ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΙΩΗΛ- ΚΕΦ. 1-4

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΩΗΛ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1- Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΩΝ ΑΚΡΙΔΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΞΗΡΑΣΙΑΣ - Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ

Η μάστιγα των ακρίδων και της ξηρασίας

Ιωηλ. 1,1 Λόγος Κυρίου, ὃς ἐγενήθη πρὸς Ἰωὴλ τὸν τοῦ Βαθουήλ.

Ιωηλ. 1,1 Λογος Κυρίου ο οποίος απηυθύνθη προς τον Ιωήλ, τον υιόν του Βαθουήλ.

Ιωηλ. 1,2 Ἀκούσατε ταῦτα, οἱ πρεσβύτεροι, καὶ ἐνωτίσασθε, πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν. εἰ γέγονε τοιαῦτα ἐν ταῖς ἡμέραις ὑμῶν ἢ ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ὑμῶν;

Ιωηλ. 1,2 Ακούσατε αυτά, που θα σας είπω, σεις οι άρχοντες του λαού, και ακροασθήτε με προσοχήν όλοι οι κάτοικοι της χώρας αυτής. Μηπως και όμοια προς αυτά, που θα σας είπω, έγιναν άλλοτε εις τας ημέρας σας η εις τας ημέρας των προγόνων σας;

Ιωηλ. 1,3 ὑπὲρ αὐτῶν τοῖς τέκνοις ὑμῶν διηγήσασθε, καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν τοῖς τέκνοις αὐτῶν, καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν εἰς γενεὰν ἑτέραν.

Ιωηλ. 1,3 Διηγηθήτε αυτά εις τα παιδιά σας και τα παιδιά σας να τα διηγηθούν εις τα παιδιά των και τα παιδιά εκείνων να τα διηγηθούν εις την ερχοσμένην γενεάν και να μεταδοθούν έτσι από γενεάς εις γενεάν.

Ιωηλ. 1,4 τὰ κατάλοιπα τῆς κάμπης κατέφαγεν ἡ ἀκρίς, καὶ τὰ κατάλοιπα τῆς ἀκρίδος κατέφαγεν ὁ βροῦχος, καὶ τὰ κατάλοιπα τοῦ βρούχου κατέφαγεν ἡ ἐρυσίβη.

Ιωηλ. 1,4 Ο,τι αφήκεν η καταστρεπτική κάμπη το έφαγεν η ακρίδα. Και εκείνα που αφήκεν η ακρίδα, τα έφαγεν ο βρούχος και όσα αφήκεν ο βρούχος τα έφαγεν η ερυσίβη.

Ιωηλ. 1,5 ἐκνήψατε, οἱ μεθύοντες, ἐξ οἴνου αὐτῶν καὶ κλαύσατε· θρηνήσατε, πάντες οἱ πίνοντες οἶνον εἰς μέθην, ὅτι ἐξῄρθη ἐκ στόματος ὑμῶν εὐφροσύνη καὶ χαρά.

Ιωηλ. 1,5 Συνέλθετε από την μέθην του οίνου σας σεις, που πίνετε οίνον και μεθάτε, διότι ο οίνος το σόμβολον και η πηγή της χαράς και της ευφροσύνης, έχει λείψει πλέον από το στόμα σας.

Ιωηλ. 1,6 ὅτι ἔθνος ἀνέβη ἐπὶ τὴν γῆν μου ἰσχυρὸν καὶ ἀναρίθμητον, οἱ ὀδόντες αὐτοῦ, ὀδόντες λέοντος, καὶ αἱ μύλαι αὐτοῦ σκύμνου.

Ιωηλ. 1,6 Δεν θα ξαναπιήτε οίνον, διότι πλήθος μέγα, ισχυρόν και αναρίθμητον εισώρμησεν εις την χώραν σας. Οι οδόντες αυτών είναι ωσάν τα δόντια του λέοντος και οι τραπεζίται των συντρίβουν ωσάν τους μυλόδοντας νεαρού ληονταριού.

Ιωηλ. 1,7 ἔθετο τὴν ἄμπελόν μου εἰς ἀφανισμὸν καὶ τὰς συκᾶς μου εἰς συγκλασμόν· ἐρευνῶν ἐξηρεύνησεν αὐτὴν καὶ ἔῤῥιψεν, ἐλεύκανε τὰ κλήματα αὐτῆς.

Ιωηλ. 1,7 Κατέστρεψε και εξηφάνισε τους αμπελώνας του λαού μου, κατακομμάτιασε τις συκιές μου, συστηματικά και με επιμονήν εξηρεύνησε την χώραν. Την έρριψε κάτω κατεστραμμένην, έγδαρε τα κλήματά της και τα αφήκε λευκά και ξηρά.

Ιωηλ. 1,8 θρήνησον πρός με ὑπὲρ νύμφην περιεζωσμένην σάκκον ἐπὶ τὸν ἄνδρα αὐτῆς τὸν παρθενικόν.

Ιωηλ. 1,8 Θρήνησε, λοιπόν, μπροστά μου, περισσότερον από την νύμφην, η οποία έχει φορέσει πένθιμον σάκκινον ένδυμα, διότι έχασε τον πρώτον νεαρόν και ηγαπημένον άνδρα της.

Ιωηλ. 1,9 ἐξῇρται θυσία καὶ σπονδὴ ἐξ οἴκου Κυρίου. πενθεῖτε, οἱ ἱερεῖς οἱ λειτουργοῦντες θυσιαστηρίῳ Κυρίου,

Ιωηλ. 1,9 Ελλειψε πλέον κάθε θυσία και σπονδή στον ναόν του Κυρίου. Πενθήσατε λοιπόν, σεις οι ιερείς, σεις που υπηρετείτε στο θυσιαστήριον του Κυρίου,

Ιωηλ. 1,10 ὅτι τεταλαιπώρηκε τὰ πεδία· πενθείτω ἡ γῆ, ὅτι τεταλαιπώρηκε σῖτος, ἐξηράνθη οἶνος, ὠλιγώθη ἔλαιον.

Ιωηλ. 1,10 διότι αι πεδιάδες έχουν καταστραφή. Ας πενθήση η χώρα, διότι τα σιτηρά έχουν αφανισθή. Εξηράνθησαν αι άμπελοι και έλλειψεν ο οίνος. Το λάδι ωλιγόστευσεν.

