ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

 ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΙΩΒΗΛΑΙΩΝ

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΙΩΒΗΛΑΙΩΝ

Το βιβλίο των Ιωβηλαίων, το οποίο ονομάζεται και «Λεπτή (μικρά) Γένεσις» ή «Λεπτογένεσις», είναι ένα απόκρυφο αρχαίο εβραϊκό θρησκευτικό βιβλίο και ένα από τ' απόκρυφα (ψευδεπίγραφα) κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, τόσο από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και Ρωμαιοκαθολική όσο και από την Προτεσταντική. Αντίθετα συμπεριλαμβάνεται στα κανονικά από την Εκκλησία της Αιθιοπίας (Κοπτική) και από τους Εβραίους στην Αιθιοπία.

Το βιβλίο των Ιωβηλαίων φέρονται να γράφτηκαν αρχικά στη εβραϊκή γλώσσα μεταξύ του τέλους του 2ου και τις αρχές του 1ου π.Χ. αιώνα.. Από το εβραϊκό κείμενο μεταφράστηκαν αργότερα στην ελληνική και από αυτήν στην αιθιοπική γλώσσα και ακολούθως στη λατινική. Το βιβλίο διατηρήθηκε ολόκληρο στην αιθιοπική γλώσσα (26 κείμενα), που ανάγονται όμως στον 15ο και 16ο αιώνα, στο ένα τρίτο του περίπου στην λατινική και στην ελληνική μόνο κάποια αποσπάσματα πατέρων της Εκκλησίας, καθώς και κάποιο τμήμα στη συριακή, που αναφέρεται στα ονόματα των συζύγων των πατριαρχών, που φυλάσσεται στο βρετανικό μουσείο.

Από τις αναφορές (αποσπάσματα) που περιλαμβάνουν στα κείμενά τους διάφοροι πατέρες της Εκκλησίας όπως οι: Ιουστίνος ο Μάρτυρας, ο Ωριγένης, ο Διόδωρος ο Ταρσεύς, ο Ισίδωρος ο Αλεξανδρινός, ο Ευτύχιος ο Αλεξανδρείας, ο Ιωάννης Μαλάλας, ο Γεώργιος Κεδρηνός κ.ά. διαφαίνεται ότι το βιβλίο ήταν πολύ γνωστό τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες και ιδιαίτερα περί τον 4ο αιώνα όπου φέρονται να κυκλοφορούν όλες οι παραπάνω μεταφράσεις, όταν εκείνη την εποχή επί Αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνου χαρακτηρίστηκε μεταξύ άλλων ως "μη κανονικό" βιβλίο.

Το βιβλίο αυτό από το περιεχόμενό του ονομάστηκε «Ιωβηλαία», γιατί περιγράφει τα γεγονότα κατά περιόδους σαράντα εννέα ετών (βλ. Ιωβηλαίο έτος) και «Λεπτή Γένεσις» για το περιεχόμενο του που αναφέρεται στη Γένεση και τα δώδεκα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Εξόδου. Ο συγγραφέας του αφηγείται τα βιβλικά δεδομένα με «χαγγαδικό» (εποικοδομητικό) και «χαλαχικό» (νομικό) τρόπο χρησιμοποιώντας πολλές φορές και μυθολογικό υλικό.

ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Το βιβλίο των Ιωβηλαίων ξεκινάει με τη Δημιουργία του κόσμου μέχρι την αρχή της περιπλάνησης του Μωυσή στο Σινά όταν παρέλαβε τις Δέκα Εντολές και περιλαμβάνει συνολικά 50 Ιωβηλαίους, δηλαδή περίπου 2.400 χρόνια.

Από τις αφηγήσεις των Ιωβηλαίων ξεχωρίζουν οι αναφορές στους αγγέλους που φέρονται να γεννήθηκαν την πρώτη ημέρα της δημιουργίας και που διακρίνονται σε τέσσερις τάξεις: άγγελοι παρουσίας, άγγελοι αγιοποιήσεων, άγγελοι φύλακες ανθρώπων και άγγελοι προστάτες της φύσης. Από αυτούς μαθήτευσε ο Ενώχ τις επιστήμες και τέχνες της αστρονομίας, της χρονομέτρησης, του προσδιορισμού των εποχών και της γραφής. Ειδικότερα για τους δαίμονες αναφέρεται ότι αυτοί αποτελούσαν μια ομάδα έκπτωτων αγγέλων ή ανυπάκουοι απόγονοι του Σηθ, που τελικά ζευγάρωσαν με θνητές γυναίκες, κόρες του Κάϊν, εκ των οποίων προήλθε μία φυλή γιγάντων οι καλούμενοι Νεφελίμ ή Νεφιλίμ, που τελικά εξοντώθηκαν στον κατακλυσμό του Νώε, αφήνοντας όμως ο Θεός μερικούς εξ αυτών μετά τον κατακλυσμό.
Χαρακτηριστικές επίσης είναι οι αναφορές σε αιμομιξίες των παιδιών του Αδάμ και της Εύας, όπου ο αδελφοκτόνος Κάιν έλαβε σύζυγό του την αδελφή του Άουαν, από τους οποίους γεννήθηκε ο Ενώχ, καθώς και ο Σήθ, αδελφός του Κάιν, έλαβε σύζυγο την αδελφή του Αζούρα. Τέλος μετά τον κατακλυσμό αναφέρεται πως η Γη κατανεμήθηκε σε τρία τμήματα για το καθένα παιδί του Νώε και τα δεκαέξι εγγόνια του, όπου μετά και την καταστροφή του Πύργου της Βαβέλ, αυτοί βρέθηκαν να κατοικούν διάσπαρτοι στη Μέση Ανατολή.

ΠΗΓΕΣ

Α) "Εισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη"

Δαμιανού Αθ. Δόϊκου, Καθηγητή Α.Π.Θ.

Β) Βικιπαίδεια