα στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
Απότμημα Κάρας στη Μονή Γενν. Θεοτόκου – Πελαγίας Ακραιφνίου Βοιωτίας.
Αποτμήματα στη Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους, στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Η Κάρα του οσ. Αλεξίου δωρήθηκε στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων το 1398 από τον Αυτοκράτορα Μανουήλ τον Παλαιολόγο. Κατά την πυρπόληση της Μονής από τους Οθωμανούς του έτους 1585 διασώθηκε από δύο μοναχούς.
ΑΛΕΞΙΟΥ Αγίου, Μητροπολίτου Ρωσίας (+ 1378, 12η Φεβρ. και 20η Μαιου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στον Πατριαρχικό Ναό των Επιφανείων Μόσχας.
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΑΛΕΞΙΟΥ Αγίου (Toth, + 1909, 7η Μαιου):
Τα Λείψανα στη Μονή αγ. Τύχωνος Νοτίου Χαναάν Πενσυλβάνιας.
ΑΛΥΠΙΟΥ Οσίου, του Κιονίτου (+ 608, 26η Νοεμβρίου):
Η Κάρα στη Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
Απότμημα στο Κυριακό της Σκήτης των Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους.
ΑΛΦΑΙΟΥ Αποστόλου (1ος αι., 26η Μαιου):
Απότμημα στη Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους.
ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Μεδιολάνων (+ 397, 7η Δεκεμβρίου):
Η Κάρα και το μεγαλύτερο μέρος των Λειψάνων στη Ρ Κ Αμβροσιανή Βασιλική του Μιλάνου.
Μέρος Κάρας στη Σκήτη Ξενοφώντος Αγίου Όρους·
Αποτμήματα στις Μονές Παντοκράτορος Αγίου Όρους και Κύκκου Κύπρου.
ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ Οσιομάρτυρος, του Βατοπεδινού (+ 1822, 22α Ιουνίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρος.
ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ Οσίου, του Κυπρίου:
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
Κατά τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ’ , «καταριθμείται μεταξύ των Κυπρίων Αγίων, καίτοι ουδεμία μνεία τούτου γίνεται είτε εις τα Συναξάρια είτε υπό των Κυπρίων χρονογράφων» (Αρχιεπ. Κύπρου Μακαρίου Γ’ «Κύπρος, η Αγία Νήσος», σελ. 8).

ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ Οσίου, Στάρετς της Όπτινα Ρωσίας (+ 1891, 10η Οκτωβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Καλούγας Ρωσίας.
Ο οσ. Αμβρόσιος πριν την κοίμησή του είχε προφητεύσει στο διάδοχό του Στάρετς Ιωσήφ, ότι το σώμα του θα ανέδιδε οσμή σήψης (γεγονός που περιγράφει ο Φ. Ντοστογιέφσκυ στους «Αδελφούς Καραμάζωφ»), επειδή στη ζωή του είχε απολαύσει ανάξια μεγάλες δόξες. Πράγματι, στην αρχή έγινε αισθητή κάποια δυσάρεστη μυρωδιά, η οποία όμως σταδιακά εξαφανίσθηκε και το Λείψανο του Οσίου άρχισε να αναδίδει μία καταπληκτική ευωδία. Ενταφιάσθηκε στην Όπτινα την 15η Οκτωβρίου 1891, ημέρα τιμής της θαυματουργού Εικόνας της Παναγίας της Σιτοδότριας, η οποία είχε αγιογραφηθεί με εντολή του.
Το Λείψανο του οσ. Αμβροσίου ανακομίσθηκε αδιάφθορο κατά την επαναλειτουργία της Μονής (μετά την πτώση του μαρξιστικού καθεστώτος, το 1988) και σήμερα φυλάσσεται εκεί σε άριστη κατάσταση, ενώ διατηρεί και το καταπληκτικό του άρωμα.

ΑΜΜΟΥΝ Οσίου:
Απότμημα στη Μονή αγ. Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Οσίου πρόκειται· της 4/10 (του Αιγυπτίου) ή της 7/12.
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Ικονίου (+ 395, 23η Νοεμβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Παντελεήμονος Αγίου Όρους και Κύκκου Κύπρου και στο Μουσείο Μπενάκη των Αθηνών.
ΑΝΑΝΙΟΥ Αποστόλου, εκ των Εβδομήκοντα (1ος αι., 1η Οκτωβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Υψηλού Λέσβου και Κύκκου Κύπρου.
ΑΝΑΝΙΟΥ Οσίου (14ος αι):
Η Κάρα στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ Οσιομάρτυρος, της Ρωμαίας (+ 256, 29η Οκτωβρίου):
Οι κνήμες «μετά δέρματος» και η δεξιά στη Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους.
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ Μάρτυρος, της Φαρμακολυτρίας (+ 284 – 305, 22α Δεκεμβρίου):
Μέρος Κάρας στη Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
Μέρος Κάρας και ένας των ποδών στην ομώνυμη Μονή Βασιλικών Θεσσαλονίκης.
Η δεξιά και μέρος του αριστερού ποδός στη Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους.
Ένα δάκτυλο χεριού με σάρκα στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Μία των χειρών στη Μονή Παναχράντου Άνδρου.
Απότμημα δεξιάς στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ Μάρτυρος, της μετά μ. Βασιλίσσης (+ 68; , 15η Απριλίου):
Τα Λείψανα στη Ρ Κ Βασιλική της αγ. Μαρίας της Ειρήνης Ρώμης.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Οσιομάρτυρος, του Πέρσου (7ος αι., 22α Ιανουαρίου):
Η Κάρα και μέρος των Λειψάνων στη ΡΚ Μονή «Tre Fontane» Ρώμης.
Μέρος των Λειψάνων στο Ρ Κ Ναό του αγ. Φραγκίσκου της Αμπέλου Βενετίας.
Αποτμήματα στις Μονές Εσφιγμένου Αγίου Όρους και Προυσού Ευρυτανίας και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Σχετικά με τα Λείψανα του Οσιομάρτυρος Αναστασίου επικρατούν τρεις παραδόσεις.
Σύμφωνα με την πρώτη, την οποία δέχεται και ο Άγγλος ιστοριογράφος οσ. Βέδας ο Αιδέσιμος, τα Λείψανα μεταφέρθηκαν στη Ρώμη κατά την βασιλεία του Ηρακλείου και κατατέθηκαν στην Ελληνική Μονή των Τριών Πηγών («Tre Fontane»). Η δεύτερη δέχεται μεταφορά των Λειψάνων στην ΚΠολη, επίσης κατά την βασιλεία του Ηρακλείου, απ’ όπου η Κάρα μεταφέρθηκε στη Ρώμη επί των ημερών του Ελληνικής καταγωγής και πιθανώς Ιεροσολυμίτου Πάπα Θεοδώρου Α’ (642 – 649). Η Τρίτη τέλος παράδοση (Βενετική), δέχεται ότι τα Λείψανα μετέφερε στην ΚΠολη ο Ηράκλειος, απ’ όπου το 1204 τα αφαίρεσε ο Δόγης Ερρίκος Δάνδολος και τα κατέθεσε στο Ναό Αγίας Τριάδος Βενετίας.
Σήμερα τα φυλασσόμενα στο ΡΚ Ναό του αγ. Φραγκίσκου της Αμπέλου Λείψανα, έχουν την μορφή ακεφάλου σώματος, συναρμολογημένου μέσα σε στολή της εποχής.
Ο Σοφρώνιος Ευστρατιάδης, Μητροπ. πρ. Λεοντοπόλεως, δέχεται ότι κάποιος Ρωμαίος Επίσκοπος μετέφερε τα Λείψανα στην Καισάρεια της Παλαιστίνης (αυτά μεταφέρθηκαν στη συνέχεια στην ΚΠολη) και την Κάρα στη Ρώμη (όπου και σήμερα φυλάσσεται).

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Μάρτυρος, της Αντινόης Αιγύπτου (+ 283 – 305, 21η Ιουνίου):
Απότμημα στη Μονή Ξηροποτάμου Αγίου Όρους.

ΑΝΔΡΕΟΥ Αποστόλου, του Πρωτοκλήτου (1ος αι. 30η Νοεμβρίου):
Η Κάρα και ένας δάκτυλος στον ομώνυμο Ναό των Πατρών.
Απότμημα Κάρας στην ομώνυμη Σκήτη Καρυών Αγίου Όρους.
Μεγάλο μέρος των Λειψάνων στον ομώνυμο Ρ Κ Ναό Αμάλφι Ιταλίας.
Μέρος της αριστεράς στο ΡΚ Ναό της Παναγίας των Δούλων Βενετίας.
Το δεξί πέλμα στην ομώνυμη Μονή Κεφαλληνίας.
Μεγάλο τεμάχιο του δεξιού ποδός, τεμάχιο πέλματος και τεμάχια της δεξιάς στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Η δεξιά παλάμη στη Μονή αγ. Νικολάου Γαλατάκι Ευβοίας.
Ένας δάκτυλος στον ομώνυμο Ναό Λουτρακίου Κορινθίας.
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Λαύρας, Διονυσίου, αγ. Παντελεήμονος, Ζωγράφου, Δοχειαρίου, Καρακάλου, Ξενοφώντος και Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους, στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στις Λαύρες Αγίας Τριάδος – αγ. Σεργίου Μόσχας και αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως, στο Ναό του αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας και στον Kαθεδρικό Ναό της Ρίγας.
Η Κάρα και το μεγαλύτερο μέρος των Λειψάνων του απ. Ανδρέου μετακομίσθηκαν κατά τον 4ο αι. στην ΚΠολη από τον αγ. Μεγαλομ. Αρτέμιο, κατά την βασιλεία Κωνσταντίου (υιού του Μεγ. Κωνσταντίνου) και κατατέθηκαν στο Ναό των Αγίων Αποστόλων, την 3. 3. 357. Η Κάρα του Αγίου επιστρέφηκε στην Πάτρα τον 10ο αι., από τον Αυτοκράτορα Βασίλειο Α’ τον Μακεδόνα (867 – 884). Στη Δύση επικρατεί παράδοση σύμφωνα με την οποία Λείψανα του απ. Ανδρέου μεταφέρθηκαν και στη Σκωτία, κατά την βασιλεία Θεο-δοσίου Β’ του Μικρού (408 – 450), το γεγονός αυτό όμως δεν μνημονεύεται από τους συγχρόνους Βυζαντινούς Χρονογράφους. Το 1204, κατά την άλωση της ΚΠόλεως από τους Σταυροφόρους, τα Λείψανα του Αποστόλου που ήσαν κατατεθημένα στο Ναό των Αγίων Αποστόλων, συλήθηκαν από τον Καρδινάλιο Πέτρο της Καπούης και μεταφέρθηκαν στο Αμάλφι της Ιταλίας. Την 16. 11. 1460 ο Δεσπότης της Πελοποννήσου Θωμάς Παλαιολόγος μετέφερε την Κάρα του Αγίου στη Ρώμη, απ’ όπου επιστράφηκε στην Πάτρα το 1964. (Βλ. περισσότερα Παν. Τρεμπέλα, «Ο Απόστολος Ανδρέας – Βίος, δράσις και μαρτύριον αυτού εν Πάτραις»).
Είναι χαρακτηριστικό, ότι τα Λείψανα του απ. Ανδρέου έρρεαν ευωδέστατο μύρο, όπως μαρτυρεί και ο αγ. Μαρτίνος Επίσκοπος Τουρώνης (+ 594). Σήμερα τα Λείψανά του που φυλάσσονται στο Αμάλφι, αναβλύζουν μύρο σε υγρή μορφή, το οποίο στη συνέχεια στερεοποιείται. (C. Cruz αυτ., σελ. 191 – 195).

