|
ΒΙΒΛΟΣ |
||||||||||||
|
|
||||||||||||
|
ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗ ΧΑΝΑΑΝ |
||||||||||||
|
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΡΑΜΕΣΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΥΘΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ
ΡΑΜΕΣΣΗ: Μετά από 430 χρόνια στην Αίγυπτο, οι Ισραηλίτες ξεκίνησαν από τη Ραμεσσή και κατευθύνθηκαν προς τη Σοκχώθ. Ήταν περίπου 600.000 άνδρες, χώρια τα παιδιά και οι γυναίκες. Μαζί τους έφυγε κι ένα πλήθος από άλλα έθνη και πάρα πολλά ζώα (Έξοδος 12,37-42. Αριθμοί 33,5).
ΣΟΚΧΩΘ, ΟΘΩΜ Ή ΒΟΥΘΑΝ, ΕΪΡΩΘ: Πρώτα οι Ισραηλίτες στρατοπέδευσαν στην Σοκχώθ, μετά στην Οθώμ ή Βουθάν, όπου άρχιζε η έρημος και μετά στην Εϊρώθ, η οποία ήταν απέναντι από την Βεελσεπφών και τη Μάγδωλο. Ο Φαραώ μετάνιωσε που άφησε τους Ισραηλίτες να φύγουν και μαζί με όλο του το στρατό, καταδίωξε τους Ισραηλίτες και τους έφτασε στο στρατόπεδο τους, στην Εϊρώθ (Αριθμοί 33,7), κοντά στην Ερυθρά θάλασσα. Τότε, ο Μωυσής, με εντολή του Κυρίου, άπλωσε το χέρι του πάνω στη θάλασσα, και ο Κύριος έκανε τα νερά να υποχωρήσουν. Έτσι τα νερά χωρίστηκαν στα δύο, και οι Ισραηλίτες πέρασαν από μέσα. Οι Αιγύπτιοι τους καταδίωξαν και τους ακολούθησαν μέσα στη θάλασσα, αλλά όταν οι Ισραηλίτες έφτασαν στην απέναντι όχθη, ο Μωυσής με εντολή του Κυρίου, άπλωσε το χέρι του πάνω από τη θάλασσα και αυτή ξαναγύρισε στη θέση της. Τα νερά σκέπασαν όλο το στρατό του Φαραώ, που είχαν καταδιώξει τους Ισραηλίτες μέσα στη θάλασσα και δε γλίτωσε κανείς (Έξοδος κεφ. 14).
|
||||||||||||
|
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΣΤΟ ΣΙΝΑ
ΜΕΡΡΑ: Οι Ισραηλίτες αφού πέρασαν την Ερυθρά θάλασσα, βάδισαν στην έρημο Σουρ τρεις μέρες δρόμο, χωρίς να βρουν νερό. Μετά έφτασαν στη Μερρά, αλλά δεν μπόρεσαν να πιουν απ' τα νερά της γιατί ήταν πικρά. Τότε ο λαός τα 'βαλε με το Μωυσή. Ο Μωυσής προσευχήθηκε στον Κύριο, κι αυτός του υπέδειξε ένα κομμάτι ξύλο. Ο Μωυσής το 'ριξε στα νερά και τα νερά έγιναν γλυκά (Έξοδος 15,22-26. Αριθμοί 33,8). ΑΪΛΕΙΜ: Κατόπιν οι Ισραηλίτες έφτασαν και στρατοπέδευσαν στην Αϊλείμ (Αϊλίμ), όπου υπήρχαν 12 νεροπηγές και 70 φοίνικες (Έξοδος 15,27. Αριθμοί 33,9). ΕΡΥΘΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΕΡΗΜΟΣ ΣΙΝ: Όταν οι Ισραηλίτες αναχώρησαν από την Αϊλείμ, στρατοπέδευσαν κοντά στην Ερυθρά θάλασσα και από κει έφτασαν στην έρημο Σιν, μεταξύ της Αϊλείμ και του όρους Σινά (Έξοδος 16,1. Αριθμοί 33,10-11). Τότε άρχισαν τα παράπονα ενάντια στο Μωυσή και στον Ααρών, επειδή ο λαός πεινούσε. Τότε ο Κύριος έστειλε στο στρατόπεδο ορτύκια και το μάννα, που η γεύση του ήταν σαν γλύκισμα από μέλι. Σαράντα χρόνια έτρωγαν οι Ισραηλίτες το μάννα, ωσότου ήρθαν σε κατοικημένη χώρα, στα σύνορα της Χαναάν (Έξοδος 16,2-36. Αριθμοί 33,11). ΡΑΦΑΚΑ, ΑΙΛΟΥΣ: Η ισραηλιτική κοινότητα αναχώρησε από την έρημο Σιν και στρατοπέδευσε πρώτα στη Ραφακά, μετά στους Αιλούς και κατόπιν