|
ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ |
|||||||||||||
|
|
|||||||||||||
|
ΑΓΙΟΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ |
|||||||||||||
|
ΤΙ Ν' ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ
Ένας συνάδελφός σου, σού
επαναλαμβάνει συνεχώς: “Δεν υπάρχει Θεός!” Καί αισθάνεσαι σά νά σέ χτυπά μέ
μαστίγιο. Κι εσύ αγωνιάς γιά τήν ψυχή του καί τή ζωή του. Καί καλά
σκέφτεσαι.
Άν δέν υπάρχει ο Ζών κι ο
Παντοδύναμος Θεός κι άν δέν είναι ισχυρότερος από τό θάνατο, τότε ο θάνατος
είναι ο μοναδικός κυρίαρχος. Καί η κάθε ζωντανή ύπαρξη δέν είναι παρά ένα
κλωτσοσκούφι τού θανάτου. Ένα ποντικάκι στό στόμα τής γάτας.
Μία φορά, αντικρούοντας τόν,
τού είπες: “Ο Θεός υπάρχει. Γιά σένα δέν υπάρχει”. Καί δέν έσφαλες. Γιατί
εκείνοι πού αποκόπτονται από τόν Αιώνιο καί Ζωοδότη Κύριο εδώ στήν γή,
αποκόπτονται από τή ζωή τήν πραγματική. Καί έτσι ούτε εδώ, ούτε στήν άλλη
ζωή θά γευθούν τό μεγαλείο του Θεού καί τής πλάσης Του. Καί καλύτερα νά μήν
είχαμε γεννηθεί, παρά νά είμαστε αποκομμένοι από τόν Θεό.
Αν ήμουν στη θέση σου, θα του
έλεγα τα εξής:
- Κάνεις λάθος, φίλε μου!
Ορθότερο θα ήταν, αν έλεγες: «Εγώ δεν έχω Θεό». Διότι το βλέπεις, ότι
υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω σου, που έχουν Θεό και γι’ αυτό διακηρύττουν
ότι υπάρχει Θεός. Λοιπόν, μη λες: «Δεν υπάρχει Θεός»! Περιορίσου να λες:
«Εγώ δεν έχω Θεό»!
- Κάνεις λάθος! Μιλάς σαν τον
άρρωστο, που λέει ότι δεν υπάρχει πουθενά υγεία!
- Κάνεις λάθος! Μοιάζεις με τον
τυφλό που λέει: «Δεν υπάρχει φως στον κόσμο». Όμως φως υπάρχει. Και είναι
διάχυτο παντού. Αυτός ο δυστυχής δεν έχει το φως του. Και θα μιλούσε σωστά
αν έλεγε: «Εγώ δεν έχω μάτια και δεν βλέπω φως».
- Κάνεις λάθος! Μιλάς σαν το
ζητιάνο, που λέει: «Δεν υπάρχει χρυσάφι στη γη». Μα χρυσάφι υπάρχει! Και
επάνω στή γη! Καί μέσα στή γη! Αυτός δεν έχει χρυσάφι! Το σωστό θα ήταν να
έλεγε: «Εγώ δεν έχω χρυσό»!
- Κάνεις λάθος! Μοιάζεις με τον
παλιάνθρωπο που λέει: «Δεν υπάρχει καλωσύνη στόν κόσμο». Ενώ θα έπρεπε να
πει: «Εγώ δεν έχω ίχνος καλοσύνης μέσα μου».
Αυτό να του πεις κι εσύ:
Συνάδελφε, κάνεις λάθος! Λάθος διακηρύττεις ότι δεν υπάρχει Θεός! Γιατί,
όταν κάτι δεν το έχεις εσύ και δεν το γνωρίζεις εσύ, δεν σημαίνει ότι δεν
υπάρχει πουθενά κι ότι δεν το έχει κανείς!
Ποιός σου έδωσε το δικαίωμα να
μιλάς εκ μέρους όλου του κόσμου; Ποιός σου έδωσε την άδεια να διακηρύττεις,
ότι την δική σου αρρώστια την έχουν όλοι; Ότι όλοι έχουν την δική σου πλάνη;
Φωνάζεις ότι δεν υπάρχει Θεός!
Το διακηρύττεις σέ όλον τον κόσμο! Πολεμάς την αλήθεια!
