ΒΙΒΛΟΣ

ΜΩΣΑΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ 

ΕΝΟΤΗΤΑ 2- ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΙΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ

Η ΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΚΟΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟ ΝΟΜΟ

(Λευιτικόν 26,3-13. Δευτερονόμιο 6,1-12. 6,16-25. 7,12-22. 10,13-16. 11,1-15. 11,18-32. 26,16-19. 28,1-14. 30,15-16)

Ο Κύριος είπε στους Ισραηλίτες, ότι εάν ζούσαν σύμφωνα με τους νόμους του και τηρούσαν στην πράξη τις εντολές του, τότε θα τους ευλογήσει και θα είναι πρώτοι απ' όλα τα έθνη της γης. Ο Κύριος θα τους ευλογήσει σε όλα τους τα έργα, θα ευλογήσει τα παιδιά τους, θα ευλογήσει τα προϊόντα της χώρας και τα ζώα τους. Θα τους στείλει τις βροχές στον καιρό τους, η γη θα δίνει τους καρπούς της,  τα δέντρα του κάμπου θα δίνουν τον καρπό τους. Το αλώνισμα του σταριού θα κρατάει ως τον τρυγητό των αμπελιών, κι ο τρυγητός ως τη σπορά. Θα έχουν άφθονο ψωμί για να χορταίνουν και θα εξαφανίσει τα άγρια και αιμοβόρα θηρία από τη χώρα τους. θα απομακρύνει από ανάμεσά τους όλες τις βαριές και σκληρές αρρώστιες. Θα κατοικήσουν στη χώρα με ασφάλεια και θα υπάρχει ειρήνη. Δε θα κινδυνέψουν από σφαγή και θα καταδιώκουν τους εχθρούς τους κι αυτοί θα υποκύπτουν μπροστά τους. Να μη φοβηθούν τ' άλλα έθνη, κι ας είναι περισσότεροι. Πέντε από αυτούς θα καταδιώκουν εκατό, κι εκατό θα καταδιώκουν αναρίθμητους. Αλλά και ο Κύριος θα καταστρέψει και θα εξαφανίσει τα έθνη με διάφορους τρόπους.

Ο Κύριος υποσχέθηκε ακόμη στους Ισραηλίτες ότι τους κάνει γόνιμους και θα τους πληθύνει. Το ίδιο θα συμβεί και στα ζώα. Θα τους ρίχνει τη βροχή στον κατάλληλο καιρό, θα έχουν υπερπαραγωγή αγαθών, ώστε να τρώνε από την παλιά συγκομιδή και θα τους περισσεύουν τόσα αγαθά, που θα πρέπει να τα πετάξουν, για να κάνουν χώρο για τη νέα σοδειά.

Ο Κύριος είπε ακόμη ότι θα στήσει ανάμεσά τους την κατοικία του, θα περπατάει ανάμεσά τους  και ποτέ δε θα τους αποστραφεί. Θα είναι ο Θεός τους κι αυτοί θα είναι ο λαός του, τον οποίο έβγαλε από την Αίγυπτο, για να μην είναι πια δούλοι και να βαδίζουν με το κεφάλι ψηλά (Λευιτικόν 26,3-13. Δευτερονόμιο 7,12-22. 11,1-15. 11,22-32. 28,1-14).

Ακόμη ο Κύριος είπε, να σέβονται οι Ισραηλίτες τον Κύριο, το Θεό τους, όπως και οι πρόγονοί τους. Να υπακούνε σε όλους τους νόμους και τις εντολές του, για να ζήσουν πολλά χρόνια και να ευτυχήσουν στη Γη της Επαγγελίας, όπου ρέει γάλα και μέλι, και να αποκτήσουν πάρα πολλούς απογόνους, όπως υποσχέθηκε ο Κύριος, στους προγόνους τους. Να μείνουν βαθιά στην καρδιά τους οι εντολές του Κυρίου και να τις διδάσκουν στα παιδιά τους (Δευτερονόμιο 6,1-12. 11,1-15. 11,18-20). Με κάθε επιμέλεια να φυλάττουν τις εντολές του Κυρίου και να τις τηρούν. Να πράττουν ότι είναι ευάρεστο και αγαθό στον Κύριο. Εάν φροντίζουν και τηρούν όλες τις εντολές του, τότε ο Κύριος θα είναι πάντα μαζί τους (Δευτερονόμιο 6,16-25. 10,13-16. 30,15-16). Εάν οι Ισραηλίτες τηρούν τις εντολές του, τότε ο Κύριος θα τους ευλογήσει σύμφωνα με την υπόσχεσή του. Τότε θα δανείζουν πολλά έθνη, αλλά αυτοί δε θα χρειάζεται να δανείζονται, θα κυριαρχήσουν σε πολλά έθνη, αλλά κανείς δεν θα κυριαρχήσει πάνω τους (Δευτερονόμιο 15,5-6. 28,12-14). Θα είναι ένας λαός εκλεκτός και αφιερωμένος στον Κύριο. Θα είναι ανώτερος και ονομαστός απ' όλα τ' άλλα έθνη σε δόξα και σε μεγαλείο (Δευτερονόμιο 26,16-19).

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

(Λευιτικόν 26,14-46. Δευτερονόμιο 4,26-31. 11,16-17. 28,15-69. 30,17-18. 32,1-43)

Ο Κύριος είπε στους Ισραηλίτες, ότι εάν δεν τον υπακούσουν και τον απορρίψουν, και δεν εφαρμόσουν τις εντολές του και τις παραβούν, αθετώντας τη διαθήκη, τότε και ο Κύριος θα κάνει το ίδιο σ' αυτούς. Θα τους αποστραφεί και θα παραμερίσει τις υποσχέσεις που τους έχει δώσει. Θα στείλει εναντίον τους φτώχεια, συμφορές και ασθένειες. Θα σπέρνουν μάταια τα χωράφια τους, γιατί τα προϊόντα τους θα τα τρώνε οι εχθροί τους.

Ο Κύριος θα στείλει πάνω τους την κατάρα, τον τρόμο και τη θλίψη και πολύ γρήγορα θα καταστραφούν τελείως. Θα επιτρέψει να τους βρουν αρρώστιες αγιάτρευτες που φέρνουν το θάνατο. Ακόμη θα φέρει εναντίον τους ασθένειες και πληγές που δεν είναι γραμμένες στο βιβλίο του νόμου, ώσπου να εξαφανιστούν από τη χώρα. Ο Κύριος θα μετατρέψει τη βροχή στη χώρα τους σε σκόνη και χώμα, ώσπου να εξοντωθούν. Θα στραφεί με οργή εναντίον τους και θα νικηθούνε από τους εχθρούς τους, οι οποίοι τους μισούν και θα τους καταδιώκουν.

