ΒΙΒΛΟΣ

ΜΩΣΑΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ 

ΕΝΟΤΗΤΑ 9- ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ,

ΤΙΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ

Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑΔΕΛΦΙΚΟ ΓΑΜΟ

Ο ΑΝΔΡΑΔΕΛΦΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ

(Δευτερονόμιο 25,5-10)

- Εάν δυο αδέρφια συγκατοικούσαν και πέθαινε ο ένας απ' αυτούς χωρίς ν' αφήσει γιο, τότε η χήρα του δεν θα παντρευόταν ξένον άντρα, αλλά ο αδερφός του άντρα της θα την πάρει γυναίκα του κι έτσι θα εκπληρώσει το ανδραδελφικό καθήκον του προς αυτήν. Ο πρωτότοκος γιος που θα γεννούσε η χήρα, θα θεωρούνταν γιος εκείνου που πέθανε, για να μην εξαφανιζόταν το όνομα του από τον Ισραήλ.

Εάν όμως ο άντρας αυτός δεν ήθελε να πάρει γυναίκα του τη χήρα του αδερφού του, τότε αυτή θα πήγαινε στους πρεσβυτέρους, στην πύλη της πόλεως, όπου η γερουσία δίκαζε, και θα τους εξηγούσε την περίπτωση. Τότε οι πρεσβύτεροι της πόλης θα τον καλούσαν και θα του μιλούσαν, κι αν αυτός επέμενε ότι δεν ήθελε να παντρευτεί τη χήρα του αδερφού του, τότε η χήρα μπροστά στους πρεσβυτέρους, θα του έβγαζε το σανδάλι από το πόδι του και θα τον έφτυνε στο πρόσωπο και θα του έλεγε: «Αυτά κάνουν στον άνθρωπο, ο οποίος αρνείται να δημιουργήσει οικογένεια στον αδερφό του». Από 'κει και πέρα η οικογένεια αυτού του ανθρώπου θα ονομαζόταν «οίκος εκείνου που του αφαιρέθηκε το ένα υπόδημα (οίκος μονοσάνδαλου)» (Δευτερονόμιο 25,5-10).

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

(Έξοδος 22,15. Δευτερονόμιο 22,13-21)

- Εάν κάποιος αποπλανήσει μια κόρη παρθένα, η οποία δεν έχει μνηστευτεί, και πλαγιάσει μαζί της, υποχρεούται να καταβάλει την προίκα της στον πατέρα της και να την πάρει σύζυγό του. Εάν όμως ο πατέρας της αρνείται και δεν συγκατατίθεται να του τη δώσει, τότε εκείνος θα καταβάλει στον πατέρα την προίκα που δίνεται ως γαμήλια δωρεά σε μία παρθένο (Έξοδος 22,15).

- Εάν κάποιος παντρευόταν μια γυναίκα, αλλά αργότερα δεν τη θέλει άλλο,  και την κατηγορούσε για τη συμπεριφορά της, και τη δυσφημούσε ότι, όταν την παντρεύτηκε δεν ήταν παρθένα, τότε ο πατέρας της νέας και η μητέρα της θα έπρεπε να πάρουν τις αποδείξεις της παρθενίας της και να τις φέρουν στους πρεσβυτέρους της πόλης, στην πύλη. Αφού παρουσιάσουν τις αποδείξεις της παρθενίας της κόρης τους στους πρεσβυτέρους της πόλης, τότε αυτοί θα έπρεπε να συλλάβουν τον άντρα και να τον μαστιγώσουν και θα τιμωρούνταν επιπλέον με χρηματική ποινή 100 ασημένιους σίκλους, τους οποίους έπρεπε να παραδώσει στον πατέρα της νέας, επειδή δυσφήμισε μια παρθένα Ισραηλίτισσα. Τέλος θα υποχρεωνόταν να την κρατήσει για πάντα ως σύζυγό του και δεν θα μπορούσε να τη χωρίσει ποτέ.