Εκείνοι που δεν θέλουν να ζουν
με τον Θεό είναι ελάχιστοι. Αλλά και γι’ αυτούς ο Θεός υπάρχει! Τους
περιμένει. Μέχρι την τελευταία πνοή σ’ αυτή τη γη!
Και μόνο αν δεν φροντίσουν να
μετανοήσουν, έστω στην τελευταία τους στιγμή, μόνο τότε ο Θεός στην άλλη ζωή
θα πάψει να υπάρχει γι’ αυτούς. Και θα τους διαγράψει από το βιβλίο της
ζωής. Γι’ αυτό πες του, σε παρακαλώ φίλε μου. Για το καλό της ψυχής σου. Για τα επουράνια αγαθά. Για τα δάκρυα που έχυσε ο Χριστός και τις πληγές πού δέχθηκε για όλους μας. Άλλαξε μυαλό! Μετανόησε! Διορθώσου! Και γύρισε στην Εκκλησία μας!
|
|||||||||||||
|
ΣΤΙΣ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΜΕ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΜΕΣΑ
Με ρωτάς, άνθρωπε του Θεού από που προέρχεται η σημερινή κρίση, και τι σημαίνει αυτή. Ποιος είμαι εγώ για να με ρωτάς για ένα τόσο μεγάλο μυστικό;
”Μίλα όταν έχεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή”, λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Όμως παρόλο που θεωρώ, ότι η σιωπή είναι ώρα καλύτερη από κάθε ομιλία, και όμως λόγω αγάπης προς εσένα , θα σου εκθέσω εκείνα που σκέπτομαι περί αυτού που ρώτησες.
Η κρίση είναι ελληνική λέξη , και σημαίνει δίκη. Στην Αγία Γραφή αυτή η λέξη χρησιμοποιείται πολλές φορές . Έτσι ο ψαλμωδός λέει : “διά τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν κρίσει ” (Ψαλμ. 1,5). Σε άλλο μέρος πάλι λέει : ” έλεος και κρίσιν άσομαι σοι , Κύριε ” (Ψαλμ. 100,1) . Αντικατάστησε τη λέξη “κρίση” με τη λέξη “δίκη” και διάβασε : “διά τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν δίκη “.
Εώς τώρα οι ευρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη “δίκη” αντί για τη λέξη “κρίση” όποτε και να τους έβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα η καινούρια λέξη αντικατέστησε την παλιά , και το κατανοητό έγινε ακατανόητο . Όταν γινόταν ξηρασία , πλημμύρα , πόλεμος , ή έπεφτε επιδημία , όταν έριχνε χαλάζι , γίνονταν σεισμοί , πνιγμοί και άλλες συμφορές , λέγανε «Θεία δίκη!» .
Και αυτό σημαίνει: κρίση μέσα από ξηρασίες , κρίση μέσα από πλημμύρες , μέσα από πολέμους , μέσα από επιδημίες κ.λπ. Και τη σημερινή χρηματο-οικονομική δυσκολία ο λαός την θεωρεί ως Θεία δίκη , όμως δεν λέει η δίκη αλλά η κρίση.
Έτσι ώστε η δυσκολία να πολλαπλασιάζεται με το να γίνεται ακατανόητη! Εφόσον όσο ονομαζόταν με την κατανοητή λέξη «δίκη» , ήταν γνωστή και η αιτία , λόγω της οποίας ήρθε η δυσκολία , ήταν γνωστός και ο Δικαστής , ο Οποίος επέτρεψε την δυσκολία , ήταν γνωστός και ο σκοπός της επιτρεπόμενης δυσκολίας. Μόλις όμως χρησιμοποιήθηκε η λέξη «κρίση» , λέξη ακαταλαβίστικη σε όλους , κανείς δεν ξέρει πια να εξηγήσει ούτε για ποιο λόγο, ούτε από Ποιον , ούτε ως προς τι ; Μόνο σ’αυτό διαφέρει η τωρινή κρίση από τις κρίσεις που προέρχονται από την ξηρασία ή την πλημμύρα ή τον πόλεμο ή την επιδημία ή τους πνιγμούς ή κάποιους άλλους πειρασμούς.