ΑΝΔΡΕΟΥ Αγίου, Αρχιεπισκόπου Κρήτης (+ 740, 4η Ιουλίου):
Η Κάρα στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Διονυσίου και Ξηροποτάμου Αγίου Όρους, Υψηλού και Λειμώνος Λέσβου, Άνω Ξενιάς Αλμυρού Μαγνησίας και στον ομώνυμο Ναό Ερεσσού Λέσβου.
ΑΝΔΡΕΟΥ Μάρτυρος, του Στρατηλάτου (+ 289, 19η Αυγούστου):
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΑΝΔΡΕΟΥ Αγίου, της Θείας Αγάπης, Μεγ. Ηγεμόνος Κιέβου (+ 1175, 30η Ιουν. και 4η Ιουλ.):
Το Λείψανο αδιάφθορο στον Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Βλαδιμήρ Ρωσίας.
ΑΝΔΡΕΟΥ Αγίου, Ηγεμόνος Περεγιασλάβλ Ζαλέσκυ Ρωσίας (15ος αι., 6η Νοεμβρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή αγ. Νικολάου Περεγιασλάβλ Ζαλέσκυ Ρωσίας.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ Μάρτυρος:
Απότμημα στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· της 6/9, της 12/10, της 6/9 (του στρατιώτη) ή της 2/3.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ Οσίου, του μετά οσ. Αθανασίας (5ος ή 6ος αι., 9η Οκτωβρίου ):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΝΘΙΜΟΥ Ιερομάρτυρος, Επισκόπου Νικομηδείας (+ 284 – 305, 3η Σεπτεμβρίου):
Η Κάρα στη Μονή αγ. Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Μέρος δέρματος στο Παρεκκλήσιο οσ. Ξένης της Ρωσίδος Μάνδρας Αττικής.
ΑΝΘΙΜΟΥ Οσίου, της Κεφαλληνίας (+ 1782, 4η Σεπτεμβρίου):
Ένας πύχης στη Μονή Παν. Πορταιτίσσης Αστυπαλαίας.
Απότμημα στη Μονή Λεπέδων Κεφαλληνίας.
ΑΝΙΚΗΤΟΥ Μάρτυρος, του μετά Μάρτυρος Φωτίου (+ 284 – 305, 12η Αυγούστου):
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους και Κύκκου Κύπρου.
ΑΝΝΗΣ Αγίας, Θεοπρομήτορος (1ος αι., 25η Ιουλίου):
Μέρος της αριστεράς χειρός στη Μονή Σταυρονικήτα Αγίου Όρους.
Μέρος του αδιάφθορου αριστερού ποδός στην ομώνυμη Σκήτη Αγίου Όρους.
Μέρος του αδιαφθόρου δεξιού ποδός στη Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
Μέρος αδιαφθόρου σαρκός στη Συλλογή της ΡΚ Διεθνούς Σταυροφορίας Αγίων Λειψάνων.
Ένας καρπός στο ΡΚ Ναό του αγ. Παύλου «εκτός των Τειχών» Ρώμης.
Αποτμήματα στην ομώνυμη Μονή Λυγαριάς Λαμίας και στη Μονή αγ. Ιω. Θεολόγου Σουρωτής.

ΑΝΝΙΝΙΑΝΟΥ Αγίου, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας (+ 82 – 86, 25η Απριλίου):
· Τα Λείψανα στο ΡΚ Ναό αγ. Θωμά Βενετίας.
Ο αγ. Αννινιανός ήταν υποδηματοποιός και διαδέχθηκε τον Ευαγγ. Μάρκο σαν β’ Επίσκοπος στο Θρόνο της Αλεξανδρείας. Τα Λείψανά του μεταφέρθηκαν στη Βενετία το 1128.

ΑΝΤΙΠΑ Ιερομάρτυρος, Περγάμου (+ 92, 11η Απριλίου):
Η Κάρα στη Μονή Παναχράντου Άνδρου.
Μέρος Κάρας στη Μονή αγ. Ιω. Θεολόγου Πάτμου.
Η δεξιά στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Η σιαγόνα στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Διονυσίου, Καρακάλου και Ζωγράφου Αγίου Όρους, Προυσού Ευρυτανίας, Γηροκομείου Πατρών και Χρυσοπηγής Δίβρης Ηλείας, στο Πατριαρχείο ΚΠόλεως, τον Μητροπ. Ναό της Μυτιλήνης και τον ομώνυμο Ναό του Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΑΝΤΙΠΑ Οσίου, του Αθωνίτου (+ 1882, 10η Ιανουαρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Βαλαάμ Ρωσίας.

ΑΝΤΩΝΙΟΥ Οσίου, του Μεγάλου (+ 306, 17η Ιανουαρίου):
Μέρος των Λειψάνων στο ΡΚ Ναό αγ. Ιουλιανού Αρελάτης Γαλλίας.
Μέρος των Λειψάνων στο ομώνυμο ΡΚ Προσκύνημα Ντωφινέ Γαλλίας.
Αποτμήματα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό αγ. Ιωσήφ, Γουάτον Ιλλινόις Η.Π.Α.
Τα Λείψανα του αγ. Αντωνίου ανακαλύφθηκαν στην Αιγυπτιακή έρημο μετά από όραμα το 561 και μεταφέρθηκαν στην Αλεξάνδρεια. Περί το 635, λόγω της προελάσεως των Αράβων, μεταφέρθηκαν στην ΚΠολη. Σύμφωνα με μία Δυτική συναξαριστική παράδοση περί το 1070, ένας άρχοντας της Γαλλικής πόλεως Ντωφινέ τα μετέφερε στην πατρίδα του, όπου και σήμερα φυλάσσονται, στο ομώνυμο γνωστό προσκύνημα. Οι λόγοι της μεταφοράς αυτής δεν αναφέρονται. («Νέος Συναξαριστής…», τ. Ιανουαρίου, σελ. 193).Σύμφωνα με άλλη Δυτική παράδοση, τον 10ο – 11ο αι. μεταφέρθηκαν σε μία Επισκοπή έξω από την Βιέννη και από εκεί τον 15ο αι. στη Γαλλία, στον ΡΚ Ναό του αγ. Ιουλιανού Αρελάτης (Arles). ( Βλ. Ιστοσελίδα της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αμερικής – Metropolia) .
Η παράδοσις αυτή περί των Λειψάνων του αγ. Αντωνίου είναι άγνωστη στην Ορθόδοξη Εκκλησία, στην Οποία δεν σώζονται Λείψανα του Αγίου. Απότμημα Λειψάνων κάποιου αγ. Αντωνίου, φυλάσσεται στη Μονή αγ. Κων/νου Καλαμών.

ΑΝΤΩΝΙΟΥ Οσίου, της Βεροίας (11ος αι., 17η Ιανουαρίου).
Τα Λείψανα στον ομώνυμο Ναό Βεροίας.
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Οσίου, εκ των κτιτόρων της Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους (10ος – 11ος αι., 17η Δεκεμβρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Οσίου, του Εσφιγμενίτου, ιδρυτού της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου (+ 1073, 10η Ιουλίου):
Τα Λείψανα ενταφιασμένα στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Οσίου, του Ρωμαίου (+ 1147, 17η Ιανουαρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στον Καθεδρικό Ναό Αγίας Σοφίας Νόβγκοροντ Ρωσίας.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Μάρτυρος, της Λιθουανίας (+ 1347, 14η Απριλίου):
Τα Λείψανα στο Ναό του Αγίου Πνεύματος Βίλνιους Λιθουανίας.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Οσίου, του Σίγια Ρωσίας (+ 1556, 7η Δεκεμβρίου):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή περιοχής Αρχαγγέλου Ρωσίας.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Οσίου, του Ραντονέζ Ρωσίας (+ 1877, 1η Μαιου):
Τα Λείψανα στη Λαύρα Αγίας Τριάδος – αγ. Σεργίου Μόσχας.
ΑΝΥΣΙΑΣ Οσιομάρτυρος (+ 298, 30η Δεκεμβρίου):
Μέρος των Λειψάνων στη Βασιλική αγ. Δημητρίου Θεσσαλονίκης.
Αποτμήματα στις Μονές Αναλήψεως Πρώτης Σερρών και Κύκκου Κύπρου.
ΑΝΩΝΥΜΟΥ Αγίου:
Η Κάρα στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
ΑΝΩΝΥΜΟΥ Αγίου.
Μέρος αδιαφθόρου σαρκός στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
ΑΝΩΝΥΜΟΥ Οσίου, της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου:
Μία των χειρών αδιάφθορος, σε σχήμα ευλογίας, στη Μονή Τιμίου Σταυρού Πολτάβας Ουκρανίας.
ΑΝΩΝΥΜΩΝ Οσίων της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου:
Αδιάφορα Λείψανα και 30 ευωδιάζουσες Κάρες στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.

ΑΝΩΝΥΜΩΝ δύο Ρώσων Νεομαρτύρων:
Αποτμήματα στο Ναό Ευαγγ. Θεοτόκου Χαρκόβου Ουκρανίας.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Νεομάρτυρος, της Δημητριάδος (+ 1686, 16η Αυγούστου):
Η Κάρα στη Μητρόπολη Δημητριάδος.
ΑΡΓΥΡΗΣ Νεομάρτυρος, της ΚΠόλεως (+ 1725, 30η Απριλίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στο Ναό αγ. Παρασκευής ΚΠόλεως.
ΑΓΡΥΡΙΟΥ Νεομάρτυρος (+ 1806, 11η Μαιου):
Η Κάρα στη Μονή αγ. Μηνά Ανθούσας Αττικής.
ΑΡΕΘΑ Μεγαλομάρτυρος (6ος αι., 24η Οκτωβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Διονυσίου Αγίου Όρους, Αγάθωνος Φθιώτιδος, Ταξιαρχών Αιγιαλείας και Φανερωμένης Σαλαμίνος και στη Σκήτη Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
ΑΡΕΘΑ Οσίου, των Σπηλαίων του Κιέβου (12ος αι., 24η Οκτωβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.
ΑΡΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ Οσίου, του Αθωνίτου (+ 1918, 24η Αυγούστου):
Τα Λείψανα στη Μονή αγ. Παντελεήμονος Μόσχας.
ΑΡΚΑΔΙΟΥ Οσίου, υιού οσ. Ξενοφώντος (6ος αι., 26η Ιανουαρίου):
Τα 2/3 της σιαγόνας «μετά 10 οδόντων», στη Μονή Ξενοφώντος Αγίου Όρους.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Οσίου, του Μεγάλου (+ 448, 8η Μαιου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Αγίου, Αρχιεπισκόπου Κερκύρας (+ 953, 19η Ιανουαρίου):
Μέρος των Λειψάνων στη Μονή Παντοκράτορος Κερκύρας·
Απότμημα στη Μονή οσ. Μελετίου Οινόης Βιλλίων Αττικής.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Οσίου, της Μονής Βαρνάκοβας Ναυπακτίας (11ος αι., ):
Μέρος των Λειψάνων στη Μονή Βαρνάκοβας Ναυπακτίας.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Τβερ Ρωσίας (+ 1409, 2α Μαρτίου):
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Οσίου, του Κόνεβιτς Ρωσίας (+ 1447, 12η Ιουνίου και 8η Σεπτεμβρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Κόνεβιτς Ρωσίας.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Αγίου, Αρχιεπ. Ελασσώνος και Σούζνταλ (+ 1626, 8η Μαιου):
Τα Λείψανα στον Καθεδρικό Ναό του Σούζνταλ Ρωσίας.
Απότμημα στον ομώνυμο Ναό Ελασσώνος.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Οσίου, του Παρίου (+ 1877, 31η Ιανουαρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Χριστού Δάσους Πάρου.