στη Ραφιδείν (Έξοδος 17,1. Αριθμοί 33,12-14). ΡΑΦΙΔΕΙΝ: Οι Ισραηλίτες στρατοπέδευσαν στη Ραφιδείν, αλλά δεν υπήρχε νερό να πιουν. Άρχισαν τότε να τα βάζουν με το Μωυσή. Τότε ο Μωυσής, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, πήρε το ραβδί του και χτύπησε πάνω στο βράχο, στο όρος Χωρήβ, και βγήκε νερό για να πιει ο λαός. Ο τόπος εκείνος ονομάστηκε Μασσά (πειρασμός) και Μεριβά (λοιδορία), επειδή εκεί αγανάκτησαν οι Ισραηλίτες και προκάλεσαν τον Κύριο (Έξοδος 17,1-7. Αριθμοί 33,14). Στη Ραφιδείν οι Ισραηλίτες ήρθαν σε σύγκρουση με τους Αμαληκίτες. Αρχηγός των Ισραηλιτών ήταν ο Ιησούς του Ναυή. Ο Μωυσής είχε ανέβει πάνω σ' ένα λόφο με τον Ααρών και τον Ωρ. Όσο ο Μωυσής είχε υψωμένα τα χέρια του, νικούσαν οι Ισραηλίτες όταν τα κατέβαζε επειδή κουράζονταν, νικούσαν οι Αμαληκίτες. Τότε ο Ααρών και ο Ωρ πήραν μια πέτρα, την έβαλαν εκεί που στεκόταν ο Μωυσής, κι αυτός κάθησε πάνω της. Ο Ααρών και ο Ωρ, ο ένας από τη μια μεριά κι ο άλλος από την άλλη, στήριζαν τα χέρια του. Μ' αυτό τον τρόπο, τα χέρια του Μωυσή έμειναν σταθερά υψωμένα ως τη δύση του ήλιου. Έτσι, ο Ιησούς του Ναυή κατατρόπωσε τους Αμαληκίτες (Έξοδος 17,8-16).
ΟΡΟΣ ΣΙΝΑ: Οι Ισραηλίτες, τον τρίτο μήνα της εξόδου από την Αίγυπτο, έφυγαν από τη Ραφιδείν και έφτασαν στην έρημο Σινά (Έξοδος 19,1-2. Αριθμοί 33,15). Εκεί κατασκήνωσαν απέναντι από το όρος Σινά, κι ο Μωυσής ανέβηκε στο βουνό για να συναντήσει το Θεό. Ο Μωυσής όταν κατέβηκε από το βουνό, προετοίμασε το λαό και τον εξάγνισε για να συναντήσει τον Κύριο. Την τρίτη μέρα, λοιπόν, όταν ξημέρωσε, άρχισαν βροντές και αστραπές, κι ένα πυκνό σύννεφο ήρθε και κάθισε πάνω στο βουνό, ενώ η φωνή της σάλπιγγας αντηχούσε δυνατά. Φόβος μεγάλος κατέλαβε όλο το λαό που ήταν στο στρατόπεδο. Τότε ο Μωυσής κάλεσε το λαό να βγει από το στρατόπεδο για να συναντήσει το Θεό και στάθηκαν κοντά στους πρόποδες του βουνού. Το όρος Σινά είχε καλυφθεί ολόκληρο με καπνό, γιατί πάνω του είχε κατεβεί ο Κύριος μέσα σε φωτιά. Ο καπνός ανέβαινε σαν από καμίνι, και το βουνό ολόκληρο σειόταν δυνατά. Ο ήχος της σάλπιγγας ολοένα δυνάμωνε. Ο Μωυσής μιλούσε και ο Θεός του αποκρινόταν με βροντές (Έξοδος 19,2-25). Τότε ο Κύριος μίλησε στο λαό και του έδωσε τις 10 εντολές, που θα έπρεπε να τηρεί (Έξοδος 20,1-17). Αμέσως μετά ο Μωυσής ανέβηκε στο όρος για να πάρει τις λίθινες πλάκες με το νόμο και τις εντολές. Επειδή θα έλειπε για πολύ καιρό όρισε τον Ααρών και τον Ωρ ως υπεύθυνους απέναντι στο λαό. Έτσι ο Μωυσής ανέβηκε στο βουνό, όπου και έμεινε σαράντα μερόνυχτα (Έξοδος 24,12-18). Όταν οι Ισραηλίτες είδαν ότι ο Μωυσής αργούσε να κατεβεί από το βουνό, μαζεύτηκαν γύρω από τον Ααρών και του ζήτησαν να τους φτιάξει έναν θεό για να τους οδηγήσει στο δρόμο τους. Ο Ααρών υπέκυψε στις πιέσεις τους και με τα χρυσά που του έδωσαν, τους έκανε ένα χρυσό μοσχάρι, και ένα μέρος του λαού το προσκυνούσε σαν θεό και διασκέδαζε (Έξοδος 32,1-6).