Εάν όμως η κατηγορία αποδεικνυόταν αληθινή και δε βρισκόταν οι αποδείξεις της παρθενίας της νέας, τότε θα έπρεπε να την οδηγήσουν μπροστά στην πόρτα του πατρικού της σπιτιού, και οι άντρες της πόλης θα έπρεπε να τη θανατώσουν με λιθοβολισμό, γιατί διέπραξε ατιμία μέσα στο λαό και είχε σχέσεις με άντρα, ενώ ακόμα έμενε στο πατρικό της σπίτι. Έτσι θα εξαλειφόταν το κακό απ' ανάμεσά τους (Δευτερονόμιο 22,13-21).

ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ

(Δευτερονόμιο 24,5)

- Όταν κάποιος ήταν νιόπαντρος, δε θα πήγαινε σε κάποια εκστρατεία και δε θα του ανατίθεται καμία δημόσια υπηρεσία για ένα χρόνο. Θα ήταν ελεύθερος, για να μείνει σπίτι του μαζί με τη γυναίκα που πήρε (Δευτερονόμιο 24,5).

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ

(Λευιτικόν 19,20-22. 19,29. Δευτερονόμιο 22,22-29. 23,1)

- Εάν ένας άντρας πλάγιαζε με μια δούλη που ήταν αρραβωνιασμένη με άλλον άντρα, όχι όμως εξαγορασμένη ή ελεύθερη, θα έπρεπε να τιμωρηθούν και οι δυο, αλλά όχι με ποινή θανάτου, γιατί η γυναίκα δεν είχε αποκτήσει την ελευθερία της.

Ο άντρας θα έπρεπε να προσφέρει στον Κύριο, ως ένδειξη μετάνοιας για την κακή του πράξη και ως θυσία επανόρθωσης ένα κριάρι, στην είσοδο της Σκηνής του Μαρτυρίου. Με το κριάρι ο ιερέας θα έκανε γι' αυτόν ενώπιον του Κυρίου, την τελετουργία της εξιλέωσης για την αμαρτία που έπραξε και η αμαρτία του θα συγχωρούνταν (Λευιτικόν 19,20-22).

- Δεν επιτρεπόταν να εξωθούν οι άνθρωποι τις θυγατέρες τους να γίνουν ιερόδουλες και να μην μολύνουν τη χώρα, με τέτοιες βδελυρές πράξεις, έτσι ώστε να μη γεμίσει αυτή με ανηθικότητα (Λευιτικόν 19,29).

- Εάν κάποιος άντρας βρισκόταν να πλαγιάζει με παντρεμένη γυναίκα, τότε θα έπρεπε να θανατωθούν και οι δυο. Έτσι θα εξαλειφόταν το κακό απ' ανάμεσά τους.

- Εάν κάποιος άντρας συναντούσε στην πόλη μια νέα παρθένα, αρραβωνιασμένη και πλάγιαζε μαζί της, τότε θα έπρεπε να τους βγάλουν και τους δύο στην πύλη της πόλης και να τους θανατώσουν με λιθοβολισμό. Τη νέα, επειδή δεν φώναξε για βοήθεια, αν και βρισκόταν στην πόλη, και τον άντρα, επειδή ταπείνωσε τη γυναίκα του συνανθρώπου του. Έτσι θα εξαλειφόταν το κακό απ' ανάμεσά τους.

- Εάν κάποιος άντρας συναντούσε μια αρραβωνιασμένη παρθένα έξω στα χωράφια και τη βίαζε, τότε θα έπρεπε να θανατωθεί μόνον ο άντρας.  Στη νέα δεν έπρεπε να κάνουν τίποτε, γιατί δεν διέπραξε αμαρτία που να τιμωρείται με θάνατο. Η περίπτωση αυτή είναι σαν του ανθρώπου που κάποιος του επιτίθεται και τον σκοτώνει. Ο άντρας τη βρήκε στα χωράφια, η νέα μπορεί να φώναξε, αλλά να μην ήταν κανείς εκεί για να τη σώσει.