ΑΡΣΕΝΙΟΥ Οσίου, του Καππαδόκη (+ 1924, 10η Νοεμβρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή αγ. Ιω. Θεολόγου Σουρωτής Θεσσαλονίκης.
ΑΡΤΕΜΑ Αποστόλου, εκ των Εβδομήκοντα (1ος αι, 30η Οκτωβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων και Κύκκου Κύπρου.
ΑΡΤΕΜΙΟΥ Μεγαλομάρτυρος (+ 362, 20η Οκτωβρίου):
Το ήμισυ της σιαγόνος στη Μονή Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Προυσού Ευρυτανίας, 40 Μαρτύρων Σπάρτης και Ζάβορδας Γρεβενών και στον ομώνυμο Ναό των Αθηνών (της Διευθύνσεως της Ελληνικής Αστυνομίας).
ΑΤΤΑΛΟΥ Μάρτυρος, του Νικολιτσέλ Ρουμανίας (4ος αι., 4η Ιουνίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Κοκός, Τούλτσεας Ρουμανίας.
Τα Λείψανα των αγ. Μαρτύρων Ατταλού, Ζωτικού, Κάμασι και Φιλίππου βρέθηκαν την 21. 11. 1971 σε κρύπτη, κοντά στην πόλη Νικολιτσέλ, του νομού Τούλτσεας Ρουμανίας, και κατατέθηκαν στη Μονή Κοκός της ίδιας περιοχής. Το μόνο γνωστό για τους Μάρτυρες αυτούς είναι ότι τελειώθηκαν κατά τον 4ο αι.
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Αγίου, Επισκόπου Ιππώνος (+ 430, 15η Ιουνίου):
Μέρος των Λειψάνων στο ΡΚ Ναό αγ. Πέτρου Ciel D’ Oro Παβίας Ιταλίας.
Απότμημα στη Μονή οσ. Μελετίου Οινόης Βιλλίων Αττικής.
ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Μάρτυρος, του μετά Μάρτυρος Ορέστου (284 – 305, 13η Δεκεμβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Ξηροποτάμου Αγίου Όρους και Κοιμ. Θεοτόκου Μικροκάστρου Σιατίστης.
ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Νεομάρτυρος (+ 1720, 25η Ιανουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Ξηροποτάμου Αγίου Όρους.
ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Οσιομάρτυρος, του Κατερλί Μ. Ασίας (19ος αι.):
Απότμημα στο Ναό αγ. Παρασκευής Κάτω Σταυρού Χαλκιδικής.

ΑΧΙΛΕΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Λαρίσης (+ 330, 15η Μαιου):
Τα Λείψανα στον ομώνυμο Μητροπολιτικό Ναό Λαρίσης.
Κατά την Εύρεση των Λειψάνων του αγ. Αχιλλείου, από τον Καθηγητή της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Νικ. Μουτσόπουλο (κατά την ανασκαφή της Βασιλικής της νησίδας Αχίλ της Μικρής Πρέσπας, 1965 και εξής), «παρ’ όλα τα θετικά αποδεικτικά στοιχεία, ο κ. Καθηγητής ενδιεφέρθη και διά τον επιστημονικόν προσδιορισμόν της εποχής εις την οποίαν ανήκον τα οστά και απηυθύνθη εις 45 Εργαστήρια Ραδιοισοτόπων του εξωτερικού… Η έρευνα επεβεβαίωσε τα αδιάσειστα αρχαιολογικά ευρήματα (ότι τα οστά ανήκουν αρκετούς αιώνας προ της ανιδρύσεως του χώρου ανευρέσεώς των, δηλαδή προ του ορίου 985 – 990, οπότε ιδρύθη η Βασιλική). Αλλά και η μυρόβλυσις των Λειψάνων κατά την εόρτιον διά πρώτην φοράν Ακολουθίαν προς τιμήν του Αγίου, ενώπιον της εκπλήκτου 40μελούς μοναστικής αδελφότητος (της Μονής Ορμυλείας Χαλκιδικής) και η ευωδία η οποία τα περιλούει, είναι ακράδαντος άνωθεν μαρτυρία, ότι πράγματι μας επιφύλαξεν ο Κύριος την χαράν της ανακαλύψεως των Ιερών Λειψάνων του Αγίου».
Στη σχετική διαδικασία συμμετείχε και ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ιω. Φουντούλης. (Βλ. Μητροπ. Λαρίσης Σεραφείμ, «Η Ανεύρεσις των Ι. Λειψάνων του Μυροβλύτου αγ. Αχιλλίου», 1981, σελ. 28).

Β'

ΒΑΚΧΟΥ Μάρτυρος, του μετά μ. Σεργίου (+ 290 – 303, 7η Οκτωβρίου):
Η Κάρα στη Μονή Κούρτεα Άρτζες Ρουμανίας.
Μέρος των Λειψάνων στο ΡΚ Ναό αγ. Πέτρου Καστέλλο Βενετίας, στη ΡΚ Μονή αγ. Φίλικος Παβίας, στο ΡΚ Ναό αγ. Μαρτίνου στο Heiligenstadt, στη ΡΚ Μονή Wiessenburg της Βοημίας και στο ΡΚ Καθεδρικό Ναό αγ. Βίτου Πράγας.
Αποτμήματα στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Το έτος 547 ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ανήγειρε στην ΚΠολη λαμπρό ναό προς τιμήν των αγ. Μαρτύρων Σεργίου και Βάκχου, τον επονομαζόμενο «Μικρή Αγία Σοφία», όπου και κατέθεσε τα Λείψανά τους.
Στη Δύση πολλές πόλεις διεκδικούν Λείψανα των Μαρτύρων με πρώτη την Βενετία, όπου Λείψανα αποδιδόμενα σ’ αυτούς φυλάσσονται στο Ναό του αγ. Πέτρου στο Καστέλλο. Τα Λείψανα αυτά έγιναν αντικείμενο αναγνωρίσεως το 1991.
Στην Παβία, στη Μονή των Βενεδικτίνων του αγ. Φίλικος, φυλάσσονται Λείψανα των δύο Μαρτύρων, δωρεά του Αυτοκράτορα Όθωνα Β’. Τα Λείψανα αυτά περιλαμβάνονται στα κειμήλια που έφερε μαζί της στη Δύση η σύζυγός του Βυζαντινή Πριγκίπισσα Θεοφανώ και για τον λόγο αυτό δεν υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με την γνησιότητά τους.
Σύμφωνα με μία άλλη παράδοση το 1152, κατά την διάρκεια των Σταυροφοριών, ο Κόμης Γοφρέδος ο Ανδεγαβός μετέφερε Λείψανα των Μαρτύρων από την Συρία στα εδάφη του.
Λείψανα των δύο Μαρτύρων φυλάσσονται ακόμη και στο Ναό του αγ. Μαρτίνου στο Heiligenstadt, όπως μαρτυρεί βούλα του Πάπα Παύλου Β’, του έτους 1469. Τα Λείψανα αυτά κατά τους Βολλανδιστές μετεφέρθηκαν τον 13ο ή 14ο αι. από την Συρία.
Λείψανα των Μαρτύρων φυλάσσονται άκόμη και στη Μονή του Wiessenburg της Βοημίας, απ’ όπου το 1354 ο Αυτοκράτορας Κάρολος Δ’ δώρησε μέρος τους στον Καθεδρικό Ναό του αγ. Βίτου Πράγας.

ΒΑΛΒΟΥΡΓΑΣ Οσίας, της Ιεραποστόλου (+ 779, 25η Φεβρουαρίου):
Τα Λείψανα στον ομώνυμο ΡΚ Ναό Eichstatt Βαυαρίας.
ΒΑΛΛΕΝΤΙΝΟΥ Ιερομάρτυρος, της Ρώμης (+ 269, 14η Φεβρουαρίου):
Λείψανα στους ΡΚ Ναούς της αγ. Πραξίδης και του αγ. Σεβαστιανού Ρώμης.
ΒΑΛΕΡΙΑΝΟΥ Μάρτυρος, του μετά του μ. Τιβουρτίου (+ 288, 22α Νοεμβρίου):
Τα Λείψανα στη ΡΚ Βασιλική αγ. Κικιλίας Ρώμης.

ΒΑΡΒΑΡΑΣ Μεγαλομάρτυρος (+ 306, 4η Δεκεμβρίου):
Η Κάρα στο ΡΚ Ναό του Montecotini Ιταλίας.
Μέρος Κάρας στη Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Μέρος των Λειψάνων στη ΡΚ Βασιλική του αγ. Μάρκου Βενετίας, στη ΡΚ Μονή αγ. Ιωάννου του Θεολόγου Τορτσέλλο Βενετίας και στο ΡΚ Κάθεδρικό Ναό του Ριέτι Ιταλίας.
Μέρος της δεξιάς και ένας βραχίονας στη Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Χιλανδαρίου, Καρακάλου και Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους, Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Προυσού Ευρυτανίας, στο ομώνυμο Προσκύνημα Δήμου Αγίας Βαρβάρας Αττικής, στον Καθεδρικό Ναό αγ. Βλαδιμήρου Κιέβου και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Τα Λείψανα της αγ. Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας διαφυλάχθηκαν στην ΚΠολη μέχρι τον 11ο αι., οπότε ένα μέρος τους μεταφέρθηκε στη Βενετία, όταν Δόγης ήταν ο Πέτρος Β’ Orseol (991 – 1009). Τα Λείψανα μεταφέρθηκαν από την Πριγκίπισσα Μαρία Αργυροπούλα, η οποία νυμφεύθηκε τον γιό του Δόγη Πρίγκιπα Ιωάννη. (Σύμφωνα με μέρος των πηγών – Ιωάννη τον Διάκονο και Ανδρέα Δάνδολο – η Μαρία ήταν ανηψιά ή και αδελφή των Αυτοκρατόρων Βασιλείου Β’ του Βουλγαροκτόνου και Κωνσταντίνου Η’, όμως το πλέον πιθανό είναι να ήταν μία από τις αδελφές του μελλοντικού Αυτοκράτορα Ρωμανού Γ’).
Ο Πριγκιπικός Γάμος ευλογήθηκε στην ΚΠολη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, με παρανύμφους τους Αυτοκράτορες. Μάλιστα η παραμονή του ζεύγους στη Βασιλεύουσσα παρατάθηκε μέχρι το 1004 (εκεί γεννήθηκε και το πρώτο παιδί τους).
Στη Βενετία τα Λείψανα της Μεγαλομάρτυρος κατατέθηκαν στον Καθεδρικό Ναό του αγ. Μάρκου. Ο Ιωάννης πέθανε από πανώλη στη Βενεντία, το 1009. Μετά τον θάνατό του δύο αδέλφια του, ο Επίσκοπος του Τορτσέλλο Όρσο και η Φιληκίτη, Ηγουμένη της Μονής του αγ. Ιωάννου του Θεολόγου επίσης στο Τορτσέλλο, πέτυχαν την μεταφορά των Λειψάνων στη Μονή αυτή, όπου παρέμειναν μέχρι τον 18ο αι.
Τα Λείψανα μεταφέρθηκαν και πάλι στο Ναό του αγ. Μάρκου κατά την περίοδο των Ναπολεοντίων Πολέμων, όπου και σήμερα φυλάσσονται. Πάντως μέρος τους παρέμεινε και στη Μονή του Τορτσέλλο. Δεν είναι γνωστό πότε και κάτω από ποιες συνθήκες η Κάρα της Αγίας μεταφέρθηκε στο Μοντεκοτίνι της Ιταλίας, όπου σήμερα φυλάσσεται, όπως και το μέρος των Λειψάνων που φυλάσσεται στο Ρωμαιοκαθολικό Ναό του Ριέτι.
Την 1η Ιουνίου 2003, μετά από ενέργειες του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου προς την Ρωμαιοκαθολική Επισκοπή της Βενετίας και τον Επίσκοπό της Άγγελο Scolla, δόθηκε μέρος των Λειψάνων της Αγίας στην Εκκλησία της Ελλάδος. Το Λείψανο παραλήφθηκε με τις δέουσες τιμές από τον Γενικό Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας Επίσκοπο Φαναρίου Αγαθάγγελο και κατατέθηκε στο ομώνυμο Προσκύνημα του Δήμου Αγίας Βαρβάρας Αττικής.