Ιωηλ. 1,11 ἐξηράνθησαν γεωργοί· θρηνεῖτε, κτήματα, ὑπὲρ πυροῦ καὶ κριθῆς, ὅτι ἀπόλωλε τρυγητὸς ἐξ ἀγροῦ·

Ιωηλ. 1,11 Οι γεωργοί ομοιάζουν κατάξηροι, διότι έχασαν αγρούς και συγκομιδήν. Θρηνήσατε όλοι δια τα κατεστραμμένα κτήματα, δια την έλλειψιν του σιταριού και της κριθής, διότι κατεστράφη η συγκομιδή των αγρών.

Ιωηλ. 1,12 ἡ ἄμπελος ἐξηράνθη, καὶ αἱ συκαῖ ὠλιγώθησαν· ῥόα καὶ φοῖνιξ καὶ μῆλον καί πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ ἐξηράνθησαν, ὅτι ᾔσχυναν χαρὰν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων.

Ιωηλ. 1,12 Τα αμπέλια έχουν ξηρανθή, συκιές ολίγες απέμειναν, οι ροδιές και οι φοίνικες, οι μηλιές και όλα τα δένδρα της υπαίθρου είναι ξηρά. Λυπη και κατήφεια διεδέχθη την χαράν των ανθρώπων.

Ιωηλ. 1,13 περιζώσασθε καὶ κόπτεσθε, οἱ ἱερεῖς, θρηνεῖτε οἱ λειτουργοῦντες θυσιαστηρίῳ· εἰσέλθετε ὑπνώσατε ἐν σάκκοις λειτουργοῦντες Θεῷ, ὅτι ἀπέσχηκεν ἐξ οἴκου Θεοῦ ὑμῶν θυσία καὶ σπονδή.

Ιωηλ. 1,13 Φορέσατε και ζωσθήτε σάκκινα πένθιμα ενδύματα σεις οι ιερείς, οι υπηρετούντες στο θυσιαστήριον, θρηνήσατε. Εισέλθετε στο δωμάτιόν σας και κοιμηθήτε μέσα εις πενθίμους σάκκους, σεις οι οποίοι υπηρετείτε τον Θεόν. Διότι έχουν πλέον απομακρυνθή και έχουν λείψει ολοτελώς από τον ναόν του Θεού σας θυσίαι και σπονδαί.

Ιωηλ. 1,14 ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους πάντας κατοικοῦντας γῆν εἰς οἶκον Θεοῦ ὑμῶν καὶ κεκράξετε πρὸς Κύριον ἐκτενῶς·

Ιωηλ. 1,14 Κηρύξατε ημέραν νηστείας και εξιλεώσεως, κραυγάσατε προς τον Θεόν ζητούντες θεραπείαν από τα δεινά σας, συγκαλέσατε και συναθροίσατε όλους τους γεροντοτέρους κατοίκους της χώρας σας στον ναόν του Θεού σας. Κράξατε προς τον Κυριον με δέησιν παρατεταμένην και επίμονον.

Ο θρήνος του προφήτη

Ιωηλ. 1,15 οἴμοι, οἴμοι, οἴμοι εἰς ἡμέραν, ὅτι ἐγγὺς ἡ ἡμέρα Κυρίου καὶ ὡς ταλαιπωρία ἐκ ταλαιπωρίας ἥξει.

Ιωηλ. 1,15 Αλλοίμονον και τρισαλλοίμονον! Ποίας ημέρας τραγικής συμφοράς ζώμεν! Διότι έφθασε πλέον η φοβερά ημέρα του Κυρίου. Η μία συμφορά έρχεται κατόπιν της άλλης.

Ιωηλ. 1,16 κατέναντι τῶν ὀφθαλμῶν ὑμῶν βρώματα ἐξωλοθρεύθη, ἐξ οἴκου Θεοῦ ὑμῶν εὐφροσύνη καὶ χαρά.

Ιωηλ. 1,16 Εμπρός από τα μάτια σας καταστρέφονται αι τροφαί, και από τον ναόν του Θεού σας έχει λείψει πλέον ευφροσύνη και χαρά.

Ιωηλ. 1,17 ἐσκίρτησαν δαμάλεις ἐπὶ ταῖς φάτναις αὐτῶν, ἠφανίσθησαν θησαυροί, κατεσκάφησαν ληνοί, ὅτι ἐξηράνθη σῖτος.

Ιωηλ. 1,17 Ανήσυχα τα δαμάλια σκιρτούν εις τας φάτνας των δια την έλλειψιν της τροφής. Αι αποθήκαι έχουν καταστραφή, οι ληνοί έχουν κρημνισθή και κατασκαφή, τα σιτηρά έχουν ξηρανθή.

Ιωηλ. 1,18 τί ἀποθήσομεν ἑαυτοῖς; ἔκλαυσαν βουκόλια βοῶν, ὅτι οὐχ ὑπῆρχε νομὴ αὐτοῖς, καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων ἠφανίσθησαν.

Ιωηλ. 1,18 Τι λοιπόν έχει απομείνει να αποθηκεύσωμεν δια την συντήρησίν μας; Φωνάζουν πένθιμα οι αγέλες των βοϊδιών, διότι δεν υπάρχουν δι' αυτά πλέον βοσκαί. Τα κοπάδια των προβάτων έχουν και αυτά αφανισθή.

Ιωηλ. 1,19 πρὸς σέ, Κύριε, βοήσομαι, ὅτι πῦρ ἀνήλωσε τὰ ὡραῖα τῆς ἐρήμου, καὶ φλὸξ ἀνῆψε πάντα τὰ ξύλα τοῦ ἀγροῦ·

Ιωηλ. 1,19 Προς σέ, Κυριε, εκ βάθους καρδίας θα βοήσω, διότι η φωτιά έχει καταστρέψει όλα τα ωραία των ακατοίκητων περιοχών, φλόγες έχουν ανάψει εις όλα τα δένδρα της υπαίθρου.

Ιωηλ. 1,20 καὶ τὰ κτήνη τοῦ πεδίου ἀνέβλεψαν πρὸς σέ, ὅτι ἐξηράνθησαν ἀφέσεις ὑδάτων καὶ πῦρ κατέφαγε τὰ ὡραῖα τῆς ἐρήμου.

