Διψά η ψυχή μου
τον Κύριο και με δάκρυα τον ζητώ!
Πώς να μην σε ζητώ; Εσύ με ζήτησες πρώτος και μου έδωσες να γευθώ
την γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος και η ψυχή μου σε αγάπησε έως τέλους.
Βλέπεις Κύριε την λύπη και τα δάκρυα μου… Αν δεν με προσείλκυες με την αγάπη
σου, δεν θα σε ζητούσα όπως σε ζητώ. Αλλά το Πνεύμα Σου το Άγιο μου έδωσε το
χάρισμα να σε γνωρίσω και χαίρεται η ψυχή μου, γιατί Εσύ είσαι ο Θεός μου
και ο Κύριός μου και σε διψώ μέχρι δακρύων.
Ποθεί η ψυχή μου τον Θεό και Τον ζητώ, με δάκρυα. Εύσπλαχνε Κύριε, Συ
βλέπεις την πτώση μου και τη θλίψη μου. Ταπεινά όμως παρακαλώ το έλεός Σου:
Χορήγησέ μου, του αμαρτωλού, την χάρη του Αγίου Σου Πνεύματος. Η θύμησή της
οδηγεί το νου μου να ξαναβρή την ευσπλαχνία Σου.
(Από το βιβλίο: Ο Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης, Κεφ. Δίψα Θεού Α')