- Εάν κάποιος άντρας συναντούσε μια νέα που δεν ήταν αρραβωνιασμένη και τη βίαζε και τους ανακάλυπταν, τότε ο άντρας που βίασε την κοπέλα, θα έπρεπε να δώσει στον πατέρα της 50 ασημένιους σίκλους και να την πάρει γυναίκα του, επειδή την ταπείνωσε, και σ' όλη του τη ζωή δεν μπορούσε να τη χωρίσει (Δευτερονόμιο 22,22-29).

- Δεν έπρεπε να πάρει κανείς τη γυναίκα του πατέρα του για να μην ατιμάσει τον πατέρα του (Δευτερονόμιο 23,1).

ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ

ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ

(Δευτερονόμιο 23,18-19)

- Κανείς Ισραηλίτης, άντρας ή γυναίκα, δεν έπρεπε να επιδοθεί στην πορνεία. Δεν έπρεπε να υπάρξει καμία ιερόδουλη, ούτε κανένας προαγωγός σε πορνεία μεταξύ των Ισραηλιτών.

- Δεν επιτρεπόταν να φέρουν στο ναό του Κυρίου, την αμοιβή πόρνης ή το χρήμα κίναιδου, για να εκπληρώσουν οποιοδήποτε τάμα, διότι ήταν και τα δυο βδελυρές πράξεις για τον Κύριο (Δευτερονόμιο 23,18-19).

ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ

Η ΑΚΑΘΑΡΣΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΟΣ

(Λευιτικόν 15,1-18)

Ο Κύριος έδωσε στο Μωυσή και στον Ααρών τις παρακάτω διατάξεις, για την ακαθαρσία και την κάθαρση που απορρέει από το σώμα του ανδρός και της γυναικός. Οι Ισραηλίτες θα έπρεπε να προφυλαχτούν από τις ακαθαρσίες αυτές, έτσι ώστε να μην θανατωθούν εξαιτίας τους, μήπως απρόσεκτοι ξεχνιόντουσαν και εισερχόμενοι στη Σκηνή του Μαρτυρίου, τη βεβήλωναν με την ακαθαρσία τους.

- Εάν κάποιος άντρας έχει ρεύση από το σώμα του, η ρεύση αυτή τον καθιστά ακάθαρτο. Όλες οι ημέρες κατά την οποία διαρκεί η ρεύση από το σώμα του είναι μέρες ακαθαρσίας και ο άνθρωπος αυτός είναι ακάθαρτος. Το κρεβάτι όπου κοιμόταν αυτός ο άνθρωπος και κάθε αντικείμενο πάνω στο οποίο καθόταν ή κάθε αντικείμενο που άγγιζε, θεωρούνταν ακάθαρτο. Όποιος άγγιζε το κρεβάτι ή τα αντικείμενα ή το σώμα του ανθρώπου αυτού, θα έπρεπε να πλύνει τα ρούχα του, να καθαριστεί με νερό και θεωρούνταν ακάθαρτος ως το βράδυ.

- Κάθε άνθρωπος που άγγιζε οτιδήποτε είχε βρεθεί κάτω απ' αυτόν τον άνθρωπο, θεωρούνταν ακάθαρτος ως το βράδυ. Και όποιος μετέφερε ή σήκωνε κάποιο από τα αντικείμενα που άγγιξε ο άνθρωπος αυτός, θα έπρεπε να πλύνει τα ρούχα του, να καθαριστεί με νερό και θεωρούνταν ακάθαρτος ως το βράδυ. Και όποιον άγγιζε αυτός που έχει τη ρεύση, χωρίς να είχε πλύνει προηγουμένως τα χέρια του με νερό, αυτός θα έπρεπε να πλύνει τα ρούχα του, να καθαριστεί με νερό και θεωρούνταν ακάθαρτος ως το βράδυ.

- Εάν ο άνθρωπος που είχε τη ρεύση έφτυνε πάνω σ' ένα καθαρό άνθρωπο, αυτός θα έπρεπε να πλύνει τα ρούχα του, να καθαριστεί με νερό και θεωρούνταν ακάθαρτος ως το βράδυ.

- Κάθε πήλινο δοχείο που άγγιζε αυτός που είχε τη ρεύση, έπρεπε να κομματιστεί και κάθε ξύλινο δοχείο έπρεπε να πλυθεί με νερό.