Όταν ο Μωυσής κατέβηκε από το βουνό, κρατώντας στα χέρια του τις δύο πλάκες του Νόμου, και είδε το μοσχάρι και τους χορούς, τόσο πολύ θύμωσε, που πέταξε τις πλάκες από τα χέρια του και τις έσπασε. Πήρε το μοσχάρι που είχαν φτιάξει οι Ισραηλίτες, το κομμάτιασε και το έκαψε στη φωτιά. Αμέσως μετά επέκρινε τον Ααρών, που υπέκυψε στις πιέσεις των Ισραηλιτών και τιμώρησε τους στασιαστές με θάνατο. Εκείνη την ημέρα θανατώθηκαν από τον λαό περίπου 3.000 άντρες (Έξοδος 32,7-29). Μετά ο Μωυσής ανέβηκε ξανά στο όρος και πήρε δύο καινούριες πέτρινες πλάκες και αφού έμεινε μαζί με τον Κύριο σαράντα μερόνυχτα, κατέβηκε απ' το βουνό (Έξοδος 34,1-28). Όταν ο Μωυσής κατέβηκε από το όρος, έδωσε οδηγίες στους Ισραηλίτες για την κατασκευή της Σκηνής του Μαρτυρίου και της Κιβωτού της Διαθήκης (Έξοδος κεφ. 36-39). Μετά έφερε στην είσοδο της Σκηνής του Μαρτυρίου τον Ααρών και τους γιους του και τους έχρισε, ώστε να μπορούν να υπηρετούν τον Κύριο ως ιερείς (Έξοδος 40,1-27. Αριθμοί 7,1). Το δεύτερο χρόνο μετά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, ο Μωυσής και ο Ααρών απέγραψαν το λαό στην έρημο Σινά. Το σύνολο των Ισραηλιτών που απογράφηκαν κατά φυλές και στρατιωτικές μονάδες ήταν 603.550 άντρες, από 20 ετών και πάνω (Αριθμοί 1,1-46). Κατόπιν ακολούθησε η απογραφή των Λευιτών. Σύμφωνα με την απογραφή οι Λευίτες ήταν 22.000 άνδρες (Αριθμοί 3,14-39).
ΜΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ: Στις είκοσι του δεύτερου μήνα του δεύτερου χρόνου, οι Ισραηλίτες αναχώρησαν από την έρημο Σινά και πάντα προπορευόταν η Κιβωτός της Διαθήκης (Αριθμοί 10,11-12). Μετά από πορεία τριών ημερών ο λαός άρχισε να παραπονιέται και να εκφράζεται με ασέβεια εναντίον του Κυρίου. Όταν ο Κύριος τους άκουσε, οργίστηκε κι έστειλε εναντίον τους φωτιά, η οποία έκαψε μια άκρη του στρατοπέδου. Τότε ο Μωυσής προσευχήθηκε στον Κύριο και η φωτιά έσβησε. Κάποιοι Ισραηλίτες, αλλά και διάφοροι ξένοι που ήταν ανάμεσά τους, εκλιπαρούσαν για κρέας (Αριθμοί 11,1-9). Ο Κύριος όταν τους άκουσε αγανάκτησε και οργίστηκε εναντίον τους. Στο μεταξύ, σήκωσε έναν αέρα που παρέσυρε από τη θάλασσα ορτύκια και τα έριξε γύρω από το στρατόπεδο. Ο λαός σηκώθηκε και μάζευε ορτύκια όλη εκείνη την ημέρα, αλλά και την άλλη μέρα. Ενώ όμως το κρέας ήταν ακόμη στο στόμα τους, πριν το μασήσουν, ξέσπασε η οργή του Κυρίου εναντίον του λαού, και τους χτύπησε με μια πολύ μεγάλη συμφορά. Ο Κύριος χτύπησε με θάνατο όσους είχαν καταληφθεί από έντονη επιθυμία να φάνε κρέας και γι' αυτό το μέρος εκείνο ονομάστηκε "Μνήματα της επιθυμίας" (Αριθμοί 11,10-34. 33,16).