Με ρωτάς για την αιτία της τωρινής κρίσης , ή της τωρινής Θείας δίκης ! Η αιτία είναι πάντα η ίδια . Η αιτία για τις ξηρασίες , τις πλημμύρες , τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων , είναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό . Με την αμαρτία της Θεό-αποστασίας οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση , και ο Θεός την επέτρεψε , ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώπους , να τους κάνει ευσυνείδητους , πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον . Στις μοντέρνες αμαρτίες -μοντέρνα και η κρίση. Και όντως ο Θεός χρησιμοποιήσε μοντέρνα μέσα ώστε να το συνειδητοποιήσουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τις τράπεζες, τα χρηματιστηρία, τις οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημάτων. Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλλαγές σ’όλο τον κόσμο, όπως κάποτε στον ναό των Ιεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μεταξύ εμπόρων και αυτών που ανταλλάσσουν το χρήμα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο.
Όλα αυτά τα έκανε για να ξυπνήσουν τα υπερήφανα κεφαλάκια των σοφών της Ευρώπης και της Αμερικής , για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευματικοποιηθούν. Και από την άνεση και το αγκυροβόλημα στα λιμάνια της υλικής σιγουριάς να θυμηθούμε τις ψυχές μας, να αναγνωρίσουμε τις ανομίες μας και να προσκυνήσουμε τον ύψιστο Θεό , τον ζωντανό Θεό.
Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση ; Όσο το πνεύμα των ανθρώπων μένει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο . Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν , την ακαταλαβίστικη λέξη «κρίση», να την μεταφράσουν στην γλώσσα τους , ώστε με αναστεναγμό και μετάνοια να φωνάξουν : «Θεία δίκη!».
Πες και εσύ τίμιε πατέρα , η Θεία δίκη , αντί η κρίση , και όλα θα σου γίνουν ξεκάθαρα.
Χαιρετισμούς και Ειρήνη.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς από το βιβλίο “Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται – Ιεραποστολικές Επιστολές Α’.
|
|||||||||||||
|
ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ Ο ΘΕΟΣ. ΕΓΩ ΠΟΣΟ ΤΟΝ ΑΚΟΥΩ;
Στον έμπορο Σ.Τ., τον οποίο «ο Θεός δεν ακούει». Παραπονιέσαι, ότι ο Θεός δεν ακούει τις προσευχές σου. Σε πολλές δυσκολίες προσευχόσουν στον Θεό, και ποτέ δεν σε έσωσε από καμία! Πως όχι, αναρωτιέμαι, αφού ιδού εσύ επέζησες από τις δυσκολίες; Όμως επίτρεψέ μου μία ερώτηση: εσύ, ακούς το Θεό ; Μέσα και από την Παλαιά και από την Καινή Διαθήκη ο Ύψιστος υποσχέθηκε να ακούει τους ανθρώπους υπό τον όρο οι άνθρωποι να ακούν Εκείνον. Εσύ ακούς τον Θεό, αφού ζητάς ο Θεός να ακούει εσένα ; Εκπληρώνεις τους θεϊκούς νόμους και κρατάς τις τάξεις Του; Εάν δεν το κάνεις, τότε είναι παράξενη η απαίτησή σου, ο Θεός να ακούσει εσένα και να υπακούσει. Ο Θεός κατέβηκε στη γη και έπλυνε τα πόδια εκείνων που Τον αγαπούν. Στον Δημιουργό μας είναι μεγάλη χαρά να ακούει τα υπάκουα παιδιά Του. Ο Δημιουργός υπάκουσε στον Μωυσή, τον Αβραάμ και τον Ιακώβ σ’ ότι Τον παρεκάλεσαν. Και μέσω φυσικών και υπερφυσικών ενεργειών Εκείνος άπλωνε το έλεός Τους σ’ εκείνους που εκπλήρωναν τον νόμο Του. Εάν Αυτός δεν ήθελε να υπακούσει τις δικές μου και τις δικές σου προσευχές, τούτο συνέβη ή εξαιτίας του ότι εμείς δεν θέλαμε να υπακούσουμε τις εντολές Του από την Διαθήκη ή επειδή οι προσευχές μας ήταν ανορθόδοξες. Μέσω του Ησαΐα έλεγε ο