Και εάν παρ' όλα αυτά δεν υπακούσουν στον Κύριο και δεν μετανοήσουν, ο Κύριος θα προσθέσει νέες και θα επταπλασιάσει την τιμωρία του για τις αμαρτίες τους. Θα συντρίψει την αλαζονεία και την υπερηφάνεια τους και δεν θα στείλει βροχές. Θα στείλει εναντίον τους πείνα. Μάταια θα σπαταλάνε τη δύναμή τους και η γη δεν θα τους δίνει πια τα καρπούς της και τα δέντρα δε θα καρπίζουν. Ακρίδες θα πέσουν πάνω τους. Θα είναι καταραμένοι στην πόλη και στο χωράφι. Καταραμένο θα είναι τα προϊόντα της γης και το ψωμί που θα τρώνε. Καταραμένοι θα είναι οι καρποί της κοιλιάς των ανθρώπων και των ζώων. Καταραμένοι θα είναι σε όλα τους τα έργα.

Και εάν παρ' όλα αυτά  δεν υπακούσουν στον Κύριο και εξακολουθήσουν να είναι αμετανόητοι και να στρέφονται εναντίον του Κυρίου με δολιότητα, τότε θα επιφέρει εναντίον τους πολλές άλλες τιμωρίες, ανάλογα με τις αμαρτίες τους. Θα εξαπολύσει εναντίον τους τα άγρια θηρία, τα οποία και θα τους κατασπαράξουν, και αυτούς και τα ζώα τους, έτσι ώστε να αποδεκατιστούν σε τέτοιο σημείο και να ερημώσει η χώρα.

Και εάν με όλα αυτά δεν συνετιστούν και δεν αλλάξουν τρόπο ζωής, αλλά εξακολουθήσουν να φέρονται με υποκρισία και δολιότητα εναντίον του Κυρίου, τότε και ο Κύριος θα στραφεί εναντίον τους με θυμό και θα τους χτυπήσει πολλαπλασίως για τις αμαρτίες τους. Θα έρθουν οι εχθροί τους και θα πέσει πάνω τους σφαγή για τη διαθήκη που καταπάτησαν. Κι εάν συγκεντρωθούν στις πόλεις για να αποφύγουν τις σφαγές, τότε θα τους στείλει θανατικό ανάμεσά τους και θα αναγκαστούνε να παραδοθούνε στην εξουσία των εχθρών τους. Όταν θα τους στερήσει το ψωμί τους, τότε ένας μόνο φούρνος θα είναι αρκετός σε δέκα γυναίκες για να ψήσουν το ψωμί τους, το οποίο θα είναι λιγοστό και μετρημένο, θα τους το δίνουν με το ζύγι και δε θα χορταίνουν.

Άλλοι θα τους αδικούν και θ' αρπάζουν τα υπάρχοντά τους και κανείς δεν θα υπάρχει να τους βοηθήσει. Θα παντρεύονται μια γυναίκα κι άλλος μαζί της θα πλαγιάζει, θα χτίζουν σπίτι μα δε θα κατοικούν σ' αυτό. Αμπέλι θα φυτεύουν μα δε θα το τρυγούν, ούτε κρασί θα πίνουν απ' αυτό, διότι το σκουλήκι θα φάει τα σταφύλια. Ελιές θα έχουν σ' όλη σου τη χώρα, αλλά λάδι δεν θα έχουν, γιατί οι καρποί θα πέφτουν. Το βόδι τους θα το σφάζουν μπροστά τους, αλλά απ' το κρέας του δεν θα τρώνε. Θα σου αρπάζουν οι εχθροί τα ζώα και δε θα υπάρχει ούτε ένας να σε βοηθήσει. Τους καρπούς της γης άλλοι θα τους αρπάζουν. Τα παιδιά σου θα σέρνονται αιχμάλωτοι από άλλους λαούς κι αυτοί θα το βλέπουν και θα λιώνουν κάθε μέρα, χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα. Θα μείνουν άναυδοι και έξαλλοι μπροστά σ' αυτά που θα βλέπουνε.

Οι ξένοι που θα ζουν ανάμεσα τους θα προοδεύουν περισσότερο από αυτούς, θα φτάνουν όλο και πιο ψηλά, ενώ αυτοί ολοένα θα πέφτουν και πιο χαμηλά. Οι ξένοι θα τους δανείζουν, αλλά αυτοί δε θα χουν πια τίποτα για να δανείσουν σε άλλους.

Και εάν παρ' όλα αυτά  δεν υπακούσουν στον Κύριο, αλλά εξακολουθούν να απομακρύνονται από Αυτόν, τότε θα στραφεί εναντίον τους με θυμό και θα τους τιμωρήσει σκληρότερα ανάλογα με τις αμαρτίες τους. Τόση θα είναι η πείνα και η αλλοφροσύνη τους, ώστε θα τρώνε τις σάρκες των γιων τους και των θυγατέρων τους. Θα τους αποστραφεί και θα καταστρέψει τους ιερούς τόπους λατρείας τους, θα συντρίψει τα θυσιαστήριά τους, θα καταστρέψει τα ξύλινα χειροποίητα αγάλματά τους και θα σωριάσει τα πτώματά τους πάνω στα νεκρά είδωλά τους. Θα καταστρέψει τις πόλεις τους, θα ερημώσει τους ναούς τους και δε θα δέχεται πια τις θυσίες τους. Η χώρα θα ερημώσει από τους κατοίκους και οι πόλεις θα μείνουν ακατοίκητες. Τόσο θα ερημώσει η χώρα, ώστε και οι εχθροί, που θα κατοικήσουν σ' αυτήν, θα μείνουν κατάπληκτοι. Θα τους διασκορπίσει ανάμεσα στα έθνη, αλλά και εκεί θα εξολοθρεύονται από τους πολέμους.

Και στο τέλος θα γίνουν δούλοι στους εχθρούς τους, που θα τους έχει στείλει ο Κύριος εναντίον τους. Θα πεινάνε, θα διψάνε, θα είναι γυμνοί και θα στερούνται τα πάντα. Οι εχθροί τους θα βάλουν στον τράχηλό τους σιδερένιο ζυγό, ώσπου να τους εξοντώσει.

Ο τρυφερότερος και ο πιο ευαίσθητος άνθρωπος ανάμεσα τους θα βλέπει με κακό μάτι τον συνάνθρωπό του και την αγαπημένη του γυναίκα και τα υπόλοιπα παιδιά του, που θα 'χουν απομείνει. Η πείνα θα είναι τέτοια, που σε κανέναν απ' αυτούς δε θα δίνει από τις σάρκες των παιδιών του και θα τις τρώει αυτός, γιατί τίποτε πια δεν θα του έχει απομείνει στη διάρκεια της πολιορκίας από τους εχθρούς του. Η τρυφερότερη και η πιο ευαίσθητη γυναίκα ανάμεσα τους, θα βλέπει με κακό μάτι τον αγαπημένο της άντρα, το γιο της και την κόρη της. Θα σκέφτεται να φάει κρυφά το νεογέννητο βρέφος της, ως και τον πλακούντα που θα βγει από την κοιλιά της, γιατί θα στερείται τα πάντα στη διάρκεια της πολιορκίας από τους εχθρούς της. τόση θα είναι η απόγνωση που θα φέρουν οι εχθροί στις πόλεις τους.

