ΒΙΒΛΟΣ

ΜΩΣΑΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

ΕΝΟΤΗΤΑ 11- ΟΙ ΝΟΜΟΙ  ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

(Δευτερονόμιο 20,1-9)

- Όταν οι Ισραηλίτες θα βγαίνανε για πόλεμο και έβλεπαν ιππικό, άρματα και στρατό περισσότερα από εκείνους, να μην τους φοβηθούνε, γιατί ο Κύριος, ο Θεός τους, θα είναι μαζί τους. Πριν την ώρα της μάχης, ο αρχιερέας μιλούσε στους στρατιώτες και τους εμψύχωνε να μη δειλιάσουνε και να μη φοβηθούνε, γιατί ο Κύριος, θα πολεμήσει μαζί τους εναντίον των εχθρών τους.

Μετά θα μιλήσουν στους στρατιώτες οι αξιωματικοί και θα τους πουν, εάν υπήρχαν κάποιοι ανάμεσά τους που είχαν χτίσει καινούριο σπίτι και δεν έκαναν ακόμη τα εγκαίνια του. Αυτοί έπρεπε να φύγουν και να γυρίσουν σπίτι τους, μήπως σκοτωθούν στον πόλεμο και πάει άλλος και το εγκαινιάσει. 

Ακόμη εάν υπήρχαν κάποιοι ανάμεσά τους που είχαν φυτέψει αμπέλια και δεν δοκίμασαν ακόμα τους καρπούς τους. Αυτοί έπρεπε να φύγουν και να γυρίσουν σπίτι τους, μήπως σκοτωθούν στον πόλεμο και πάει άλλος και τους δοκιμάσει. 

Ακόμη εάν υπήρχαν κάποιοι ανάμεσά τους που είχαν αρραβωνιαστεί αλλά δεν παντρεύτηκαν ακόμα. Αυτοί έπρεπε να φύγουν και να γυρίσουν σπίτι τους, μήπως σκοτωθούν στον πόλεμο και τη γυναίκα τους την πάρει κάποιος άλλος.

Επίσης οι αξιωματικοί θα πουν, εάν υπήρχαν κάποιοι ανάμεσά τους που φοβούνται και έχασαν το θάρρος τους. Αυτοί έπρεπε να φύγουν και να γυρίσουν σπίτι τους, για να μη γίνουν αιτία να δειλιάσουν και οι άλλοι όπως αυτοί.

Όταν οι αξιωματικοί τελειώσουν την ομιλία τους στους στρατιώτες, τότε θα ορίσουν τους επικεφαλής των διαφόρων τμημάτων του στρατού (Δευτερονόμιο 20,1-9).

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

(Δευτερονόμιο 20,10-20)

- Όταν οι Ισραηλίτες πλησιάζανε σε μια πόλη για να την καταλάβουν, πρώτα θα έπρεπε να κάνουν στους κατοίκους της ειρηνικές προτάσεις. Κι αν οι κάτοικοι της πόλεως απαντήσουν ότι θέλουν ειρήνη και παραδοθούν, τότε όλος ο πληθυσμός της πόλης θα είναι υποτελής και θα δουλεύει για αυτούς. Αν όμως δεν κάνουν ειρήνη και πολεμήσουν, τότε θα πολιορκήσουν την πόλη. Και όταν ο Κύριος, θα την παραδώσει στην εξουσία τους, τότε θα έπρεπε να κατασφάξουν όλους τους άντρες της. Τις γυναίκες και τα παιδιά, τα ζώα και όλα τα λάφυρα που θα βρίσκανε στην πόλη, μπορούσαν να τα πάρουν δικά τους, ως λάφυρα πολέμου.

Έτσι έπρεπε να κάνουν με όλες τις πόλεις που βρίσκονταν μακριά και δεν ανήκαν στα έθνη, που κατοικούσαν στη Χαναάν. Στις πόλεις των λαών, που κατοικούν στη Χαναάν, κανένας άνθρωπος δεν έπρεπε να μείνει ζωντανός. Θα έπρεπε να εξοντωθούν όλοι, αλλιώς θα επηρεαστούν από τις βδελυρές τους πράξεις, αυτές που έκαναν στις λατρείες των θεών τους, και έτσι θα κάνουν κι αυτοί τα ίδια και θ' αμαρτήσουν ενώπιον του Κυρίου.

Όταν θα πολιορκούσαν μια πόλη για πολλές μέρες για να την κυριέψουν, δεν έπρεπε να κόβουν τα καρποφόρα δέντρα γύρω της. Μπορούσαν να τρέφονται από τους καρπούς τους. Τα δέντρα των αγρών δεν είναι άνθρωποι, για να φέρονται σ' αυτά όπως στους πολιορκημένους. Μόνο τα δέντρα που δεν κάνουν φαγώσιμους καρπούς, μπορούσαν να κόψουν για να κατασκευάσουν πολιορκητικές μηχανές και οχυρώματα γύρω από την πόλη, με την οποία βρίσκονται σε πόλεμο μαζί της (Δευτερονόμιο 20,10-20).

Η ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

(Δευτερονόμιο 21,10-14)

- Όταν οι Ισραηλίτες έκαναν πόλεμο με τους εχθρούς τους και παίρνανε λάφυρα κι αιχμαλώτους,  αν κάποιος από αυτούς έβλεπε ανάμεσα στους αιχμαλώτους μια ωραία γυναίκα και την ερωτευόταν και ήθελε να την πάρει γυναίκα του,  μπορούσε να την πάρει στο σπίτι του. Η γυναίκα θα έπρεπε να ξυρίσει το κεφάλι της, να κόψει τα νύχια της,  και να βγάλει τα φορέματα της αιχμαλωσίας από πάνω της. Κι αφού πενθούσε τον πατέρα της και τη μάνα της για ένα μήνα τότε μόνο ο άντρας μπορούσε να κοιμηθεί μαζί της και να την κάνει νόμιμη γυναίκα του.

Εάν αργότερα δεν του αρέσει πια η γυναίκα αυτή, μπορούσε να την αφήσει ελεύθερη, αλλά απαγορευόταν να την πουλήσει ή να την μεταχειριστεί σαν δούλη, γιατί προηγουμένως την είχε πάρει ως σύζυγο και τη διέφθειρε (Δευτερονόμιο 21,10-14).