Κύριος στον ανυπάκουο λαό: «Εάν πληθύνητε την δέησιν, ουκ εισακούσομαι υμών» (Ησ. 1,15). Ενώ λίγο πιο μετά: «Και εάν θέλητε και εισακούσητέ μου, τα αγαθά της γης φάγεσθε» (Ησ. 1,19). Ο Θεός μας ακούει όταν ακούμε και δεν ακούει όταν δεν ακούμε. Ακόμα, δεν ακούει ούτε τότε που ζητάμε κάτι επιζήμιο και ανόητο. Οι απόστολοι Ιάκωβος και Ιωάννης παρακάλεσαν μία φορά τον Κύριο, ν’ αφήσει φωτιά από τον ουρανό στο χωριό, το οποίο δεν ήθελε να τους δεχθεί για να περάσουν τη νύχτα. Αυτός «στραφείς δε επετίμησεν αυτοίς» (Λουκ. 9,55). Όχι μόνο δεν τους εκπλήρωσε τα αιτήματα, αλλά τους μάλωσε. Θυμήσου και εσύ, εάν οι προσευχές σου ήταν αξίες του ανθρώπου και αξίες του Θεού. Κάτι ακόμα. Γιατί προσεύχεσαι στον Θεό μόνο στη δυσκολία; Μ’ αυτό ταπεινώνεις τον εαυτό σου, ενώ οι υβρίζεις τον Θεό σου. Ο Δημιουργός μας, ζητά από μας να αισθανόμαστε αδιάκοπα τη δική Του παρουσία και ασταμάτητα να επικοινωνούμε μέσω της προσευχής μαζί Του : «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α’ Θεσ. 5,17). Προσευχόμενος στον Θεό μόνο όταν σε βρίσκει καημός κάνεις τον εαυτό σου απλό ζητιάνο και ντροπιάζεις τον Θεό, αφού Τον καλείς σαν πυροσβέστη μόνο όταν καίγεται το σπίτι σου. Ο Χριστός μας έδωσε το δικαίωμα να επικαλούμαστε τον δικό Του Πατέρα, ως δικό μας Πατέρα. Τι πιο γλυκό υπάρχει απ’ αυτό ; Και τι υπάρχει πιο γλυκό για τα παιδιά από το να βρίσκονται παρόντες οι γονείς τους ; Ας φροντίζουμε, λοιπόν, κι εμείς ασταμάτητα να στεκόμαστε στην παρουσία του ουράνιου Πατέρα μας, με την καρδιά και με τις σκέψεις και με τις προσευχές. Η προσευχή μας στον καιρό της προκοπής και της χαράς είναι σαν κάποιο κεφάλαιο προσευχής, που μας χρησιμεύει στις μέρες της δυσχέρειας και των βασάνων περισσότερο από τη στιγμιαία προσευχή όταν αυτές οι μέρες έρθουν. Ειρήνη από τον Κύριο
(Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδ. Εν πλω, σελ. 309-310)
|
|||||||||||||
|
Το κείμενο εγράφη πριν ογδόντα σχεδόν χρόνια! Τότε που η Αμερική και ο κόσμος όλος συγκλονιζόταν από το οικονομικό κραχ του 1929. Το κείμενο του Σέρβου τότε Ιεράρχου, Μητροπολίτου Αχρίδος, του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς είναι σαν να εγράφη σήμερα.
ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ;
Με ρωτάς, άνθρωπε του Θεού, από που προέρχεται η σημερινή κρίση, και τι σημαίνει αυτή. Ποιος είμαι εγώ για να με ρωτάς για ένα τόσο μεγάλο μυστικό; «Μίλα, όταν έχεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή», λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Όμως παρόλο που θεωρώ, ότι η σιωπή είναι τώρα καλύτερη από κάθε ομιλία, και όμως λόγω αγάπης προς εσένα, θα σου εκθέσω εκείνα που σκέπτομαι περί αυτού που ρώτησες.
Αντικατάστησε τη λέξη «κρίση» με τη λέξη «δίκη» και διάβασε: «Δια τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν δίκη» ή «αλλά την δίκην πάσαν δέδωκε τω υιώ» ή «νυν δίκη εστί του κόσμου τούτου» ή ότι «αποδώσουσι λόγον τω ετοίμως έχοντι δικάσαι ζώντας και νεκρούς». Έως τώρα οι ευρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποιούσαν την λέξη «δίκη», αντί για τη λέξη «κρίση», όποτε και να τους έβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα η καινούργια λέξη αντικατέστησε την παλιά, και το κατανοητό έγινε ακατανόητο. Όταν γινόταν ξηρασία, πλημμύρα, πόλεμος ή έπεφτε επιδημία, όταν έρριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγμοί και άλλες συμφορές, λέγανε «Θεία δίκη!».