ΒΑΡΒΑΡΑΣ Οσιομάρτυρος, της μετά της Νεομάρτυρος Μεγ. Δουκίσσης Ελισσάβετ (+ 1918, 18η Ιουλίου):
Τα Λείψανα (η Κάρα αδιάφθορος) στη Ρωσική Μονή αγ. Μαγδαληνής Ιεροσολύμων.
ΒΑΡΒΑΡΟΥ Οσίου, του Μυροβλύτου (9ος αι., 15η Μαιου):
Τα Λείψανα σε ΡΚ Ναό της πόλεως Dignano της Κροατίας.
Τα Λείψανα του οσ. Βαρβάρου αρχικά μεταφέρθηκαν από την Ακαρνανία στην Κέρκυρα, την 15η Μαιου αγνώστου έτους και έτσι επικράτησε σαν ημέρα μνήμης του η 15η Μαιου, αντί της 23ης Ιουνίου που κοιμήθηκε. Τον 14ο αι. βρίσκονταν στη Βενετία. Δεν είναι γνωστό πότε μετακομίσθηκαν στην Κροατία.

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ Αποστόλου, εκ των Δώδεκα (1ος αι, 11η Ιουνίου):
Η Κάρα στη Μονή Καρακάλου Αγίου Όρους.
Μέρος ποδός στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.
Μέρος των Λειψάνων στο Αρμενικό Πατριαρχείο του Εστμιατζίν, στο Μπενεβέντο της Ιταλίας και στον ομώνυμο ΡΚ Ναό της Ρώμης.
Αποτμήματα στις Μονές Ιβήρων, Ξηροποτάμου και Παντελεήμονος Αγίου Όρους, στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στον ομώνυμο Ναό της Ρώμης.

ΒΑΡΛΑΑΜ Αγίου:
Απότμημα στη Μονή Ζωγράφου Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Αγίου πρόκειται· της 30/5 ή της 19/11.

ΒΑΡΛΑΑΜ Οσίου, Ηγουμένου των Σπηλαίων του Κιέβου (+ 1065, 19η Νοεμ.):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.
ΒΑΡΝΑΒΑ Αποστόλου, εκ των Εβδομήκοντα (1ος αι., 11η Ιουνίου):
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Λαύρας, Ξενοφώντος και Παντελεήμονος Αγίου Όρους, Λειμώνος Λέσβου, Ζάβορδας Γρεβενών, Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΒΑΡΝΑΒΑ Οσίου, του Κυπρίου (; 11η Ιουνίου):
Μέρος των Λειψάνων στο σπήλαιο της ασκήσεώς του, στη Βάσα Κοιλανίου Κύπρου.
απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΒΑΡΝΑΒΑ Οσίου, της Σκήτης Γεθσημανή (+ 1906, 17η Φεβρουαρίου):
Τα Λείψανα στη Σκήτη Γεθσημανή, Μετόχιο της Λαύρας Αγίας Τριάδος – αγ. Σεργίου Ρωσίας.
ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Τβερ Ρωσίας (+ 1409, 2α Μαρτίου):
Αποτμήματα στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ του Μεγάλου, Αρχιεπισκόπου Καισαρείας (+ 379, 1η Ιανουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.
Η δεξιά στο Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Ν. Φιλαδελφείας Αττικής.
Μέρος της δεξιάς στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
Μέρη χειρός στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και στη Μονή Παναχράντου Άνδρου.
Αποτμήματα στις Μονές Ιβήρων, Διονυσίου (δύο), Παντοκράτορος (τρία) και αγ. Παύλου Αγίου Όρους, αγ. Θεοδοσίου Άργους, Κύκκου Κύπρου, στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ του Ομολογητού, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (+ 895, 1η Φεβρουαρίου):
Μέρος των Λειψάνων στον Καθεδρικό Ναό Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Μάρτυρος, της Αγκύρας (+ 362;, 2α Ιανουαρίου):
Η Κάρα στη Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος.
Απότμημα στη Μονή Μακρυμάλλης Ψαχνών Ευβοίας.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ιερομάρτυρος, της Αγκύρας (+ 362, 22α Μαρτίου):
Απότμημα στη Μονή Μπούρα Μεγαλοπόλεως.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ του διά Χριστόν Σαλού, της Μόσχας (+ 1557, 2α Αυγούστου)
Τα Λείψανα στον ομώνυμο Ναό Κόκκινης Πλατείας Μόσχας.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Αγίου, Μητροπ. Οστρόβου Μαυροβουνίου (+ 1671, 29η Απριλίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Μονή Οστρόβου Μαυροβουνίου.
Το 1678 το Λείψανο του αγ. Βασιλείου ανακομίσθηκε αδιάφθορο, μετά από εμφάνισή του στον Ηγούμενο της Μονής του αγ. Λουκά αρχιμ. Ραφαήλ. Το 1714 οι μοναχοί έκρυψαν το Λείψανο στις όχθες του ποταμού Ζέτα, για να αποφύγουν την καταστροφή του από τον Χουμάν Πασά. Όταν μετά από ένα χρόνο μία πλημμύρα κατέστρεψε τις όχθες του ποταμού, τα νερά θαυματουργικά δεν το άγγιξαν! Το 1852 και το 1876 – 77, το Λείψανο μεταφέρθηκε για προφύλαξη στο Τσετίνιε.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Οσίου, της Ποιάνα Μαρουλούι Ρουμανίας (+ 1767, 25η Απριλίου):
Τα Λείψανα ενταφιασμένα στην Ποιάνα Μαρουλούι Ρουμανίας.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Νεομάρτυρος, Επικόπου Κινέσμα Ρωσίας (+ 1945, 29η Ιουλίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Εισοδείων της Θεοτόκου Ιβάνοβο Ρωσίας.

ΒΑΣΙΛΕΩΣ Ιερομάρτυρος, Επισκόπου Αμασείας (+ 322, 26η Απριλίου):
Η Κάρα στη Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους.
Μία των χειρών στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Το Λείψανο του Ιερομάρτυρος Βασιλείου ρίχθηκε από τους δημίους του στη θάλασσα και κατά την πρόρρησή του, ότι «θέλει αποδοθεί σώον και ολόκληρον», βρέθηκε αδιάφθορο στη Σινώπη, μετά από θεία αποκάλυψη. Δεν είναι γνωστό πότε και κάτω από ποιες συνθήκες το Λείψανο διαλύθηκε.

ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ Μάρτυρος, της μετά μ. Αναστασίας (+ 68;, 15η Απριλίου):
Τα Λείψανα στη ΡΚ Βασιλική της αγ. Μαρίας της Ειρήνης Ρώμης.
ΒΕΔΑ (Bede) Οσίου, του Αιδέσιμου (+ 735, 27η Μαιου):
Μέρος των Λειψάνων στο ΡΚ Καθεδρικό Ναό του Ντάραμ Βρεττανίας.
ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ Οσίου, της Νουρσίας (+ 543, 14η Μαρτίου):
Μέρος των Λειψάνων στη ΡΚ Μονή του Montecasino Ιταλίας και στο ομώνυμο ΡΚ Αββαείο Loire Γαλλίας.
ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ Οσίου, του Μετεωρίτου (+ 1543, 17η Μαιου):
Το δεξί πέλμα αδιάφθορο στη Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.

ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ἱερομάρτυρος, Διακόνου, τοῦ Πέρσου (+ 424;, 13η Ὀκτωβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
ΒΕNΣΕΣΛΑΟΥΣ (Wenceslaus) Μάρτυρος, Βασιλέως τῆς Βοημίας (+ 935, 28η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τοῦ ἁγ. Βίτου Πράγας.
ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΟΣ Β’ Ἁγίου, Μητροπολίτου Λαρίσης (+ 1541, 15η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα καί ἡ σιαγόνα στή Μονή Δουσίκου Τρικάλων.
Ἀπότμημα στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
ΒΙΒΙΑΝΑΣ (Vibiana) Μάρτυρος, τῆς Ρωμαίας (3ος αἰ., 2α Δεκεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό τῆς Παναγίας Tour Γαλλίας.
ΒΙΚΕΝΤΙΟΥ Μάρτυρος, τῆς Ἰσπανίας (+ 304, 11η Νοεμβρίου):
Μία τῶν χειρῶν στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τῆς Βαλένθιας Ἰσπανίας.

ΒΙΚΤΩΡΟΣ Νεομάρτυρος, Ἐπισκόπου Βιάτκας Ρωσίας (+ 1934, 2α Μαϊου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Ἁγίας Τριάδος Βιάτκας Ρωσίας.
Ὁ Ὁμολογητής ἐπ. Βίκτωρ ἀπεβίωσε ἀπό πνευμονία τήν 2. 5. 1934, ἐξόριστος στήν περιοχή τοῦ Ἀρχαγγέλου, ἐπειδή συνήθιζε νά προσεύχεται στό ὕπαιθρο, στήν παγωμένη τάϊγκα, καί ἐνταφιάσθηκε ἀπό τήν μυστική Μοναχή Μαρία, ἡ ὁποία τόν εἶχε ἀκολουθήσει στήν ἐξορία του. Τό Λείψανό του βρέθηκε ἀδιάφθορο καί εὐωδιαστό, τήν 1. 7. 1997. Πολλοί ἀπό τούς ἀπίστους πού ἦσαν παρόντες στήν ἀνακομιδή του, συγκλονίστηκαν τόσο πολύ ἀπό τήν θέα τοῦ λειψάνου του, ὥστε μεταστράφηκαν στήν πίστη καί βαπτίσθηκαν! Τήν 2. 12. 1998 τό Λείψανο κατατέθηκε στόν Ναό τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι τῆς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος – ἁγ. Μακαρίου Βιάτκας, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.

ΒΙΤΩΝΟΣ (Vitus – Guy) Μάρτυρος, τῆς Σικελίας (; 15η Ἰουνίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο ΡΚ Καθεδρικό Ναό τῆς Πράγας καί στή ΡΚ Μονή Κορμπιέ τῆς Σαξωνίας.

ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ Ἱσαποστόλου, τοῦ Μεγάλου (+ 1015, 15η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα στό Πατριαρχεῖο Μόσχας.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Τα Λείψανα του αγ. Βλαδιμήρου επεστράφησαν στη Ρωσική Εκκλησία από τον Πρόεδρο της Ρωσίας Δημ. Μεντβέντεφ το 2008, με την ευκαιρία του εορτασμού των 1020 χρόνων από το Βάπτισμα της Ρωσίας (988), μαζί με ακόμη 8 Λείψανα Αγίων τα οποία επί πολλές δεκαετίες παρέμεναν φυλασσόμενα σε ειδικό Μουσείο του Κρεμλίνου, καθώς επίσης και ένα μέρος χιτώνα ο οποίος αποδίδεται στην Παναγία.

