|
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ |
|||||||||||||
|
|
|||||||||||||
|
ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ Α' |
|||||||||||||
|
ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
«Πέστε μας κάτι Γέροντα. - Τί νά πῶ; - Ὅτι λέει ή καρδιά σας. - Αὐτό πού λέει ἡ καρδιά μου εἶναι νά πάρω τό μαχαίρι, νά τήν κόψω κομματάκια, νά τήν μοιράσω στόν κόσμο, καί ὕστερα νά πεθάνω».
«Ἐὰν θέλης νὰ βοηθήσης τὴν Ἐκκλησία, εἶναι καλύτερα νὰ κοιτάξης νὰ διορθώσης τὸν ἑαυτό σου, παρὰ νὰ κοιτᾶς νὰ διορθώσης τοὺς ἄλλους. Ἂν διορθώσης τὸν ἑαυτό σου, ἀμέσως διορθώνεται ἕνα κομματάκι τῆς Ἐκκλησίας. Ἐὰν φυσικὰ αὐτὸ τὸ ἔκαναν ὅλοι, ἡ Ἐκκλησία θὰ ἦταν διορθωμένη. Ἀλλὰ σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦνται μὲ ὅλα τὰ ἄλλα θέματα ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους. Γιατὶ τὸ νὰ ἀσχολῆσαι μὲ τὸν ἑαυτό σου ἔχει κόπο, ἐνῶ τὸ νὰ ἀσχολῆσαι μὲ τοὺς ἄλλους εἶναι εὔκολο».
«Φαρμάκι γευόμαστε, ὅταν ζοῦμε μακριά ἀπὸ τὸν γλυκύ Ἰησοῦ».
«Ὁ πολιτισμός καλός εἶναι, ἀλλά, γιὰ νὰ ὠφελήση, πρέπει νὰ «πολιτισθή» καὶ ἡ ψυχή».
«Ἡ ἐσωτερική καθαρότητα τοῦ ἀληθινοῦ ἀνθρώπου ὀμορφαίνει καὶ τὸ ἐξωτερικό του ἀνθρώπου».
«Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ Αὐτός τὴν κυβερνάει. Δὲν εἶναι Ναός ποὺ κτίζεται μὲ πέτρες, ἄμμο καὶ ἀσβέστη ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ καταστρέφεται μὲ φωτιά βαρβάρων, ἀλλὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός».
|
|||||||||||||
|
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
«Ὁ τρόπος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἀγάπη· διαφέρει ἀπὸ τὸν τρόπο τῶν νομικῶν. Ἡ Ἐκκλησία βλέπει τὰ πάντα μὲ μακροθυμία καὶ κοιτάζει νὰ βοηθήση τὸν καθέναν, ὅ,τι καὶ ἂν ἔχη κάνει, ὅσο ἁμαρτωλὸς καὶ ἂν εἶναι».
«Γι' αὐτό, ὅσο μποροῦμε, νὰ προσέχουμε τὴν ἀναίδεια καὶ τὴν περιφρόνηση ὄχι μόνον πρὸς τὰ θεῖα ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν πλησίον μας, διότι εἶναι εἰκόνα Θεοῦ. Οἱ ἀναιδεῖς ἄνθρωποι βρίσκονται στὸ πρῶτο στάδιο τῆς βλασφημίας κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐκεῖνοι ποὺ περιφρονοῦν τὰ θεῖα βρίσκονται στὸ δεύτερο, καὶ στὸ τρίτο βρίσκεται ὁ διάβολος».
«Ό πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος. Πονάει δηλαδή για καταστάσεις, για ανθρώπους, αλλά ανταμείβεται γι’ αυτόν τον πόνο με θεία παρηγοριά. Νιώθει πόνο, αλλά νιώθει μέσα του θεία παρηγοριά, γιατί κάνει ρίψεις με ευλογίες ό Θεός από τον Παράδεισο στην ψυχή και αγάλλεται ό άνθρωπος από την θεϊκή αγάπη».
Ἐὰν θέλης νὰ βοηθήσης τὴν Ἐκκλησία, εἶναι καλύτερα νὰ κοιτάξης νὰ διορθώσης τὸν ἑαυτό σου, παρὰ νὰ κοιτᾶς νὰ διορθώσης τοὺς ἄλλους. Ἂν διορθώσης τὸν ἑαυτό σου, ἀμέσως διορθώνεται ἕνα κομματάκι τῆς Ἐκκλησίας. Ἐὰν φυσικὰ αὐτὸ τὸ ἔκαναν ὅλοι, ἡ Ἐκκλησία θὰ ἦταν διορθωμένη. Ἀλλὰ σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦνται μὲ ὅλα τὰ ἄλλα θέματα ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους. Γιατὶ τὸ νὰ ἀσχολῆσαι μὲ τὸν ἑαυτό σου ἔχει κόπο, ἐνῶ τὸ νὰ ἀσχολῆσαι μὲ τοὺς ἄλλους εἶναι εὔκολο.
«Τὰ γλυκὰ λόγια καὶ οἱ μεγάλες ἀλήθειες ἔχουν ἀξία, ὅταν βγαίνουν ἀπὸ ἀληθινὰ στόματα, καὶ πιάνουν τόπο μόνο στοὺς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους καὶ σ' ἐκείνους ποὺ ἔχουν καθαρὸ νοῦ».