Τότε η γη θ' αναπαυθεί, όσον καιρό θα μείνει έρημη κι αυτοί θα βρίσκονται αιχμάλωτοι στη χώρα των εχθρών τους, θ' αναπαυθεί και θ' απολαύσει τα Σάββατα, τα οποία δεν σεβάστηκαν με την εργασία τους, και τα σαββατικά της έτη, που δεν είχε μπορέσει να τα απολαύσει όταν την κατοικούσαν αυτοί.

Η παρακοή των εντολών και η ειδωλολατρία θα τους οδηγήσει στη μελλοντική εξαφάνισή τους από τη χώρα που θα κατακτήσουν. Δεν θα ζήσουν για πολύν καιρό σ' αυτήν και θα εξοντωθούν. Όσοι θα επιζήσουν από τη σφαγή και το θάνατο, θα γίνουν δούλοι στις χώρες των εχθρών τους. Αλλά κι ανάμεσα στα έθνη δεν θα βρουν ανάπαυση. Η ζωή τους θα είναι αβέβαιη και ασταθής, θα φοβούνται και θ' αμφιβάλλουν για την ίδια τους την ύπαρξη. Το πρωί θα εύχονται να ήταν βράδυ και το βράδυ πρωΐ. Τόσος θα είναι ο φόβος που θα πλημμυρίζει την καρδιά τους. Θα έχουν δουλικό και περίφοβο φρόνημα, που ακόμη και στο θρόϊσμα ενός φύλλου που πέφτει, θα τους τρομάζει και θα τους τρέπει σε φυγή. Θα τρέχουν πανικόβλητοι, σαν να τους κυνηγάνε εχθροί, χωρίς να τους καταδιώκει κανείς. Θα αδιαφορήσει ο αδερφός για τον αδερφό και θα πεθάνετε ως ξένοι και δούλοι διασκορπισμένοι ανάμεσα στα ειδωλολατρικά έθνη. Κι εκεί θα λατρέψουν άλλους θεούς, που είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα, φτιαγμένους από ξύλο κι από πέτρα, που ούτε τους γνώριζαν πριν. Και όσοι από αυτούς επιζήσουν, θα χαθούν θα χαθούν από τις δικές τους αμαρτίας στις χώρες των εχθρών τους, και θα κουβαλούν πάνω τους όχι μόνο τις δικές τους αμαρτίες αλλά και τις αμαρτίες των προγόνων τους.

Και όταν οι απόγονοί τους συντετριμμένοι θ' αναγνωρίσουν τις αμαρτίες τις δικές τους και των προγόνων τους, ότι παρέβησαν τις εντολές του Κυρίου και δεν τον λογάριασαν  για Θεό τους, και ότι φέρθηκαν με δολιότητα εναντίον του Κυρίου, και αναγνωρίσουν ότι ο Κύριος εξαιτίας τους θύμωσε και αγανάκτησε, και τους κατέστρεψε στη χώρα των εχθρών τους, και όταν η σκληρή τους καρδιά ταπεινωθεί, συγκινηθεί και ντραπεί για το βάρος των αμαρτιών τους, τότε ο Κύριος θα θυμηθεί τη διαθήκη που έκανε με τους προγόνους τους, με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Αλλά και τότε ακόμη, αυτοί θα βρίσκονται στη χώρα των εχθρών τους, ο Κύριος δεν θα τους απαρνηθεί, δεν θα τους εγκαταλείψει, ούτε θα τους αποστραφεί ώστε να τους καταστρέψει και να τους αφανίσει εξολοκλήρου. Δε θα ακυρώσει τη διαθήκη, την οποία είχε κάνει με τους προγόνους τους, όταν τους έβγαλε από την Αίγυπτο μπροστά στα μάτια των άλλων εθνών (Λευιτικόν 26,14-46. Δευτερονόμιο 4,26-31. 11,16-17. 28,15-69. 30,17-18. 32,1-43).

ΟΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΕΒΑΛ

ΟΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΕΒΑΛ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΥΠΑΚΟΥΗ ΣΤΟ ΝΟΜΟ

(Δευτερονόμιο 27,11-26)

Ο Μωυσής είπε στους Ισραηλίτες, ότι, όταν θα μπουν στη Χαναάν, πρώτα θα περάσουν τον Ιορδάνη, οι φυλές Συμεών, Λευΐ, Ιούδα, Ισσάχαρ, Μανασσή, Εφραίμ και Βενιαμίν, και θα σταθούν στο όρος Γαριζίν, για να απαγγείλουν τις ευλογίες προς τον λαό. Και μετά θα περάσουν οι φυλές Ρουβήν, Γαδ, Ασήρ, Ζαβουλών, Δαν και Νεφθαλείμ, και θα σταθούν στο όρος Εβάλ (Γαιβάλ) για να απαγγείλουν, μέσω των Λευιτών, τις κατάρες, οι οποίες ήταν (Δευτερονόμιο 27,11-14).

- «Καταραμένος ο άνθρωπος, που θα κατασκευάσει κάποιο είδωλο ή χυτό ομοίωμα, και θα το βάλει κάπου στα κρυφά να το λατρεύει. Αυτά τα πράγματα ο Κύριος τα αποστρέφεται. Είναι κατασκευάσματα τεχνιτών».

- «Καταραμένος όποιος δεν τιμά, αλλά προσβάλλει τον πατέρα του και τη μητέρα του».

- «Καταραμένος όποιος μετατοπίζει σε όφελός του τα σύνορα του αγρού του γείτονά του».

- «Καταραμένος όποιος παραπλανάει έναν τυφλό στο δρόμο».

- «Καταραμένος όποιος διαστρεβλώνει και παραβιάζει το δίκιο του ξένου, του ορφανού και της χήρας».

- «Καταραμένος όποιος συνευρίσκεται με τη γυναίκα του πατέρα του, γιατί ατιμάζει τον πατέρα του».

- «Καταραμένος όποιος συνευρίσκεται με οποιοδήποτε ζώο».

- «Καταραμένος όποιος συνευρίσκεται με την αδερφή του, κόρη του πατέρα του ή κόρη της μητέρας του».

- «Καταραμένος όποιος συνευρίσκεται με την πεθερά του».

- «Καταραμένος όποιος χτυπήσει το συνάνθρωπο του δόλια και ύπουλα».

-  «Καταραμένος όποιος παίρνει λεφτά για να σκοτώσει έναν αθώο».

- «Καταραμένος όποιος δε μένει πιστός στα λόγια αυτού του νόμου, και δεν τα εφαρμόζει (Δευτερονόμιο 27,15-26).

Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

(Δευτερονόμιο 12,4-28)

Κατά τη λατρεία του Κυρίου, δεν  έπρεπε οι Ισραηλίτες να κάνουν αυτά που κάνουν τ' άλλα έθνη. Θα λατρεύουν τον Κύριο μόνο στον τόπο που θα διαλέξει Εκείνος, σε μία από τις πόλεις τους. Αυτός θα ήταν ο τόπος κατοικίας του και λατρείας του. Εκεί θα έπρεπε να προσφέρουν τα ολοκαυτώματά τους, τις θυσίες τους, τις δεκάτες τους, τις προσφορές τους, τα τάματά τους, και τα πρωτογέννητα των βοδιών και των προβάτων τους. Εκεί, ενώπιον του Κυρίου, του Θεού τους, θα τρώνε μαζί με τις οικογένειες τους και θα χαίρονται όλα όσα έχει ο ίδιος ευλογήσει. Ένας μόνο θα είναι ο τόπος λατρείας του Κυρίου και μόνον εκεί θα προσφέρουν τα ολοκαυτώματά τους (Δευτερονόμιο 12,4-14).

Οι Ισραηλίτες μπορούσαν να σφάζουν και να τρώνε όσο κρέας θέλανε, κατά την ευλογία του Κυρίου, παντού όπου κι αν κατοικούσαν, ιδιαίτερα αυτοί που ζούσαν πολύ μακριά από τον τόπο του Κυρίου. Από το κρέας αυτό μπορούσαν να τρώνε τόσο οι καθαροί όσο και οι ακάθαρτοι. Μόνο που δε θα τρώνε το αίμα του ζώου, αλλά θα το χύνουν στη γη, όπως το νερό, διότι το αίμα του ζώου είναι η ψυχή του και δεν κάνει να τρώγεται η ψυχή μαζί με το κρέας.

Δεν μπορούσαν, όμως, οι Ισραηλίτες να τρώνε σε οποιαδήποτε πόλη τη δεκάτη του σταριού, του κρασιού ή του λαδιού τους, ούτε τα πρωτογεννήματα των αγρών, ούτε τα πρωτογέννητα των βοδιών και των προβάτων τους, τα τάματα ή τις αυτοπροαίρετες προσφορές τους. Όλα αυτά θα τα τρώνε μαζί με τις οικογένειές τους και τους δούλους τους, όπως οι ξένοι και οι Λευίτες που μένουν στις πόλεις τους, αλλά ενώπιον του Κυρίου, του Θεού σας, στον τόπο που εκείνος θα έχει διαλέξει (Δευτερονόμιο 12,15-28).

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ

(Έξοδος 22,28. Λευιτικόν 24,15-16)

- Το Θεό δεν πρέπει να τον βλαστημάς (Έξοδος 22,28).

- Οποιοσδήποτε άνθρωπος βρίσει και βλασφημήσει το Θεό του θα είναι υπεύθυνος για την τιμωρία της αμαρτίας του.  Αυτός που θα βλασφημήσει το όνομα του Κυρίου, έπρεπε οπωσδήποτε να θανατωθεί κι ολόκληρη η κοινότητα να τον λιθοβολήσει, είτε ήταν ξένος είτε Ισραηλίτης (Λευιτικόν 24,15-16).

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΤΟΚΑ

Η ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΤΟΚΩΝ

(Έξοδος 13,1-2. 13,11-16. 34,19-20. Δευτερονόμιο 15,19-23)

- Σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, κάθε αρσενικό των Ισραηλιτών που γεννιέται πρώτο, είτε άνθρωπος είναι είτε ζώο, θα ανήκει στον Κύριο (Έξοδος 13,1-2. 34,19).

- Κάθε πρωτογέννητο όνου, θα αντικατασταθεί μ' ένα πρόβατο. Εάν κάποιος Ισραηλίτης δεν θέλει να το αντικαταστήσει με πρόβατο, τότε θα πρέπει να το αντικαταστήσει με χρήματα.

Αυτό θα γίνεται σε ανάμνηση της απελευθέρωσης από την Αίγυπτο, όπου ο Κύριος θανάτωσε όλα τα πρωτότοκα, ανθρώπους και ζώα. Γι αυτό κάθε πρωτογέννητο αρσενικό ζώο προσφέρεται ως θυσία στον Κύριο. Και για κάθε πρωτότοκο γιο θα προσφέρεται ως αντάλλαγμα το αντίτιμο σε χρήμα, έτσι ώστε αυτό να μένει στον Κύριο. Δεν πρέπει οι Ισραηλίτες να εμφανίζονται μπροστά στον Κύριο με άδεια χέρια.

Και γι' αυτό θα πρέπει κάθε Ισραηλίτης να έχει στο χέρι του μια υπόμνηση, κάτι σαν ανεξίτηλο σημάδι, για να θυμούνται όλοι ότι ο Κύριος τους έβγαλε από την Αίγυπτο (Έξοδος 13,11-16. 34,20).

- Οι Ισραηλίτες δεν πρέπει να καθυστερούν να προσφέρουν στον Κύριο, αυτό που αναλογεί απ' όσα βγάζουν στο αλώνι τους ή το πατητήρι τους. Οι πρωτότοκοι γιοι αφιερώνονται στον Κύριο. Το ίδιο επίσης ισχύει και για τα ζώα. Εφτά μέρες θα μένουν τα πρωτογέννητα ζώα κοντά στη μάνα τους και την όγδοη μέρα θα προσφέρονται στον Κύριο (Έξοδος 22,29-30).

- Κάθε πρωτότοκο ζώο, είναι αφιερωμένο στον Κύριο. Δεν θα χρησιμοποιηθεί το πρωτότοκο ζώο για διάφορες εργασίες, ούτε θα κουρευτεί. Και κάθε χρόνο από τα πρωτότοκα αυτά, θα τρώνε οι Ισραηλίτες μαζί με τις οικογένειές τους, στον τόπο που έχει ορίσει ο Κύριος για να λατρεύεται. Εάν όμως το πρωτότοκο ζώο έχει κάποιο ελάττωμα, είναι δηλαδή χωλό ή τυφλό ή έχει κάποιο άλλο ελάττωμα, δεν θα θυσιαστεί στον Κύριο, αλλά θα φαγωθεί στην πόλη, όπου κατάγεται ο καθένας. Απ' αυτό έχει δικαίωμα να φάει όχι μόνο ο νομικά καθαρός, αλλά και ο ακάθαρτος. Το αίμα του όμως δεν θα το φάνε, αλλά θα το χύσουν στη γη (Δευτερονόμιο 15,19-23).