ΒΛΑΣΙΟΥ Ιερομάρτυρος, Επισκόπου Σεβαστείας (+ 316, 11η Φεβρουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Κωνσταμονίτου Αγίου Όρους.
Η δεξιά στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στην ομώνυμη Μονή Τρικάλων Κορινθίας, στη Μονή αγ. Θεοδοσίου Άργους και στο ομώνυμο ΡΚ Αββαείο του Μαύρου Δάσους Βαυαρίας.
ΒΛΑΣΙΟΥ Ιερομάρτυρος, της Ακαρνανίας (+ 1006, 11η Φεβρουαρίου):
Το μεγαλύτερο μέρος των Λειψάνων στον ομώνυμο Ναό Σκλαβαίνων Ακαρνανίας.
ΒΟΝΙΦΑΤΙΟΥ Μάρτυρος, του μετά της μ. Αγλαιδος (+ 290, 19η Δεκεμβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Παντελεήμονος Αγίου Όρους, Γηρομερίου Φιλιατών, Φανερωμένης Σαλαμίνος, αγ. Νικολάου Άνδρου και αγ. Κυπριανού Φυλής Αττικής.
ΒΟΝΙΦΑΤΙΟΥ Αγίου, Αρχιεπισκόπου Γερμανίας (+ 754, 5η Ιουνίου):
Τα Λείψανα στο ΡΚ Καθεδρικό Ναό της FULDA Ολλανδίας.
ΒΟΥΚΟΛΟΥ Αγίου, Επισκόπου Σμύρνης (+ 100;, 6η Φεβρουαρίου):
Απότμημα στη Μονή αγ. Θεοδοσίου Άργους.
ΒΡΙΓΙΤΗΣ (Brigid – Briga) Αγίας, του Kildare Ιρλανδίας (6ος αι., 21η Ιανουαρίου):
Μέρος των Λειψάνων στο ΡΚ Καθεδρικό Ναό του Down, Βορείου Ιρλανδίας.

Γ'

ΓΑΒΡΙΗΛ Αγίου, Αρχιεπ. Νόβγκοροντ Ρωσίας (+ 1193, 24η Μαιου):
Τα Λείψανα στο Ναό της Αγίας Σοφίας Νόβγκοροντ.
ΓΑΒΡΙΗΛ Οσίου, του Ιβηρίτου (10ος αι., 13η Μαιου):
Απότμημα στη Νέα Θηβαιδα Αγίου Όρους.

ΓΑΒΡΙΗΛ Παιδομάρτυρος, του Σλούτσκ Πολωνίας (+ 1690, 20η Απριλίου και 9η Μαιου):
Το αδιάφθορο Λείψανο στην Μονή Αγίας Τριάδος Σλούτσκ Πολωνίας.
Κατά τον 18ο αι. μία επιδημία θανάτωσε χιλιάδες ανθρώπους και πολλά παιδιά ενταφιάσθηκαν κοντά στον τάφο του Παιδομάρτυρος. Όταν, κατά την διάρκεια της εκσκαφής ενός τάφου, φάνηκε το φέρετρό του, το Λείψανό του ανακομίσθηκε αδιάφθορο και η επιδημία άρχισε να υποχωρεί! Τότε το Λείψανο μεταφέρθηκε στον Ναό του χωριού του. Το 1794, ο Ναός καταστράφηκε από πυρκαγιά, αλλά το Λείψανο διασώθηκε ανέπαφο, με ένα μικρό έγκαυμα στο χέρι, το οποίο όμως αποκαταστάθηκε θαυματουργικά! Τότε μεταφέρθηκε στην Μονή Ζαμπλούντωφ. Το 1894 εγκαινιάσθηκε Ναός προς τιμή του πάνω στον τάφο του. Όταν εννέα χρόνια αργότερα ο Ναός καταστράφηκε από πυρκαγιά, η εφέστια εικόνα του Αγίου βρέθηκε άθικτη ανάμεσα στις στάχτες!

ΓΑΒΡΙΗΛ Οσίου, του Ερημητηρίου της Παναγίας των Επτά Λιμνών (+ 1915, 7η Οκτωβρίου).
Τα Λείψανα στη Μονή Ραιθώ Ζελενοντόλσκ Ταταριστάν (της Επισκοπής Καζάν).
ΓΕΔΕΩΝ Οσιομάρτυρος, του Τυρνάβου Λαρίσης (+ 1818, 30η Δεκεμβρίου):
Η Κάρα στο Ναό Παν. Φανερωμένης Τυρνάβου.
Μέρος των Λειψάνων στη Μονή Καρακάλου Αγίου Όρους.
ΓΕΛΑΣΙΟΥ Οσίου, Ηγουμένου της Μονής Ριμέτς Άλμπας Ρουμανίας (15ος αι., 30η Ιουνίου):
Η Κάρα στην ομώνυμη Μονή.
ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ Οσιομάρτυρος, του Διονυσιάτου (+ 1818, 6η Απριλίου):
Μέρος των Λειψάνων στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
ΓΕΝΕΒΙΕΒΗΣ (Genevieve) Αγίας, Προστάτιδος των Παρισίων (+ 500, 3η Ιανουαρίου):
Τα Λείψανα στο ΡΚ Ναό αγ. Στεφάνου Du Mont Παρισίων.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Οσίου, του Ιορδανίτου (+ 475, 5η Μαρτίου):
Απότμημα στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Αγίου, Επισκόπου Περμ Ρωσίας (+ 1441, 24η Ιανουαρίου):
Τα Λείψανα στο Ναό Ευαγγ. Θεοτόκου Ούστβιμ Βολόγδας Ρωσίας.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Οσίου, της Κεφαλληνίας (+ 1579, 16η Αυγούστου και 20η Οκτωβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Ομαλών Κεφαλληνίας.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Β’ Αγίου, Πατρ. Αλεξανδρείας (Παλλαδά, + 1714, 15η Ιανουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Οσίου, κτίτορος Μονής Σουρβιάς Μαγνησίας (+ 1740, 15η Σεπτεμβρίου):
Η Κάρα στην ομώνυμη Μονή.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Οσίου, του Βυζαντίου (+ 1740, 7η Απριλίου) :
Η Κάρα στη Μονή Τσαγκαρόλων Χανίων.
Η δεξιά στη Μονή αγ. Ιωάννου Θεολόγου Πάτμου.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Νεομάρτυρος, του Μεγ. Χωριού Ευρυτανίας (+ 1812, 3η Ιουλίου):
Η Κάρα και οι βραχίονες στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας.
Τα λοιπά Λείψανα στον ομώνυμο Ναό Μεγ. Χωριού Ευρυτανίας.
Τρεις σπόνδυλοι στο Κυριακό της Σκήτης Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ Μάρτυρος, του μετά μ. Προτάσιου (+ 54 – 68, 14η Οκτωβρίου):
Η Κάρα και τα λοιπά Λείψανα στη ΡΚ Αμβροσιανή Βασιλική του Μιλάνου.
ΓΕΡΜΑΝΟΥ Αγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 740, 12η Μαιου):
Μέρος των Λειψάνων στο ΡΚ Ναό Bort les Orgues Γαλλίας.
Απότμημα στη Μονή Ευαγγελιστρίας Συκαμίνου Ωρωπού.
ΓΕΡΜΑΝΟΥ Αγίου:
Απότμημα στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Αγίου πρόκειται· της 20/10, 12/11 και 7/7 (Μαρτύρων) ή της 12/5 (Πατρ. ΚΠόλεως).
ΓΕΡΜΑΝΟΥ Οσίου, Ηγουμένου της Μ. Βαλαάμ Ρωσίας (28η Ιουνίου και 11η Σεπτεμβρίου):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή.
ΓΕΡΜΑΝΟΥ Οσίου, του Σολόβκι Ρωσίας (+ 1484, 30η Ιουλίου)
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή.

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Μεγαλομάρτυρος, του Τροπαιοφόρου (+ 303, 23η Απριλίου):
Μέρος Κάρας και άλλα Λείψανα στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας.
Μέρος Κάρας στο ΡΚ Ναό του αγ. Γεωργίου του Μείζονος Βενετίας.
Ένας βραχίονας στο ΡΚ Κοινόβιο των Βενεδικτίνων του αγ. Νικολάου Lido Βενετίας.
Μέρος βραχίονος κ. α. Λείψανα στο ΡΚ Καθεδρικό Ναό της Φερράρας Ιταλίας.
Μέρος Κάρας στον ομώνυμο ΡΚ Ναό Velabro Ρώμης.
Αποτμήματα στις Μονές Ιβήρων, Ξενοφώντος και Ζωγράφου Αγίου Όρους, αγ. Γεωργίου Φενεού Κορινθίας και στις Λαύρες Αγίας Τριάδος – αγ. Σεργίου Μόσχας και αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.
Δεν είναι γνωστό πότε ανακομίσθηκαν τα Λείψανα του Μεγαλομάρτυρος από την Λύδδα της Παλαιστίνης στην ΚΠολη, μέχρι το 1207 πάντως στην ομώνυμη Μονή των Μαγγάνων υπήρχε η Κάρα του. Όταν το 1207 εγκαταστάθηκαν εκεί Λατίνοι Μοναχοί, η Κάρα μεταφέρθηκε από τους Καταλανούς στο φρούριο της Λειβαδιάς, απ’ όπου το 1393, με την εκδίωξη των Καταλανών από το Φραγκικό Δουκάτο των Αθηνών, μεταφέρθηκαν στην Αίγινα, τότε Καταλανική κτήση. Στη Λειβαδιά πάντως πρέπει να έμεινε μέρος Κάρας και κάποια Λείψανα, διότι σήμερα στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας φυλάσσονται μέρος Κάρας και άλλα Λείψανα που αποδίδονται στον αγ. Γεώργιο.
Το 1462, όταν οι Βενετοί αντικατέστησαν τους Καταλανούς στην Αίγινα, πέτυχαν την κλοπή της Κάρας του Αγίου και την μεταφορά της στη Βενετία, όπου κατατέθηκε στο Ναό του αγ. Γεωργίου του Μείζονος, όπου σήμερα φυλάσσεται μέρος Κάρας.

Στη Βενετία επίσης, στο Κοινόβιο των Βενεδικτίνων του αγ. Νικολάου Lido, φυλάσσεται ένας βραχίονας του Αγίου, τμηματικά αδιάφθορος, που έφθασε εκεί το 1296 από την Μονή αγ. Γεωργίου da fiore της Καλαβρίας. Το Λείψανο αυτό προσκύνησε το Σαββάτο της Τυρινής του 1438 ο Πατριάρχης ΚΠόλεως Ιωσήφ, παρά τις αμφιβολίες του Χαρτοφύλακος Μιχαήλ Βαλσαμώνος για την γνησιότητά του.
Σύμφωνα με μία δεύτερη παράδοση που επικρατεί στη Δύση (την Ρωμαική), τα Λείψανα του Μεγαλομάρτυρος δωρήθηκαν από την αγ. Ισαπόστολο Ελένη στην Εκκλησία της Ρώμης, αμέσως μετά την εύρεσή τους (4ος αι.). Τα Λείψανα αυτά κατατέθηκαν στην Παπική Καθέδρα του Λατερανού, απ’ όπου αργότερα μεταφέρθηκαν στο Ναό αγ. Γεωργίου Velabro. Το 1600 ο Πάπας Κλήμης Η’ δώρησε μέρος των Λειψάνων αυτών στον Καθεδρικό Ναό της Φερράρας. Εκεί φυλάσσεται και μέρος βραχίονος που μετέφερε από την Παλαιστίνη κατά τις Σταυροφορίες ο Κόμης Ροβέρτος της Φλάνδρας. Το Λείψανο αυτό δωρήθηκε στο Ναό το 1100 από την σύζυγό του Ματθίλδη.
Στην Ελλάδα πρόβλημα υπάρχει με την ευωδιάζουσα Κάρα που φυλάσσεται στη Μονή οσ. Μελετίου Οινόης Βιλλίων Αττικής και αποδίδεται στον οσ. Μελέτιο του Κιθαιρώνος, διότι η επιγραφή της αργυρής θήκης της Κάρας αναφέρει, ότι πρόκειται για την Κάρα του αγ. Μεγαλομ. Γεωργίου του Τροπαιοφόρου!