- Όταν εκείνος που είχε οποιαδήποτε ρεύση καθαριζόταν απ' αυτή, θα έπρεπε να υπολογίσει εφτά μέρες για τον καθαρισμό του και κατόπιν θα έπρεπε να πλύνει τα ρούχα του, να καθαριστεί με νερό και τότε πλέον θεωρούνταν καθαρός. Την όγδοη μέρα θα έπρεπε να πάρει δύο τρυγόνια ή δύο νεοσσούς περιστεριών (πιτσούνια), και αυτά έπρεπε να τα φέρει ενώπιον του Κυρίου, στην είσοδο της Σκηνής του Μαρτυρίου, και να τα δώσει στον ιερέα. Ο ιερέας πρόσφερε το ένα απ' αυτά ως θυσία εξιλέωσης για την αμαρτία του και το άλλο ως θυσία ολοκαυτώματος, κι έτσι εξιλεωνόταν αυτός ο άνθρωπος ενώπιον του Κυρίου. 

- Εάν κάποιος άντρας πάθαινε εκσπερμάτωση κατά τον ύπνο του, θα έπρεπε να καθαρίσει με νερό όλο του το σώμα και θεωρούνταν ακάθαρτος ως το βράδυ.  Κάθε ρούχο, κάθε ύφασμα και κάθε δερμάτινο αντικείμενο που θα λερωνόταν από την πράξη αυτή, θα έπρεπε να πλυθεί με νερό και θεωρούνταν ακάθαρτο ως το βράδυ. Εάν κάποιος άντρας ερχόταν σε επαφή με γυναίκα και πάθαινε εκσπερμάτωση, τότε θα έπρεπε να καθαριστούν και οι δύο με νερό και θεωρούνταν ακάθαρτοι ως το βράδυ (Λευιτικόν 15,1-18).

Η ΑΚΑΘΑΡΣΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

(Λευιτικόν 15,19-33)

- Εάν κάποια γυναίκα είχε ροή αίματος και πρόκειται για τη συνηθισμένη ρύση της περιόδου της, θεωρούνταν ακάθαρτη για εφτά μέρες, κι όποιος την άγγιζε θεωρούνταν ακάθαρτος ως το βράδυ.

Κάθε αντικείμενο που πάνω του κοιμάται ή κάθεται αυτή η γυναίκα, όσο βρίσκεται στην κατάσταση αυτή, θεωρούνταν ακάθαρτο. Όποιος άγγιζε το κρεβάτι της ή οποιοδήποτε αντικείμενο, που πάνω του είχε καθίσει η γυναίκα, αλλά και οτιδήποτε βρισκόταν πάνω στο κρεβάτι ή πάνω στο κάθισμα που αυτή καθόταν, θα έπρεπε να πλύνει τα ρούχα του, να καθαριστεί με νερό και θεωρούνταν ακάθαρτος ως το βράδυ.

- Εάν κάποιος άντρας πλάγιαζε μαζί της και η έμμηνος ρύσις είχε έρθει σε επαφή μ' αυτόν, τότε θεωρούνταν κι αυτός ακάθαρτος για εφτά μέρες. Κάθε κρεβάτι που πάνω του κοιμούνταν αυτή η γυναίκα, θεωρούνταν κι αυτό ακάθαρτο.

- Εάν κάποια γυναίκα είχε ρύση αίματος για περισσότερες μέρες πέρα από τον κανονικό χρόνο της περιόδου της και η έμμηνος ρύσις παρατεινόταν, αυτή θεωρούνταν ακάθαρτη για όλη την περίοδο που έτρεχε το αίμα, όπως ακριβώς και κατά τη φυσιολογική περίοδο.  Κάθε κρεβάτι όπου κοιμόταν αυτή η γυναίκα και κάθε τι που πάνω του καθόταν θεωρούνταν ακάθαρτο, για όλο το διάστημα της αιμορραγίας της, όπως ακριβώς και κατά την φυσιολογική περίοδό της.