Ιωηλ. 1,20 Και αυτά άκομα τα ζώα των πεδιάδων έχουν ανυψώσει ικετευτικά τα βλέμματα των προς Σέ, διότι εστείρεψαν και αι πηγαί των υδάτων, τα καύματα ωσάν φωτιά έχουν καταφάγει τα ωραία μέρη των ακατοικήτων περιοχών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2- Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ

Ο ΙΣΡΑΗΛ ΕΛΠΙΖΕΙ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η ημέρα της κρίσεως του Κυρίου πλησιάζει

Ιωηλ. 2,1 Σαλπίσατε σάλπιγγι ἐν Σιών, κηρύξατε ἐν ὄρει ἁγίῳ μου, καὶ συγχυθήτωσαν πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν, διότι πάρεστιν ἡμέρα Κυρίου, ὅτι ἐγγύς,

Ιωηλ. 2,1 Σαλπίσατε με βροντεράν σάλπιγγα εις την Ιερουσαλήμ δια την επερχομένην φοβεράν τιμωρίαν· βροντοφωνήσατε στο άγιόν μου Ορος· σύγχυσις ας καταλάβη τους κατοίκους της πόλεως, διότι έφθασεν, είναι πλησίον η ημέρα δικαίας ανταποδόσεως εκ μέρους του Κυρίου.

Ιωηλ. 2,2 ἡμέρα σκότους καὶ γνόφου, ἡμέρα νεφέλης καὶ ὁμίχλης. ὡς ὄρθρος χυθήσεται ἐπὶ τὰ ὄρη λαὸς πολὺς καὶ ἰσχυρός· ὅμοιος αὐτῷ οὐ γέγονεν ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ μετ᾿ αὐτὸν οὐ προστεθήσεται ἕως ἐτῶν εἰς γενεὰς γενεῶν.

Ιωηλ. 2,2 Η ημέρα αυτής είναι σκοτάδι και ζόφος, ημέρα πυκνοσκεπασμένη από σκοτεινά νέφη και ομίχλην. Οπως το γλυκοχάραγμα ξεχύνεται με ταχύτητα εις τα όρη, με την ιδίαν ταχύτητα επέρχονται τα ατελείωτα σμήνη των ακρίδων. Θα ξεχυθή πολύς και ισχυρός πολεμικός λαός. Από τα παλαιότερα χρόνια μέχρι σήμερα δεν υπήρξε παρόμοιος με αυτόν και ούτε θα παρουσιασθή εις τας γενεάς των γενεών του μέλλοντος.

Ιωηλ. 2,3 τὰ ἔμπροσθεν αὐτοῦ πῦρ ἀναλίσκον, καὶ τὰ ὀπίσω αὐτοῦ ἀναπτομένη φλόξ· ὡς παράδεισος τρυφῆς ἡ γῆ πρὸ προσώπου αὐτοῦ, καὶ τὰ ὄπισθεν αὐτοῦ πεδίον ἀφανισμοῦ, καὶ ἀνασῳζόμενος οὐκ ἔσται αὐτῷ.

Ιωηλ. 2,3 Εμπρός από τον πολεμικόν στρατόν προπορεύεται καταστρεπτική φωτιά, οπίσω από αυτόν ακολουθούν φλόγες πυρός. Η χώρα, που εκτείνεται εμπρός από αυτόν, πριν την καταλάβη, είναι ωραία ωσάν παράδεισος τρυφής· οπίσω όμως αυτού μετά την διάβασίν του είναι αφανισμέναι, έρημοι πεδιάδες. Κανείς δεν πρόκειται να σωθή από την επιδρομήν αυτού.

Ιωηλ. 2,4 ὡς ὅρασις ἵππων ἡ ὄψις αὐτῶν, καὶ ὡς ἱππεῖς οὕτως καταδιώξονται·

Ιωηλ. 2,4 Ωσάν ιππικόν πολέμου ομοιάζουν οι επιδρομείς αυτοί, θα καταδιώκουν με ταχύτητα ωσάν ιππείς εις πόλεμον.

Ιωηλ. 2,5 ὡς φωνὴ ἁρμάτων ἐπὶ τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων ἐξαλοῦνται καὶ ὡς φωνὴ φλογὸς πυρὸς κατεσθιούσης καλάμην καὶ ὡς λαὸς πολὺς καὶ ἰσχυρὸς παρατασσόμενος εἰς πόλεμον.

Ιωηλ. 2,5 Πηδούν από τας κορυφάς των ορέων και δημιουργούν θόρυβον ωσάν τα τρέχοντα πολεμικά άρματα. Ο πολεμικός των θόρυβος ομοιάζει με την βοήν πυρκαϊάς, η οποία κατατρώγει την καλαμιάν. Φαίνεται σαν στρατός πολύς και ισχυρός συντεταγμένος και τρέχων εις πόλεμον.

Ιωηλ. 2,6 ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ συντριβήσονται λαοί, πᾶν πρόσωπον ὡς πρόσκαυμα χύτρας.

Ιωηλ. 2,6 Προ της ορμής των συντρίβονται λαοί, φλογίζονται και μαυρίζουν, σαν χύτρα επάνω εις την πυράν, τα πρόσωπα όλων.

Ιωηλ. 2,7 ὡς μαχηταὶ δραμοῦνται καὶ ὡς ἄνδρες πολεμισταί ἀναβήσονται ἐπὶ τὰ τείχη, καὶ ἕκαστος ἐν τῇ ὁδῷ αὐτοῦ πορεύσεται, καὶ οὐ μὴ ἐκκλίνουσι τὰς τρίβους αὐτῶν,

Ιωηλ. 2,7 Τρέχουν ακάθεκτοι σαν μαχηταί, ωσάν έμπειροι πολεμισταί αναβαίνουν επάνω εις τα τείχη. Καθένας από τους πολεμιστάς αυτούς προχωρεί αποφασιστικώς στον δρόμον του· δεν παρεκκλίνουν από την πορείαν των.

Ιωηλ. 2,8 καὶ ἕκαστος ἀπὸ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ οὐκ ἀφέξεται, καταβαρυνόμενοι ἐν τοῖς ὅπλοις αὐτῶν πορεύσονται καὶ ἐν τοῖς βέλεσιν αὐτῶν πεσοῦνται καὶ οὐ μὴ συντελεσθῶσι.

