Η ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ - ΟΙ
ΥΠΟΔΙΚΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
-Γέροντα, όταν πεθάνη ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι
κατάσταση βρίσκεται;
-Ναι, συνέρχεται και λέει «τι έκανα;», αλλά «φαϊντά γιοκ», δηλαδή
δεν ωφελεί αυτό. Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώση λ.χ. την μάνα του,
γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαίνει τι έκανε, και, όταν
ξεμεθύση, κλαίει και οδύρεται και λέει «τι έκανα;», έτσι και όσοι σ'
αυτήν την ζωή κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι. Δεν καταλαβαίνουν
τι κάνουν, δεν αισθάνονται την ενοχή τους. Όταν όμως πεθάνουν, τότε
φεύγει αυτή η μέθη και συνέρχονται. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους
και συναισθάνονται την ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγη από το
σώμα, κινείται, βλέπει, αντιλαμβάνεται με μια ασύλληπτη ταχύτητα.
Μερικοί ρωτούν πότε θα γίνη η Δευτέρα Παρουσία. Για τον άνθρωπο όμως
που πεθαίνει γίνεται κατά κάποιον τρόπο η Δευτέρα Παρουσία, γιατί
κρίνεται ανάλογα με την κατάσταση στην οποία τον βρίσκει ο θάνατος.
-Γέροντα, πως είναι τώρα οι κολασμένοι;
-Είναι υπόδικοι, φυλακισμένοι, που βασανίζονται ανάλογα με τις
αμαρτίες που έκαναν και περιμένουν να γίνη η τελική δίκη, η μέλλουσα
Κρίση. Υπάρχουν βαρυποινίτες, υπάρχουν και υπόδικοι με ελαφρότερες
ποινές.
-Και οι Άγιοι και ο ληστής;
-Οι Άγιοι και ο ληστής είναι στον Παράδεισο, αλλά δεν έχουν λάβει
την τέλεια δόξα, όπως και οι υπόδικοι είναι στην κόλαση, αλλά δεν
έχουν λάβει την τελική καταδίκη. Ο Θεός, ενώ έχει πει εδώ και τόσους
αιώνες το «μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών»,
παρατείνει - παρατείνει τον χρόνο, επειδή περιμένει εμάς να
διορθωθούμε. Αλλά εμείς παραμένοντας στις κακομοιριές μας αδικούμε
τους Αγίους, γιατί δεν μπορούν να λάβουν την τέλεια δόξα, την οποία
θα λάβουν μετά την μέλλουσα Κρίση.
Από το βιβλίο: «Οι δοκιμασίες στη ζωή μας»
Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή
Θεσσαλονίκης 2002