ΑΣΗΡΩΘ: Από τα Μνήματα της Επιθυμίας οι Ισραηλίτες αναχώρησαν και έφτασαν στην Ασηρώθ (Αριθμοί 11,35. 33,17). Εκεί κατά το δεύτερο χρόνο της πορείας στην έρημο, ο Μωυσής παντρεύτηκε μια Αιθιόπισσα, γεγονός που προκάλεσε τη ζηλοφθονία του Ααρών και της Μαριάμ, οι οποίοι μίλησαν με απρέπεια στο Μωυσή. Κατά το περιστατικό αυτό, ο Κύριος οργίστηκε εναντίον τους και τους επέπληξε. Τότε η Μαριάμ γέμισε λέπρα και έπρεπε να μείνει εφτά μέρες περιορισμένη έξω από το στρατόπεδο, ώσπου να τελειώσει η τιμωρία της (Αριθμοί 12,1-15. 13,1).
|
||||||||||||
|
ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΝΑΑΝ
ΕΡΗΜΟΣ ΦΑΡΑΝ (ΚΑΔΗΣ): Οι Ισραηλίτες μετά την Ασηρώθ στρατοπέδευσαν στην έρημο Φαράν, στην Κάδης (Αριθμοί 13,1. Δευτερονόμιο 1,19-21). Ο Μωυσής από κει, έστειλε δώδεκα Ισραηλίτες για να κατασκοπεύσουν τη Χαναάν. Μεταξύ τους ήταν ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ. Οι κατάσκοποι μπήκαν στη χώρα από τα νότια και έλεγξαν όλη τη χώρα. Πήραν μαζί τους κάποια από τα προϊόντα του τόπου και αφού εξερεύνησαν τη χώρα για σαράντα μέρες, γύρισαν στο Μωυσή (Αριθμοί 13,1-27. Δευτερονόμιο 1,22-23). Στην αναφορά που έδωσαν στο Μωυσή, είπαν, ότι πράγματι είναι μια χώρα όπου ρέει γάλα και μέλι, αλλά οι λαοί που κατοικούν εκεί είναι δυνατοί και οι πόλεις είναι οχυρωμένες και πολύ μεγάλες. Ακόμη ανέφεραν ότι εκεί ζουν και οι απόγονοι του Ανάκ, οι οποίοι ήταν γίγαντες. Έτσι άρχισαν να διαδίδουν στους Ισραηλίτες φοβερά πράγματα σχετικά με τη χώρα που είχαν εξερευνήσει (Αριθμοί 13,27-33. Δευτερονόμιο 1,24-28). Τότε ολόκληρη η κοινότητα άρχισε να φωνάζει και να παραπονιέται ενάντια στο Μωυσή και στον Ααρών (Αριθμοί 14,1-4. Δευτερονόμιο 1,26-27). Τότε ο Μωυσής κι ο Ααρών έπεσαν με το πρόσωπό τους στη γη. Ο Ιησούς του Ναυή κι ο Χάλεβ έσκισαν τα ρούχα τους από την απόγνωση και μαζί με το Μωυσή, προσπάθησαν να ενθαρρύνουν το λαό να μην επαναστατήσει εναντίον του Κυρίου και ότι με τη βοήθειά του θα κατακτήσουν τη χώρα που τους υποσχέθηκε (Αριθμοί 14,5-9. Δευτερονόμιο 1,29-33). Κι ενώ ολόκληρη η κοινότητα σκεφτόταν να τους λιθοβολήσει, φάνηκε η δόξα του Κυρίου πάνω από τη Σκηνή του Μαρτυρίου μπροστά στα μάτια των Ισραηλιτών και τους αναχαίτισε από το έγκλημα (Αριθμοί 14,10-19).