Ιωηλ. 2,8 Κανείς δεν απομακρύνεται από τον συνάδελφόν του, αποτελούν συμπαγές σώμα πορεύονται φορτωμένοι τα όπλα των. Προχωρούν σταθερά, έστω και αν μερικοί πέσουν κτυπημένοι από τα όπλα των ανθρώπων. Αυτό δεν θα ελαττώση αισθητώς τον αριθμόν των· είναι πολυάριθμοι.

Ιωηλ. 2,9 τῆς πόλεως ἐπιλήψονται καὶ ἐπὶ τῶν τειχέων δραμοῦνται καὶ ἐπὶ τὰς οἰκίας ἀναβήσονται καὶ διὰ θυρίδων εἰσελεύσονται ὡς κλέπται.

Ιωηλ. 2,9 Κυριεύουν την πόλιν, τρέχουν επάνω εις τα τείχη, ανεβαίνουν εις τας οικίας και εισέρχονται εις αυτάς από τα παράθυρα ωσάν κλέπται.

Ιωηλ. 2,10 πρὸ προσώπου αὐτῶν συγχυθήσεται ἡ γῆ καὶ σεισθήσεται ὁ οὐρανός, ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη συσκοτάσουσι, καὶ τὰ ἄστρα δύσουσι τὸ φέγγος αὐτῶν.

Ιωηλ. 2,10 Κατά την επιδρομήν των σύγχυσις απλώνεται εις την γην, συγκλονίζονται οι ουρανοί, σκοτίζονται ο ήλιος και η σελήνη, σβήνει το φέγγος των αστέρων.

Ιωηλ. 2,11 καὶ Κύριος δώσει φωνὴν αὐτοῦ πρὸ προσώπου δυνάμεως αὐτοῦ, ὅτι πολλή ἐστι σφόδρα ἡ παρεμβολὴ αὐτοῦ, ὅτι ἰσχυρὰ ἔργα λόγων αὐτοῦ· διότι μεγάλη ἡ ἡμέρα Κυρίου, ἐπιφανὴς σφόδρα, καὶ τίς ἔσται ἱκανὸς αὐτῇ;

Ιωηλ. 2,11 Ο Κυριος ισχυράν θα αφήση την φωνήν εμπρός στον πολεμικόν αυτόν στρατόν, διότι το στρατόπεδον αυτών είναι πολύ μεγάλο και ισχυρόν, αλλά και τα έργα, που διατάσσει ο Θεός, είναι πάντοτε ισχυρά. Μεγάλη είναι όντως η ημέρα του Κυρίου, ολοφάνερη και τρομερά. Ποίος είναι ικανός να αντισταθή εις αυτήν;

Ο Ισραήλ ελπίζει στο έλεος του Θεού

Ιωηλ. 2,12 καὶ νῦν λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν· ἐπιστράφητε πρός με ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐν νηστείᾳ καὶ ἐν κλαυθμῷ καὶ ἐν κοπετῷ·

Ιωηλ. 2,12 Και τώρα, λέγει προς σας Κυριος ο Θεός σας· επιστρέψατε εν μετανοία προς εμέ με όλην σας την καρδίαν, με νηστείαν, με θρήνους και κοπετούς.

Ιωηλ. 2,13 καὶ διαῤῥήξατε τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ μὴ τὰ ἱμάτια ὑμῶν καὶ ἐπιστράφητε πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν, ὅτι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ἐστί, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ μετανοῶν ἐπὶ ταῖς κακίαις.

Ιωηλ. 2,13 Σχίσατε τας καρδίας από τον πόνον της μετανοίας και την συναίσθησιν της ενόχης σας, και όχι τα ενδύματά σας. Επιστρέψατε προς Κυριον τον Θεόν σας, διότι αυτός είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, λυπούμενος δια τας παρανομίας των ανθρώπων και μεταβάλλων γνώμην ως προς τας τιμωρίας των αμαρτωλών.

Ιωηλ. 2,14 τίς οἶδεν εἰ ἐπιστρέψει καὶ μετανοήσει καὶ ὑπολείψεται ὀπίσω αὐτοῦ εὐλογίαν καὶ θυσίαν καὶ σπονδὴν Κυρίῳ τῷ Θεῷ ὑμῶν;

Ιωηλ. 2,14 Και ποιός γνωρίζει, μήπως και εις την περίστασιν αυτήν αλλάξη γνώμην ο Κυριος, επιστρέψη με στοργήν προς σας και αποστείλη την ευλογίαν του εις την χώραν μας, ώστε να προσφέρετε προς Κυριον τον Θεόν σας ευπρόσδεκτον θυσίαν και σπονδήν;

Ιωηλ. 2,15 σαλπίσατε σάλπιγγι ἐν Σιών, ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν,

Ιωηλ. 2,15 Σαλπίσατε με την ιεράν σάλπιγγα εις την Σιών, αφιερώσατε ημέραν νηστείας, αναγγείλατε με τον κήρυκα ευλαβή λιτανείαν.

Ιωηλ. 2,16 συναγάγετε λαόν, ἁγιάσατε ἐκκλησίαν, ἐκλέξασθε πρεσβυτέρους, συναγάγετε νήπια θηλάζοντα μαστούς, ἐξελθέτω νυμφίος ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ καὶ νύμφη ἐκ τοῦ παστοῦ αὐτῆς.

Ιωηλ. 2,16 Συναθροίσατε τον λαόν εις ιεράν συγκέντρωσιν, εκλέξατε πρεσβυτέρους ως άρχοντάς σας, συγκεντρώσατε και αυτά ακόμη τα νήπια, που θηλάζουν τους μητρικούς μαστούς· ας εξέλθη ο νεόνυμφος από τον νυμφικόν θάλαμον και η νεόνυμφος από τον νυμφικόν κοιτώνα.