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Οσίου, του Χοζεβίτου (7ος αι., 8η Ιανουαρίου):
Μέρος των Λειψάνων στη Μονή Χοζεβά Ιεροσολύμων.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, του Κυπρίου (+ 1752, 23η Απριλίου):
Μέρος των Λειψάνων στο Ναό αγ. Ιωάννου Λευκωσίας.
Μέρος Κάρας στη Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Απότμημα στη Μονή Αγάθωνος Φθιώτιδος.

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, του Νεαπολίτου (+ 1797, 3η Νοεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στο Ναό αγ. Ευσταθίου Περισσού Αττικής.

Τό Λείψανο τοῦ Νεομ. Γεωργίου ἀνακομίσθηκε «σῶον καί ἀκέραιον καί ἄφθαρτον καί πλῆρες οὐρανίου εὐωδίας καί χάριτος», μετά ἀπό ἐμφάνισή του «ἐν ὀράματι εἰς τινα γυναῖκα χήραν, εὐλαβῆ καί φοβουμένην τόν Θεόν». Ἀρχικά φυλάχθηκε στήν κατοικία τοῦ συνεφημερίου του Νεοφύτου καί μετά τόν θάνατό του στόν ἐνοριακό ναό τῆς Νεαπόλεως. Ἐκεῖ τό πρσκύνησαν καί «οἱ ἀείμνηστοι Μητροπολῖται Καισαρείας Παϊσιος, Κλεόβουλος καί Ἰωάννης, οἵτινες τακτικῶς ἤρχοντο εἰς Νεάπολιν καί ἐθαύμαζον καί ὡμολόγουν τήν χάριν τήν ὁποίαν ἔλαβεν παρά Θεοῦ, ἀναδειχθείς θαυματουργός». Μετά τήν Μικρασιατική καταστροφή τοῦ 1922, τό Λείψανο μεταφέρθηκε στήν Ἑλλάδα (μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἀνταλλαγῆς τῶν πληθυσμῶν, τό 1924), ἀπό τόν τότε ἐφημέριο Νεαπόλεως ἀρχιμ. Ἰγνάτιο καί κατατέθηκε στόν Ναό ἁγ. Εὐσταθίου Περισσοῦ Ἀττικῆς, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται, σέ ἀρίστη κατάσταση.

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Ἐφέσου (+ 1801, 5η Ἀπριλίου):
Ἡ Κάρα στή Μητρόπολη Σάμου καί Ἰκαρίας.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Χίου (+ 1807, 26η Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα στό Μουσεῖο Μπενάκη τῶν Ἀθηνῶν.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος:
Ἡ Κάρα στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Νεομάρτυρος πρόκειται· τῆς 11/2 (τοῦ Σέρβου), τῆς 14/2 (Μυτιλήνης), τῆς 26/3 (Βουλγαρίας), τῆς 5/4 (Ἐφέσου), τῆς 6/4 (Σαμοθράκης), τῆς 2/10 (Φιλαδελφείας), τῆς 26/11 (Χίου) ἤ τῆς 31/12 (τοῦ Θαυματουργοῦ).
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Ραψάνης Λαρίσης (+ 1818, 5η Μαρτίου):
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο Ναό Ραψάνης Λαρίσης.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Μυτιληναίου (+ 1693, 14η Φεβρουαρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Λειμῶνος Λέσβου.

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, των Ιωαννίνων (+ 1838, 17η Ιανουαρίου):
Η Κάρα και το μεγαλύτερο μέρος των Λειψάνων στον ομώνυμο Ναό Ιωαννίνων.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, της Πτολεμαιδος Αιγύπτου (+ 1752, 23η Απριλίου):
Απότμημα στη Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Οσίου, του Γοματίου Χαλκιδικής (19ος αι., α’ Σάββατο Μαιου):
Απότμημα στο Ναό Παναγίας Γοματίου Χαλκιδικής.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Αγίου (Λαζάρ, + 1916, 15η Αυγούστου):
Τα Λείψανα στη Μονή Βαράτεκ Ρουμανίας.
ΓΟΡΔΙΟΥ Μάρτυρος, της Καισαρείας (+ 314;, 3η Ιανουαρίου):
Απότμημα στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
ΓΟΥΘΒΕΡΤΟΥ (Cuthbert) Οσίου, Επισκόπου Farne Βρεττανίας (+ 687, 20η Μαρτίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στο ΡΚ Καθεδρικό Ναό του Ντάραμ Βρεττανίας.
ΓΟΥΡΙΑ Αγίου, Επισκόπου Καζάν Ρωσίας (+ 1630, 5η Δεκεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στον Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού Καζάν.
Αποτμήματα στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Ναζιανζού, πατρός Γρηγορίου του Θεολόγου (+ 374, 1η Ιανουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Θεολόγου, Αρχιεπισκόπου ΚΠόλεως (+ 389, 25η Ιανουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.
Μέρος Κάρας στη Μονή Μεταμορφώσεως – Μεγ. Μετεώρου.
Μέρος των Λειψάνων στον Πατριαρχικό Ναό αγ. Γεωργίου Φαναρίου ΚΠόλεως και στη ΡΚ Βασιλική του αγ. Πέτρου Ρώμης,
Απότμημα Κάρας στη Μονή Σλάτινας Ρουμανίας.
Η δεξιά στη Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους.

Ο αριστερός πύχης στη Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους.
Μέρος του αριστερού ποδός στη Μονή αγ. Παύλου Αγίου Όρους.
Τρία τμήματα στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Χιλανδαρίου, Διονυσίου, Ξενοφώντος, Σταυρονικήτα, Γρηγορίου και Παντελεήμονος Αγίου Όρους, Λειμώνος Λέσβου, στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του αγ. Γεωργίου των Ελλήνων.
Περί των Λειψάνων στο ομώνυμο Προσκύνημα Ν. Καρβάλης Καβάλας, βλ. την σχετική αναφορά στο περί γνησιότητος των αγίων Λειψάνων κεφάλαιο.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Νύσσης (+ 390, 10η Ιανουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
Μία παλάμη στη Μονή Λειμώνος Λέσβου.
Η σιαγόνα στη Μονή Ντέτσανης Κοσυφοπεδίου.
Αποτμήματα στη Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων και στο Ναό αγ. Γεωργίου του Νέου Βουκουρεστίου.
Περί της Κάρας η οποία εκτίθεται στον Ναό αγ. Ευσταθίου Περισσού Αττικής, βλ. την σχετική αναφορά στο περί γνησιότητος των αγίων Λειψάνων κεφάλαιο.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Αγίου, Πάπα Ρώμης, του Διαλόγου (+ 604, 12η Μαρτίου):
Απότμημα στη Μονή Μπούρα Μεγαλοπόλεως.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Ακραγαντίνων (+ 680, 23η Νοεμβρίου):
Μέρη Κάρας στη Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Παντελεήμονος Αγίου Όρους και Παλαιοκαστρίτσας Κερκύρας και στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Νεοκαισαρείας (+ 266, 17η Νοεμβρίου):
Μέρος Κάρας στη Μονή οσ. Διονυσίου Λιτοχώρου Πιερίας.
Μέρος χειρός στη Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Αποτμήματα στις Μονές Παναγίας Σουμελά Βερμίου και Καστρίτσης Ιωαννίνων.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Φωτιστού, Επισκόπου Μεγάλης Αρμενίας (+ 335, 30η Σεπτεμβρίου):
Η Κάρα και η αριστερά στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.
Η δεξιά στο Αρμενικό Πατριαρχείο του Εστμιατζίν Αρμενίας.
Απότμημα στη Μονή Παναγίας Σπηλιανής Νυσίρου.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Αγίου:
Μία των χειρών στη Μητρόπολη Ιωαννίνων.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου από τους 22 Αγίους Γρηγορίους πρόκειται.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Μάρτυρος, της Κεφαλληνίας (4ος αι., 24η Αυγούστου και 11η Σεπτεμβρίου):
Μέρος των Λειψάνων στη Ρ. Κ. Μονή αγ. Ζαχαρίου Βενετίας.
Οι Μάρτυρες Γρηγόριος, Θεόδωρος και Λέων είναι άγνωστοι στους Συναξαριστές. Για πρώτη φορά αναφέρονται τον 14ο αι. από τον Δομηνικανό Πέτρο Calo (+ 1348) σαν στρατιώτες από την Σικελία κατά την βασιλεία του Αρειανού Αυτοκράτορα Κωνστάντιου Β’ (+ 360). Ορθοδόξου φρονήματος, διαφεύγοντας τους διωγμούς των Αρειανών, κατέφυγαν αρχικά στη Σάμο και τελικά στην Κεφαλλονιά, όπου τελειώθηκαν μαρτυρικά την 24η Αυγούστου αγνώστου έτους. Στην Κεφαλλονιά τιμώνται την Κυριακή των Αγίων Πάντων και στη Σάμο την 11η Σεπτεμβρίου. Τα Λείψανά τους βρίσκονταν στο Ναό του αγ. Ζαχαρία Βενετίας πριν το 1001, οπότε τα προσκύνησε ο Γερμανός Αυτοκράτορας Όθων Γ’. (Πρωτ. Γεωργίου Αντζουλάτου, «Οι φανέντες Άγιοι Μάρτυρες στην Κεφαλλονιά Γρηγόριος, Θεόδωρος και Λέων», στα Κεφαλληνιακά Χρονικά, τ. 8/1999, σελ. 177 – 207).

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Οσίου, του Δεκαπολίτου (+ 816, 20η Νοεμβρίου).:
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Μονή Μπίστριτσας Ρουμανίας.
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Το Λείψανό του οσ. Γρηγορίου αγοράσθηκε από τους τοπικούς Ηγεμόνες της Κράγιοβας Ρουμανίας (σπουδαιότερος από αυτούς ο Μπάρμπου Κραγιοβέσκου, ο οποίος τελειώθηκε ερημητικά σε σπήλαιο) και κατατέθηκε στη μεγάλη Μονή της Μπίστριτσας στην Ολτένια, το 1490. Για την τοπική Εκκλησία της Ρουμανίας, η πανήγυρις του Οσίου είναι μία των μεγαλυτέρων θρησκευτικών εκδηλώσεων.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Αγίου, Επισκόπου Άσσου Λέσβου (+ 1150, 4η Μαρτίου):
Απότμημα στη Σκόπελο Γέρας Λέσβου.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Οσίου, του Θαυματουργού, της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου (13ος – 14ος αι., 8η Ιανουαρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στη Λαύρα των Σπηλαίων.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Οσίου, του Νέου Σιναιτου (+ 1346, 6η Απριλίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Ζτρέλο Σερβίας.
Απότμημα στη Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε’ Ιερομάρτυρος, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 1821, 10η Απριλίου):
Τα Λείψανα στο Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών.
Το μαρτυρικό Λείψανο του γέροντα Πατριάρχη έμεινε τρεις ημέρες στην αγχόνη και μετά παραδόθηκε στον όχλο, οπότε συρόμενο στους δρόμους ρίχθηκε στην θάλασσα. Από εκεί το ανέσυρε ο Κεφαλλονίτης Πλοίαρχος Ιωάννης Σκλάβος και το μετέφερε στην Οδησσό. Το Λείψανο – κατά τον λόγιο αρχιμ. Κων/νο Οικονόμο τον εξ Οικονόμων – διατηρήθηκε «άφθορο και ακήρατο» για διάστημα μεγαλύτερο των δύο μηνών, μέχρι τον ενταφιασμό του την 17η Ιουνίου 1921, στον Ναό Αγίας Τριάδος Οδησσού, με τιμές Προέδρου της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας και Γερουσιαστή «εν ενεργεία». Δεν είναι γνωστό σε ποια κατάσταση ανακομίσθηκε στην Ελλάδα το 1871 και κατατέθηκε στο Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, όπου και σήμερα φυλάσσεται, σε καλλιτεχνική μαρμαρόγλυπτη λάρνακα.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Αγίου, του Διδασκάλου, Μητροπ. Ουγγροβλαχίας (+ 1834, 22α Ιουνίου):
Τα Λείψανα ενταφιασμένα στη Μονή Καλνταρουσάνι Ρουμανίας.