Τότε ο Κύριος οργισμένος για την απιστία του λαού, συμφώνησε με την προτροπή του Μωυσή να μην τους τιμωρήσει με θανατικό, αλλά, επειδή οι ισραηλίτες περιφρόνησαν τη χώρα που τους υποσχέθηκε, γι' αυτό και η τιμωρία τους θα είναι 40 χρόνια περιπλάνηση στην έρημο, ώσπου τα κορμιά τους να μείνουν στην έρημο. Όπως κάνανε σαράντα μέρες για να εξερευνήσουν τη χώρα, έτσι θα πληρώσουν και τις αμαρτίες τους σαράντα χρόνια, ένα χρόνο για κάθε μέρα. Αυτό ισχύει για όλους, όσους δυσανασχέτησαν εναντίον του Κυρίου, εκτός από το Χάλεβ και τον Ιησού του Ναυή. Μόνο τα παιδιά τους θα γνωρίσουν τη χώρα που εκείνοι περιφρόνησαν (Αριθμοί 14,20-35. Δευτερονόμιο 1,34-40).
Αμέσως μετά ο Κύριος χτύπησε με θανατικό, όσους είχε στείλει ο Μωυσής για να κατασκοπεύσουν τη χώρα και διέδιδαν συκοφαντίες γι' αυτήν και τη δυσφημούσαν. Από τους κατασκόπους εκείνους, οι μόνοι που επέζησαν ήταν ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ (Αριθμοί 14,36-38). Κάποιοι από τους Ισραηλίτες προσπάθησαν να μπουν μόνοι τους στη Χαναάν. Τότε οι Χαναναίοι, που κατοικούσαν στα βουνά Σηείρ, τους χτύπησαν και τους καταδίωξαν. Όσοι διασώθηκαν από τη σφαγή επέστρεψαν στο στρατόπεδο (Αριθμοί 14,39-45. Δευτερονόμιο 1,40-45).
Ο Κορέ, από τη λευιτική συγγένεια του Καάθ, μαζί με το Δαθάν και τον Αβειρών, επαναστάτησαν εναντίον του Μωυσή. Μαζί τους ήταν και 250 ονομαστοί άντρες από τους Ισραηλίτες, αρχηγοί της κοινότητας και εκπρόσωποι του λαού. Μαζεύτηκαν λοιπόν εναντίον του Μωυσή και του Ααρών, και τους κατηγόρησαν ότι τους έβγαλαν από την Αίγυπτο και τους υποσχέθηκαν μια χώρα, στην οποία ρέει γάλα και μέλι και αντί γι' αυτή τους έφεραν στην έρημο για να πεθάνουν. Ο Μωυσής αφού τους επιτίμησε για την απιστία τους, είπε στον Κορέ και στην ομάδα του, να πάρουν κι αυτοί θυμιατήρια και να σταθούν μαζί με τον Ααρών μπροστά στη Σκηνή του Μαρτυρίου, και όποιον διαλέξει ο Κύριος (Αριθμοί 16,1-17). Όταν την επόμενη μέρα στάθηκαν όλοι μαζί μπροστά στην είσοδο της Σκηνής του Μαρτυρίου, τότε παρουσιάστηκε η δόξα του Κυρίου μπροστά σ' όλη την κοινότητα και απείλησε με θανατικό τους Ισραηλίτες (Αριθμοί 16,18-27). Τότε σχίστηκε γη κάτω απ' τις σκηνές του Κορέ, του Δαθάν και του Αβειρών και τους κατάπιε, αυτούς, τις οικογένειες τους και όλους όσους τους ακολουθούσαν, μαζί με τα ζώα τους και όλα τους τα υπάρχοντα. Μετά ο Κύριος έστειλε φωτιά και κατάκαψε τους 250 άντρες που είχαν προσφέρει θυμίαμα μπροστά στη Σκηνή του Μαρτυρίου (Αριθμοί 16,27-35). Την άλλη μέρα, ολόκληρη η ισραηλιτική κοινότητα δυσανασχέτησε εναντίον του Μωυσή και του Ααρών για το θάνατο που προκάλεσαν ανάμεσα στο λαό. Αλλά καθώς η κοινότητα ήταν έξαλλη, όρμησε εναντίον του Μωυσή και του Ααρών, οι οποίοι κατέφυγαν στη Σκηνή του Μαρτυρίου για να αποφύγουν τη μανία των Ισραηλιτών. Αμέσως φάνηκε η δόξα του Κυρίου, ο οποίος τους περιφρούρησε από τη μανία του πλήθους. Τότε ο Κύριος οργίστηκε με το λαό και άρχισε να σπέρνει θανατικό στους Ισραηλίτες. Τότε ο Ααρών έκανε για το λαό την τελετή της εξιλέωσης και έτσι σταμάτησε η συμφορά. Από την συμφορά αυτή πέθαναν 14.700, εκτός από εκείνους που πέθαναν εξαιτίας του Κορέ (Αριθμοί 17,6-15).