Όποιος άγγιζε τη γυναίκα αυτή ή τα αντικείμενα πάνω στα οποία κοιμόταν ή καθόταν, θεωρούνταν ακάθαρτος θα έπρεπε να πλύνει τα ρούχα του, να καθαριστεί με νερό και θεωρούνταν ακάθαρτος ως το βράδυ.

Όταν σταμάταγε αυτή η μη φυσιολογική περίοδος, θα έπρεπε να υπολογίσει εφτά μέρες κι έπειτα θεωρούνταν καθαρή. Την όγδοη μέρα θα έπρεπε η γυναίκα αυτή να πάρει δύο τρυγόνια ή δύο νεοσσούς περιστεριών (πιτσούνια), και αυτά έπρεπε να τα φέρει ενώπιον του Κυρίου, στην είσοδο της Σκηνής του Μαρτυρίου, και να τα δώσει στον ιερέα. Ο ιερέας πρόσφερε το ένα απ' αυτά ως θυσία εξιλέωσης για την αμαρτία του και το άλλο ως θυσία ολοκαυτώματος, κι έτσι εξιλεωνόταν αυτή η γυναίκα ενώπιον του Κυρίου (Λευιτικόν 15,19-33).

ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΠΕΡΙ ΑΝΗΘΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ

ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΠΕΡΙ ΑΝΗΘΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ

(Έξοδος 22,19. Λευιτικόν 18,1-30. Δευτερονόμιο 27,20-23)

Ο Κύριος τονίζει στους Ισραηλίτες ότι, εάν ήθελαν να ήταν καθαροί και αγνοί ενώπιον του Θεού, δεν θα έπρεπε να τηρούν τα έθιμα της Αιγύπτου, όπου ζούσαν κάποτε, ούτε τα έθιμα της Χαναάν, στην οποία θα κατοικήσουν. Θα έπρεπε να τηρούν και να εφαρμόζουν τις εντολές και τους νόμους του Κυρίου και να ζουν σύμφωνα μ' αυτές. Όποιος τις εφάρμοζε, αυτός θα ζούσε ειρηνικά και ασφαλής πνευματικά.

- Κανείς άνθρωπος δεν επιτρέπεται να πλησιάζει τον εξ αίματος συγγενή του για να συνευρεθεί μαζί του (Λευιτικόν 18,6).

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να συνευρεθεί με τη μητέρα του προσβάλλοντας έτσι την τιμή του πατέρα του. Είναι μάνα του και δεν επιτρέπεται να πλαγιάζει μαζί της. Αλλά ούτε και με άλλη γυναίκα του πατέρα του επιτρέπεται να συνευρεθεί, γιατί ατιμάζει έτσι τον πατέρα του (Λευιτικόν 18,7-8. Δευτερονόμιο 27,20).

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να συνευρεθεί με την αδερφή του, η οποία είναι θυγατέρα του πατέρα του ή της μητέρας του, είτε αυτή ήταν ετεροθαλής είτε όχι. Δεν επιτρέπεται να πλαγιάζει μαζί της (Λευιτικόν 18,9. Δευτερονόμιο 27,22).

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να συνευρεθεί με την πεθερά του και είναι καταραμένος γι' αυτό (Δευτερονόμιο 27,23).

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να πλαγιάσει με τη θυγατέρα του γιου του ή της κόρης του, γιατί έτσι ατιμάζει τον εαυτό του.

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να πλαγιάσει με τη θυγατέρα μιας γυναίκας του πατέρα του, αφού κι αυτή γεννήθηκε από τον πατέρα του.

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να πλαγιάσει με αδερφή του πατέρα του ή αδερφή της μητέρας του, γιατί είναι συγγενείς εξ αίματος του πατέρα του και της μητέρας του.

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να ατιμάσει τον αδερφό του πατέρα του και να πλαγιάσει με τη γυναίκα του, γιατί είναι θεία του.

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να πλαγιάσει με τη νύφη του γιατί είναι γυναίκα του γιου του.

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να πλαγιάσει με τη γυναίκα του αδερφού του, γιατί έτσι ατιμάζει τον αδερφό του.