Δ'

ΔΑΒΙΔ Οσίου, της Θεσσαλονίκης (5ος αι., 26η Ιουνίου):
Απότμημα μετά δέρματος στη Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους.
Μέρος των λοιπών Λειψάνων στη Μονή αγ. Θεοδώρας Θεσσαλονίκης και σε Ρ. Κ. Ναό της Παβίας Ιταλίας.
150 χρόνια μετά την κοίμηση του οσ. Δαβίδ, ο Ηγούμενος της Μονής του και έπειτα Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Σέργιος, ανακόμισε το Λείψανό του αδιάφθορο και ευωδιαστό. Το Λείψανο σύλησε και μετέφερε στην Ιταλία, το 1204, ο κατακτητής της Θεσσαλονίκης Βονιφάτιος ο Μομφερατικός. Δεν είναι γνωστό πότε και κάτω από ποιες συνθήκες διαλύθηκε, το 1978 πάντως αποδόθηκαν στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης η Κάρα του Οσίου και αρκετά Λείψανά του, τα οποία έκτοτε φυλάσσονται στη Μονή αγ. Θεοδώρας. (βλ. Μητροπ. Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος, «Η επανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του οσ. Δαβίδ εις την Θεσσαλονίκην (17η Ιουλίου 1978)», 1979).

ΔΑΒΙΔ Αγίου, υιού του Ηγεμόνος Θεοδώρου του Γιαροσλάβ Ρωσίας (14ος αι., 5η Μαρτίου και 19η Σεπτεμβρίου):
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΔΑΒΙΔ Οσίου, της Ευβοίας (16ος αι., 1η Νοεμβρίου):
Η Κάρα στην ομώνυμη Μονή Ροδιών Ευβοίας.
ΔΑΛΜΑΤΙΟΥ Οσίου, της Σιβηρίας (+ 1697, 15η Φεβρουαρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Αναλήψεως Κουργκάν Σιβηρίας.
ΔΑΛΜΑΤΟΥ Οσίου, Ηγουμένου της Μονής Δαλμάτων (4ος αι., 3η Αυγούστου):
Απότμημα στη Νέα Θηβαιδα Αγίου Όρους.
ΔΑΜΙΑΝΟΥ του Αναργύρου:
Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Λαύρας και Ιβήρων Αγίου Όρους, Λειμώνος Λέσβου, Ντέτσανης και Σοπόσανι Κοσσυφοπεδίου.
Δεν διευκρινίζεται ποιάς από τις τρεις συζυγίες των Αγίων Αναργύρων.
ΔΑΜΙΑΝΟΥ Αναργύρου, του Ρωμαίου (1η Ιουλίου):
Τεμάχια Κάρας στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Απότμημα στο ΡΚ Ναό αγ. Αναργύρων Ρώμης.

ΔΑΜΙΑΝΟΥ Αναργύρου, του εκ της Ασίας (3ος αι., 1η Νοεμβρίου):
Αποτμήματα στις Μονές Διονυσίου και Παντοκράτορος Αγίου Όρους και στον ομώνυμο ΡΚ Ναό Ρώμης.
Η Εκκλησία τιμά τρεις συζυγίες αυταδέλφων Αγίων Αναργύρων με τα ονόματα Κοσμάς και Δαμιανός:
Α. Την 1η Ιουλίου τιμώνται οι Ανάργυροι της α’ συζυγίας, οι οποίοι κατάγονταν από την Ρώμη και θανατώθηκαν με λιθοβολισμό από τον ζηλόφθονο δάσκαλό τους.
Β.Την 17η Οκτωβρίου τιμώνται οι Ανάργυροι της β’ συζυγίας, Αραβικής καταγωγής, οι οποίοι μαζί με τους αδελφούς τους Λεόντιο, Άνθιμο και Ευπρέπιο ασκούσαν αναργύρως την ιατρική επιστήμη και μαρτύρησαν στις Αιγές της Κιλικίας κατά τον διωγμό του Διοκλητιανού (284 – 305).
Γ. Την 1η Νοεμβρίου τιμώνται οι Ανάργυροι της β’ συζυγίας, οι «εκ της Ασίας, υιοί Θεοδότης», οι οποίοι κοιμήθηκαν ειρηνικά σε τόπο που ονομάζονταν Φερεμά (3ος αι.).
Στη Δύση υπάρχουν δύο παραδόσεις σχετικά με τα Λείψανα των Αγίων Αναργύρων, χωρίς να διευκρινίζεται ποιάς συζυγίας. Σύμφωνα με την πρώτη (Ρωμαική) μεταφέρθηκαν στη Ρώμη από τον Πάπα αγ. Γρηγόριο τον Διάλογο, απ’ όπου τον 10ο αι. κάποια από αυτά μαζί με τις Κάρες τους μεταφέρθηκαν στη Βρέμη. Τον 11ο αι. οι Κάρες προσφέρθηκαν στον Καθεδρικό Ναό της Βαμβέργης, από τον Γερμανό Αυτοκράτορα Ερρίκο Β’. Όμως την ίδια περίοδο υπάρχουν ισχυρές μαρτυρίες, ότι οι Κάρες των Αγίων βρίσκονταν στην ΚΠολη.
Σύμφωνα με την δεύτερη παράδοση (Βενετική), μεταφέθηκαν το 1154 στη Μονή του αγ. Γεωργίου του Μείζονος Βενετίας, επί Ηγουμένου Πασχάλη, απ’ ευθείας από την Ανατολή. Η παράδοση αυτή δεν διαθέτει ισχυρά ερείσματα.

ΔΑΝΙΗΛ Οσίου, του Στυλίτου (+ 490, 11η Δεκεμβρίου):
Απότμημα στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.

ΔΑΝΙΗΛ Οσίου, Ηγεμόνος της Μόσχας (+ 1303, 4η Μαρτίου και 30η Αυγούστου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή της Μόσχας.
Το Λείψανο του αγ. Δανιήλ ανακομίσθηκε αδιάφθορο το 1652 από τον Πατριάρχη Μόσχας Νίκωνα και με εντολή του Τσάρου Αλεξίου Μιχαήλοβιτς κατατέθηκε στο Ναό των Αγίων Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου, στη μονή του, όπου παρέμεινε μέχρι το 1930. Κατά την έκφραση του επ. Νικολάου ο οποίος του άλλαζε τα ενδύματα, «ήταν ολοζώντανο». Το 1930 οι Σοβιετικές Αρχές έκλεισαν την Μονή και το Λείψανο έμεινε κρυμμένο σε κάποιο Παρεκκλήσιο, χάρις στις προσπάθειες του Ηγουμένου Τύχωνος. Τα ίχνη του Λειψάνου χάθηκαν το 1932. Όταν το 1988 η Μονή επιστράφηκε στην Εκκλησία, το Λείψανο βρέθηκε και σήμερα φυλάσσεται εκεί.

ΔΑΝΙΗΛ Β’ Αγίου, Αρχιεπ. Σερβίας (+ 1337, 13η Ιουλίου και 20η Δεκεμβρίου):
Τα Λείψανα στο Πατριαρχείο Πεκκίου Σερβίας.
ΔΑΝΙΗΛ Οσίου, του Ησυχαστού, Ηγουμένου της Μονής Βορονέτς Ρουμανίας (+ 1496, 23η Απριλίου και 14η Δεκεμβρίου):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Μονή.
ΔΑΝΙΗΛ Οσίου, του Περεγιασλάβλ Ρωσίας (+ 1540, 7η Απριλίου):
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
ΔΑΝΙΗΛ Αγίου:
Απότμημα στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Αγίου πρόκειται· της 16/2 και της 10/7 (Μαρτύρων), της 12/9 (Οσίου) ή της 11/12 (Στυλίτη).
ΔΑΣΙΟΥ Μάρτυρος, του Δορυστόλου (+ 303, 20η Νοεμβρίου):
Τα Λείψανα στο ΡΚ Ναό του αγ. Κυριακού Αγκώνος Ιταλίας.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΥ Αγίου, Επισκόπου Χύτρων Κύπρου (10ος αι., 6η Νοεμβρίου):
Απότμημα στη Μονή Κύκκου Κύπρου.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Μεγαλομάρτυρος, του Μυροβλύτου (4ος αι., 26η Οκτωβρίου):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Βασιλική της Θεσσαλονίκης.
Μέρος στο ΡΚ Αββαείο του San Lorentzo in Campo Ιταλίας.
Απότμημα στη Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Πρώτος τάφος του μαρτυρικού Λειψάνου του Αγίου ήταν το πηγάδι του λουτρού στο οποίο το έρριξαν είτε οι εθνικοί για να μην το βρούν οι Χριστιανοί, είτε οι μαθητές του για να το σώσουν από τους ειδωλολάτρες. Κατά την παράδοση, «από το πηγάδι εκείνο που κρατούσε το άγιο σώμα, ανέβλυσε το πρώτο και άγιο μύρο»! Στη συνέχεια το Λείψανο ενταφιάσθηκε στον τόπο του μαρτυρίου του Αγίου. Πάνω από τον τάφο αυτό υψώθηκε αρχικά μικρός Ναός (Μαρτύριο) και κατά τον 5ο αι. η περίφημη Βασιλική, την οποία έκτισε ο θεραπευμένος από θαύμα του αγ. Δημητρίου Έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος. Η Βασιλική αυτή ακολούθησε όλες τις ιστορικές περιπέτειες της Θεσσαλονίκης, με την οποία η μνήμη του αγ. Δημητρίου έχει ταυτισθεί. Δυστυχώς, τις περισσότερες και μεγαλύτερες βεβηλώσεις του Ναού και της μνήμης του Αγίου, τις προκάλεσαν «Χριστιανοί»! Λ.χ. το 1185 οι Νορμανδοί λεηλάτησαν τον Ναό, «πυρπόλησαν τις άγιες εικόνες του και με το μύρο που ανέβλυζε άφθονο από τον τάφο του Αγίου, γυάλισαν τα παπούτσια τους και τηγάνισαν ψάρια»! (Μ. Αρχιμ. Παντ. Καλπακίδη, «Άγιος Δημήτριος – Βίος και Ναός του Προστάτου της Θεσσαλονίκης», σελ. 14).