|
||||||||||||
|
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΑΝΑΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΟΡΗ ΣΗΕΙΡ
ΡΑΘΑΜΑ, ΡΕΜΩΝ ΦΑΡΕΣ, ΛΕΒΩΝΑ, ΡΕΣΣΑΝ, ΜΑΚΕΛΛΑΘ, ΣΑΦΑΡ, ΧΑΡΑΔΑΘ, ΜΑΚΗΛΩΘ, ΚΑΤΑΑΘ, ΤΑΡΑΘ, ΜΑΘΕΚΚΑ, ΣΕΛΜΩΝΑ: Οι Ισραηλίτες μετά την Ασηρώθ και την Κάδης στρατοπέδευσαν στη Ραθαμά, στη Ρεμμών Φαρές, στη Λεβωνά, στη Ρεσσάν, στη Μακελλάθ, στη Σαφάρ, στη Χαραδάθ, στη Μακηλώθ, στην Καταάθ, στην Ταράθ, στην Μαθεκκά και στη Σελμωνά (Αριθμοί 33,18-29).
ΕΡΗΜΟΣ ΣΙΝ ΚΑΙ ΕΡΗΜΟΣ ΦΑΡΑΝ: Οι Ισραηλίτες μετά στρατοπέδευσαν στην έρημο Σιν και μετά στην έρημο Φαράν. Εκεί πέθανε η Μαριάμ και ενταφιάστηκε (Αριθμοί 20,1. 33,36). Στην περιοχή δεν υπήρχε καθόλου νερό και όλοι ξεσηκώθηκαν εναντίον του Μωυσή και του Ααρών. Τότε ο Μωυσής, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, πήρε το ραβδί του και συγκάλεσε μαζί με τον Ααρών την κοινότητα μπροστά σ' ένα βράχο. Σήκωσε το χέρι του, χτύπησε το βράχο με το ραβδί του δύο φορές και τότε ξεπήδησε άφθονο νερό και ήπιε όλη η κοινότητα και τα ζώα τους (Αριθμοί 20,2-11). Εκεί στις πηγές της Μεριβά, όπως ονομάστηκε, επειδή ο Μωυσής και ο Ααρών δεν έδειξαν την απαιτούμενη πίστη και εμπιστοσύνη στον Κύριο, και δεν τον πρόβαλαν όπως θα έπρεπε στο λαό, γι' αυτό και ο Κύριος τους στέρησε το προνόμιο να οδηγήσουν το λαό στη Γη της Επαγγελίας (Αριθμοί 20,12-13. 20,23-24).
ΒΑΝΑΙΑ ή ΒΗΡΩΘ, ΜΑΣΟΥΡΟΥΘ Ή ΜΙΣΑΔΑΪ (ΟΡΟΣ ΩΡ): Οι Ισραηλίτες μετά στρατοπέδευσαν στην Βηρώθ ή Βαναία και μετά στη Μισαδαΐ ή Μασουρούθ, κοντά στο όρος Ωρ (Αριθμοί 33,30-31. Δευτερονόμιο 10,6). Εκεί, στα σύνορα με την Εδώμ ο Μωυσής, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, ανέβηκε στο βουνό, έβγαλε τη στολή του Ααρών και τη φόρεσε στον Ελεάζαρ, το γιο του. Εκεί, στην κορυφή, πέθανε ο Ααρών σε ηλικία 123 ετών, την πρώτη του πέμπτου μήνα του τεσσαρακοστού έτους από την Έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο (Αριθμοί 20,22-29. 33,37-39).
ΟΡΟΣ ΓΑΔΓΑΔ, ΕΤΕΒΑΘΑ, ΕΒΡΩΝΑ, ΓΕΣΙΩΝ ΓΑΒΕΡ: Οι Ισραηλίτες μετά το όρος Ωρ στρατοπέδευσαν στο όρος Γαδγάδ, μετά στην Ετεβαθά, όπου υπήρχαν νερά και χείμαρροι, και μετά στην Εβρωνά και στη Γεσιών Γαβέρ (Αριθμοί 33,32-35).