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να πλαγιάσει με μια γυναίκα και με την κόρη της ταυτόχρονα, ούτε με την εγγονή της, γιατί είναι συγγενείς της εξ αίματος, θα ήταν πράξη ανήθικη.

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να πάρει, εκτός από τη γυναίκα του, την αδερφή της για παλλακίδα και να πλαγιάσει μαζί της, όσο η γυναίκα του ζει.

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να πλησιάσεις γυναίκα που βρίσκεται στην έμμηνο ρύση της και να πλαγιάσει μαζί της.

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να πλαγιάσει  με τη γυναίκα ενός άλλου, γιατί έτσι θεωρείται μοιχός και ακάθαρτος.

- Κανείς δεν επιτρέπεται να αφιερώσει κάποιο από τους απογόνους του ως υπηρέτη σε ξένο άρχοντα και δεν θα μολύνει μ' αυτή την πράξη το όνομα του Κυρίου.

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να πλαγιάσει με άντρα όπως πλαγιάζει με γυναίκα, είναι βδελυρό (Λευιτικόν 18,10-22).

- Κανείς άντρας δεν επιτρέπεται να συνευρεθεί με κανένα ζώο, γιατί έτσι θα καταστεί ακάθαρτος, ούτε και η γυναίκα έπρεπε να πλησιάζει ζώο για να συνευρεθεί μαζί του, γιατί είναι αισχρό (Λευιτικόν 18,23. Δευτερονόμιο 27,21).

- Όποιος κτηνοβατεί θα έπρεπε να τιμωρηθεί με θάνατο (Έξοδος 22,19).

Ο Κύριος είπε στους Ισραηλίτες ότι, δεν έπρεπε να μολύνονται με καμιά απ' αυτές τις βρωμερές πράξεις, γιατί με τέτοιες πράξεις μολύνθηκαν τα έθνη, αυτά που εγώ τα διώχνω από μπροστά σας. Μ' αυτές τις πράξεις και μ' αυτά τα σιχαμερά αμαρτήματα μολύνθηκαν οι άνθρωποι που ζούσαν στη γη, πολύ πριν απ' αυτούς, και γι' αυτό ο Κύριος τους τιμώρησε για τις ανομία τους. Έτσι δεν θα τους ξεράσει η γη, όπως ξέρασε τα έθνη που ζούσαν εκεί πριν από αυτούς.

Αλλά οι Ισραηλίτες, ως ο λαός του Θεού, δεν έπρεπε να κάνουν τα ίδια. Αυτοί έπρεπε να τηρούν τους νόμους και τις εντολές του Κυρίου, τόσο οι ίδιοι, όσο και οι ξένοι που ζούσαν ανάμεσά τους. Όποιος διαπράξει οποιαδήποτε απ' αυτές τις βδελυρές πράξεις, θα έπρεπε να τιμωρηθεί με θάνατο (Λευιτικόν 18,24-30).

ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ ΓΙΑ ΑΝΗΘΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑΤΑ

(Λευιτικόν 20,10-21)

- Εάν κάποιος είχε διαπράξει μοιχεία με γυναίκα έγγαμη, δηλαδή με τη γυναίκα ενός άλλου, ο μοιχός και η μοιχαλίδα θα έπρεπε να τιμωρηθούν με θάνατο.

- Εάν κάποιος είχε συνευρεθεί με τη γυναίκα του πατέρα του, ντρόπιασε τον πατέρα του. Κι αυτός και η γυναίκα θα έπρεπε να τιμωρηθούν με θάνατο.

- Εάν κάποιος είχε συνευρεθεί με τη γυναίκα του γιου του, θα έπρεπε και οι δύο να τιμωρηθούν με θάνατο, γιατί πρόκειται για πράξη ανήθικη.

- Εάν κάποιος είχε συνευρεθεί με άντρα όπως συνευρίσκεται με γυναίκα, διαπράττουν και οι δύο πράξη βδελυρή. Θα έπρεπε και οι δύο να τιμωρηθούν με θάνατο.