Μέχρι την καταστροφή της Βασιλικής από την μεγάλη πυρκαγιά του 1917 (η οποία κατέστρεψε τα 2/3 της Θεσσαλονίκης), ήταν κοινά αποδεκτό, ότι τα Λείψανα του αγ. Δημητρίου ήσαν στον τάφο του. Όμως, κατά τις ανασκαφές που διενήργησε κατά την αναστηλωτική περίοδο 1926 – 1949, ο τότε Έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Καθηγητής Γ. Σωτηρίου, ο τάφος βρέθηκε κενός. Όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, κατά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Σταυροφόρους, ο κατακτητής της Θεσσαλονίκης Βονιφάτιος ο Μομφερατικός, αφαίρεσε τα Λείψανα του αγ. Δημητρίου και του οσ. Δαβίδ και τα μετέφερε στην Ιταλία.
Το Λείψανο του αγ. Δημητρίου ανακομίσθηκε τότε αδιάφθορο. Όπως προκύπτει από έγγραφο του Αββαείου του αγ. Λορέτζου In Campo, όπου το Λείψανο φυλάχθηκε από το 1236 μέχρι και το 1978 – 80, «το σώμα του Μάρτυρος είχε διατηρηθεί ακέραιον και ευωδιάζον μέχρι την εποχήν κατά την οποίαν ο Καρδινάλιος Νεγκρόνι, Επίτροπος τότε του Αββαείου, το απέστειλεν εις την Ρώμην δι’ αναγνώρισιν, επεστράφη δε από εκεί κατά τι ηλαττωμένον, εις τα τέλη του 17ου αι.» (Μητροπ. πρ. Παραμυθίας Τίτου Ματθαιάκη, «Θέματα Αγιολογίας», 1987, σελ. 253).
Δεν είναι γνωστό πότε και κάτω από ποιες συνθήκες διαλύθηκε το Λείψανο, κατά την αναγνώριση πάντως την οποία διενήργησε το Βατικανό το 1968, βρέθηκαν οστά και όχι αδιάφθορο Λείψανο.
Η τιμία Κάρα του Μυροβλύτου Μεγαλομάρτυρος επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 1978 και μεγάλο μέρος των λοιπών Λειψάνων το 1980 (Βλ. Πρωτ. Δημ. Βακάρου, «Η επανακομιδή της τιμίας Κάρας του αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου»· Περιοδικό «Γρηγόριος ο Παλαμάς», τ. 1978, σελ. 384 – 389· και Αρχιμ. Παντ. Καλπακίδη, «Περί των Ιερών Λειψάνων του αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου»· Περιοδικό «Γρηγόριος ο Παλαμάς», τ. 1983, σελ. 203 – 213).

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Οσίου, του Μπασαράμπη (13ος αι., 26η Οκτωβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στον Πατριαρχικό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βουκουρεστίου·
Η δεξιά στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.
Το Λείψανο του οσ. Δημητρίου ανακομίσθηκε ευωδιαστό και άφθαρτο, 400 περίπου χρόνια μετά την κοίμησή του, όταν τον 17ο αι. παρουσιάσθηκε ο Όσιος «κατ’ όναρ» σε μία παράλυτη κόρη και της είπε «Εάν, παιδί μου, με βγάλουν οι γονείς σου από την κοίτη του ποταμού Λόμο, εγώ θα σε θεραπεύσω». Στο σημείο που υπέδειξε ο Όσιος, πολλοί ευλαβείς άνθρωποι είχαν δεί κατά καιρούς ένα υπεκόσμιο φως να καταυγάζει την περιοχή. Φαίνεται πως σε κάποια μεγάλη πλημμύρα, ο ποταμός παρέσυρε το Λείψανο από το σπήλαιο της ασκήσεώς του Οσίου και το «κράτησε» θαμένο στην λάσπη του, χωρίς όμως να υποστεί καμμία βλάβη ή φθορά, μέχρι την εμφάνισή του στην παράλυτη κόρη και την θεραπεία της.
Το Ιερό Λείψανο κατατέθηκε αρχικά στον ενοριακό ναό του χωριού του.’Αργότερα ο Ηγεμόνας της Ουγγροβλαχίας έκτισε εκεί Ναό προς τιμή του και το κατέθεσε. Κατά τον Ρωσο – Τουρκικό πόλεμο του 1769 – 1774, ο Στρατηγός Πέτρος Σαλτίκωφ πήρε το Λείψανο με σκοπό να το μεταφέρει στην Ρωσία, όμως στο Βουκουρέστι Ρουμάνοι Ορθόδοξοι (με προεξάρχοντα τον Δημήτριο Χάτζη), του ζήτησαν να το αφήσει ευλογία στην Ρουμανία, «σαν παρηγοριά των Ρουμάνων λόγω των πολλών ληστειών που έκαναν οι Τούρκοι στην Ρουμανική χώρα». Ο Στρατηγός δέχθηκε και πήρε μόνο το δεξί χέρι του Αγίου σαν ευλογία για την χώρα του (σήμερα φυλάσσεται στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου).

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Αγίου, Μεγ. Ηγεμόνος της Μόσχας (Ντόσκοι, + 1389, 19η Μαιου).
Τα Λείψανα στον Καθεδρικό Ναό Αρχαγγ. Μιχαήλ Κρεμλίνου.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Αγίου, Αρχιεπ. Ροστώφ Ρωσίας (+ 1709, 21η Σεπτ. και 28η Οκτωβρίου):
Μέρος αδιαφθόρου Λειψάνου στο Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Ροστώφ Ρωσίας.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Νεομάρτυρος, του Πελοποννησίου (+ 1803, 13η Απριλίου):
Αποτμήματα στις Μονές Εσφιγμένου Αγίου Όρους και Κοιμ. Θεοτόκου Σισανίου Σιατίστης και στη Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Νεομάρτυρος, της Τριπόλεως (+ 1803, 13η Απριλίου):
Απότμημα στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Νεομάρτυρος, της Σαμαρίνης (+ 1808, 18η Αυγούστου):
Απότμημα στη Μονή οσ. Νικάνορος Γρεβενών.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Ιερομάρτυρος, του Αρεοπαγίτου, Επισκόπου Αθηνών (+ 96, 3η Οκτωβρίου):
Μέρη Κάρας στις Μονές Δοχειαρίου και Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.
Δέρμα και δύο τμήματα στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους.
Άκρο μικρού δακτύλου με σάρκα στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους.
Αποτμήματα στις Μονές Γρηγορίου Αγίου Όρους, οσ. Διονυσίου Λιτοχώρου Πιερίας, Νταού Πεντέλης και Βουλκάνου Μεσσηνίας.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Ιερομάρτυρος, Επισκόπου Κορίνθου (+ 182, 29η Νοεμβρίου):
Η Κάρα στη Μονή Ιερουσαλήμ Δαύλειας Βοιωτίας.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Α’ Αγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (15ος αι., 23η Νοεμβρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Παν. Εικοσιφοινίσσης Δράμας.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Οσιομάρτυρος, μαθητού Οσιομάρτυρος Ιακώβου (+ 1520, 1η Νοεμβρίου):
Αποτμήματα στη Μητρόπολη Διδυμοτείχου και στη Μονή αγ. Αναστασίας Βασιλικών Θεσσαλονίκης.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Οσίου, του Ολύμπου (+ 1541, 24η Ιανουαρίου):
Η Κάρα στη Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους.
Η δεξιά και η σιαγόνα στην ομώνυμη Μονή Λιτοχώρου Πιερίας.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Αγίου, Αρχιεπισκόπου Αιγίνης (+ 1622, 17η Δεκεμβρίου):
Το Λείψανο αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Ζακύνθου.
Η δεξιά στη Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.
Μέρος χειρός στη Μονή Παναχράντου Άνδρου.
Το Λείψανο του αγ. Διονυσίου ανακομίσθηκε το 1625, «ολόκληρον, ακέραιον, ανελλιπές, μετά των Αρχιερατικών αυτού ενδυμάτων, πνέον ευωδίαν θαυμάσιον», μετά από «κατ’ όναρ» εμφάνιση του Αγίου στον Ηγούμενο της Μονής Στροφάδων, και κατατέθηκε στο νάρθηκα του Καθολικού της Θείας Μεταμορφώσεως.

Το 1716 ο Τουρκικός στόλος πλέοντας προς την Κέρκυρα, πέρασε από τις Στροφάδες και οι μοναχοί της Μονής έκρυψαν το Λείψανο σε παραθαλάσσιο σπήλαιο. Κατά την επιστροφή τους οι Τούρκοι, μετά την αποτυχία τους να καταλάβουν την Κέρκυρα (λόγω του γνωστού θαύματος του αγ. Σπυρίδωνος), αποβιβάσθηκαν στο νησί, συνέλλαβαν τον Ηγούμενο και τους μοναχούς και τους βασάνισαν να ομολογήσουν την κρύπτη των κειμηλίων και του Λειψάνου. Οι Οθωμανοί πήραν πράγματι τους θησαυρούς, αλλά άφησαν το Λείψανο, τέσσερεις όμως Χριστιανοί ναύτες απέκοψαν τα χέρια του Αγίου, «χάριν ευλογίας» ! Τελικά τα τμήματα αυτά του Λειψάνου αγοράσθηκαν από τον Επίσκοπο Χίου Αγαθάγγελο και τον μ. Ακάκιο και επιστράφηκαν στη Μονή.
Την 24η Αυγούστου 1716, τέσσερεις διασωθέντες Μοναχοί, μετέφεραν το Λείψανο για ασφάλεια στην πόλη της Ζακύνθου. Σήμερα φυλάσσεται εκεί, σε λαμπρό Ναό ο οποίος οικοδομήθηκε στην Παραλία της Άμμου (σε οικόπεδο της Μονής Στροφάδων), κατατεθημένο σε δύο λάρνακες, από τις οποίες η εσωτερική αργυρή, εκτός από την δεξιά του η οποία φυλάσσεται στη Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Οσίου, Αρχιμανδρίτου της Λαύρας Αγίας Τριάδος – αγ. Σεργίου Μόσχας (+ 1633, 10η Μαιου):
Τα Λείψανα στην ομώνυμη Λαύρα.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Οσιομάρτυρος, του Βατοπεδινού (+ 1822, 31η Ιουλίου και 10η Οκτωβρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρος.
ΔΟΜΕΤΙΟΥ Μάρτυρος:
Απότμημα στη Μονή Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· της 23/3, της 16/10, της 30/10, της 7/8 ή της 7/12.

ΔΟΜΕΤΙΑΝΟΥ Αγίου:
Απότμημα στη Μονή Τοπλού Λασιθίου Κρήτης.
Δεν διευκρινίζεται περί ποίου Αγίου πρόκειται· της 10/3 (επ. Μελιτηνής), της 9/3 και της 20/8 (Μαρτύρων) ή της 7/8 (Οσιομάρτυρα).
ΔΟΝΑΤΟΥ Αγίου, Επισκόπου Ευροίας Ηπείρου (+ 387, 30η Απριλίου):
Η Κάρα και μέρος των Λειψάνων στην ομώνυμη Μονή της νήσου Μουράνο της Βενετίας.
Απότμημα στη Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.

Μία πρώτη ανακομιδή των Λειψάνων του αγ. Δονάτου μαρτυρείται κατά τον 6ο αι., όταν Ιλλυρικοί πληθυσμοί κατέφυγαν στην Κέρκυρα λόγω των Αραβο-Σλαβικών επιδρομών. Δεν είναι γνωστό πότε και κάτω από ποιες συνθήκες τα Λείψανα μεταφέρθηκαν στην Κεφαλλονιά, το 1126 πάντως τα αφαίρεσε από εκεί ο Δόγης Δομήνικος Michiel, επιστρέφοντας από στρατιωτική αποστολή στην Παλαιστίνη (κατά την ίδια αποστολή αφαιρέθηκαν από την Χίο τα Λείψανα του Μάρτυρος Ισιδώρου). Τα Λείψανα κατατέθηκαν στο Ναό της Παναγίας της νήσου Μουράνο της Βενετίας, της Επισκοπής του Torcello. Σήμερα φυλάσσονται εκεί, σε λειψανοθήκη σχήματος ανθρωπίνου σώματος σε ύπτια στάση, ενδεδυμένης με αρχιερατικά άμφια. Το πρόσωπο της λειψανοθήκης από το 1964 καλύπτεται με γύψινη προσωπίδα!

ΔΩΡΟΘΕΑΣ Οσίας, του Κασίν Ρωσίας (+ 1629, 6η Φεβρουαρίου):
Τα Λείψανα στη Μονή Κασίν Ρωσίας.
ΔΥΜΦΝΑΣ (Dymphna) Παρθενομάρτυρος (; 15η Μαιου):
Τα Λείψανα στον ομώνυμο ΡΚ Ναό Gheel Βελγίου.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