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΚΑΡΠΩΝ

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΚΑΡΠΩΝ

(Δευτερονόμιο 26,1-11)

- Όταν οι Ισραηλίτες θα έμπαιναν στη Χαναάν, τους πρώτους απ' όλους τους καρπούς της γης που θα μάζευαν εκεί, θα τους βάζανε σ' ένα καλάθι και θα τους πηγαίνανε στον τόπο που είχε ορίσει ο Κύριος, για να λατρεύεται και να δοξάζεται τ' όνομα του. Εκεί θα το παραδώσουν στον ιερέα, που θα ήταν σε υπηρεσία την ημέρα εκείνη. Ο ιερέας θα πάρει το καλάθι και θα το αποθέσει μπροστά στο θυσιαστήριο του Κυρίου. Τότε αφού δοξολογήσουν τον Κύριο και τον προσκυνήσουν, θ' απολαύσουν όλα τα αγαθά, που ο Κύριος τους έδωσε στη Γη της Επαγγελίας (Δευτερονόμιο 26,1-11).

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΑΡΤΩΝ

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΨΩΜΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

(Αριθμοί 15,17-21)

Ο Κύριος έδωσε στο Μωυσή και στους Ισραηλίτες τις ακόλουθες οδηγίες:

- Όταν θα έμπαιναν στη Γη της Επαγγελίας, και θ' άρχιζαν να τρώνε το ψωμί της, θα έπρεπε να ξεχωρίζετε ένα μέρος ως προσφορά στον Κύριο. Το πρώτο καρβέλι που θα ζυμώνονταν με το πρώτο αλεύρι της νέας σοδειάς θα δίνονταν ως προσφορά στον Κύριο. Όπως θα αφιέρωναν στον Κύριο, τους πρώτους καρπούς από τους αγρούς, έτσι θα έκαναν και για το ψωμί που θα ζύμωναν, κι αυτό θα ίσχυε για όλες τις επόμενες γενιές (Αριθμοί 15,17-21)

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΜΑΤΑ

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΜΑΤΑ

(Λευιτικόν 27,1-34. Δευτερονόμιο 23,22-24)

- Εάν κάποιος άνθρωπος έκανε ένα τάμα στον Κύριο, δεν έπρεπε ν' αργήσει να το εκπληρώσει, γιατί ο Κύριος θα του το ζητήσει και θα του καταλογιστεί ως αμαρτία. Όταν όμως κάποιος αποφεύγει να τάξει δεν έχει αμαρτία. Τον λόγο τους οι άνθρωποι πρέπει να τον τηρούν και να εκπληρώνουν ότι έταξαν στον Κύριο (Δευτερονόμιο 23,22-24).

- Εάν κάποιος έταξε τον εαυτό του στο Θεό και επιθυμεί ν' απαλλαγεί από το τάξιμο, αυτός ο άνθρωπος μπορεί να ελευθερωθεί πληρώνοντας σε χρήμα ανάλογα με την εκτίμηση. Αυτή θα είναι για έναν άντρα από 20 ως 60 ετών, 50 αργυρά δίδραχμα με βάση τον ιερό σίκλο. Για μία γυναίκα 30 αργυρά δίδραχμα. Για ηλικίες από 5 ως 20 ετών, η εκτίμηση ήταν για το αγόρι 20 και για το κορίτσι 10 αργυρά δίδραχμα.  Για ηλικίες από ενός μηνός ως 5 ετών, η εκτίμηση ήταν για το αγόρι 5 και για το κορίτσι 3 αργυρά δίδραχμα. Για ηλικίες από 60 ετών και πάνω, η εκτίμηση ήταν για τον άντρα 15 και για τη γυναίκα 10 αργυρά δίδραχμα.

- Εάν όμως αυτός που έκανε το τάξιμο ήταν πολύ φτωχός και δεν μπορούσε να πληρώσει το καθορισμένο τίμημα, αυτός θα έπρεπε να παρουσιαστεί μπροστά στον ιερέα, ο οποίος θα εκτιμήσει ανάλογα με την οικονομική του δυνατότητα.

- Εάν κάποιος είχε τάξει στον Κύριο ένα από τα καθαρά πτηνά, από εκείνα που είναι ευπρόσδεκτα ως προσφορά στον Κύριο, τότε θα προσφέρει στον Κύριο αυτό το πτηνό και δεν έπρεπε να το αντικαταστήσει με άλλο, ούτε κατώτερο, ούτε καλύτερο. Εάν κάποιος είχε τάξει ένα από τα ζώα του και το αλλάξει με άλλο, τότε θα τα προσφέρει και τα δύο. 

- Εάν όμως κάποιος τάξει στον Κύριο ένα ζώο ακάθαρτο, από εκείνα που δεν ήταν ευπρόσδεκτα ως προσφορά στον Κύριο, τότε ο άνθρωπος αυτός θα φέρει το ζώο μπροστά στον ιερέα, και εκείνος θα το εκτιμήσει εάν είναι καλό ή ελαττωματικό, και η εκτίμηση του ιερέα θα υπολογιστεί σε χρήμα. Εάν όμως ο άνθρωπος αυτός θελήσει να εξαγοράσει το ζώο του ταξίματός του, τότε θα πληρώσει την τιμή που καθόρισε ο ιερέας, στην οποία θα προσθέσει το ένα πέμπτο της τιμής που του ορίστηκε.

- Εάν κάποιος άνθρωπος είχε αφιερώσει το σπίτι του στον Κύριο, τότε ο ιερέας θα το εκτιμήσει ανάλογα με τα πλεονεκτήματα ή τα μειονεκτήματα του. Εάν αυτός που αφιέρωσε το σπίτι του, θελήσει να το εξαγοράσει, τότε θα προσθέσει το ένα πέμπτο της τιμής που του ορίστηκε σε χρήμα, και τότε το σπίτι θ' ανήκει πάλι σ' αυτόν.

- Εάν κάποιος είχε αφιερώσει στον Κύριο το χωράφι του, η τιμή του για την εξαγορά θα καθοριστεί ανάλογα με την ποσότητα του σπόρου. Εάν ο σπόρος ήταν βάρους ενός κόρου (ένα χομόρ, 201 περίπου κιλά), τότε θα έπρεπε να καταβάλλει 50 αργυρά δίδραχμα. 

Εάν κάποιος είχε αφιερώσει το χωράφι του αμέσως μετά το Ιωβηλαίο έτος, τότε θα υπολογιστεί ολόκληρη η αξία του. Εάν όμως αφιερώσει το χωράφι του οποιοδήποτε χρόνο μετά το Ιωβηλαίο, τότε ο ιερέας θα υπολογίσει την αξία του ανάλογα με τα χρόνια που απομένουν ως το επόμενο Ιωβηλαίο έτος.

Εάν αυτός που αφιέρωσε το χωράφι θελήσει να το εξαγοράσει, τότε θα προσθέσει στην τιμή που του ορίστηκε και το ένα πέμπτο της αξίας του σε χρήμα και τότε το χωράφι θα παραμείνει σ' αυτόν. Εάν όμως δεν εξαγοράσει το χωράφι αλλά το πουλήσει σε κάποιον άλλον, τότε πια δεν θα μπορεί να εξαγοραστεί, αλλά στο επόμενο Ιωβηλαίο έτος, το χωράφι θα είναι αφιερωμένο στον Κύριο και θα περιέρχεται στην ιδιοκτησία των ιερέων.

