ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ

Ο

Οικουμενική Σύνοδος: Μια Σύνοδος της Εκκλησίας αναγνωρίζεται ως Οικουμενική, γιατί μετέχουν σ' αυτή επίσκοποι από όλη την Εκκλησία, και γιατί οι αποφάσεις της γίνονται αποδεκτές απ' όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας.

οιωνοσκοπία: Η οιωνοσκοπία είναι η εξέταση των οιωνών για την πρόβλεψη του μέλλοντος. Στους αρχαίους Έλληνες ο οιωνός ήταν μαντικό όρνεο, από την κραυγή ή την πτήση του οποίου έκαναν προβλέψεις για το μέλλον.

ομοούσιος: Αυτός που έχει την ίδια ουσία με κάποιον άλλο, που έχει την ίδια φύση.

όνος: Όνος είναι ο γάϊδαρος.

όνυχας: Είναι πολύτιμος λίθος. Ο Όνυχας ήταν πολύ δημοφιλής στους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Ο Θεόφραστος το αναφέρει σαν ονύχιον. Το όνομα προέρχεται από την ελληνική λέξη "όνυξ", που σημαίνει καρφί ή νύχι.

Η ιστορία είναι ότι κάποια μέρα ο Έρως έκοψε τα θεϊκά νύχια της Αφροδίτης με ένα βέλος, ενώ αυτή κοιμόταν. Άφησε τα κομμάτια διάσπαρτα πάνω στην άμμο και οι Μοίρες τα μετέτρεψαν σε πέτρα, έτσι ώστε κανένα κομμάτι από τους θεούς να μην  χαθεί ποτέ. Βέβαια το μαύρο δεν είναι συνήθως το χρώμα που συνδέουμε με τα νύχια των χεριών όμως στην ελληνική αρχαιότητα, σχεδόν όλοι οι χαλαζίες από άσπρο χρώμα έως σκούρο καφέ και μαύρο ονομάζονταν όνυχας.

Αργότερα, οι Ρωμαίοι αναφερόταν σε μαύρο και σκούρο καφέ χρώμα μόνο για τον όνυχα και τον χρησιμοποιούσαν για σφραγίδες με κερί. Ο Ρωμαίος στρατηγός Πόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων ήταν γνωστό ότι χρησιμοποιούσε τον όνυχα  όταν επρόκειτο για  μια καλή συμφωνία. 

όνυχας: Ο όνυχας ήταν αρωματικό κοχύλι και ήταν ένα από τα συστατικά του θυμιάματος που προοριζόταν αποκλειστικά για χρήση στο αγιαστήριο.

ορτύκια: Τα ορτύκια είναι αποδημητικά πουλιά. Τα έστειλε ο Θεός στους Ισραηλίτες για τροφή, κατά την έξοδό τους από την Αίγυπτο.

Ουνία: Η λέξη Ουνία προέρχεται εκ της Πολωνολατινικής λέξεως Unia που σημαίνει την ένωση, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Πολωνία, όπου οι Ιησουΐτες συνέλαβαν και εφήρμοσαν σχέδιο για την ένωση των Ορθοδόξων μετά της Παπικής αιρέσεως. Η ίδια προσπάθεια επαναλήφθηκε αργότερα στους Κόπτες, τους Νεστοριανούς, τους Χριστιανούς του Μαλαμπάρ, τους Μαρωνίτες και γενικώς σε όλους τους χριστιανούς οι οποίοι δεν ακολουθούσαν τον Πάπα. Η ένωση γιά τον παπισμό είναι το πρόσχημα. Ο αληθής σκοπός της Ουνίας είναι η υποταγή των πάντων στον Πάπα.