Ιωηλ. 2,17 ἀνὰ μέσον τῆς κρηπῖδος τοῦ θυσιαστηρίου κλαύσονται οἱ ἱερεῖς οἱ λειτουργοῦντες τῷ Κυρίῳ καὶ ἐροῦσι· φεῖσαι, Κύριε, τοῦ λαοῦ σου καὶ μὴ δῷς τὴν κληρονομίαν σου εἰς ὄνειδος τοῦ κατάρξαι αὐτῶν ἔθνη, ὅπως μὴ εἴπωσιν ἐν τοῖ ἔθνεσι· ποῦ ἐστιν ὁ Θεὸς αὐτῶν; -

Ιωηλ. 2,17 Γυρω από την βάσιν του θυσιαστηρίου των ολοκαυτωμάτων θα κλαύσουν οι ιερείς, οι λειτουργίί του Κυρίου, και θα είπουν· “Σπλαγχνίσου και λυπήσου, Κυριε, τον λαόν σου και μη παραδώσης την ιδικήν σου κληρονομίαν στον εξευτελισμόν αυτόν, να κυριαρχήσουν δηλαδή επάνω εις αυτήν ειδωλολατρικοί λαοί, δια να μη είπουν τα έθνη· Που είναι, λοιπόν, ο Θεός των;”

Η απάντηση του Θεού

Ιωηλ. 2,18 Καὶ ἐζήλωσε Κύριος τὴν γῆν αὐτοῦ καὶ ἐφείσατο τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.

Ιωηλ. 2,18 Ο Κυριος με αγίαν και θερμήν αγάπην ηγάπησε την χώραν του και ελυπήθη τον λαόν του.

Ιωηλ. 2,19 καὶ ἀπεκρίθη Κύριος καὶ εἶπε τῷ λαῷ αὐτοῦ· ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω ὑμῖν τὸν σῖτον καὶ τὸν οἶνον καὶ τὸ ἔλαιον, καὶ ἐμπλησθήσεσθε αὐτῶν, καὶ οὐ δώσω ὑμᾶς οὐκέτι εἰς ὀνειδισμὸν ἐν τοῖς ἔθνεσι·

Ιωηλ. 2,19 Ο Κυριος απήντησεν εις τας δεήσστου λαού του και είπεν· “ιδού εγώ θα στείλω προς σας πλουσίαν ευφορίαν, σίτον και οίνον και έλαιον. Θα χορτάσετε από αυτά και δεν θα επιτρέψω καταισχύνην και εξευτελισμόν εκ μέρους των ειδωλολατρών.

Ιωηλ. 2,20 καὶ τὸν ἀπὸ Βοῤῥᾶ ἐκδιώξω ἀφ᾿ ὑμῶν καὶ ἐξώσω αὐτὸν εἰς γῆν ἄνυδρον καὶ ἀφανιῶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν τὴν πρώτην καὶ τὰ ὀπίσω αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν τὴν ἐσχάτην, καὶ ἀναβήσεται ἡ σαπρία αὐτοῦ, καὶ ἀναβήσεται ὁ βρόμος αὐτοῦ, ὅτι ἐμεγάλυνε τὰ ἔργα αὐτοῦ.

Ιωηλ. 2,20 Εγώ θα εκδιώξω εκ της χώρας σας τον από βορρά επιδραμόντα εναντίον σας εχθρόν, θα τον απωθήσω εις περιοχήν άνυδρον και άγονον, θα εξαφανίσω τα προπορευόμενα τμήματά του μέσα εις την Νεκράν Θαλασσαν, τα δε ακολουθούντα τμήματα θα τα καταποντίσω εις την Μεσόγειον. Η δυσωδία από την αποσύνθεσιν των πτωμάτων του θα πλημμυρίση τον αέρα. Και ταύτα, διότι υπερηφανεύθη δια τα κατορθώματά του”.

Ιωηλ. 2,21 θάρσει, γῆ, χαῖρε καὶ εὐφραίνου, ὅτι ἐμεγάλυνε Κύριος τοῦ ποιῆσαι.

Ιωηλ. 2,21 Εχε, λοιπόν, θάρρος χώρα του Ισραήλ, χαίρε και ευφραίνου, διότι ο Κυριος μεγάλα και θαυμαστά έργα έκαμε δια σέ.

Ιωηλ. 2,22 θαρσεῖτε, κτήνη τοῦ πεδίου, ὅτι βεβλάστηκε τὰ πεδία τῆς ἐρήμου, ὅτι ξύλον ἤνεγκε τὸν καρπὸν αὐτοῦ, συκῆ καὶ ἄμπελος ἔδωκαν τὴν ἰσχὺν αὐτῶν.

Ιωηλ. 2,22 Και σεις ακόμη τα ζώα της υπαίθρου παρέτε θάρρος, διότι αι έρημοι και ξηραί πεδιάδες εβλάστησαν πλούσιον χόρτον, τα δένδρα εκαρποφόρησαν, η συκή και η άμπελος έδωσαν τα προϊόντα των.

Ιωηλ. 2,23 καὶ τὰ τέκνα Σιών, χαίρετε καὶ εὐφραίνεσθε ἐπὶ τῷ Κυρίῳ Θεῷ ὑμῶν, διότι ἔδωκεν ὑμῖν τὰ βρώματα εἰς δικαιοσύνην καὶ βρέξει ὑμῖν ὑετὸν πρώϊμον καὶ ὄψιμον καθὼς ἔμπροσθεν.

Ιωηλ. 2,23 Τέκνα της Ιερουσαλήμ, χαρήτε και ευφρανθήτε δια τον Θεόν σας, διότι σας έδωκε τροφάς, όπως αυτός έκρινεν. Αυτός θα στείλη, όπως και προηγουμένως, βροχήν πρώϊμον και όψιμον, βροχήν στον κατάλληλον καιρόν.

Ιωηλ. 2,24 καὶ πλησθήσονται αἱ ἅλωνες σίτου, καὶ ὑπερεκχυθήσονται αἱ ληνοὶ οἴνου καὶ ἐλαίου.

Ιωηλ. 2,24 Θα γεμίσουν τα αλώνια σας από άφθονον σίτον, θα υπερεκχειλίζουν τα κελλάρια σας από οίνον και έλαιον.

Ιωηλ. 2,25 καὶ ἀνταποδώσω ὑμῖν ἀντὶ τῶν ἐτῶν ὧν κατέφαγεν ἡ ἀκρὶς καὶ ὁ βροῦχος καὶ ἡ ἐρυσίβη καὶ ἡ κάμπη, ἡ δύναμίς μου ἡ μεγάλη, ἣν ἐξαπέστειλα εἰς ὑμᾶς.

Ιωηλ. 2,25 Θα ανταποδώσω εις σας πλούσια τα προϊόντα αντί εκείνων τα οποία είχε κατά τα προηγούμενα έτη καταφάγει η ακρίς και ο βρούχος, το μεγάλο αυτό στράτευμά μου, το οποίον εγώ έστειλα εναντίον σας προς παιδαγωγικήν τιμωρίαν σας.

