ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ ΑΓΙΩΝ ΤΟΠΩΝ

 

 

 

 

 Ι. Μ. ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ

 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

 

Η Ιερά Μονή Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου είναι μια πνευματική όαση στην καρδιά της ερήμου της Ιουδαίας. Το Μοναστήρι αυτό, ιδρύθηκε από τον Άγιο Σάββα τον Ηγιασμένο και λειτουργεί αδιάκοπα εδώ και 1500 περίπου χρόνια, στηρίζοντας την ανά τον κόσμο Ορθοδοξία και εμπνέοντας για αγώνες ασκητικούς και υπέρ της Πίστεως. Επίσης αποτελεί και την κοιτίδα του εκκλησιαστικού μας τελετουργικού Τυπικού. Εδώ φυλάσσεται ως ιερό θησαύρισμα το άφθαρτο σκήνωμα του Αγίου Σάββα, του ιδρυτού της Μονής. 

 

 

Η Ιερά Μονή Αγίου Σάββα

Το άφθαρτο σκήνωμα του Αγίου Σάββα

 

 

 

 Ι. Μ. ΑΓΙΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ

 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

 

Η Ιερά Μονή Αγίου Ευθυμίου βρίσκεται στην έρημο ανατολικά της Ιερουσαλήμ, περίπου 17 χιλιόμετρα νότια της οδού Ιεροσολύμων – Ιεριχούς.
Μεταξύ των θεραπευθέντων του Αγίου Ευθυμίου, ήταν και ο γιος του Σαρακηνού φύλαρχου Ασπέβετου, ο οποίος έπασχε από παράλυση. Ο Ασπέβετος και ολόκληρη η φυλή του, μετά από αυτό το γεγονός βαφτίστηκαν και έγιναν Χριστιανοί. Κατόπιν ο Ασπέβετος με την προτροπή του Αγίου Ευθυμίου χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων επίσκοπος, γνωστός ως Πέτρος επίσκοπος Παρεμβολών και ήταν ο πρώτος Άραβας επίσκοπος, ο οποίος αντιπροσώπευε τους Άραβες σκηνίτες της περιοχής στην Οικουμενική Σύνοδο της Εφέσου το 431 μ.Χ.

 

Ο Ασπέβετος, γνωστός ως επίσκοπος Πέτρος πλέον, κινούμενος από ευγνωμοσύνη  έχτισε τη Λαύρα του Αγίου Ευθυμίου, η οποία έφτασε σε μεγάλη ακμή με τη σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451 μ.Χ., οπότε με την φωτεινή παρουσία του Αγίου Ευθυμίου έγινε το κάστρο της Ορθοδοξίας στην Παλαιστίνη.

Με εντολή του Αγίου λίγο πριν πεθάνει, η Λαύρα μετατράπηκε σε Κοινόβιο. Σε διάστημα επτά ετών από τον θάνατο του Αγίου, η Λαύρας περιλάμβανε μια ευρύχωρη Εκκλησία, κοιμητήριο, κοινή τράπεζα, μαγειρείο, πολλά κελλιά, σταύλους, ένα πύργο, μεγάλες δεξαμενές νερού και άλλους βοηθητικούς χώρους. Οι εργασίες αυτές έγιναν με εντολή του Πατριάρχου Ιεροσολύμων και υπό την επίβλεψη του διακόνου Ιεροσολύμων Φειδίου.

 

Το Μοναστήρι στην μακραίωνη ιστορία του, 8 περίπου αιώνων, καταστράφηκε πολλές φορές από βαρβαρικές επιδρομές και από σεισμούς. Το 616 από τους Πέρσες, το 637 από τους Άραβες, το 659 και το 747 από σεισμούς, το 1009 από τον Χαλίφη Χακίμ και τέλος το 1260-70 από τον Κιρκάσίο Μαμελούκο Σουλτάνο Baibars al Malek az-Zahir. Κατά τους επόμενους αιώνες, το μοναστήρι κατοικήθηκε πότε από μοναχούς και πότε από αραβικές φυλές, οι οποίες κατά καιρούς εξουσίαζαν την περιοχή.

Σήμερα η Μονή είναι κατεστραμμένη και μόνο τα ερείπιά της σώζονται.