- Εάν κάποιος είχε αφιερώσει στον Κύριο ένα χωράφι που το αγόρασε και που δεν του ανήκε από κληρονομιά, τότε ο ιερέας θα εκτιμήσει την αξία του ανάλογα με τον αριθμό των ετών που απομένουν ως το επόμενο Ιωβηλαίο έτος. Και ο άνθρωπος αυτός για να εξαγοράσει τον αγρό αυτό θα έπρεπε να καταβάλλει την καθορισμένη τιμή την ημέρα εκείνη. Κατά το Ιωβηλαίο έτος, το χωράφι αυτό θα αποδοθεί στον πρώτο του ιδιοκτήτη, ο οποίος το κατείχε από κληρονομιά.

- Κάθε εκτίμηση θα γίνεται σύμφωνα με τον ιερό σίκλο. Ένας ιερός σίκλος αντιστοιχούσε με 20 οβολούς (Λευιτικόν 27,1-25).

- Κανένας δεν είχε το δικαίωμα ν' αφιερώσει στον Κύριο ένα πρωτογέννητο από τα ζώα του, είτε ήταν μοσχάρι, είτε πρόβατο, επειδή ως πρωτότοκο ανήκει ήδη στον Κύριο. Εάν κάποιος είχε τάξει ένα ακάθαρτο ζώο, μπορούσε να το εξαγοράσει στην καθορισμένη τιμή, αυξημένη κατά το ένα πέμπτο. Εάν δεν εξαγοραστεί, τότε θα πουληθεί σε άλλο στην τιμή που όρισε ο ιερέας.

- Οτιδήποτε όμως αφιέρωσε κανείς στο Θεό, απ' όλα όσα του ανήκουν, είτε πρόκειται για άνθρωπο είτε για ζώο είτε για αγρό, αυτό δεν μπορούσε ούτε να πουληθεί ούτε να εξαγοραστεί. Αυτό ήταν αφιερωμένο στον Κύριο.  Ακόμα κι ένας άνθρωπος, ο οποίος τάχτηκε εξ ολοκλήρου στον Κύριο, δεν μπορούσε να εξαγοραστεί, αλλά έμενε αφιερωμένος στο Θεό μέχρι το θάνατό του.

- Το ένα δέκατο από την παραγωγή της γης, είτε από τους αγρούς είτε από τους καρπούς των δέντρων, ανήκε στον Κύριο και ήταν αφιερωμένο σ' Αυτόν. Εάν κάποιος ήθελε να εξαγοράσει τη δεκάτη, έπρεπε να προσθέσει στην καθορισμένη τιμή το ένα πέμπτο της αξίας του. Το ένα δέκατο των βοδιών και των προβάτων, αλλά και το ένα δέκατο από κάθε άλλο ζώο που περνάει κάτω από το ραβδί του βοσκού, ήταν αφιερωμένο στον Κύριο.

- Δεν έπρεπε να αντικατασταθεί το καλό με το κατώτερο, ούτε το κατώτερο με το καλύτερο. Εάν κάποιος αντικαταστήσει κάτι μ' ένα άλλο, τότε και τα δύο ήταν αφιερωμένα στο Θεό και δεν μπορούσαν να εξαγοραστούν (Λευιτικόν 27,26-34).

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΜΑΤΑ ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

(Αριθμοί 30,1-17)

Ο Μωυσής έδωσε στους αρχηγούς των φυλών των Ισραηλιτών εκ μέρους του Κυρίου τις ακόλουθες οδηγίες, σχετικές με τα τάματα των γυναικών:

- Εάν ένας άντρας έκανε στον Κύριο τάμα ή ορκίστηκε ότι θα στερηθεί κάτι για τον Κύριο, δεν μπορεί να παραβεί το λόγο του και πρέπει να τηρήσει όλα όσα υποσχέθηκε.

- Εάν μια νέα γυναίκα, που ζει ακόμα στο σπίτι του πατέρα της, έκανε τάμα στον Κύριο και δεσμεύτηκε ότι θα στερηθεί κάτι, και άκουσε ο πατέρας της το τάξιμο και δεν έφερε αντίρρηση, με τη σιωπή του συγκατατίθεται στο τάξιμο, τότε στην περίπτωση αυτή το τάξιμο είναι έγκυρο και πρέπει να εκπληρωθεί. Εάν όμως ο πατέρας της αρνηθεί να εγκρίνει το τάξιμο της κόρης του, τότε όλα της τα τάματα και οι δεσμεύσεις της αποχής δεν ισχύουν. Ο Κύριος τη θεωρεί καθαρή και απαλλαγμένη από τις δεσμεύσεις της, γιατί ο πατέρας της δεν της επέτρεψε να τις εκπληρώσει.

- Εάν μια ανύπαντρη γυναίκα έκανε τάμα ή δεσμεύτηκε να υποβληθεί σε κάποιες στερήσεις, και μετά, όταν παντρευτεί, το έμαθε ο άντρας της, αλλά δεν της έφερε αντίρρηση, τότε τα τάματά της και οι δεσμεύσεις ισχύουν και πρέπει να εκπληρωθούν. Εάν όμως ο άντρας της δεν τα εγκρίνει και δεν τα αναγνωρίσει, τότε τα τάματα και οι δεσμευτικοί της λόγοι δεν είναι έγκυρα. Ο Κύριος τη θεωρεί καθαρή και απαλλαγμένη από τις δεσμεύσεις της, γιατί ο σύζυγός της δεν τα ενέκρινε.

Το τάξιμο όμως της χήρας και της διαζευγμένης γυναίκας και όσα αυτή δεσμεύτηκε προς τον Κύριο είναι έγκυρα και πρέπει να εκπληρωθούν.

- Εάν μια παντρεμένη γυναίκα έκανε τάμα ή δεσμεύτηκε με όρκο αποχής από κάτι, και το έμαθε ο άντρας της, αλλά δεν της έφερε αντίρρηση και σιωπηρώς τ' αναγνώρισε, τότε τα τάματά της και οι δεσμεύσεις ισχύουν και πρέπει να εκπληρωθούν. Εάν όμως ο άντρας της δεν τα εγκρίνει και δεν τα αναγνωρίσει, τότε τα τάματα και οι δεσμεύσεις της δεν ισχύουν. Ο Κύριος τη θεωρεί καθαρή και απαλλαγμένη από τις δεσμεύσεις της, γιατί ο σύζυγός της δεν τα ενέκρινε.

- Κάθε τάξιμο της συζύγου και κάθε δέσμευσή της για κάτι, μόνο ο σύζυγος έχει δικαίωμα να το καταστήσει έγκυρο ή να το ακυρώσει. Εάν ο σύζυγος μάθει το τάξιμο της γυναίκας του και δεν της εκφράσει την αντίρρησή του τις επόμενες ημέρες, τότε με τη σιωπή του επικυρώνει όλα τα τάματα ή τις δεσμεύσεις της. Εάν όμως αρνηθεί το τάξιμο της γυναίκας του και το ακυρώσει, τότε θα είναι αυτός υπεύθυνος ενώπιον του Θεού για τη μη εκπλήρωση του τάματος της γυναίκας του (Αριθμοί 30,1-17). 

Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑΖΗΡΑΙΟΥΣ

Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑΖΗΡΑΙΟΥΣ

(Αριθμοί 6,1-21)

Ο Κύριος έδωσε στο Μωυσή τις ακόλουθες οδηγίες:

- Εάν ένας άντρας ή μια γυναίκα έκανε τάμα να γίνει Ναζηραίος, δηλαδή να αφιερωθεί στον Κύριο για κάποιο χρονικό διάστημα, έπρεπε να απέχει από το κρασί και από τα άλλα οινοπνευματώδη ποτά, να μην πίνει ξύδι από κρασί ή από άλλα οινοπνευματώδη ποτά, να μην πίνει κανένα ποτό φτιαγμένο από σταφύλια και να μην τρώει νωπά σταφύλια ή σταφίδες. Για όλο το διάστημα της αφιέρωσής του δεν έπρεπε να τρώει τίποτε από τα παράγωγα του αμπελιού, ούτε ακόμα τους σπόρους του σταφυλιού ή τη φλούδα του.

- Για όλο το διάστημα για το οποίο είχε αφιερωθεί στον Κύριο, δεν έπρεπε να κόψει τα μαλλιά του ή τα γένια του, γιατί ήταν αφιερωμένος στον Κύριο.

- Ακόμη δεν έπρεπε να αγγίξει νεκρό σώμα, ούτε να μπει σε κάποιο δωμάτιο όπου υπήρχε νεκρός. Αν ο πατέρας του ή η μάνα του, ο αδερφός του ή η αδερφή του πεθάνουν, ο Ναζηραίος δεν έπρεπε να καταστεί ακάθαρτος αγγίζοντας το πτώμα τους, γιατί στο κεφάλι του έχει την ευχή της αφιέρωσης του στο Θεό.

- Εάν όμως είχε πεθάνει κανείς ξαφνικά μπροστά του, αμέσως το κεφάλι του, που είχε την ευχή της αφιέρωσής του, θα μολυνθεί. Γι' αυτό θα έπρεπε να ξυρίσει το κεφάλι του τη μέρα που μολύνθηκε, οπότε η μέρα αυτή θεωρούνταν και η μέρα του καθαρισμού του. Θα έπρεπε να ξυρίσει το κεφάλι του ξανά μετά από εφτά μέρες και την όγδοη μέρα θα έπρεπε να φέρει στον ιερέα δύο τρυγόνια ή δύο νεοσσούς περιστεριών (πιτσούνια), στην είσοδο της Σκηνής του Μαρτυρίου.

Ο ιερέας θα προσφέρει το ένα πουλί ως θυσία εξιλέωσης για την αμαρτία του και το άλλο ως θυσία ολοκαυτώματος, και θα κάνει γι' αυτόν την τελετουργία της εξιλέωσης από την αμαρτία του, εξαιτίας του νεκρού. Την ίδια μέρα ο Ναζηραίος θα αφιερώσει εκ νέου το κεφάλι του στον Κύριο και θα συνεχίσει την αφιέρωσή του για το διάστημα που είχε τάξει τον εαυτό του. Οι προηγούμενες μέρες της αφιέρωσής του δεν θα υπολογιστούν, γιατί μολύνθηκε και η αφιέρωσή του είχε διακοπεί.

- Όταν τελειώσουν οι μέρες της αφιέρωσής του, θα τον οδηγήσει ο ιερέας στην είσοδο της Σκηνής του Μαρτυρίου και θα προσφέρει ως δώρο του στον Κύριο, ένα αρνί ενός χρόνου χωρίς ελάττωμα ως θυσία ολοκαυτώματος, μια αρνάδα ενός χρόνου χωρίς ελάττωμα ως θυσία εξιλέωσης και ένα κριάρι χωρίς ελάττωμα ως ευχαριστήρια θυσία. Ακόμη έπρεπε να προσφέρει ένα καλάθι με άζυμα ψωμιά από σιμιγδάλι ζυμωμένα με λάδι, λαγάνες άζυμες αλειμμένες με λάδι και μαζί με την αναίμακτη προσφορά και το κρασί για τη σπονδή.

Ο ιερέας θα τα προσφέρει όλα αυτά ενώπιον του Κυρίου και θα τελέσει τη θυσία εξιλέωσης και τη θυσία του ολοκαυτώματος. Μετά θα προσφέρει το κριάρι ως ευχαριστήρια θυσία στον Κύριο, και μαζί το καλάθι με τους άζυμους άρτους και τη σπονδή του οίνου.

Μετά ο Ναζηραίος θα ξυρίσει στην είσοδο της Σκηνής του Μαρτυρίου το κεφάλι του, που το είχε αφιερωμένο, και θα ρίξει τα μαλλιά του στο θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων, στην οποία καίγεται η ευχαριστήρια θυσία.

Κατόπιν ο ιερέας θα πάρει από το κριάρι την ωμοπλάτη, όταν θα έχει ψηθεί, και από το καλάθι ένα άζυμο άρτο και μια άζυμη λαγάνα, και θα τα βάλει στα χέρια του Ναζηραίου, αφού θα έχει ξυρίσει το κεφάλι του. Μετά ο ιερέας θα τα προσφέρει με ειδική τελετουργία στον Κύριο, ως θυσία επιθέματος. Πρόκειται για ιερή προσφορά προορισμένη για τον ιερέα, μαζί με το στήθος και τον μηρό, που σύμφωνα με το νόμο ανήκουν στον ιερέα. Μετά απ' όλα αυτά ο Ναζηραίος μπορεί να πιεί κρασί.

Αυτός ήταν ο νόμος για τον Ναζηραίος, ο οποίος αφιέρωσε τον εαυτό του για κάποιο χρονικό διάστημα στον Κύριο. Εάν όμως ένας Ναζηραίος, εκτός από το δώρο που έπρεπε να προσφέρει στον Κύριο για την αφιέρωσή του, είχε υποσχεθεί και άλλη προσφορά, τότε έπρεπε να εκπληρώσει με ακρίβεια την υπόσχεσή του (Αριθμοί 6,1-21).