- Εάν κάποιος είχε νυμφευθεί μια γυναίκα και μαζί μ' αυτή νυμφευθεί και τη μητέρα της, πρόκειται για πράξη αισχρή και θα έπρεπε να τους κάψουν στη φωτιά κι αυτόν κι εκείνες, για να μην υπάρχει αυτή η ασέλγεια ανάμεσά τους.

- Εάν ένας άντρας ή μια γυναίκα είχε συνευρεθεί με ζώο, θα έπρεπε να θανατωθεί, και το ζώο θα έπρεπε να το σκοτώσουν, γιατί πρόκειται για μεγάλη αμαρτία.

- Εάν κάποιος είχε νυμφευθεί την αδερφή του, την κόρη του πατέρα του ή την κόρη της μητέρας του, και συνευρεθούν μαζί, τότε πρόκειται για αισχρή πράξη και θα έπρεπε να εξολοθρευτούν για την αμαρτία τους.

- Εάν κάποιος είχε πλαγιάσει με γυναίκα στη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως της και συνευρεθεί μαζί της, και εκείνη εκούσια συνευρεθεί μαζί του, θα έπρεπε να εξολοθρευτούν και οι δυο από το λαό.

- Εάν κάποιος είχε συνευρεθεί με την αδερφή της μητέρας του ή με την αδερφή του πατέρα του, πρόκειται για μεγάλη αμαρτία γιατί πρόκειται για συνεύρεση με στενό συγγενή, και θα έπρεπε και οι δύο να τιμωρηθούν.

- Εάν κάποιος είχε συνευρεθεί με οποιοδήποτε συγγενικό πρόσωπο, θα έπρεπε και οι δύο να θανατωθούν άτεκνοι.

- Εάν κάποιος νυμφευόταν τη γυναίκα του αδερφού του, διέπραττε πράξη μιαρή και ακάθαρτη, γιατί ντρόπιασε τον αδερφό του. Θα έπρεπε και οι δύο να θανατωθούν άτεκνοι (Λευιτικόν 20,10-21).

Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

(Δευτερονόμιο 24,1-4)

- Εάν κάποιος παντρευτεί μια γυναίκα αλλά αργότερα την αντιπαθήσει, επειδή βρήκε σ' αυτήν κάποιο άσχημο πράγμα, μπορούσε να της δώσει γραπτό διαζύγιο και να τη διώξει από το σπίτι του. Η γυναίκα αυτή, αφού φύγει από το σπίτι του πρώτου συζύγου της, μπορεί να παντρευτεί άλλον άντρα. Εάν όμως και ο δεύτερος αυτός άντρας πάψει να την αγαπάει και της δώσει γραπτό διαζύγιο και τη διώξει από το σπίτι του, ή αν αυτός πεθάνει, τότε ο πρώτος της άντρας, που την είχε διώξει, δεν μπορεί να την ξαναπάρει πάλι γυναίκα του, επειδή θεωρείται ακάθαρτη, και η πράξη αυτή θα βδελυρή για τον Κύριο και δεν πρέπει να μολύνουν με αμαρτία τη χώρα (Δευτερονόμιο 24,1-4).

Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΗΛΟΤΥΠΙΑ

Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΗΛΟΤΥΠΙΑ

(Αριθμοί 5,11-31)

Ο Κύριος είχε δώσει στο Μωυσή τις ακόλουθες οδηγίες:

- Εάν μια γυναίκα είχε απιστήσει στο σύζυγό της και τον είχε απατήσει με άλλον άντρα, και δεν υπήρχε μάρτυρας ή δεν συλλήφθηκε επ' αυτοφώρω, τότε η γυναίκα ήταν ηθικά μολυσμένη. Εάν ο άντρας της την υποπτευθεί και καταληφθεί από ζηλοτυπία, είτε η γυναίκα διέπραξε την αμαρτία είτε όχι, τότε θα έπρεπε να οδηγήσει τη γυναίκα του στον ιερέα και θα πάει ως προσφορά το ένα δέκατο του εφά (δύο χιλιόγραμμα περίπου) κριθαρένιο αλεύρι, χωρίς να χύσει πάνω σ' αυτό λάδι, ούτε να βάλει λιβάνι, γιατί πρόκειται για προσφορά ζηλοτυπίας, που παραπέμπει σε συζυγική απιστία.