Και αυτό σημαίνει: κρίση μέσα από ξηρασίες, κρίση μέσα από πλημμύρες, μέσα από πολέμους, μέσα από επιδημίες κ.λπ. Και τη σημερινή χρηματικο-οικονομική δυσκολία ο λαός την θεωρεί ως Θεία δίκη, όμως δεν λέει η δίκη αλλά η κρίση. Έτσι ώστε η δυσκολία να πολλαπλασιάζεται με το να γίνεται ακατανόητη! Εφόσον όσο ονομαζόταν με την κατανοητή λέξη «δίκη», ήταν γνωστή και η αιτία, λόγω της οποίας ήρθε η δυσκολία, ήταν γνωστός και ο Δικαστής, ο Οποίος επέτρεψε την δυσκολία, ήταν γνωστός και ο σκοπός τής επιτρεπόμενης δυσκολίας. Μόλις όμως χρησιμοποιήθηκε η λέξη «κρίση», λέξη ακαταλαβίστικη σε όλους, κανείς δεν ξέρει πια να εξηγήσει ούτε για ποιο λόγο, ούτε από Ποιόν, ούτε ως προς τι. Μόνο σ’ αυτό διαφέρει η τωρινή κρίση από τις κρίσεις που προέρχονται από την ξηρασία ή την πλημμύρα ή τον πόλεμο ή την επιδημία ή τους πνιγμούς ή κάποιους άλλους πειρασμούς.
Με ρωτάς για την αιτία τής τωρινής κρίσης, ή της τωρινής Θείας δίκης! Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων είναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό. Με την αμαρτία της Θεο-αποστασίας οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση, και ο Θεός την επέτρεψε, ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώπους, να τους κάνει ενσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον. Στις μοντέρνες αμαρτίες μοντέρνα και η κρίση. Και όντως ο Θεός χρησιμοποίησε μοντέρνα μέσα ώστε να το συνειδητοποιήσουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια, τις οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημάτων. Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλλαγές σ’ όλο τον κόσμο, όπως κάποτε στο ναό των Ιεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μεταξύ εμπόρων και αυτών που ανταλλάσσουν το χρήμα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο. Όλα αυτά τα έκανε για να ξυπνήσουν τα υπερήφανα κεφαλάκια των σοφών της Ευρώπης και της Αμερικής, για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευματικοποιηθούν. Και από την άνεση και το αγκυροβόλημα στα λιμάνια τής υλικής σιγουριάς να θυμηθούμε τις ψυχές μας, να αναγνωρίσουμε τις ανομίες μας και να προσκυνήσουμε τον ύψιστο Θεό, τον ζωντανό Θεό.
Χαιρετισμούς και ειρήνη
(Το κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…», Ιεραποστολικές επιστολές Α’, εκδ. «Εν πλω», Αθήνα 2008, σσ. 33-36. Ο τίτλος του πρωτοτύπου είναι: «Στον παπα-Κάραν για την κρίση τού κόσμου»)
(Πηγή: «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ», τ. 62)
|
|||||||||||||
|
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
Επιστολή του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς στον συνταξιούχο Π.Ν. για ένα όραμα.
Είχατε ένα ασυνήθιστο όραμα στην Εκκλησία κατά τη διάρκεια της προσευχής. Είδατε πως ο Χριστός βγήκε απ' το ιερό και στάθηκε. Ύστερα βγήκε κάποιος σαν Εβραίος ραβίνος, και στάθηκε εξ αριστερών του Χριστού. Τελικά βγήκε πάλι κάποιος με τη μαντήλα στο κεφάλι, και στάθηκε εκ δεξιών του Χριστού. Τότε και οι δυο τους από τις πλευρές έδωσαν τα χέρια στον Χριστό και έκαναν χειραψία μαζί Του. Τέτοιο όραμα είχατε. Ενώ σαν ερμηνεία του δήθεν ερμηνευτή ανακοινώνετε το εξής: ο Θεός θέλει να συμφιλιωθούν όλες οι θρησκείες και να δημιουργηθεί μία πίστη στον κόσμο!