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ

ΤΑ ΙΕΡΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

(Έξοδος 25,1-9)

- Ο Κύριος είχε πει στο Μωυσή να μαζέψει προαιρετικές προσφορές από τους Ισραηλίτες, όποιος είχε διάθεση και όποιος ήθελε. Ζήτησε να του προσφέρουν χρυσάφι, ασήμι και χαλκό, μάλλινα λινά υφάσματα από κατσικίσιο μαλλί, βαμμένα σε χρώμα γαλάζιο, πορφυρό ή κόκκινο, δέρματα τράγων βαμμένα κόκκινα και γαλάζια, άσηπτα ξύλα ακακίας, λάδι, αρωματικές ουσίες και θυμίαμα, επίσης πολύτιμους λίθους και άλλα πολύτιμα πετράδια, προκειμένου τα υλικά αυτά να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή της Κιβωτού της Διαθήκης, της Σκηνής του Μαρτυρίου, για το θυσιαστήριο του θυμιάματος και για το θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων, για την Τράπεζα της Προθέσεως, για την Επτάφωτη λυχνία, για όλα τα ιερά αντικείμενα και σκεύη που συνόδευαν όλα τα παραπάνω, για το ιερό έλαιο και για το ιερό θυμίαμα, καθώς και για τις ιερατικές στολές των ιερέων και αρχιερέων (Έξοδος 25,1-9. 35,4-19).

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ

(Έξοδος 30,9-10. 30,37-38)

- Δεν επιτρεπόταν ποτέ στους Ισραηλίτες να προσφέρουν στο θυσιαστήριο του θυμιάματος βέβηλο θυμίαμα, ούτε επιτρεπόταν να προσφέρουν σ' αυτό αιματηρές ή αναίμακτες θυσίες και ολοκαυτώματα, ούτε θυσίες καρπών και σπονδές οίνου.

Κάθε χρόνο γινόταν εξαγνισμός του θυσιαστηρίου, βάζοντας πάνω στα κέρατά του αίμα από τη θυσία για την εξιλέωση των αμαρτιών, γιατί αυτό το θυσιαστήριο ήταν άγιο και αφιερωμένο στον Κύριο (Έξοδος 30,9-10).

- Δεν επιτρεπόταν στους Ισραηλίτες να παρασκευάσουν θυμίαμα, παρόμοιο μ' αυτό ο Κύριος έδωσε οδηγίες στο Μωυσή και που προοριζόταν για την Κιβωτό της Διαθήκης, για δική τους χρήση, διότι ήταν άγιο και προοριζόταν μόνο για ιερή χρήση. Όποιος παρασκεύαζε θυμίαμα παρόμοιο μ' αυτό τιμωρούνταν με θάνατο (Έξοδος 30,37-38).

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΙΕΡΟ ΕΛΑΙΟ

(Έξοδος 30,31-33)

- Το λάδι του αγίου χρίσματος προοριζόταν μόνο για ιερή χρίση. Δεν επιτρεπόταν να χρησιμοποιηθεί το λάδι αυτό σε ανθρώπινο σώμα, ούτε κάποιος ν' αλειφθεί μ' αυτό, ούτε επιτρεπόταν να παρασκευαστεί για οποιαδήποτε ατομική χρήση. Όποιος παρασκεύαζε το ιερό λάδι και το χρησιμοποιούσε για οποιαδήποτε ατομική και κοσμική χρήση, έπρεπε να τιμωρηθεί με θάνατο (Έξοδος 30,31-33).

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΤΑΦΩΤΗ ΛΥΧΝΙΑ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ

(Έξοδος 25,29. 27,20-21. Λευιτικόν 24,1-9)

- Οι λύχνοι της επτάφωτης λυχνίας θα έπρεπε ν' ανάβονταν καθημερινά με αγνό λάδι ελιάς και έκαιγαν συνεχώς από το βράδυ ως το πρωί ενώπιον του Κυρίου. Αυτός ήταν νόμος παντοτινός για όλες τις επερχόμενες γενιές (Έξοδος 27,20-21. Λευιτικόν 24,1-4).

- Κάθε Σάββατο, όπου ήταν ημέρα ανάπαυσης, τοποθετούνταν 12 άρτοι, επάνω στην Τράπεζα της Προθέσεως. Οι άρτοι ήταν από σιμιγδάλι και ο κάθε άρτος ήταν δύο δέκατα του εφά (7,5 κιλά περίπου) για κάθε άρτο.

Αυτοί ήταν τοποθετημένοι πάνω στην Τράπεζα της Προθέσεως σε δύο στήλες, από έξι στην κάθε στήλη.  Πάνω σε κάθε στήλη έβαζαν καθαρό λιβάνι και αλάτι, και ήταν αυτοί οι άρτοι προσφορά στον Κύριο και συμβόλιζαν τις 12 φυλές του Ισραήλ. Οι άρτοι της προθέσεως, βρίσκονταν συνεχώς επάνω στην Τράπεζα.  Κάθε Σάββατο αντικαθιστούσαν τους  άρτους, έτσι ώστε να ήταν συνεχής η ανάμνηση της διαθήκης του Θεού με τους Ισραηλίτες.

Τα ψωμιά αυτά θα ανήκαν στον Ααρών και στους απογόνους του, οι οποίοι τα τρώγανε σε τόπο ιερό. Αυτός ήταν νόμος παντοτινός και αιώνιος για όλες τις επερχόμενες γενιές  (Έξοδος 25,29. Λευιτικόν 24,5-9).

ΠΟΙΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

ΠΟΙΟΙ ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ

(Δευτερονόμιο 23,2-9)

- Δεν επιτρέπεται στη λατρεία και στις συγκεντρώσεις ενώπιον του Κυρίου, να γίνει δεκτός όποιος ευνουχίστηκε με θλάση ή αποκοπή των γεννητικών του οργάνων.

- Δεν επιτρέπεται στη λατρεία και στις συγκεντρώσεις ενώπιον του Κυρίου, να γίνει δεκτός νόθος, γιος πόρνης.

- Δεν επιτρέπεται στη λατρεία και στις συγκεντρώσεις ενώπιον του Κυρίου, να γίνει δεκτός κάποιος που είναι Αμμωνίτης ή Μωαβίτης, ακόμα κι ως τη δέκατη γενιά των απογόνων τους, διότι αυτοί αρνήθηκαν να προμηθεύσουν με τρόφιμα και νερό τους Ισραηλίτες, όταν αυτοί βγήκανε από την Αίγυπτο. Αντίθετα, έστειλαν και κάλεσαν το Βαλαάμ, για να καταραστεί τους Ισραηλίτες, αλλά ο Κύριος, δεν επέτρεψε στο Βαλαάμ να κάνει κάτι τέτοιο. Δεν επιτρεπόταν οι Ισραηλίτες ποτέ στη ζωή τους να έχουν σχέσεις μ' αυτούς, ούτε να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

- Δεν επιτρεπόταν στους Ισραηλίτες να αποστρέφονται τους Εδωμίτες, διότι είναι αδελφικός και συγγενικός λαός. Επίσης να μην αποστρέφονται τους Αιγυπτίους, διότι είχαν φιλοξενηθεί στη χώρα τους. Η τρίτη γενιά των απογόνων τους μπορούσε να γίνει δεκτή στη λατρεία και στις συγκεντρώσεις ενώπιον του Κυρίου (Δευτερονόμιο 23,2-9).