«Ὁ τρόπος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἀγάπη· διαφέρει ἀπὸ τὸν τρόπο τῶν νομικῶν. Ἡ Ἐκκλησία βλέπει τὰ πάντα μὲ μακροθυμία καὶ κοιτάζει νὰ βοηθήση τὸν καθέναν, ὅ,τι καὶ ἂν ἔχη κάνει, ὅσο ἁμαρτωλὸς καὶ ἂν εἶναι».
«Αὐτὸς ποὺ ἔχει ταπείνωση, δὲν κάνει ποτὲ τὸν δάσκαλο· ἀκούει καί, ὅταν τοῦ ζητηθῆ ἡ γνώμη του, μιλάει ταπεινά. Ποτὲ δὲν λέει «ἐγώ», ἀλλὰ «ὁ λογισμὸς μοῦ λέει» ἢ «οἱ Πατέρες εἶπαν». Μιλάει δηλαδὴ σὰν μαθητής. Ὅποιος νομίζει ὅτι εἶναι ἱκανὸς νὰ διορθώνη τοὺς ἄλλους ἔχει πολὺ ἐγωισμό».
«Ὅσο μπορεῖ κανεὶς νὰ κάνη τὴν ζωή του τέτοια ποὺ νὰ συγγενεύη μὲ τὸν Θεό. Πάντα νὰ ἐλέγχη τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ κοιτάζη πῶς νὰ κάνη τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν κάνη τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε συγγενεύει μὲ τὸν Θεό, καὶ τότε, χωρὶς νὰ ζητάη ἀπὸ τὸν Θεό, λαμβάνει· δέχεται συνέχεια νερὸ ἀπὸ τὴν πηγή».
«Ἅμα δὲν κάνης σταυρό, τί ὠφελεῖ; Τὸ χέρι ποὺ δὲν κάνει σταυρὸ τί ὠφελεῖ ποὺ εἶναι δεξί; Σὲ τί διαφέρει ἀπὸ τὸ ἀριστερὸ ποὺ δὲν κάνει σταυρό; Ἐκεῖνο ἔτσι καὶ ἀλλιῶς δὲν κάνει σταυρό».
Νά μή θέλουμε νά βάλουμε όλον τον κόσμο στό δικό μας καλούπι. Ό καθένας έχει τό δικό του. Νά παραβλέπουμε και μερικά, όταν δέν βλάπτουν. Έάν μπορούσαν νά μπουν σέ τάξη όλοι οι άνθρωποι σ' αυτήν τήν ζωή, δέν θά γίνονταν αταξίες και θά ήταν και εδώ Παράδεισος. Νά μήν έχουμε λοιπόν απαιτήσεις παράλογες άπό τους άλλους.
«Ὅποιος προσέχει καὶ παίρνει στὰ ζεστὰ τὸ θέμα τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς του, ἀγωνίζεται, προκόβει, καρποφορεῖ, τρέφεται πνευματικὰ καὶ χαίρεται ἀγγελικά».
«Ὑγεία πνευματικὴ ἴσον ἁγνοὶ λογισμοί, φωτισμένος νοῦς καὶ ἐξαγνισμένη καρδιὰ ποὺ φιλοξενεῖ συνέχεια τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία».
«Ἡ ζωὴ βέβαια δὲν εἶναι κατασκήνωση· ἔχει χαρές, ἔχει ὅμως καὶ λύπες. Πρὶν ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση προηγεῖται ἡ Σταύρωση. Τὰ χτυπήματα τῶν δοκιμασιῶν εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, γιατὶ αὐτὰ λαμπικάρουν τὴν ψυχή».
«Ὅποιος προσέχει καὶ παίρνει στὰ ζεστὰ τὸ θέμα τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς του, ἀγωνίζεται, προκόβει, καρποφορεῖ, τρέφεται πνευματικὰ καὶ χαίρεται ἀγγελικά».
«Ἡ ἀνώτερη χαρὰ βγαίνει ἀπὸ τὴν θυσία. Μόνον ὅταν θυσιάζεται κανείς, συγγενεύει μὲ τὸν Χριστό, γιατὶ ὁ Χριστὸς εἶναι θυσία».
«Ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ δὲν ἐμποδίζεται οὔτε ἀπὸ ἀνθρώπους οὔτε ἀπὸ δαίμονες. Δὲν εἶναι τίποτε δύσκολο γιὰ τὸν Θεὸ οὔτε γιὰ ἕναν Ἅγιο. Τὸ ἐμπόδιο σ' ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ἡ ὀλιγοπιστία, μὲ τὴν ὁποία ἐμποδίζουμε τὶς μεγάλες θεῖες δυνάμεις νὰ μᾶς πλησιάσουν».
«Ὅταν πονάη κανεὶς γιὰ τὴν σημερινὴ κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο καὶ προσεύχεται, τότε βοηθιοῦνται οἱ ἄνθρωποι, χωρὶς νὰ παραβιάζεται τὸ αὐτεξούσιο».
|
|||||||||||||