ΣΕΛΜΩΝΑ, ΦΙΝΩ: Όταν οι Ισραηλίτες έφυγαν από το όρος Ωρ κατευθύνθηκαν μέσα από την έρημο προς την Ερυθρά θάλασσα, για να παρακάμψουν τη χώρα των Εδωμιτών (Αριθμοί 21,4. Δευτερονόμιο 2,1). Στρατοπέδευσαν για δεύτερη φορά στη Σελμωνά και μετά στη Φινώ (Αριθμοί 33,41-42). Αλλά στη διάρκεια της πορείας, άρχισαν πάλι να χάνουν την υπομονή τους και να τα βάζουν με το Θεό και με το Μωυσή. Τότε ο Κύριος έστειλε στο λαό φίδια φαρμακερά που τους δάγκωναν και πολλοί απ' αυτούς πέθαιναν. Ο Μωυσής προσευχήθηκε στον Κύριο για το λαό, και με εντολή του Κυρίου, κατασκεύασε ένα χάλκινο φίδι και το έβαλε πάνω σ' ένα κοντάρι. Κι όταν ένα φίδι δάγκωνε κάποιον, αυτός κοιτούσε το χάλκινο φίδι και δεν πέθαινε (Αριθμοί 21,4-9).
ΣΗΕΙΡ, ΑΙΛΩΝ, ΓΕΣΙΩΝ ΓΑΒΕΡ: Για πολύ καιρό οι Ισραηλίτες τριγύριζαν γύρω από την ορεινή περιοχή του Σηείρ, σε απόσταση από τους Εδωμίτες. Πέρασαν δίπλα από τα σύνορα των Εδωμιτών και κατευθύνθηκαν προς τα βόρεια. Βάδισαν μέσα από την περιοχή Άραβα, πέρασαν από τις πόλεις Αιλών (Αιλάθ) και Γεσιών-Γαβέρ και μετά άλλαξαν κατεύθυνση και προχώρησαν προς την έρημο της Μωάβ (Δευτερονόμιο 2,1-8). Όταν ο βασιλιάς της Αράδ, ένας Χαναναίος που κατοικούσε στα νότια της Χαναάν, έμαθε ότι έρχονται οι Ισραηλίτες, επιτέθηκε εναντίον τους και έπιασε μερικούς αιχμαλώτους. Τότε οι Ισραηλίτες νίκησαν τους Αραδαίους και κατέστρεψαν ολοσχερώς τις πόλεις τους, χωρίς να πάρουν τίποτα ως λάφυρο (Αριθμοί 21,1-3. 33,40).
|
||||||||||||
|
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΑΝΑΑΝ
ΩΒΩΘ, ΑΧΑΛΓΑΙ (ΓΑΪ): Από 'κει οι Ισραηλίτες έφυγαν και αφού περιπλανήθηκαν, στρατοπέδευσαν στην Ωβώθ, κι από κει στρατοπέδευσαν στην Αχαλγαί (Γαΐ), μέσα στην έρημο, η οποία βρίσκεται ανατολικά του Ιορδάνη, στα όρια της Μωάβ (Αριθμοί 21,10-11. Αριθμοί 33,43-44).
ΦΑΡΑΓΓΙ ΖΑΡΕΔ: Κατόπιν οι Ισραηλίτες πέρασαν από το φαράγγι Ζαρέδ. Από τότε που ξεκίνησαν από την Κάδης-Βαρνή μέχρι που πέρασαν από το φαράγγι Ζαρέδ, πέρασαν 38 χρόνια. Στο διάστημα αυτό πέθανε κι έφυγε από το στρατόπεδο όλη εκείνη η γενιά των πολεμιστών, που είχε δείξει ασέβεια προς τον Κύριο (Αριθμοί 21,12. Δευτερονόμιο 2,13-18).
ΔΑΙΒΩΝ, ΜΠΕΕΡ: Οι Ισραηλίτες αναχώρησαν κι από κει και στρατοπέδευσαν στη Δαιβών, βόρεια του ποταμού Αρνών, που βρίσκεται στα σύνορα των Μωαβιτών με τους Αμορραίους (Αριθμοί 21,1-3. 33,45). Από κει έφτασαν σ' έναν τόπο που λεγόταν Μπεέρ (Πηγάδι), όπου παλιότερα ο Κύριος είχε δώσει νερό στους Ισραηλίτες.
ΜΑΝΘΑΝΑΕΙΝ, ΝΑΑΛΙΗΛ, ΒΑΜΩΘ, ΓΕΛΒΩΝ ΔΕΦΛΑΘΑΪΜ, ΙΑΝΗΝ: Κατόπιν οι Ισραηλίτες στρατοπέδευσαν στη Μανθαναείν, κι από κει στη Νααλιήλ, μετά στη Βαμώθ, στη Γελβών Δεβλαθαΐμ, και τέλος στην Ιανήν, που βρισκόταν στην κοιλάδα της Μωάβ, κοντά στο όρος Ναβαύ (Αβαρίμ) (Αριθμοί 21,18-20. 33,46-47).