Ιωηλ. 2,26 καὶ φάγεσθε ἐσθίοντες καὶ ἐμπλησθήσεσθε καὶ αἰνέσετε τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν, ἃ ἐποίησε μεθ᾿ ὑμῶν εἰς θαυμάσια, καὶ οὐ μὴ καταισχυνθῇ ὁ λαός μου εἰς τὸν αἰῶνα·

Ιωηλ. 2,26 Θα φάγετέ με το παραπάνω, θα χορτάσετε και θα δοξάσετε το όνομα Κυρίου του Θεού σας, ο οποίος επραγματοποίησε προς σας τα θαυμαστά αυτά έργα. Ποτέ δε στο μέλλον δεν θα καταισχυνθή ο λαός μου.

Ιωηλ. 2,27 καὶ ἐπιγνώσεσθε ὅτι ἐν μέσῳ τοῦ Ἰσραὴλ ἐγώ εἰμι, καὶ ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν ἐμοῦ, καὶ οὐ μὴ καταισχυνθῶσιν ἔτι ὁ λαός μου εἰς τὸν αἰῶνα.

Ιωηλ. 2,27 Θα γνωρίσετε έτσι καλά και θα μάθετε ότι εγώ είμαι εν μέσω του ισραηλιτικού λαού· εγώ ο Κυριος και Θεός σας, και δεν υπάρχει άλλος Θεός πλην εμού. Δεν θα καταισχυνθή ποτέ πλέον στον αιώνα ο λαός μου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3- ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

  Τα σημεία της τελικής κρίσης

Ιωηλ. 3,1 Καὶ ἔσται μετὰ ταῦτα καὶ ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται·

Ιωηλ. 3,1 Μετά ταύτα θα έλθη εποχή, λέγει ο Κυριος, κατά την οποίαν θα χύσω πλουσίως τας δωρεάς και τα χαρίσματα του Πνεύματός μου εις κάθε άνθρωπον και θα προφητεύσουν οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας. Οι γεροντότεροι από σας θα ίδουν και θα λάβουν αποκαλύψεις δια μέσου ενυπνίων, οι δε νεώτεροι κατά την ηλικίαν θα ίδουν εν πλήρει εγρηγόρσει αποκαλυπτικά οράματα.

Ιωηλ. 3,2 καὶ ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου.

Ιωηλ. 3,2 Επίσης θα χύσω πλουσίας τας δωρεάς του Πνεύματός μου κατά την ημέραν εκείνην στους δούλους και εις τας δούλας μου.

Ιωηλ. 3,3 καὶ δώσω τέρατα ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ·

Ιωηλ. 3,3 Θα παραχωρήσω δε κατόπιν να γίνουν τρομερά σημεία στον ουρανόν και την γην. Εις την γην θα γίνουν αιματηροί πόλεμοι, πυρκαϊαί και καπνοί από τας καιομένας πόλεις.

Ιωηλ. 3,4 ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμα πρὶν ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ.

Ιωηλ. 3,4 Ο ήλιος θα χάση το φως του και θα μεταστραφή εις σκότος και η σελήνη θα γίνη κόκκινη, όπως το αίμα, πριν έλθη η μεγάλη και επιφανής ημέρα του Κυρίου.

Ιωηλ. 3,5 καὶ ἔσται, πᾶς, ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου, σωθήσεται· ὅτι ἐν τῷ ὄρει Σιὼν καὶ ἐν Ἱερουσαλὴμ ἔσται ἀνασῳζόμενος, καθότι εἶπε Κύριος, καὶ εὐαγγελιζόμενοι, οὓς Κύριος προσκέκληται.

Ιωηλ. 3,5 Τοτε καθένας, ο οποίος θα επικαλεσθή το όναμα του Κυρίου, θα σωθή. Εις το όρος Σιών, εις την Ιερουσαλήμ, θα υπάρχουν οι σωσμένοι, όπως ακριβώς είπεν ο Κυριος. Θα υπάρχουν επίσης ευαγγελισταί και κήρυκες, τους οποίους θα έχη καλέσει ο Κυριος, δια να κηρύξουν την σώζουσαν αλήθειαν στους λαούς.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4- Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ - Η ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Η τιμωρία των εχθρών

Ιωηλ. 4,1 Ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ὅταν ἐπιστρέψω τὴν αἰχμαλωσίαν Ἰούδα καὶ Ἱερουσαλήμ,

Ιωηλ. 4,1 Ιδού, κατά τας ημέρας της μεγάλης κοσμοϊστορικής εκείνης εποχής, θα επαναφέρω τους αιχμαλώτους της Ιουδαίας και της Ιερουσαλήμ από τον τόπον της εξορίας των.

Ιωηλ. 4,2 καὶ συνάξω πάντα τὰ ἔθνη καὶ κατάξω αὐτὰ εἰς τὴν κοιλάδα Ἰωσαφὰτ καὶ διακριθήσομαι πρὸς αὐτοὺς ἐκεῖ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ μου καὶ τῆς κληρονομίας μου Ἰσραήλ, οἳ διεσπάρησαν ἐν τοῖς ἔθνεσι· καὶ τὴν γῆν μου καταδιείλαντο

Ιωηλ. 4,2 Θα συγκεντρώσω όλα τα έθνη, θα τα καταβιβάσω εις την κοιλάδα του Ιωσαφάτ. Εκεί θα κάμω κρίσιν εναντίον αυτών υπέρ του ισραηλιτικού μου λαού και της ιδιαιτέρας αυτής κληρονομίας μου, των Ισραηλιτών, οι οποίοι έχουν διασπαρή μεταξύ των ειδωλολατρικών λαών. Θα κρίνω και θα δικάσω τα έθνη, διότι διεμοιράσθησαν μεταξύ των την χώραν του λαού μου.

Ιωηλ. 4,3 καὶ ἐπὶ τὸν λαόν μου ἔβαλον κλήρους καὶ ἔδωκαν τὰ παιδάρια πόρναις καὶ τὰ κοράσια ἐπώλουν ἀντὶ τοῦ οἴνου καὶ ἔπινον.