Ο ιερέας θα οδηγήσει τη γυναίκα να σταθεί όρθια ενώπιον του Κυρίου. Θα πάρει καθαρό νερό από πηγή μέσα σ' ένα πήλινο δοχείο και μέσα σ' αυτό θα ρίξει σκόνη από το έδαφος όπου βρίσκεται η Σκηνή του Μαρτυρίου. Στη συνέχεια ο ιερέας θα φέρει τη γυναίκα να σταθεί όρθια ενώπιον του Κυρίου, θα ξεσκεπάσει το κεφάλι της και θα της δώσει στα χέρια της την προσφορά της ζηλοτυπίας. Τότε ο ιερέας κρατώντας στα χέρια του το πήλινο δοχείο με το πικρό νερό, δια της κατάρας του οποίου θα εξακριβωθεί αν η γυναίκα ήταν αθώα ή ένοχη. Μετά θα ορκίσει τη γυναίκα και θα της πει: «αν κανένας άντρας δεν πλάγιασε μαζί σου και αν, όσο είσαι στην εξουσία του άντρα σου, δεν τον απάτησες και δε μολύνθηκες, τότε αυτό το καταραμένο νερό δε θα σε βλάψει. Αν όμως, όσο είσαι στην εξουσία του άντρα σου, τον απάτησες και μολύνθηκες, γιατί κάποιος άλλος πλάγιασε μαζί σου, τότε ο Κύριος θα σε καταραστεί και θα σε καταστήσει αποκρουστικό παράδειγμα καταραμένου ανθρώπου ανάμεσα στο λαό. Θα εισέλθει το νερό αυτό της κατάρας στην κοιλιά σου, ώστε αυτή θα πρηστεί και μετά θα σαπίσει και θα πέσει η μήτρα σου». Η γυναίκα θα απαντήσει: «Γένοιτο, γένοιτο». Μετά ο ιερέας θα γράψει αυτές τις κατάρες σε χαρτί και θα σβήσει τη γραφή βουτώντας το στο πικρό νερό.

Κατόπιν ο ιερέας θα δώσει στη γυναίκα να πιει το πικρό νερό της κατάρας, θα πάρει από τα χέρια της την προσφορά της ζηλοτυπίας, θα την παρουσιάσει ενώπιον του Κυρίου και θα την φέρει στο θυσιαστήριο. Έπειτα θα πάρει μια χούφτα από αυτήν την προσφορά για να υπενθυμίσει την αμαρτία της στον Κύριο, και θα κάψει την προσφορά πάνω στο θυσιαστήριο. Τέλος θα δώσει στη γυναίκα να πιει το νερό της κατάρας. Τότε εάν η γυναίκα είχε μολυνθεί και είχε απατήσει τον άντρα της, το πικρό νερό της κατάρας θα μπει μέσα της, θα πρηστεί η κοιλιά της και μετά θα σαπίσει και θα πέσει η μήτρα της, και η γυναίκα αυτή θα ήταν καταραμένη ανάμεσα στο λαό της. Αν όμως η γυναίκα δεν είχε μολυνθεί και ήταν καθαρή, δε θα πάθαινε τίποτα και θα μπορούσε να κάνει παιδιά.

Αυτός ήταν ο νόμος της ζηλοτυπίας, για την περίπτωση κατά την οποία μια γυναίκα, ενώ ήταν παντρεμένη, απάτησε τον άντρα της και μολύνθηκε ηθικά ή όταν ένας άντρας θα καταληφθεί από ζηλοτυπία και θα υποπτευθεί τη γυναίκα του ότι απίστησε. Τότε ο ιερέας θα έπρεπε να οδηγήσει τη γυναίκα ενώπιον του Κυρίου και να της εφαρμόσει αυτόν το νόμο στο σύνολό του. Εάν η γυναίκα αποδειχθεί ένοχη θα πάρει την ποινή της αμαρτίας της και ο σύζυγός της είναι απαλλαγμένος από κάθε ευθύνη (Αριθμοί 5,11-31).