ΕΡΗΜΟΣ ΚΕΔΑΜΩΘ: Οι Ισραηλίτες από την έρημο Κεδαμώθ, έστειλαν αγγελιοφόρους στο Σηών, βασιλιά των Αμορραίων, και του ζήτησαν να τους επιτρέψει να περάσουν ειρηνικά μέσα από τη χώρα του. Ο Σηών όμως δεν τους επέτρεψε να περάσουν από το έδαφος του και συγκέντρωσε όλο το στρατό του εναντίον των Ισραηλιτών. Οι Ισραηλίτες όμως πέρασαν τον ποταμό Αρνών, που ήταν στα σύνορα με τη Μωάβ, νίκησαν τον Σηών στη μάχη που έγινε στην Ιασσά και κυρίεψαν τη χώρα του, χωρίς ν' αφήσουν αιχμαλώτους. Κυρίεψαν την πρωτεύουσα Εσεβών και όλες τις πόλεις των Αμορραίων με τα περίχωρα τους κι εγκαταστάθηκαν σ' αυτές (Αριθμοί 21,21-26. 21,31-32. Δευτερονόμιο 2,24-36). Έπειτα οι Ισραηλίτες πήγαν βορειότερα προς τη Βασάν. Με τη βοήθεια του Κυρίου, χτύπησαν τη Βασάν και το στρατό της στην Εδραείν. Θανάτωσαν τον Ωγ και τους κατοίκους της, και κυρίεψαν τη χώρα (Αριθμοί 21,33-35. Δευτερονόμιο 3,1-11).
ΣΑΤΤΕΙΝ: Οι Ισραηλίτες έφυγαν από 'κει και κατασκήνωσαν δυτικά της Μωάβ, στον Ιορδάνη, απέναντι από την Ιεριχώ, μεταξύ Αισιμώθ και Βελσατίμ (Αριθμοί 22,1. 33,48-49). Ο Βαλάκ, βασιλιάς των Μωαβιτών, όταν έμαθε αυτά που είχαν κάνει οι Ισραηλίτες στους Αμορραίους, φοβήθηκε πολύ και ζήτησε από τον προφήτη Βαλαάμ, να καταραστεί τους Ισραηλίτες, αλλά χωρίς αποτέλεσμα (Αριθμοί 22,2-24,25). Στην περιοχή αυτή, οι Ισραηλίτες άρχισαν να πορνεύονται με τις Μωαβίτισσες και τις Μαδιανίτισσες, και να συμμετέχουν στις θυσίες των θεών τους. Ο Κύριος οργίστηκε πάρα πολύ που οι Ισραηλίτες πήραν μέρος στη λατρεία του Βάαλ και ενώ άρχισε να θανατώνει τους Ισραηλίτες, τότε ο Φινεές, γιος του Ελεάζαρ και εγγονός του Ααρών, πήρε ένα δόρυ και μ' αυτό σκότωσε έναν Ισραηλίτη, που είχε φέρει μαζί του μια Μαδιανίτισσα. Τότε σταμάτησε η συμφορά του Κυρίου. Αυτοί που πέθαναν από τη συμφορά ήταν 24.000 (Αριθμοί 25,1-17).
ΑΡΑΒΩΘ: Μετά οι Ισραηλίτες στρατοπέδευσαν στην Αραβώθ, κοντά στον Ιορδάνη ποταμό. Από κει επιτέθηκαν στους Μαδιανίτες, προκειμένου να πάρουν εκδίκηση για την προηγούμενη απιστία του λαού. Οι Ισραηλίτες πολέμησαν εναντίον των Μαδιανιτών, σκότωσαν όλους τους κατοίκους της Μαδιάμ, εκτός από τις νεαρές κοπέλες (Αριθμοί 31,1-24). Στην Αραβώθ ο Μωυσής και ο Ελεάζαρ, γιος του Ααρών, απέγραψαν όλη την ισραηλιτική κοινότητα. Ο συνολικός αριθμός που απογράφτηκαν ήταν 601.730 άντρες. Ανάμεσα σ' αυτούς δεν βρισκόταν ούτε ένας από εκείνους που είχαν απογραφτεί από το Μωυσή και τον Ααρών, στην έρημο του Σινά, εκτός από το Χάλεβ, γιο του Ιεφοννή και τον Ιησού, γιο του Ναυή. Οι Λευίτες ήταν 23.000 (Αριθμοί 26,1-65).
|
||||||||||||
