|
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ |
|||||||||||||
|
|
|||||||||||||
|
ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ |
|||||||||||||
|
ΜΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΛΕΜΕ ΤΟ «ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ» ΣΤΙΣ ΧΑΡΕΣ, ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ;
-Γέροντα, πρέπει να λέμε «δόξα Σοι ο Θεός», όταν όλα πηγαίνουν
καλά;
- Μα, αν
δεν λέμε το «δόξα Σοι ο Θεός» στις χαρές, πως θα το πούμε στις
θλίψεις; Εσύ το λες στις θλίψεις και δεν θέλεις να το πης στις
χαρές; Αλλά, όταν είναι αχάριστος κανείς, δεν γνωρίζει την αγάπη
του Θεού.
Η
αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία. Για μένα είναι θανάσιμο
αμάρτημα. Ο αχάριστος με τίποτε δεν ευχαριστιέται Για όλα
γκρινιάζει, όλα του φταίνε. Στην πατρίδα μου, τα Φάρασα,
χρησιμοποιούσαν πολύ το πετιμέζι. Ένα βράδυ μια κοπέλα έκλαιγε,
γιατί ήθελε πετιμέζι. Η μάνα της - τι να κάνη; - πήγε και ζήτησε
από την γειτονιά.
Αυτή,
μόλις πήρε το πετιμέζι, έβαλε πάλι τα κλάματα. Χτυπούσε τα πόδια
της κάτω και φώναζε: «Μαμά, θέλω και γιαούρτι». «Τέτοια ώρα,
παιδάκι μου, που να βρω γιαούρτι;» της λέει η μάνα της. «Όχι,
θέλω γιαούρτι». Πήγε, υποχρεώθηκε η καημένη σε μια γειτόνισσα,
της έφερε και γιαούρτι. Το παίρνει η κόρη και βάζει πάλι τα
κλάματα. «Τώρα γιατί κλαις;», την ρωτάει η μάνα της. «Μαμά, τα
θέλω ανακατεμένα».
Τα
παίρνει η μάνα, τα ανακατεύει. Αυτή βάζει πάλι τα κλάματα. «Μαμά
δεν μπορώ να τα φάω έτσι. Θέλω να τα ξεχωρίσω!». Οπότε την
περιέλαβε στα σκαμπίλια η μάνα της, και ... ξεχωρίσθηκε το
πετιμέζι από το γιαούρτι! Έτσι, θέλω να πω, κάνουν μερικές φορές πολλοί άνθρωποι, και τότε έρχεται η παιδαγωγία του Θεού. Τουλάχιστον να αναγνωρίζουμε την αχαριστία μας και να ευχαριστούμε τον Θεό μέρα-νύχτα για τις ευλογίες που μας δίνει. Με αυτόν τον τρόπο θα πάρουμε καταπόδι τον δειλό διάβολο, ο οποίος θα συμμαζέψη τα ταγκαλάκια του και θα γίνη μαύρο καπνός, γιατί θα του έχουμε βρει πια το αδύνατο σημείο.
|
|||||||||||||
