Η ΚΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
|
|
Η φράση αποτυπώνεται σε χωρίο της Προς Φιλιππησίους επιστολής (2,6-10) του Αποστόλου Παύλου.
"[Ο Ιησούς Χριστός] εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, αλλ' εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος, και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Δι' ο και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα".
"[ο Ιησούς Χριστός] αν και ήταν Θεός, δεν θεώρησε την ισότητά του με τον Θεό αποτέλεσμα αρπαγής, αλλά τα απαρνήθηκε όλα, πήρε μορφή δούλου και έγινε άνθρωπος· και όντας πραγματικός άνθρωπος ταπεινώθηκε θεληματικά υπακούοντας μέχρι θανάτου, και μάλιστα θανάτου σταυρικού. Γι' αυτό και ο Θεός τον ανέβασε πολύ ψηλά και του χάρισε το όνομα που είναι πάνω απ' όλα τα ονόματα".
Ο Ιησούς Χριστός κατά την Ενανθρώπησή Του αν και είχε όλα τα γνωρίσματα της θεότητος, δεν θεώρησε ωστόσο αρπαγμό το να είναι ομότιμος με τον Πατέρα, δεν θεώρησε δηλαδή τη θεϊκή ιδιότητα ένα λάφυρο ή προνόμιο που πρέπει αδιάκοπα να απολαμβάνει. Γι' αυτό εκένωσε, δηλαδή άδειασε τον εαυτό του από όλα τα θεϊκά γνωρίσματα, απεκδύθηκε τη θεότητα, αποξενώθηκε τον θεϊκό χαρακτήρα του, και έλαβε μορφή δούλου. Ο Δημιουργός του κόσμου γεννιέται ως άνθρωπος στη Βηθλεέμ και μάλιστα ταπεινός, σε μια φάτνη.
Αυτή η κένωση του Χριστού φτάνει μέχρι θανάτου. Ταπείνωσε τόσο τον εαυτό του που θυσιάστηκε για να σώσει την ανθρωπότητα. Ταπεινώθηκε τόσο ώστε πέθανε διά σταυρού και μάλιστα ανάμεσα σε δύο κακούργους.
Επειδή ακριβώς ο Υϊός Λόγος εκένωσε και ταπείνωσε τον εαυτό του, ο Θεός τον υπερύψωσε (τον ανάστησε) και του χάρισε το όνομα, το υπέρ παν όνομα: Κύριος. "Εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός", συνεχίζει ο απόστολος Παύλος στην ίδια επιστολή, ευθύς μετά το σημείο όπου τελειώνει το αρχικό παράθεμά μας. Ο Χριστός είναι ο Κύριος των πάντων, είναι ο Βασιλεύς του κόσμου με θρόνο τον Σταυρό.
Ωστόσο η κενωτική κίνηση ορίζει για όλους μας, και τον τρόπο της αγάπης. H αγάπη είναι κενωτική και το τέλειο παράδειγμα μίμησής είναι η κένωση του Χριστού. Με άλλα λόγια, η αγάπη είναι θυσία. Δεν σημαίνει να πάρεις από τον άλλο, αλλά να δώσεις και να προσφέρεις το καλύτερο από τον εαυτό σου. Ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος μιλάει για την κένωση του Χριστού καλώντας ακριβώς τους Χριστιανούς των Φιλίππων να αποκτήσουν το κενωτικό φρόνημα του Χριστού:
"μηδέν κατά ερίθειαν ή κενοδοξίαν, αλλά τη ταπεινοφροσύνη αλλήλους ηγούμενοι υπερέχοντας εαυτών". (2, 3).
"Μην κάνετε τίποτε από ανταγωνισμό ή από ματαιοδοξία, αλλά με ταπεινοφροσύνη ας θεωρεί ο καθένας ανώτερό του τον άλλο".