Ιωηλ. 4,3 Δια την διανομήν των αιχμαλώτων του λαού μου έβελαν κλήρους μεταξύ των. Παρέδωκαν τα παιδάρια εις τας πόρνας, τα δε κοράσια επωλούσαν αντί ελαχίστου οίνου, τον οποίον και έπιναν δια να μεθούν.

Ιωηλ. 4,4 καὶ τί ὑμεῖς ἐμοί, Τύρος καὶ Σιδὼν καὶ πᾶσα Γαλιλαία ἀλλοφύλων; μὴ ἀνταπόδομα ὑμεῖς ἀνταποδίδοτέ μοι; ἢ μνησικακεῖτε ὑμεῖς ἐπ᾿ ἐμοὶ ὀξέως; καὶ ταχέως ἀνταποδώσω τὸ ἀνταπόδομα ὑμῶν εἰς κεφαλὰς ὑμῶν,

Ιωηλ. 4,4 Και τι είσθε σεις ενώπιόν μου, Τυρος, Σιδών και όλη η Γαλιλαία των αλλοεθνών και αλλοθρήσκων; Μηπως, τυχόν, και θέλετε να ανταποδώσετε εις εμέ όσα κατά την δικαιοσύνην μου έκαμα προς σας; Η μήπως σεις μνησικακήτε με δριμύτητα εναντίον μου; Πολύ σύντομα θα ανταποδώσω και θα ρίψω επάνω εις τας κεφαλάς σας το κακόν, το οποίον εκάματε στον λαόν μου.

Ιωηλ. 4,5 ἀνθ᾿ ὧν τὸ ἀργύριόν μου καὶ τὸ χρυσίον μου ἐλάβετε καὶ τὰ ἐπίλεκτά μου τὰ καλὰ εἰσηνέγκατε εἰς τοὺς ναοὺς ὑμῶν

Ιωηλ. 4,5 Διότι σεις διηρπάσατε το αργύριον και το χρυσίον του λαού μου και τα άλλα πολύτιμα αντικείμενα, τα εφέρατε και τα ετοποθετήσατε στους ειδωλολατρικούς ναούς σας.

Ιωηλ. 4,6 καὶ τοὺς υἱοὺς Ἰούδα καὶ τοὺς υἱοὺς Ἱερουσαλὴμ ἀπέδοσθε τοῖς υἱοῖς τῶν Ἑλλήνων, ὅπως ἐξώσητε αὐτοὺς ἐκ τῶν ὁρίων αὐτῶν.

Ιωηλ. 4,6 Τους ανθρώπους της Ιουδαίας και της Ιερουσαλήμ τους επωλήσατε στους Ελληνας και τους απεδιώξατε από τα όρια της χώρας των.

Ιωηλ. 4,7 καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐξεγείρω αὐτοὺς ἐκ τοῦ τόπου, οὗ ἀπέδοσθε αὐτοὺς ἐκεῖ, καὶ ἀνταποδώσω τὸ ἀνταπόδομα ὑμῶν εἰς κεφαλὰς ὑμῶν

Ιωηλ. 4,7 Ιδού όμως ότι εγώ θα επαναφέρω αυτούς από τον τόπον της εξορίας των, όπου σστους είχατε πωλήσει και θα ανταποδώσω και θα ρίψω επάνω εις τας κεφαλάς σας την τιμωρίαν, που σας πρέπει.

Ιωηλ. 4,8 καὶ ἀποδώσομαι τοὺς υἱοὺς ὑμῶν καὶ τὰς θυγατέρας ὑμῶν εἰς χεῖρας τῶν υἱῶν Ἰούδα, καὶ ἀποδώσονται αὐτοὺς εἰς αἰχμαλωσίαν εἰς ἔθνος μακρὰν ἀπέχον, ὅτι Κύριος ἐλάλησε. -

Ιωηλ. 4,8 Τους υιούς και τας θυγατέρας σας θα παραδώσω εις τα χέρια των Ιουδαίων, οι οποίοι και θα τους πωλήσουν ως αιχμαλώτους εις έθνος απομεμακρυσμένον· διότι ο Κυριος ωμίλησε και έτσι θα γίνη.

Ιωηλ. 4,9 Κηρύξατε ταῦτα ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ἁγιάσατε πόλεμον, ἐξεγείρατε τούς μαχητάς, προσαγάγετε καὶ ἀναβαίνετε, πάντες ἄνδρες πολεμισταί.

Ιωηλ. 4,9 Αναγγείλατε αυτά εις όλα τα έθνη, κηρύξατε και αναλάβετε ιερόν πόλεμον. Εξεγείρατε και ενθουσιάσατε τους μαχητάς αυτού. Οδηγήσατε όλους εις την μάχην. Ολοι οι εμπειροπόλεμοι άνδρες ας αναβούν, δια να λάβουν μέρος στον πόλεμον αυτόν.

Ιωηλ. 4,10 συγκόψατε τὰ ἄροτρα ὑμῶν εἰς ῥομφαίας καὶ τὰ δρέπανα ὑμῶν εἰς σειρομάστας· ὁ ἀδύνατος λεγέτω ὅτι ἰσχύω ἐγώ.

Ιωηλ. 4,10 Κοψτε τα άροτρά σας και μεταβάλετέ τα εις ρομφαίας και τα δρέπανά σας εις λόγχας με άγκιστρα και όποιος τυχόν είναι αδύνατος, ας ενθαρρύνη τον εαυτόν του λέγων· έχω και εγώ δύναμιν.

Ιωηλ. 4,11 συναθροίζεσθε καὶ εἰσπορεύεσθε, πάντα τὰ ἔθνη κυκλόθεν, καὶ συνάχθητε ἐκεῖ· ὁ πρᾳΰς ἔστω μαχητής.

Ιωηλ. 4,11 Συγκεντρωθήτε και εισέλθετε στον αγώνα. Ολα τα έθνη είναι γύρω σας. Συγκεντρωθήτε εκεί και αυτός ακόμη ο πράος και ήρεμος ας αναδειχθή πολεμιστής.

Ιωηλ. 4,12 ἐξεγειρέσθωσαν καὶ ἀναβαινέτωσαν πάντα τὰ ἔθνη εἰς τὴν κοιλάδα Ἰωσαφάτ, διότι ἐκεῖ καθιῶ τοῦ διακρῖναι πάντα τὰ ἔθνη κυκλόθεν.