Ο καθένας που είναι μυημένος στα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού μπορεί να σάς πεί ότι και το όραμα είναι ψευδές και η ερμηνεία είναι ψευδής. Το φάντασμα που είδατε μπροστά σας δεν είναι από τον Θεό αλλά από εκείνον που πάντα σηκώνει τα κέρατά του εναντίον της πίστης του Χριστού. Το Πάτερ ημών τελειώνει με την προσευχή στον Θεό να μας απαλλάξει από αυτόν, «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού». Άνθρωπε του Θεού, ποιος μπορεί να κάνει χειραψία με τον Χριστό; Ποιος μπορεί να σταθεί δίπλα στον Θεό; Μά δεν έχει πεί ο Χριστός στους Εβραίους: «Ιδού αφίεται υμίν ο οίκος ημών έρημος» (Ματθ. 23, 38; Η προφητεία εκπληρώθηκε. Οι Εβραίοι δεν έχουν ούτε θυσίες ούτε ιερωσύνη. Και τα δύο πέρασαν στους βαπτισμένους εκείνη τη στιγμή, όταν το καταπέτασμα του ναού σκίστηκε «από άνωθεν έως κάτω». Ούτε οι μουσουλμάνοι έχουν θυσίες η ιερωσύνη. Μήπως δεν έχει πεί στους Εβραίους ο Εβραίος Παύλος, απόστολος του Θεού: «Τέλος γαρ νόμου Χριστός » (Ρωμ. 10,4); Και ακόμα : «Αναιρεί (ο Χριστός) το πρώτον ίνα το δεύτερον στήση» (Εβρ. 10,9); Πως, λοιπόν, εκείνο που έχει ερημώσει, που είναι τετελεσμένο, που είναι πεταμένο και έχει αντικατασταθεί με άλλο, καινούργιο, μπορεί να εξισώνεται, και να κάνει χειραψία με τη ζωντανή πίστη του Χριστού; Αλλά και ο ίδιος ο Μωάμεθ, παρόλο που δεν υποφέρει τους χριστιανούς, αναγνωρίζει και βάζει στο Κοράνι, ότι ο Ιησούς, υιος της Μαρίας θα κρίνει τον κόσμο, αναλόγως του ιδίου του Μωάμεθ. Τι εξίσωση και ισοπέδωση τότε!
Από που τέτοιο όραμα, ρωτάτε. Από εκείνον που βάζει σε πειρασμούς. Επιθεωρήστε τη ζωή σας και θα καταλάβετε. Στις μέρες μας πολύ ακούγεται -από τους ολιγόπιστους, βέβαια- περί της συμφιλίωσης και εξίσωσης όλων των θρησκειών. Και εσείς παραδοθήκατε σε τούτες τις σκέψεις και τις επιθυμίες. Σάς δόθηκε, το δικό σας υποκειμενικό όραμα να το δείτε σαν να είναι αντικειμενικό. Κι εσείς το χαίρεστε, σαν έλεος του Θεού. Εγώ δεν θα έλεγα ότι τούτο είναι έλεος, πιθανότερα είναι η προειδοποίηση. Μπερδέψατε τις έννοιες. Άλλο πράγμα είναι η κοινωνική και πολιτική ειρήνη και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Και άλλο πράγμα είναι η εξίσωση στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών και άλλο η ισοπέδωση των θρησκειών. Στους χριστιανούς έχει αυστηρά διαταχθεί η ελεημοσύνη προς όλους τους ανθρώπους, χωρίς διαφορά στην πίστη, αλλά ταυτόχρονα και η αυστηρή τήρηση της αλήθειας του Χριστού. Ως χριστιανός εσείς μπορείτε να θυσιάσετε για τους αλλοθρήσκους και την περιουσία και τη ζωή σας, αλλά με τίποτα την αλήθεια του Χριστού, αφού εκείνο είναι, ενώ αυτό όχι, δική σας ιδιοκτησία. Εδώ βρίσκεται ο λίθος προσκόμματός σας, σε τούτη τη μη διαφοροποίηση. Από τούτη την μη διαφοροποίηση ήρθε και η σύγχυση στην ψυχή. Στην πραγματικότητα εσείς δεν είδατε ούτε τον Χριστό ούτε τον Μωάμεθ είδατε μόνο την δική σας ψυχή. Ο Θεός ας σπεύσει σε βοήθειά σας
(Από το βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται...» - ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α΄ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, εκδόσεις «Εν πλώ», 2009, σελ. 313-315)
|
|||||||||||||