Ιωηλ. 4,12 Ας εγερθούν και ας αναβούν όλα τα έθνη εις την κοιλάδα του Ιωσαφάτ, διότι εκεί εγώ θα στήσω το δικαστήριόν μου, δια να κρίνω και δικάσω όλα τα γύρω έθνη.

Ιωηλ. 4,13 ἐξαποστείλατε δρέπανα, ὅτι παρέστηκεν ὁ τρυγητός· εἰσπορεύεσθε, πατεῖτε, διότι πλήρης ἡ ληνός· ὑπερεκχεῖτε τὰ ὑπολήνια, ὅτι πεπλήθυνται τὰ κακὰ αὐτῶν.

Ιωηλ. 4,13 Αποστείλατε τα δρέπανά σας, διότι έφθασεν ο καιρός, που θα θερισθούν οι εχθροί μου. Εισέλθετε στον ληνόν και πατείτε ωσάν σταφύλια τους εχθρούς σας, διότι είναι γεμάτος ο ληνός από αυτούς. Τα κάτω από τον ληνόν εγέμισαν οίνον, από το αίμα δηλαδή των εχθρών, διότι αι κακίαι αυτών έχουν πληθυνθή.

Η μελλοντική δόξα του Ιούδα

Ιωηλ. 4,14 ἦχοι ἐξήχησαν ἐν τῇ κοιλάδι τῆς δίκης, ὅτι ἐγγὺς ἡμέρα Κυρίου ἐν τῇ κοιλάδι τῆς δίκης.

Ιωηλ. 4,14 Ηχοι αντήχησαν και διεβοήθησαν εις την κοιλάδα αυτήν της δίκης, διότι πλησιάζει πλέον η ημέρα, που θα κρίνη ο Κυριος τα έθνη εις την κοιλάδα αυτήν.

Ιωηλ. 4,15 ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη συσκοτάσουσι, καὶ οἱ ἀστέρες δύσουσι φέγγος αὐτῶν.

Ιωηλ. 4,15 Ο ήλιος και η σελήνη, τα δύο αυτά φωτεινά σώματα, θα σκοτισθούν, το δε φεγγοβόλημα των αστέρων θα σβήση.

Ιωηλ. 4,16 ὁ δὲ Κύριος ἐκ Σιὼν ἀνακεκράξεται καὶ ἐξ Ἱερουσαλὴμ δώσει φωνὴν αὐτοῦ, καὶ σεισθήσεται ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ· ὁ δὲ Κύριος φείσεται τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐνισχύσει τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ.

Ιωηλ. 4,16 Ο Κυριος όμως θα κράξη από την Σιών, θα φωνάξη από την Ιερουσαλήμ και θα σεισθή ο ουρανός και η γη. Αλλά μέσα στον συγκλονισμόν αυτόν θα λυπηθή τον λαόν του και θα ενισχύση τους Ισραηλίτας.

Ιωηλ. 4,17 καὶ ἐπιγνώσεσθε, διότι ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν ὁ κατασκηνῶν ἐν Σιὼν ὄρει ἁγίῳ μου· καὶ ἔσται Ἱερουσαλὴμ ἁγία, καὶ ἀλλογενεῖς οὐ διελεύσονται δι᾿ αὐτῆς οὐκέτι.

Ιωηλ. 4,17 Τοτε θα μάθετε καλά ότι ίεγώ είμαι Κυριος ο Θεός σας, ο οποίος έχω κατασκηνώσει εις την Σιών, στο άγιον αυτό όρος της Ιερουσαλήμ. Τοτε η Ιερουσαλήμ θα γίνη αγία. Οι αλλοεθνείς και οι αλλόθρησκοι δεν θα πατούν πλέον εκεί.

Ιωηλ. 4,18 καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀποσταλάξει τὰ ὄρη γλυκασμόν, καὶ οἱ βουνοὶ ῥυήσονται γάλα, καὶ πᾶσαι αἱ ἀφέσεις Ἰούδα ῥυήσονται ὕδατα, καὶ πηγὴ ἐξ οἴκου Κυρίου ἐξελεύσεται καὶ ποτιεῖ τὸν χειμάῤῥουν τῶν σχοίνων.

Ιωηλ. 4,18 Κατά την εποχήν εκείνην, εις την νέαν κατάστασιν των πραγμάτων, τα όρη θα τρέχουν γλυκό μέλι και από τους λόφους θα τρέχη άφθονον γάλα, όλαι δε αι πηγαί θα αναβλύζουν άφθονα ύδατα. Πηγή θα αναβλύζη από τον ναόν του Κυρίου, τα νερά της θα φθάνουν και θα ποτίζουν και αυτόν ακόμη τον μακρυνόν και ξηρόν χείμαρρον των Σχοίνων.

Ιωηλ. 4,19 Αἴγυπτος εἰς ἀφανισμὸν ἔσται, καὶ ἡ Ἰδουμαία εἰς πεδίον ἀφανισμοῦ ἔσται ἐξ ἀδικιῶν υἱῶν Ἰούδα, ἀνθ᾿ ὧν ἐξέχεαν αἷμα δίκαιον ἐν τῇ γῇ αὐτῶν.

Ιωηλ. 4,19 Η Αίγυπτος θα εξαφανισθή και η Ιδουμαία θα γίνη πεδιάς ερημώσεως εξ αιτίας των αδικιών της εναντίον της φυλής Ιούδα, διότι τα δύο αυτά έθνη έχυσαν αθώον αίμα εις την χώραν του Ιούδα.

Ιωηλ. 4,20 ἡ δὲ Ἰουδαία εἰς τὸν αἰῶνα κατοικηθήσεται καὶ Ἱερουσαλὴμ εἰς γενεὰς γενεῶν.

Ιωηλ. 4,20 Η Ιουδαία όμως θα κατοικηθή αιωνίως και η Ιερουσαλήμ από γενεάς εις γενεάν.

Ιωηλ. 4,21 καὶ ἐκζητήσω τὸ αἷμα αὐτῶν καὶ οὐ μὴ ἀθωώσω, καὶ Κύριος κατασκηνώσει ἐν Σιών.

Ιωηλ. 4,21 Εγώ θα τιμωρήσω τα έθνη δια το αίμα το αθώον, που έχυσαν. Δεν θα τους αθωώσω. Εις δε την Σιών θα κατοικήση δια παντός ο Κυριος.

ΚΕΦΑΛΑΙΑ
1	2	3	4